Επιτακτικη η αναγκη διαρκους αγωνα

Αν και σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την «Ημέρα της Γυναίκας», τα στοιχεία για τη χώρα μας δεν αφήνουν περιθώρια για γιορτές. Αντιθέτως προτρέπουν σε περισυλλογή και αναζήτηση αιτιών και λύσεων για προβλήματα που όπως φαίνεται χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας και ζημιώνουν τη χώρα.

Τη φετινή ημέρα της γυναίκας η Ένωση Γυναικών Ελλάδας την αφιερώνει στις γυναίκες μετανάστριες που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας κάτω από συνθήκες άθλιες. Για το θέμα ο ΠτΘ συζητά σήμερα με τα μέλη του Παραρτήματος Ροδόπης της ΕΓΕ κ. Κούλα Παπαδριέλλη και Νικολέττα Πετκίδου.

Το ΠΑΣΟΚ συνέβαλλε κυρίως στην αλλαγή της θέσης της γυναίκας

Στις αλλαγές που έγιναν από τη δεκαετία του 1970 που καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη η «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» στις 8 Μαρτίου αναφέρθηκε η κ. Κούλα Παπαδριέλλη: «Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο κυρίως που συνέβαλε στην αλλαγή της θέσης και του ρόλου της γυναίκας, στηρίζοντας γενικότερα τα κινήματα και κυρίως εκείνα που είχαν σχέση με την καταπίεση. Η γυναίκα καταπιεζόταν. Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου επέφερε μεγάλη βελτίωση στη θέση της γυναίκας, όμως υπήρξε και αλλαγή νοοτροπίας, γιατί πλέον η γυναίκα κατάλαβε ότι κατ’ αρχήν οφείλει να διεκδικήσει και στη συνέχεια μπορεί να διεκδικήσει, όπως άλλωστε και ο κάθε άνθρωπος. Θεωρώ ότι από τότε άλλαξαν πολλά αλλά ακόμη και σήμερα καθίσταται επιτακτική η ανάγκη διαρκούς αγώνα, γιατί μπορεί να υπήρξαν διαφοροποιήσεις, όμως σήμερα παρατηρείται μια οπισθοδρόμηση, μια δυσκολία στην κοινωνία γενικότερα που ωθεί τη γυναίκα προς τα πίσω, γιατί και λόγω της νοοτροπίας της, κάνει πίσω μπροστά στον άνδρα της, μπροστά στα παιδιά της»

Οπισθοδρόμηση στη θέση της γυναίκας

Στη χώρα μας τα κορίτσια εκπαιδεύονται, μορφώνονται και μάλιστα διακρίνονται, αλλά όταν τις αναζητήσει κανείς αργότερα, εργαζόμενες επιστημόνισσες και επαγγελματίες, σπάνια θα τις βρει στις υψηλές θέσεις εξουσίας, οι οποίες συντριπτικά καταλαμβάνονται από τους άνδρες συναδέλφους τους. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση των χωρών ως προς τη συμμετοχή γυναικών στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και πραγματικά ο αριθμός των φοιτητριών στα ελληνικά πανεπιστήμια ξεπερνά τον αριθμό των φοιτητών. Ωστόσο, στον εργασιακό στίβο, όσο προχωράμε προς τις υψηλές θέσεις ευθύνης και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, οι γυναίκες εξαφανίζονται.

Στο ερώτημα γιατί να συμβαίνει αυτό η κ. Παπαδριέλλη απαντά ότι «η γυναίκα κάνει πίσω. Πριν χρόνια είχα διαβάσει μια συνέντευξη της κ. Φακίνου που σαν καθηγήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών είχε επισημάνει ότι τα κορίτσια εισάγονταν πρώτα στο σχολή και διατηρούσαν την πρωτιά μέχρι το δεύτερο έτος από τη στιγμή όμως που ζευγάρωναν έκαναν πίσω. Όλα αυτά δείχνουν ότι υποχρέωση της κάθε γυναίκας είναι να βγαίνει μπροστά και αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση. Η επίπλαστη ευημερία που είχαμε μέχρι τώρα καθώς και το γεγονός ότι κάποια βασικά θέματα λύθηκαν έκαναν τη γυναίκα να επαναπαυτεί. Προβλήματα υπάρχουν και μάλιστα κάποια είναι μόνιμα.

Υπάρχει μια οπισθοδρόμηση και αυτό που θα πω δεν είναι αντιπολιτευτικό. Είναι απαράδεκτο να πισωγυρίζουν το θέμα του επωνύμου της γυναίκας, προσπαθώντας να περάσουν νομολογία βάσει της οποίας δίνεται η δυνατότητα στη γυναίκα αν θέλει να κρατήσει το επώνυμο του άνδρα της και όχι το πατρικό. Αυτό είναι αδιανόητο γιατί η δυνατότητα είναι με πάρα πολλά εισαγωγικά και αποσιωπητικά στην Ελλάδα, διότι ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει πατριαρχική δομή στην οικογένεια και οποιοδήποτε στιγμή εν είδει εκβιασμού θα μπορούσε να περάσει το συζυγικό επώνυμο χωρίς καν να ερωτηθεί η νέα γυναίκα. Ένα επίσης μεγάλο θέμα είναι αυτό της συνκηδεμονίας, προσπαθούν να περάσουν το δικαίωμα να έχει ο πατέρας μόνος του και όχι από κοινού με τη μητέρα την κηδεμονία των παιδιών, κάτι όμως που δεν φαίνεται να περνά. Υπάρχει μια οπισθοδρόμηση που αφορά στις γυναίκες όπως οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, η ανεργία, και βέβαια δεν υπάρχουν δομές που να τη στηρίξουν, όπως το ολοήμερο σχολείο που υπολειτουργεί, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» που αποτελούσε σημαντικό δεκανίκι στην κοινωνική ζωή της γυναίκας τείνει να καταργηθεί», επισημαίνει η κ. Πετκίδου.

«Φέτος η ΕΓΕ έχει αφιερώσει την «Ημέρα της Γυναίκας» στις μετανάστριες, ένα μεγάλο πρόβλημα παγκόσμιο. Οι μετανάστες αναγκάζονται να φύγουν από την πατρίδα τους είτε εξαιτίας του πολέμου είτε εξαιτίας οικονομικής κατάστασης, είτε για λόγους μόρφωσης είτε για λόγους κοινωνικούς. Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που είχε ένα μεταναστευτικό ρεύμα προς τις άλλες χώρες. Σήμερα λείπει η οργάνωση ως προς τη σωστή υποδοχή τους και την ένταξή τους στις κρατικές υποδομές έτσι ώστε να έχουν μια σωστή κοινωνική και προσωπική αντιμετώπιση και να μην υπάρχουν αυτά τα προβλήματα που βλέπουμε καθημερινά. Δεν υπάρχουν κέντρα υποδοχής μεταναστών και τα υπάρχοντα είναι κάκιστης λειτουργίας, δεν υπάρχει κοινωνική ασφάλιση μιλάμε δηλαδή για τα αυτονόητα. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει «μαύρη» εργασία, σε μια Ελλάδα που πάντα ήταν ένας φωτεινός δρόμος πολιτισμικά και πολιτιστικά και σήμερα εκμεταλλεύεται ανθρώπους, την υπόστασή τους στην κυριολεξία στο θέμα της εργασίας. Δεν είναι δυνατόν να εργάζεται ένας μετανάστης με πέντε ευρώ, ανασφάλιστος και να πεθαίνει σε μια τρύπα γιατί δεν υπάρχει υγειονομική κάλυψη. Έτσι προκύπτει η ξενοφοβία. Θεωρώ ότι οι μετανάστες δεν κλέβουν θέσεις από τους Έλληνες πολίτες. Τις δουλειές που κάνουν ο Έλληνας σε πρώτη φάση τουλάχιστον τις απορρίπτει».

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.