Χριστουγεννα του Λογου

Πάμε κι εφέτος όπως πάντοτε. Με ΛΟΓΟ. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να είναι οι γιορτές;

ΛΟΓΟΣ, λοιπόν, που εφέτος στρέφεται στις κλασικές αξίες που στερέωσαν αυτόν τον τόπο, που γιόρτασε τα Εκατόχρονα της Ελευθερίας του ήδη, και τώρα στην αυγή του 2022, στην επέτειο των 100 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, θα στραφεί και πάλι πίσω για να αναζητήσει αξίες όπως η προσμονή, η υπομονή, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η συμφιλίωση με τη φύση αλλά κυρίως η ευγνωμοσύνη προς τα έμβια όντα που αυτή συντηρεί, και επέτρεψαν, όταν τα χρόνια ήταν δύσκολα, στηριγμένοι  ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ,  οι άνθρωποι γενικώς —όπως  και συνέβη και μετά τους πολέμους του 1940-1949—  να επιβιώσουν. Όχι με τους τρόπους τού σήμερα βέβαια, που φύση και έμβια όντα θεωρούνται τελείως αποκομμένα,  ξεχωριστά και ξεχασμένα για τον άνθρωπο, μια κι αυτός δεν ζει, ούτε στηρίζει πια τη ζωή του στη  σχέση του μ’ αυτά. 

Όπως τη στήριζαν τα πρώτα  μεταπολεμικά χρόνια διαχείρισης της πλήρους καταστροφής των πολέμων της δεκαετίας 1940-50,  οι  άνθρωποι της καθημερινότητας, όπως τη στήριζε ο παππούς του διηγήματος της Σουλτάνας Πολιτσάκη-Παπαδημητρίου, που πήρε τη μικρή εγγονή για να αγοράσουν ένα μικρό χαριτωμένο βόδι, τον «Τοσούν» της Μελιχά, που έγινε Τούσιος για τον έλληνα στάβλο. Με εικόνες που δείχνουν εκείνη την άλλη σχέση των παιδιών με τα ζωντανά του σπιτιού, τα βοδάκια που βοηθούσαν την οικογένεια να έχει ψωμί, οργανώνοντας και σπέρνοντας κι αλωνίζοντας, και τα παιδιά τα αισθάνονταν ως μέλη της οικογένειας, τους έδιναν ονόματα,  τους μιλούσαν, τα  χάιδευαν, ζούσαν μαζί τους. 

Για να δώσουμε τον λόγο και πάλι στην Ξυλαγανή, και δη στον ξυλαγανιώτη καταγραφέα της παράδοσης και της ιστορίας Απόστολο Μουζαλιώτη, που σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο του «Όσα είδα και όσα άκουσα στο χωριό μου, την Ξυλαγανή Ροδόπης – Με αφορμή την Επέτειο των 100 χρόνων από την εγκατάσταση των προσφύγων», που  μας επέτρεψε να προδημοσιεύσουμε το κείμενό του για τα έθιμα των Χριστουγέννων και, αμέσως μετά, να ακούσουμε τον Μεσσουνιώτη συνεργάτη Τάσο Γιοβανούδη να μας διηγείται πότε για πρώτη φορά στο σχολείο της Μεσσούνης στόλισαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

Στη μεταπολεμική Θράκη λοιπόν, με τον Τούσιο να περπατάει στους καράδρομους προς την Ξυλαγανή το 1945,  με τα κάλαντα που τραγουδούσαν,  την ίδια περίπου εποχή, σχηματίζοντας ομάδες επί τούτου, οι έφηβοι του οικισμού, αλλά και με το χριστουγεννιάτικο δέντρο της Μεσσούνης ν’ ανάβει το 1960, μεταβάλλοντας το χωριό  σε ευρωπαϊκή επαρχία!!!

Σημ.: Στην  Ξυλαγανή και το πλούσιο πολιτιστικό της υπόβαθρο μας οδήγησε εφέτος το μάθημα Διαλεκτολογίας του ΤΕΦ/ΔΠΘ  με τίτλο «Κρένουμε ξυλαγανιώτ’κα», βιβλιογραφική βάση των οποίων ήταν μεταξύ άλλων, κυρίως οι μελέτες της Σουλτάνας Πολιτσάκη-Παπαδημητρίου, «Από το Μεγάλο Βογιαλίκι της Ανατολικής Ρωμυλίας στην Ξυλαγανή της Δυτικής Θράκης», το «Ξυλαγανής Ανάλεκτα» και η εφημερίδα «Ξυλαγανή» του Πολιτιστικού Ομίλου Ξυλαγανής. 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.