Η Λενα Παπαληγουρα μας καθηλωνει για ακομη μια φορα με την “Κατερινα”

«Το βιβλίο της Κατερίνας» αποτελεί έργο του Αύγουστου Κορτώ, όπου εξιστορεί την ζωή της μητέρας του, από την γέννησή της μέχρι και τον θάνατό της, όπως αυτή εξελίσσεται μέσα από τη μάχη της με τη μανιοκατάθλιψη και τις δυο μεγάλες της αγάπες : το σύζυγό της Τάσο και τον γιο της Πέτρο. Στο βιβλίο βασίζεται και η παράσταση «Κατερίνα» με πρωταγωνίστρια την Λένα Παπαληγούρα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη και σε μουσική επιμέλεια Λόλεκ.
 
Όταν διαβάζει κανείς «Το βιβλίο της Κατερίνας» δημιουργεί στο μυαλό του όλα τα πρόσωπα που αναφέρονται αλλά και την κάθε σκηνή, καθώς οι περιγραφές του συγγραφέα είναι ιδιαίτερα ακριβείς και γλαφυρές. Το αποτέλεσμα όμως που δημιουργήθηκε όταν η Λένα Παπαληγούρα συνάντησε την Κατερίνα είναι μοναδικό. Η εξαιρετική ερμηνεία της σε συνδυασμό με την πολυτάραχη ζωή της ηρωίδας, τη σκηνοθεσία του Νανούρη και τη μουσική του Λόλεκ δημιουργούν ένα θέαμα που επιβεβαιώνει το θεατή για την επιλογή του.
 
Το ταλέντο της Λένας Παπαληγούρα όμως συνδυάζεται με την ευγένεια και το πρόσχαρο χαρακτήρα της. Με αφορμή την παράσταση «Κατερίνα», η πρωταγωνίστρια του έργου Λένα Παπαληγούρα μας μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο βίωσε η ίδια το ρόλο, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε στην ενσάρκωσή του, καθώς και τα μετέπειτα σχέδιά της.
 
Λένα Παπαληγούρα λοιπόν και «Κατερίνα»…
 
ΠτΘ: Εχθές παρακολούθησα για δεύτερη φορά την παράσταση και μου γέννησε ξανά πολύ έντονα συναισθήματα. Τι συναισθήματα έχει προκαλέσει σε εσένα η Κατερίνα από την πρώτη στιγμή που τη διάβασες μέχρι σήμερα;
Λ.Π.: Στην αρχή διάβασα το βιβλίο απνευστί γιατί ένιωσα πως είναι συναρπαστική και η ίδια η ιστορία αλλά και ο τρόπος που τη διαχειρίζεται ο Αύγουστος. Με συνεπήρε δηλαδή όχι μόνο η ίδια η πολυπλοκότητα του προσώπου της Κατερίνας αλλά και ο τρόπος που ο Αύγουστος επιλέγει να συνδυάσει το φως με το σκοτάδι και τον αυτοσαρκασμό με τη βαθειά λύπη. Δουλεύοντας πάνω στην Κατερίνα βίωσα πάρα πολλά συναισθήματα. Τη μίσησα, τη λάτρεψα, γέλασα και έκλαψα μαζί της. Αυτά τα στοιχεία ήθελα να περάσουν στην παράσταση και ελπίζω αυτά τα να βιώνει και ο θεατής βλέποντάς τη. 

«Η δουλειά έγινε σε όλο το βιβλίο παρόλο που η διασκευή χρησιμοποιεί είκοσι σελίδες από αυτό» 

ΠτΘ: Υπάρχει κάτι που σκέφτεσαι πριν βγεις στη σκηνή;
Λ.Π.: Πάρα πολλά. Σκέφτομαι αν θα τα καταφέρω, τη διαδρομή του χαρακτήρα… και μετά είναι σαν να βουτάω στη θάλασσα και να αφήνομαι να τη ζήσω. Και κάνω στο σταυρό μου, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
 
ΠτΘ: Η Κατερίνα είναι ένας χαρακτήρας με πολλές και έντονες ψυχικές διακυμάνσεις, κάτι που είναι εμφανές σε όλη την πορεία της ζωής της όπως αυτή περιγράφεται στο έργο. Πόσο δύσκολο σου ήταν να αποτυπώσεις αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο ψυχισμό της;
Λ.Π.: Μου ήταν πολύ δύσκολο όχι μόνο γιατί έπρεπε να γίνει μεγάλη έρευνα σε σχέση με την αρρώστια της αλλά και γιατί έπρεπε να δοθεί έμφαση και σε άλλα σημεία όπως στη μητρότητα, καθώς εγώ δεν είμαι μάνα, στη σχέση με τα δύο πρόσωπα της ζωής της, στο να αποτυπωθεί με κάποιο τρόπο η εικόνα της για την Ελλάδα του τότε και του τώρα και φυσικά στον τρόπο που μεγάλωσε. Η παράσταση προϋπέθετε μία δουλειά σε βάθος, πέραν του θέματος της μανιοκατάθλιψης, σε όλο το πλαίσιο που θέτει ο Αύγουστος. Για μένα η δουλειά έγινε σε όλο το βιβλίο παρόλο που η διασκευή χρησιμοποιεί είκοσι σελίδες από αυτό.
 
ΠτΘ: Ποια σκηνή σε δυσκόλεψε περισσότερο;
Λ.Π.: Πιο πολύ με δυσκολεύει το σημείο της αποβολής. Μου είναι κάθε μέρα και πιο δύσκολο ψυχικά. 

«Βουτάω στη θάλασσα, που είναι η ζωή της Κατερίνας, και βγαίνω λυτρωμένη» 

ΠτΘ: Η ιστορία της Κατερίνας είναι μια ιστορία πολύ έντονα φορτισμένη συναισθηματικά που δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο όποιον την παρακολουθήσει. Προσπαθώ να σκεφτώ πόσο πρέπει να επηρέασε εσένα που ενσαρκώνεις κιόλας την ίδια την ηρωίδα;
Λ.Π.: Σίγουρα με έχει επηρεάσει. Πάρα πολύ με επηρέασε στις πρόβες το κομμάτι που χρειάστηκε να κάνω έρευνα. Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος γιατί ήρθα αντιμέτωπη με αυτό το θέμα, είδα πολλούς ανθρώπους και μίλησα μαζί τους, μπήκα πολύ βαθειά σε αυτό. Όσον αφορά την παράσταση βουτάω στη θάλασσα, που είναι η ζωή της Κατερίνας, και βγαίνω λυτρωμένη όπως ελπίζω ότι βγαίνουν και οι θεατές. 

«Για εμένα ο κάθε άνθρωπος πρέπει να διεκδικεί στη ζωή του αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο» 

ΠτΘ: Το έργο, μέσω της βιογραφίας της ηρωίδας, εξετάζει και κάποια κοινωνικά ζητήματα όπως αυτό της ομοφυλοφιλίας. Στην σκηνή είδαμε και ακούσαμε την άποψη της Κατερίνας. Ποια είναι όμως η δική σου άποψη για το θέμα αυτό;
Λ.Π.: Για εμένα ο κάθε άνθρωπος πρέπει να διεκδικεί στη ζωή του αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο. Η αγάπη υπάρχει παντού. Το θέμα είναι οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι να τη ζήσουν και να την απολαύσουν.
 
ΠτΘ: Είχα διαβάσει πως η παράσταση θα συμμετείχε στο 2ο φεστιβάλ ελληνικού θεάτρου στη Ζυρίχη στις 10 Οκτωβρίου. Το ταξίδι αυτό πραγματοποιήθηκε;
Λ.Π.: Δυστυχώς αναβλήθηκε λόγω των απεργιών που προηγήθηκαν. Και εμείς και οι διοργανωτές του φεστιβάλ στεναχωρηθήκαμε πολύ. Η παράσταση ήταν προπωλημένη αλλά ενημερώσαμε τους ανθρώπους εγκαίρως και η παράσταση θα ανέβει έκτακτα κάποια άλλη στιγμή.
 
ΠτΘ: Μετά την ολοκλήρωση του κύκλου των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη, ποια θα είναι η μετέπειτα πορεία της Kατερίνας;
Λ.Π.: Θα ταξιδέψουμε στο Λονδίνο, στην Πάτρα και θα επιστρέψουμε στην Αθήνα όπου θα κάνουμε και εκεί κάποιες παραστάσεις και μετά θα σταματήσουμε για λίγο. Έπειτα βλέποντας και κάνοντας. Σίγουρα όμως δεν τελείωσε.
 
ΠτΘ: Είναι η αποδοχή του κόσμου που δεν το επιτρέπει;
Λ.Π.: Βέβαια. Και κάποια στιγμή θα θέλαμε να κάνουμε και μια μεγαλύτερη περιοδεία, ενδεχομένως να πάμε και πιο Βόρεια και πιο Νότια. 

Τα επόμενα επαγγελματικά βήματα 

ΠτΘ: Κλείνοντας, και αφού σε ευχαριστήσω για αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, θα θέλαμε να μάθουμε τα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα.
Λ.Π.: Γυρίζοντας στην Αθήνα κάνουμε στο δημοτικό θέατρο Πειραιά μια διασκευή πάνω στο “Μικρό πρίγκιπα” όπου ενσαρκώνω το μικρό πρίγκιπα και συνεχίζουμε στο θέατρο Πορεία με τις “Τρεις αδερφές” που παίζω την Ιρίνα. Έπειτα, από Φεβρουάριο, θα είμαι σε μια κωμωδία τους “Τρεις ευτυχισμένους” του Labiche που θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Χουβαρδάς και τέλος θα παιχτεί και η ταινία “Nocturne” (ο τίτλος είναι nocturne από τα “Νυχτερινα” του Σοπέν). Μια αγγλική ταινία στην οποία συμμετείχα, παίχτηκε στην Αθήνα και θα παιχτεί και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
 
ΠτΘ: Η παράσταση του μικρού πρίγκιπα θα απευθύνεται και σε μικρούς και σε μεγάλους;
Λ.Π.: Νομίζω ότι όπως η ιστορία απευθύνεται σε όλους και αυτό είναι και το μαγικό της, ότι έχει δηλαδή μυστικά που ακουμπάνε σε κάθε ηλικία, έτσι θα είναι και η παράσταση.
Ενδεχομένως βέβαια, να απευθύνεται περισσότερο στους ενήλικες γιατί κάνει έναν παραλληλισμό της ζωής του Εξυπερύ, του συγγραφέα, με τον πιλότο της ιστορίας και αποκαλύπτει πόσο κοντά ήταν ο συγγραφέας με αυτό τον ήρωα που σημαίνει ότι είναι σαν να αναρωτιέται η ίδια η παράσταση μας: «εμάς ποια ανάγκη οδηγεί στο να εφεύρουμε το μικρό πρίγκιπα;» και «γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας αναγκάστηκε να εφεύρει αυτό τον ήρωα σε ένα ταξίδι του στην έρημο σε μια πτώση με το αεροπλάνο του;». Αλλά η ιστορία του μικρού πρίγκιπα υπάρχει ανέπαφη, το ταξίδι του στους πλανήτες είναι εκεί οπότε και οι μικροί θεατές θα έχουν την ευκαιρία να το απολαύσουν.
Η παράσταση θα είναι προς το παρόν στην Αθήνα αλλά μελλοντικά δεν αποκλείεται τίποτα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.