Η γραφη της Ελενης Σκαβδη και η νεα συλλογη διηγηματων της «Ροζ και γκριζο» αποθεωθηκε  στην Αλεξανδρουπολη

Ο Μάρτης του 2024 θα μείνει στην ψυχή και την καρδιά όχι μόνο της Αλεξανδρουπολίτισσας συγγραφέα Ελένης Σκάβδη, η οποία στις 10 Μαρτίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας  τιμήθηκε ως συγγραφέας και δημοσιογράφος από τον Δήμο Αλεξανδρούπολης και τον Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων της πόλης, μαζί με τις Δανάη Αλεξάκη, πρωταθλήτρια Ευρώπης στο κάτω Παγκράτιο, Θεοδώρα Κουκουρίκου, εκπαιδευτικό, Νίκη Κελίδου, πρόεδρο Δ.Σ. ΚΥΚΛΩΠΑΣ Α.Ε., Μαίρη Δημοπούλου, αντιπρόεδρο Δ.Σ. του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων Αλεξανδρούπολης, αλλά κυρίως για τον τρόπο υποδοχής της γραφής της και της νέας συλλογής διηγημάτων της «Ροζ και γκρίζο».

Ετσι, αν όπως έλεγε ο φίλος μας ποιητής Μεμέτ Τσολάκ  «Η πέτρα δεν είναι τίποτα μακριά από τον τόπο της», αυτό που έζησε η συγγραφέας Ελένη Σκάβδη, αλλά και όσοι ήταν παρόντες στην εκδήλωση παρουσίασης του «Ροζ και Γκρίζο»,  μας φάνηκε ότι ήταν ό,τι κάθε λογοτέχνης εύχεται για τη γραφή του:  να είναι κοινό, οικείο  βίωμα, οι λέξεις του να έχουν κατακλύσει το είναι, να έχουν αφομοιωθεί και να είναι κτήμα κάθε συμμετέχοντα.

Βέβαια αυτή η αποθεωτική αγκαλιά υποδοχής της συγκεκριμένης συλλογής διηγημάτων δεν ήταν τυχαία, αφού η Ελένη Σκάβδη προσέφερε στην Αλεξανδρούπολη με τη νουβέλα της «Εκείνη η Πόλη…»,  την ιδεατή, τη μυθική, τη νοσταλγική δική της Αλεξανδρούπολη, όπως επεσήμανε ο Επίκουρος Καθηγητής του ΔΠΘ Θανάσης Κούγκουλος στην εισήγησή του:

«Η απομάκρυνση της πεζογράφου από τον χώρο της παιδικής/ εφηβικής ηλικίας τροφοδοτεί αδιάκοπα τη μνήμη, ενώ η αναγκαστική αποχή από την καθημερινότητα της ιδιαίτερης πατρίδας, η ανεπαρκής −με άλλα λόγια−  αναγνώριση των σημαδιών εξέλιξης, ωθεί το παρελθόν της γενέθλιας πόλης να λαμβάνει μέσα της μυθικές διαστάσεις. Μ’ αυτό το συναισθηματικό φορτίο εμφανίζεται όψιμα στην περιοχή της λογοτεχνίας[…] και έκτοτε γίνεται κατεξοχήν μία πεζογράφος της εντοπιότητας, μία πεζογράφος της γενέθλιας Αλεξανδρούπολης». [Δείτε ολόκληρη την εισήγηση εδώ]

Αλλά και στον τρόπο που η πατρική οικογένεια Σκάβδη, το σπίτι του παπα-Παντελή Σκάβδη και της Καλλιώς Σκάβδη, ήταν ανοικτό και πρόσχαρο, με τα κορίτσια του, και την Ελένη με τον ιδιαίτερο της τρόπο να μαγεύει γειτονόπουλα, συμμαθήτριες και παιδιά, sui generis φωτεινή προσωπικότητα από μικρή, όπως επεσήμανε στο από καρδιάς κείμενό της  η υποψήφια διδακτόρισσα του ΔΠΘ Κορτεσία (Σίσσυ) Μουλούδη- Πασαδάκη. [Δείτε ολόκληρη την εισήγηση εδώ]

«Η Ελένη, μαθήτρια ακόμα σε εκείνο το μακρινό εξατάξιο θηλέων, σέρνει μαζί της ηχηρές διαμαρτυρίες, εκφρασμένες απόψεις, τολμηρές ερωτήσεις, ανοίγει παράθυρα στην άλλη οπτική, αφήνει μπροστά μας ένα διαφορετικό αφήγημα από εκείνο που μας έζωνε στη σχολική αίθουσα και στον παιδικό και εφηβικό μικρόκοσμό μας και μέσα στο περπάτημα της γνωριμίας μας η Ελένη γίνεται και αυτή σημείο αναφοράς μιας νιότης που διεκδικεί, μιας νιότης που αναδύει οργή για το άδικο, που τοποθετείται. Λεπτή εύθραυστη φιγούρα, η Ελένη έριχνε μεγάλη σκιά για να ξεκουράσει τις αναζητήσεις μας, ίσως δεν το γνωρίζει μα άφησε αποτύπωμα.

Τα Μουλουδάκια, όπως ακόμα μας αποκαλεί, η Λίνα κι εγώ, η Γιούλα ήταν πολύ μικρή, «έτρεχαν» πίσω από τον γρήγορο λόγο της Ελένης, προσπαθούσαν να τον επεξεργαστούν, παρατηρούσαν τη ματιά της που γάζωνε εξακριβώνοντας την προσοχή των ακροατών της. Και μόλις την ντύναμε στη φαντασία μας με χρωματισμούς επανάστασης και χειραφέτησης, κι ας μη γνωρίζαμε ακόμα τη λέξη, την αισθανόμασταν, μας τραβούσε πάνω στο ταρατσάκι να μας χτενίσει και να δέσει στα μαλλιά κορδέλες από τα ραφτικά της παπαδιάς.

Η Ελένη ήταν και είναι μια ωραία ζάλη, δυσκολεύεσαι να βρεις την αρχή και τη μέση αυτών που θυμάται, και θυμάται τόσα πολλά, τα ασπάζεσαι στην αδυναμία να τα ανακαλέσεις στη δική σου μνήμη, περπατάς στα λόγια της και χάνεσαι σε προσφυγικούς μαχαλάδες, σε σκονισμένους δρόμους, στα έρημα σπίτια της μετανάστευσης, σε μπουγάδες και στοιχειωμένες αυλές[…]».

Για να συνεχίσει η γράφουσα, που αναφέρθηκε στην πολιτική ταυτότητα της γραφής της Ελένης Σκάβδη, αλλά και «στο πιθάρι της γραφής» της που γεμίζει με και στηρίζεται σε συνεχή και αδιάπτωτη έρευνα των πατρίδων όπου ζει, αφουγκραζόμενη και ακούοντας τους τόπους, αλλά και συνομιλώντας με ζώντες και τεθνεώτες». [Δείτε ολόκληρη την εισήγηση εδώ]

Ακολούθησε η συγκινημένη προσωπική ανάγνωση της φιλολόγου Σοφίας Μενεσελίδου, [Δείτε ολόκληρη την εισήγηση εδώ] θιασώτριας της γραφής της, και του Φυσικού και ιδιοκτήτη του βιβλιοκαφέ Kafka Ανδρέα Καφετζή, που σημείωσε το καυστικό χιούμορ της γραφής της Ελένης και της αφιέρωσε το τραγούδι «Κι εσύ Ελένη» των Μπάμπη Τσικληρόπουλου και Θάνου Μικρούτσικου. [Δείτε ολόκληρη την εισήγηση εδώ]

Στη συνέχεια, συγκινημένη η συγγραφέας  ευχαρίστησε ενώ υπέγραψε, κλεισμένη διαρκώς σε ζεστές αγκαλιές, αντίτυπα του βιβλίου της.

Επιλέγοντας, να αναφέρουμε ότι το παρόν στην εκδήλωση έδωσαν: η ζωγράφος Σύνη Αναστασιάδη, η συγγραφέας Σωτηρία Μαραγκοζάκη και ο σύζυγός της Αλέξανδρος Χατζηλιάδης, ο ποιητής Γιώργος Σταυρίδης,  η  Καίτη Μακρή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ο Νίκος Πινάτζης του Ιστορικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης, η αγαπημένη φίλη Ελένη Γκιοκτσέ, η βραβευμένη μεταφράστρια και ηγερία του βιβλιοκαφέ Κafka Κούλα Καφετζή, η Aντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, Φοιτητικών Θεμάτων & Δια Βίου Εκπαίδευσης του ΔΠΘ, Καθηγήτρια Μαρία Γρηγορίου, ο καθηγητής Γεώργιος Σκάβδης, η εκπαιδευτικός και πρώην Αντιπεριφερειάρχης Έβρου Γεωργία Νικολάου, η Δώρα Αλεξανδρή, ο  συγγραφέας Θόδωρος Ορδουμποζάνης, η Εύη Σταθάτου και ο γιος της, η Νατάσα Χριστοπούλου, κόρη της συγγραφέα και οι κόρες της Ελένη και Γωγώ, οι αδελφές της συγγραφέα Φωτεινή και Λεμονιά, και μεγάλος αριθμός φίλων και συγγενών, η απαρίθμηση των οποίων ξεπερνά τις δυνατότητες της μνήμης.

Ό,τι απομένει, μια αίσθηση ευτυχίας ότι η Αλεξανδρούπολη μια πόλη που από τη δεκαετία του ’60 και μετά μετασχηματίζεται διαρκώς, όπως επικύρωσε και το διεξαγόμενο εκεί, την ίδια και την επόμενη μέρα, Φόρουμ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κρατά γερά ακόμη εντός της το πολιτισμικό της απόθεμα, έστω στην ώα της επισήμου πολιτικής, όταν γνωρίζει να δεξιώνεται άξια λογοτεχνία κι το κυριότερο γνωρίζει να την απολαμβάνει, να την υιοθετεί και να την υπερασπίζεται.

Κυρία Λένα Σαμαρά, Κυρίες του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων Αλεξανδρούπολης Θερμά Συγχαρητήρια.

Ελένη, Καλοτάξιδο!!!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.