Ηχηρο αιτημα για Ελευθερια, Αγαπη και Συμπεριληψη
Με τη συμμετοχή των κ. Ελένης Χατζή, Γρηγορίας-Καρολίνας Κωνσταντινίδου, Μαρίας Γούλα, Αρετής Ρασσά και στον συντονισμό τον κ. Νεκτάριο Μουρδικούδη
Έχω ανάγκη να σου γράψω, να σε εμπιστευτώ. Είναι συμφωνία, κατάλαβες; Υπάρχουν πράγματα που δεν έχουμε μοιραστεί. Όχι επειδή δεν σε εμπιστεύομαι, όχι επειδή είναι νωρίς. Απλά δεν νιώθω έτοιμη. […] Μπορεί να το μετανιώσω, αλλά αν για κάτι είμαι σίγουρη αυτή τη στιγμή, αυτό είναι πως πνίγομαι. Κάτι μέσα μου ουρλιάζει.
Στον ασφυκτικό κόσμο δύο εφήβων, της #Αφροδίτης και του #αγοριού, δύο νέων που αγωνίζονται ενάντια στα στερεότυπα, στον κοινωνικό αποκλεισμό, στο bullying και την κακοποίηση, και που μάχονται για περισσότερο φως, για περισσότερη ελευθερία, «ταξίδεψαν» όσοι παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του πρώτου λογοτεχνικού πονήματος του Ιωακείμ Ιωακειμίδη, «Μία Ζωή – Το ημερολόγιο δύο παιδιών» (εκδ. Παρατηρητής της Θράκης, Κομοτηνή 2022), το απόγευμα του Σαββάτου, 21 Ιανουαρίου, στον 2ο όροφο της Λέσχης Κομοτηναίων, σε μια εκδήλωση που συνδιοργάνωσε η Λέσχη με τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης.
Την Αφροδίτη και το αγόρι σύστησαν στους Κομοτηναίους η κ. Ελένη Χατζή, φιλόλογος με μεταπτυχιακό στην Τοπική Ιστορία και Υποδιευθύντρια του Μειονοτικού Γυμνασίου-Λυκείου Κομοτηνής, που στην ομιλία της αναφέρθηκε στην ημερολογιακή γραφή, τα γνωρίσματά της και επιχείρησε να σκιαγραφήσει τους ήρωες του βιβλίου. Η κ. Γρηγορία-Καρολίνα Κωνσταντινίδου στη συνέχεια, επίσης φιλόλογος και Υπ. Διδάκτωρ του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, με τη σαγηνευτική της ανάγνωση εμπλούτισε την εκδήλωση, η κ. Μαρία Γούλα, ψυχολόγος και στέλεχος του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας ΠΕ Ροδόπης «ΟΡΦΕΑΣ», επικεντρώθηκε στην εφηβεία και στα συναισθήματα που βιώνουν οι νέοι και το περιβάλλον τους αλλά και στον τρόπο διαχείρισής τους.
Από την εκδήλωση αυτή, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η σταθερή «συνοδοιπόρος» του κ. Ιωακειμίδη, και στα θεατρικά αλλά και στα συγγραφικά του βήματα, η κ. Αρετή Ρασσά, φιλόλογος και θεατρολόγος, η οποία μοιράστηκε στιγμές από τη συνεργασία τους και αναφέρθηκε στην παράσταση «Μία Ζωή – Η μαρτυρία δύο παιδιών» που προηγήθηκε του βιβλίου και αποτέλεσε το έναυσμα για τη συγγραφή του, ενώ τέλος τον λόγο έλαβε ο συγγραφέας.
Περισσότερο συγκεκριμένα…
Ελένη Χατζή, «Διαβάζοντας το βιβλίο εντυπωσιάστηκα από την οξυδέρκεια της γραφής, την ποιητικότητα, την ψυχολογική ακρίβεια»
Λαμβάνοντας αρχικά τον λόγο η κ. Ελένη Χατζή (σ.σ.: Ολόκληρη η εισήγησή της βρίσκεται εδώ), επιχείρησε να αναδείξει τα χαρακτηριστικά του λογοτεχνικού είδους που χρησιμοποιεί ο κ. Ιωακειμίδης, το ημερολόγιο, για να ξετυλίξει το νήμα του αφηγήματός του. «Με τον χαρακτηρισμό “ημερολογιακή γραφή” αναφερόμαστε σ’ εκείνα τα λογοτεχνικά κείμενα που είναι γραμμένα σε μορφή ημερολογίου. Είναι ένας διαφορετικός και πολύ ιδιαίτερος τρόπος γραφής, που χαρακτηρίζεται από έναν τόνο προσωπικό και εξομολογητικό. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά μυθιστορήματα, τα κείμενα ημερολογιακής γραφής δίνουν την αίσθηση ενός λόγου ανεπιτήδευτου και συχνά απόρρητου. Ο αναγνώστης νιώθει ότι τρυπώνει σε κάτι πολύ προσωπικό κι έτσι η ανάγνωση γίνεται πιο δελεαστική και γοητευτική. Απ’ την άλλη, ο συγγραφέας που καταπιάνεται μ’ αυτήν την τεχνική έχει περισσότερη ελευθερία να προσεγγίσει και να περιγράψει ανάγλυφα την εσωτερικότητα του ατόμου και την ψυχολογία του. Γι’ αυτό, εξάλλου, η πλειονότητα αυτών των κειμένων έχουν ως επίκεντρο την ανθρώπινη συνείδηση, που προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο», σημείωσε χαρακτηριστικά, επιχειρώντας στη συνέχεια την «εφαρμογή» τους στο υπό εξέταση βιβλίο.
«Διαβάζοντας το “Μια Ζωή – Το ημερολόγιο δύο παιδιών», εντυπωσιάστηκα από την οξυδέρκεια της γραφής, την ποιητικότητα, την ψυχολογική ακρίβεια. Ένα κείμενο πηγαίο, αληθινό, διαυγές –ταυτόχρονα απλό και έντιμο– που εκφράζει την ευφυΐα και την ωριμότητα του δημιουργού του, ενώ συγκλονίζει με την ευαισθησία του. Η γραφή προφανώς λειτουργεί ως μέσο επούλωσης, εφόσον μέσω αυτής μπορεί να λεκτικοποιήσει το τραύμα της βιωμένης εμπειρίας. Με γραφή άμεση, χωρίς επιτηδεύσεις, μας κάνει αόρατους πρωταγωνιστές των ιστοριών των δύο εφήβων, γιατί ας μη γελιόμαστε η βία και ο φόβος είναι γύρω μας, έμμεσα ή άμεσα πολλοί από εμάς έχουμε αισθανθεί ή βιώσει σε κάποια μορφή».
Μαρία Γούλα, «Ο συγγραφέας περιγράφει με τα πιο έντονα χρώματα τη σπουδαιότητα της εμπερίεξης σε κοινωνικές ομάδες ομοτίμων και τη συμβολή αυτής»
Ακολούθως, η κ. Γρηγορία-Καρολίνα Κωνσταντινίδου ανέγνωσε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου επιτρέποντας στους θεατές να συναισθανθούν τις τραυματισμένες ψυχές των ηρώων, δίνοντας το βήμα στην κ. Μαρία Γούλα (σ.σ.: Ολόκληρη η εισήγησή της βρίσκεται εδώ) να σχολιάσει την ψυχική τους κατάσταση. Μεταξύ άλλων η ίδια σχολίασε: «Ο συγγραφέας περιγράφει με τα πιο έντονα χρώματα τη σπουδαιότητα της εμπερίεξης σε κοινωνικές ομάδες ομοτίμων και τη συμβολή αυτής στην ψυχοσυναισθηματική ωρίμανση και ισορροπία του εφήβου. Στον αντίποδα αυτού υπάρχει ο κοινωνικός αποκλεισμός και η στοχοποίηση των κλειστών, ίσως ντροπαλών, εσωστρεφών εφήβων, που με κάποιον τρόπο διαφοροποιούνται από το σύνολο, με αποτέλεσμα να βιώνουν έντονα το οδυνηρό συναίσθημα της μοναξιάς. Η μοναξιά που στο αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκονται τους απειλεί καθημερινά με την προοπτική του αφανισμού και τον φόβο που αυτός πυροδοτεί. Η μοναξιά κοινωνικού ή συναισθηματικού τύπου είναι ένα θλιβερό συναίσθημα απομόνωσης από τους άλλους, που συνοδεύεται συνήθως από ψυχική κούραση, πικρία, ακόμη και απόγνωση. Και σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με τη συνειδητή επιλογή κάποιου να μείνει μόνος του καθώς το έχει ανάγκη.
Γιατί ο έφηβος έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, μια παρέα, έναν φίλο; Τι σηματοδοτεί για την εξέλιξη, ακόμα και την ύπαρξή του; Η εφηβεία θα λέγαμε ότι είναι μια δεύτερη γέννηση. Ενώ στην πρώτη έχουμε το κόψιμο του ομφαλίου λώρου που χωρίζει σωματικά τη μητέρα από το παιδί, σε αυτήν τη δεύτερη έχουμε το κόψιμο του συναισθηματικού ομφαλίου λώρου από την οικογένεια. Και ξεκινά το ταξίδι για την ανεξαρτησία, το ταξίδι για την “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”. Αυτή η αναζήτηση της ελευθερίας, μακριά από κάθε τι γνώριμο μέχρι χθες, αφήνει τον έφηβο μετέωρο στο κενό. Στο ταξίδι αυτό της αναζήτησης της νέας ταυτότητας έχει ανάγκη από συνοδοιπόρους. Αλλά ποιους, αν όχι την οικογένεια;».
Αρετή Ρασσά, «Ο συγγραφέας μάς φέρνει αντιμέτωπους με τη σκληρή και μοναχική πλευρά του νέου ανθρώπου που συνάντησε τη ζοφερή πραγματικότητα»
Μπορεί η εκδήλωση του Σαββάτου να ήταν αφιερωμένη στη λογοτεχνική πλευρά του κ. Ιωακειμίδη και στο πρώτο του συγγραφικό πόνημα, όμως η σχέση του με το θέατρο, που διαπερνά όλη του την ύπαρξη, δεν θα μπορούσε να μη σχολιαστεί. Γι’ αυτήν την όψη του βιβλίου αλλά και για τη θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί ο κ. Ιωακειμίδης, «Μία Ζωή – Η μαρτυρία δύο παιδιών» μίλησε η κ. Αρετή Ρασσά (σ.σ.: Ολόκληρη η εισήγησή της βρίσκεται εδώ). Συγκεκριμένα, τόνισε πως «ο συγγραφέας, αφού ανέβασε τους δύο ήρωες στη σκηνή, τους επανατοποθετεί στη μοναχική τους ζωή και δημιουργεί έναν συμβολικό διάλογο μέσα από τις ημερολογιακές καταγραφές τους. Βγάζει τα μυστικά τους από το συρτάρι με μια θεμελιώδη αγωνία: πώς συνδιαλέγεται κανείς με τα φαντάσματα, τους καημούς και τις αγωνίες του; Τι αποσιωπά δημοσίως και τι εκμυστηρεύεται ιδιωτικά;
Παρακολουθώντας τη δομή του βιβλίου, τον Ιούνιο του 2015 τα δύο παιδιά μέσα σε μία διάρκεια 4 ημερών μονολογούν συνομιλώντας με το ίδιο το ημερολόγιο εναλλάξ μέχρι τη συνάντησή τους τη χρονική και τελικά τη θεατρική. Στη συνέχεια και μετά τη συνάντησή τους, οι καταγραφές πυκνώνουν και οι δύο νέοι αποτυπώνουν τα γεγονότα που ζουν μέσα στην ίδια μέρα. Το κορίτσι, η Αφροδίτη, έχει μέσα στις συνήθειές της τη γραφή. Αντίθετα, το Αγόρι έρχεται για πρώτη φορά σε διάλογο –γραπτό– με τον εαυτό του. Παρακολουθούμε έτσι ένα νέο παιδί, που στρέφεται στη μοναξιά της καρδιάς του, προσπαθεί να αναπτύξει την ιδέα της αυτοπραγμάτωσης κοιτώντας προς τον μέσα κόσμο του και εξωτερικεύει τελικά το εσωτερικό του βάθος. Και είναι η αυθιστόρηση η μαγική οδός προς το συλλογικό, η διαδρομή από το ιδιωτικό στο δημόσιο που φέρει με γενναιότητα ο συγγραφέας μας μπροστά στα μάτια μας και γι’ αυτό ίσως νιώθουμε κι ένα σοκ. Γιατί μας φέρνει αντιμέτωπους με τη σκληρή και μοναχική πλευρά του νέου ανθρώπου που συνάντησε τη ζοφερή πραγματικότητα, αυτή που δεν θα θέλαμε ούτε εμείς να έχουμε ζήσει ούτε και τα παιδιά να συναντούν».
Ι. Ιωακειμίδης, Η δύναμη της αγάπης
Βαθύτατα συγκινημένος, έλαβε τον λόγο τελευταίος ο κ. Ιωακειμίδης. Μοιράστηκε στιγμές από το συγγραφικό του ταξίδι, τη θέση της Κομοτηνής στις σελίδες του βιβλίου και ανέφερε μάλιστα πως μέσα σε αυτό υπάρχουν αρκετά βιώματα δικά του αλλά και ατόμων του φιλικού του περιβάλλοντος. Ευχαρίστησε επίσης θερμά το σύνολο των συντελεστών της έκδοσης, ενώ μας υπενθύμισε για μια ακόμη φορά τη δύναμη της αγάπης. Μας θύμισε να μοιράζουμε αγάπη στους γύρω μας, γιατί η αγάπη γιατρεύει, μας σκεπάζει και φωτίζει τις ζωές μας. Αν όλοι λαμβάναμε λίγη περισσότερη αγάπη μεγαλώνοντας, ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα διαφορετικός.
Οι παρουσίες…
Μετά το πέρας των ομιλιών, ιδιαίτερα εποικοδομητική ήταν η συζήτηση που ακολούθησε. Η παρουσία αρκετών εκπαιδευτικών, νέων, γονέων αλλά και μελών του δημοτικού συμβουλίου έφεραν στην επιφάνεια ποικίλους προβληματισμούς σχετικά με τον ρόλο της οικογένειας, αλλά και τη σημαντική συμβολή των εκπαιδευτικών και του σχολείου στην υποστήριξη των εφήβων. Το «παρών» μεταξύ άλλων έδωσαν η επικεφαλής της παράταξης «ΠΟΛΗ-τικής» Ανατροπής και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ελένη Λαφτσή, η Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων ΔΔΕ Ροδόπης κ. Κατερίνα Σχοινά, οι φιλόλογοι κ. Άρτεμις Αρχοντογεώργη, Μαρία Αλεξίου, Βίκυ Τριανταφυλλιά, Κατερίνα Παναγιωτοπούλου, Μαρίνα Θανάσαινα, Χριστίνα Κουκουβέτση, οι κ. Νικολέτα Πετκίδου, Μιχάλης Μοσχίδης, Ευαγγελία Κοψαλίδου, Γιάννης Βεζυργιαννίδης, Δήμος Καρράς, Ερασμία Τζελέπη, Ξανθούλα Αχτσελίδου, Θεολογία Αραμπατζή, η οικογένεια του συγγραφέα, αρκετοί φίλοι του και πολλοί πολλοί ακόμη.
Η Κομοτηνή, ο επόμενος σταθμός της παράστασης «Μία Ζωή – Η μαρτυρία δύο παιδιών»
Η παράσταση «Μία Ζωή – Η μαρτυρία δύο παιδιών», στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ιωακείμ Ιωακειμίδης και η Ελένη Αβραμιώτη, μετά την επιτυχία που γνώρισε τον χειμώνα στην Αθήνα, έρχεται για δύο παραστάσεις στην Κομοτηνή, στις 26 και 27 Ιανουαρίου στο Θρακικό Ωδείο. Η παράσταση αυτή, που προηγήθηκε της συγγραφής του βιβλίου, έρχεται να ρίξει λίγο περισσότερο φως στις προσωπικότητες των δύο ηρώων. Για κρατήσεις θέσεων μπορείτε να καλέσετε στο τηλέφωνο 6944571563
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
