Αρτεμις Τσολακη: «Η καθολικη προσβασιμοτητα και η συμπεριληψη στοιχεια που μπορουμε να αξιοποιησουμε για το αυριο της Κομοτηνης»

Η Άρτεμις Τσολάκη είναι ένα γνώριμο πρόσωπο και στα κοινά της πόλης μας, κατά κύριο λόγο λόγω της ενασχόλησης της με το εθελοντισμό, τον οποίο και έχει υπηρετήσει από πολλαπλά μέτωπα.

Στις προσεχείς ωστόσο αυτοδιοικητικές εκλογές, της 8ης του Οκτώβρη, κατερχόμενη ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος Κομοτηνής με την παράταξη «Κοινωνία Πολιτών» και στο πλευρό του Γιάννη Γκαράνη, η ίδια διεκδικεί και την εκλογή της στα όργανα διοίκησης του Δήμου Κομοτηνής, ώστε πλέον και με θεσμικό ρόλο, να συνεχίσει να φέρνει κοντά ανθρώπους και συλλογικότητες, για την επίτευξη του ενός και βασικού στόχου της, της ανάδειξης της Κομοτηνής και των πολλαπλών της δυνατότητων.

Άλλωστε όπως εξηγεί στην συνέντευξή της στον «ΠτΘ» «ένας  άνθρωπος μόνος  του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Όλα είναι αποτέλεσμα συνεργειών». Λογική και τρόπος σκέψης που η ίδια υπηρετεί εδώ και χρόνια και επιθυμεί να γίνει κτήμα όλων, συνοψίζοντάς το και στο σύνθημά της «Μια πόλη, ένας κοινός σκοπός».

Άρτεμις Τσολάκη λοιπόν, με φόντο την Κομοτηνή, όπως φαίνεται από το Τουριστικό Περίπτερο της Νυμφαίας. Μια εικόνα με την δική της συμβολική: η πόλη από ψηλά, σαν μια ενιαία οντότητα, σαν ένα ενιαίο σύνολο, «όπως θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε σχέδιο και κάθε πρόγραμμα που ετοιμάζουμε», όπως αναφέρει η ίδια χαρακτηριστικά.

Άρτεμις Τσολάκη όμως…

ΠτΘ:  Δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με τίποτα διαφορετικό πέραν του εθελοντισμού, ένα κομμάτι με το οποίο είστε συνυφασμένη στην περιοχή μας, από την δράση «Ο Άη Βασίλης άργησε μια μέρα» και όχι μόνο.  Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με αυτόν; Πώς μπήκε αυτό το «σαράκι» του εθελοντισμού;

Α.Τ.: Νομίζω ότι οι εμπειρίες και τα  βιώματα είναι αυτά που μας διαμορφώνουν σαν οντότητες και καθορίζουν τα μετέπειτα βήματα μας και πιστεύω ότι το αρχικό έναυσμα για να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό, δόθηκε στην Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού, όπου είχαμε την τύχη να έχουμε δάσκαλο τον κ. Παπαγεωργίου, ο οποίος κατά κάποιον τρόπο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα μας πήγαινε επισκέψεις στο Γηροκομείο, στις Φυλακές, σε διάφορα άλλα ιδρύματα της περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν ετοιμάζαμε όλα τα παιδιά τυροπιτάκια, γλυκίσματα, και πηγαίναμε για να τα κεράσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους που βρισκόταν εκείνη την περίοδο των γιορτών, τις περισσότερες φορές μόνοι τους. Εκείνη την  περίοδο δεν είχαμε κατανοήσει, κανένας από μας, το πώς θα μας επηρεάσει αυτό αργότερα, αλλά πιστεύω ότι αυτό το βίωμα ήταν τελικά και το έναυσμα για να ξεπηδήσει αργότερα η δράση του Άι Βασίλη. Γι’ αυτό και πιστεύω πάρα πολύ στην εκπαίδευση και στον τρόπο με το οποίο τα παιδιά από μικρά θα πρέπει να έρχονται σε επαφή με διάφορα ερεθίσματα, προκειμένου να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν τα στοιχεία του χαρακτήρα τους, τα οποία θα τους διαμορφώσουν στο μέλλον ίσως ως πιο συμμετοχικούς πιο ενεργούς πολίτες.

ΠτΘ: Για να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, σε ό,τι αφορά την επαγγελματική σας σταδιοδρομία έχετε σπουδές πάνω στο κομμάτι της Δημόσιας Διοίκησης. Πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη, δεδομένου ότι έχετε διατελέσει και συνεχίζεται να διατελείτε σε θέσεις ευθύνης στο δημόσιο;

Α.Τ.: Εννοείτε ότι απέχει αρκετά, και αυτό γιατί η θεωρία είναι κάτι άψυχο, ενώ η πραγματικότητα εμπεριέχει μέσα ανθρώπους που έχει ο καθένας τους μια διαφορετική κουλτούρα, οι οποίες έρχονται να συνεργαστούν και να φέρουν ένα αποτέλεσμα. Η δική μου η πορεία στο δημόσιο ξεκίνησε το 2002, όταν υπήρχαν ακόμα τότε οι διορισμοί μέσω του ΑΣΕΠ, πολύ πριν την κρίση, και βρέθηκα στη Διεύθυνση Αλλοδαπών. Εκεί πραγματικά ήρθαμε σε επαφή με ανθρώπους οι οποίοι δεν γνώριζαν τη γλώσσα, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν εύκολα τα πράγματα τα οποία έπρεπε να κάνουν. Κληθήκαμε λοιπόν να βρούμε τρόπους, ούτως ώστε να μπορέσουμε να τους εξυπηρετήσουμε και να μπορέσουμε να τους εντάξουμε μέσα στην τοπική κοινωνία σωστά, με όλα τα νόμιμα χαρτιά και τις διαδικασίες. Από κει νομίζω ότι κατάλαβα πολύ βαθιά μέσα μου ότι ο ρόλος μας, ήταν ο ρόλος του κοινωνικού λειτουργού.  Ότι οφείλουμε να βοηθάμε, να εξυπηρετούμε, και να έχουμε πάντα στο επίκεντρό μας και στο μυαλό μας το πώς μπορούμε να εξυπηρετήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πολίτη. Μετά από δυο χρόνια στην εργασία, αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Είμαι λίγο ανήσυχο πνεύμα, επομένως ήθελα να αποκτήσω περισσότερες γνώσεις σχετικά με το αντικείμενο, επομένως πέρασα τα επόμενα δυο χρόνια στην Αθήνα, λαμβάνοντας γνώση πάνω σε γενικότερα ζητήματα της δημόσιας διοίκησης, καθώς η σχολή έχει σαν κύριο στόχο να προετοιμάσει στελέχη του δημοσίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Γύρισα στην Περιφέρεια και είχα τη χαρά τότε να μου δώσουν την ευκαιρία να ασχοληθώ με το Τμήμα Ποιότητας και  Αποδοτικότητας. Ένα νέο τμήμα που είχε ως στόχο να βελτιώσει τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, και το βασικότερο κομμάτι της δουλειάς μου ήταν μέσα από  συμμετοχικές διαδικασίες με τους υπαλλήλους, να κάνουμε κάποια  αυτοαξιολόγηση, να δούμε δηλαδή το πού βρισκόμαστε σαν υπηρεσίες και το πώς αυτό μπορούμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα, πως μπορούμε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες προς τον πολίτη. Εφαρμόσαμε για πρώτη φορά τα συστήματα διοίκησης μέσω στόχων, τους δείκτες, την αποδοτικότητα. Είχαμε βέβαια να ξεπεράσουμε το σκόπελο του να μιλάς για την ποιότητα των δημοσίων υπηρεσιών, καθώς το 2006 ήταν πρώιμο, επομένως έπρεπε πρώτα να γίνει κατανοητό το τι σημαίνει ποιοτικές υπηρεσίες στο δημόσιο. Μου δόθηκε επίσης η δυνατότητα να συμμετέχω ως εκπαιδεύτρια σε επιμορφωτικά σεμινάρια σε υπαλλήλους δημοσίων υπηρεσιών ανά  την Ελλάδα, επομένως είχα και πολλές προσλαμβάνουσες από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουνε το δημόσιο και οι υπάλληλοι οι οποίοι ήταν στη Μυτιλήνη, στην Κρήτη, στη Θεσσαλονίκη, στη Δράμα κάτι το οποίο σου δίνει μια πιο σφαιρική  αντίληψη στο πώς λειτουργεί το δημόσιο, αν τελικά τα προβλήματα είναι κοινά σε όλους τους τομείς. Συμμετείχαμε σε διαγωνισμούς ποιότητας δημοσίων υπηρεσιών. Ήταν έτσι μια πολύ ξεχωριστή περίοδος της ζωής μου, η οποία με  οδήγησε στο να προχωρήσω και στο πρώτο μου μεταπτυχιακό, το οποίο ήταν στη Διοίκηση Ολικής Ποιότητας Δημοσίων Υπηρεσιών. Όπου η ολική ποιότητα όταν συνδέεται με το δημόσιο είναι κατ’ εξοχήν ο ορισμός του θέτω στο επίκεντρο των διαδικασιών την εξυπηρέτηση του πολίτη.

«Στο δημόσιο το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη κινήτρων»

ΠτΘ:  Ισχύει όμως αυτό στην πράξη; Γιατί δυστυχώς μια μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης για την στελέχωση του δημοσίου και σε πολλές των περιπτώσεων όταν έχουμε να κάνουμε με αυτό, δυσκολευόμαστε. Τελικά υπάρχει πραγματικός απτός χώρος βελτίωσης του δημοσίου και ποια είναι τα σημεία εκείνα που τελικά μπορούν να κάνουν τη διαφορά στους ανθρώπους που το στελεχώνουν;

Α.Τ.: Θεωρώ ότι ένα πολύ βασικό πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι η έλλειψη κινήτρων στους δημόσιους υπαλλήλους και δεν εννοώ μόνο το χρηματικό. Κι η ηθική ικανοποίηση πολλές φορές, ότι κάνεις μια εργασία η οποία σου δίνει μια χαρά και έναν ενθουσιασμό, σε κάνει να δουλεύεις και καλύτερα. Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει πλέον. Και οι υπάλληλοι έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, με την έννοια  ότι εάν συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που κάνεις βοηθάει το σύνολο της κοινωνίας και το σύνολο της χώρας, τότε νομίζω ότι θα  αρχίσουν τα πράγματα να βελτιώνονται. Είναι και θέμα κουλτούρας αλλά και του τρόπου με τον οποίο εισάγονται οι νόμοι στη δημόσια διοίκηση. Σχεδιάζεται ένας νόμος. Ωραία. Δεν έχει σχεδιαστεί ανάλογα όμως όλη η διαδικασία, στην οποία θα εκπαιδευτούν οι άνθρωποι όπου θα κληθούν να εφαρμόσουν τον νόμο αυτό, τα μέτρα, τις δράσεις. Επομένως ξαφνικά τους καλείς να εφαρμόσουν κάτι που ίσως πολλές φορές δεν έχουν καταλάβει και τον λόγο για τον οποίο θα κληθούν να το κάνουνε.

«Να καλλιεργήσουμε την αντίληψη ότι αποτελούμε κομμάτι αυτής της κοινωνίας• δεν είμαστε απέναντι ή έξω από αυτήν και κάποιοι άλλοι κάνουν κάποια πράγματα»

ΠτΘ: Η ενασχόλησή σας με τον εθελοντισμό δεν περιλαμβάνει μόνο τον Άη Βασίλη. Τι σημαίνει για εσάς σήμερα;

Α.Τ.:  Ένας πολύ βασικός σταθμός ήταν η εκπαίδευση η οποία έλαβα ως εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού, όπου πιστεύω ότι εκεί μαθαίνεις και κάποιες αρχές, την αξία του εθελοντισμού, τις υποχρεώσεις που απορρέει το να είσαι εθελοντής και το σημαντικό έργο το οποίο καλείσαι να υπηρετήσεις. Αυτό είναι και το κομμάτι που μου λείπει από τον εθελοντισμό γενικότερα, γιατί θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εθελοντισμός είναι υποχρέωση και θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με την ίδια σοβαρότητα που αντιμετωπίζουμε την εργασία μας. Επίσης πολλές φορές ο εθελοντισμός για μένα αρχίζει και ταυτίζεται με την κοινωνική ευθύνη. Την ευθύνη που έχει ο καθένας από εμάς να συμμετέχει στα δρώμενα της πόλης και να συμβάλει με τον τρόπο του στην επίτευξη κάποιων στόχων ή  κάποιων δράσεων οι οποίες σχεδιάζονται, γιατί η πόλης μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Αποτελείται από μικρά μικρά «κύτταρα» που είναι οι πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να λειτουργήσουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να βγάλουμε ένα αποτέλεσμα. Επομένως θα πρέπει όλοι μας να έχουμε αυτήν την αντίληψη ότι αποτελούμε κομμάτι αυτής της κοινωνίας, και δεν είμαστε απέναντι ή έξω από αυτήν και κάποιοι άλλοι κάνουν κάποια πράγματα. Ίσως κάποιοι παίρνουν την πρωτοβουλία. Αλλά η ουσία, η βάση και αυτά όλα που γίνονται, γίνονται γιατί υπάρχουν όλοι αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν τις δράσεις αυτές. Ο Άη Βασίλης δεν θα ήταν τίποτα αν δεν ήταν όλοι οι φορείς, οι σύλλογοι, οι οποίοι συνεργάστηκαν και συνεργάστηκαν μάλιστα με τέτοιο τρόπο, όπου κατάφεραν μέσα σε 5-6  χρόνια να συγκεντρωθούν 25 τόνοι τρόφιμα που δόθηκαν στην Κοινωνική Υπηρεσία, 3 τόνοι λάδι, και μετά με το Santa run, όταν περάσαμε πλέον την κρίση και ήρθε το πρόγραμμα ΤΕΒΑ και κάλυψε ένα πολύ μεγάλο μέρος των αναγκών, πήραμε ένα όχημα 4Χ4 το οποίο δόθηκε στον Ερυθρό Σταυρό και χρησιμοποιήθηκε μάλιστα αρκετά για την πυρασφάλεια. Διαμορφώνουμε σήμερα τον υπαίθριο χώρο του Κέντρου Αποθεραπείας, στηρίξαμε με την αγορά επιθεμάτων σιλικόνης τον Σύλλογο Καρκινοπαθών και τα Παιδικά Χωριά SOS. Αλλά πραγματικά όλα αυτά γίνονται γιατί υποστηρίζουν κάποιοι άνθρωποι και η πόλη όλη τις δράσεις.

Και νομίζω ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι καταφέραμε σε αυτή την πόλη να συνεργαστούμε 130 σύλλογοι για να επιτύχουμε έναν κοινό σκοπό. Και είναι πραγματικά αυτό που μου δίνει το έναυσμα να μπω και στα πιο βαθιά, γιατί πιστεύω πραγματικά ότι όλη η πόλη, οι συμπολίτες μας έχουν μια πολύ μεγάλη ψυχική δύναμη μέσα τους, και αποδεικνύουν κάθε φορά ότι μπορούν να την βγάλουν προς τα έξω. Αρκεί μερικές φορές να υπάρχει ένας μικρός συντονισμός. Τίποτα παραπάνω.

«Ένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα• τα πάντα είναι αποτέλεσμα συνεργειών»

ΠτΘ:  Συμμετέχετε όμως και στο Δ.Σ. του «Διαζώματος» με επικεφαλής τον Σταύρο Μπένο. Βλέπουμε τον κουμπαρά του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας που αν δεν κάνω λάθος παραμένει γεμάτος ακόμα μόνο με την δική σας αρχική συνεισφορά…

Α.Τ.: Η ανάμιξή μου πάλι με το Διάζωμα έγινε τυχαία. Ήταν μια φίλη μου με την οποία  συνεργαζόμασταν στην Ποιότητα των Δημοσίων Υπηρεσιών και μου λέει θα πρέπει να έρθεις στο Διάζωμα σε μια εκδρομή, σε μια Γενική Συνέλευση. Εκεί με εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο ήταν οργανωμένη όλη η εκδήλωση, και το κυριότερο το γεγονός ότι δέκα λεωφορεία ξεκίνησαν 6:05. Είχαμε 6:00  ραντεβού και 6:05 ήταν δέκα λεωφορεία στον δρόμο. Και λέω αυτό εδώ το σημείο έχει ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Γνώρισα τον πρόεδρο, όπου με τον ενθουσιασμό μου για να κάνουμε πράγματα για την πόλη και το πώς θα γίνει να ‘ρθει το Διάζωμα στην Περιφέρεια ΑΜΘ, μάλλον τον έπεισα κατά κάποιον τρόπο, γιατί το 2017 το  Διάζωμα ήρθε στην Κομοτηνή. 450 άτομα γνώρισαν την περιοχή, μείνανε με τις καλύτερες εντυπώσεις και σε αυτό που εστιάσαμε είναι ότι η Θράκη μπορεί να κερδίσει την θέση που της αξίζει και να μην είναι πλέον μια Θράκη του παραμεθορίου, αλλά να αποτελέσει και αυτή, να συνδεθεί μέσω των πολιτιστικών διαδρομών, με την υπόλοιπη  Ελλάδα. Η συμμετοχή μου στο διοικητικό συμβούλιο του Διαζώματος, και ιδιαίτερα δίπλα σε έναν άνθρωπο όπως είναι ο Σταύρος ο Μπένος, ο οποίος έχει συνδεθεί με τους σεισμούς της Καλαμάτας και με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε όλη αυτή την καταστροφή, μου έδωσε απίστευτες γνώσεις και εμπειρία, για το πώς σχεδιάζονται προγράμματα, για το πώς υλοποιούνται προγράμματα, για το πώς θα πρέπει να εμπλέκουμε τον ιδιωτικό τομέα και φυσικά τη σημασία των συνεργιών σε ότι και  να κάνουμε. Ένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Τα πάντα είναι αποτέλεσμα συνεργειών, συνεργασιών, και στον τρόπο με τον οποίο θα εμπλέξουμε όσους περισσότερους μπορούμε μέσα σε αυτή τη διαδικασία.

«Να ανοίξουμε ένα μεγάλο διάλογο σχετικά με το ποια είναι η Κομοτηνή, τι είναι για τον κάθε ένα από εμάς, ώστε να διαμορφωθεί η ταυτότητα της πόλης»

ΠτΘ: Τι μπορεί όμως να γίνει στο κοντινό και το απώτερο μέλλον σε τομείς, όπως ο τουρισμός, ο πολιτισμός, η διοίκηση των υπηρεσιών, για να πάμε στην επόμενη ημέρα;

Α.Τ.: Θεωρώ ότι η Κομοτηνή έχει να προσφέρει πολλά. Έχει μια πολυπολιτισμικότητα η οποία μπορεί να αποτελέσει στοιχείο οικονομικής ανάπτυξης και ελκυστικότητας της περιοχής μας. Αποτέλεσε μάλιστα και αντικείμενο της μελέτης μου κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου πάνω στην στρατηγική ανάπτυξη του πολιτισμού και τουρισμού. Έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό, κάτι το οποίο μπορεί να μην είναι ένα κτίριο, αλλά είναι μια ζωντανή πόλη, και διαφορετική. Είναι προσβάσιμη, είναι ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που θα πρέπει να το καλλιεργήσουμε και να το φέρουμε μπροστά.  Η καθολική προσβασιμότητα, η συμπερίληψη, είναι στοιχεία τα οποία μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Η πόλη μας είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, όπου υπάρχουν πληθυσμιακές ομάδες όπου συμβιώνουν μαζί, όπου έχουμε να παρουσιάσουμε αυτή την ειρηνική συνύπαρξη. Από κει και πέρα εγώ πιστεύω πολύ στις συμμετοχικές διαδικασίες, κάτι το οποίο θέλω αν μου δοθεί η ευκαιρία να το αξιοποιήσω και να ανοίξουμε ένα μεγάλο διάλογο σχετικά με το ποια είναι η Κομοτηνή, τι είναι η Κομοτηνή για τον κάθε ένα από εμάς, ούτως ώστε να διαμορφωθεί η ταυτότητα της πόλης μας, αλλά με τη συμμετοχή όλων των  πολιτών. Προκειμένου να μπορέσουμε να βρούμε τι θα κάνουμε, θα πρέπει πρώτα απ’  όλα να βρούμε εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε και πού θέλουμε να φτάσουμε, ώστε αυτό να αποτελέσει τον φωτοδότη για το τι δράσεις θα πρέπει να υιοθετήσουμε. Πιστεύω ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε την πόλη μας λίγο παραπάνω, να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, αλλά κυρίως να αποκτήσουμε μια πιο θετική διάθεση απέναντί της, γιατί νομίζω ότι είμαστε λίγο απαισιόδοξοι. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά θα πρέπει λίγο να δούμε κατά πόσο μπορούμε να τα ξεπεράσουμε και να τα ξεπεράσουμε κατανοώντας τα, και προσπαθώντας και θέλοντας να βρούμε λύση.

ΠτΘ:  Ποιο είναι καταληκτικά το δικό σας μήνυμα, ενόψει των εκλογών της 8ης Οκτωβρίου;

Α.Τ.: Θα κλείσω έτσι όπως ακριβώς αρχίσαμε. Το σύνθημά μου είναι «Μια πόλη ένας κοινός σκοπός». Ζητώ. Λοιπόν την στήριξή σας, και σε αυτό το εγχείρημά μου, για να μπορέσω να συνεχίσω να προσφέρω και από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης αυτή τη φορά.  

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.