Point of view: Seated

Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια,
 
Σου γράφει ο Σπύρος. Έχει να σου γράψει καιρό. Ίσως να μην το πήρες χαμπάρι. Ίσως να το πήρες. Μην ρωτάς γιατί, δεν σε νοιάζει ουσιαστικά. Δεν ενδιαφέρεσαι. Δεν με ξέρεις, όπως δεν ξέρεις και τον διπλανό σου. Σου φαίνεται αδιάφορο, αν δεν κερδίζεις κάτι. Τα πάντα για σένα πρέπει να περνάνε από ένα προσωπικό «φίλτρο». Να υπολογίζεις τι σε συμφέρει και τι όχι. Αδιαφορείς για τον δίπλα, τον απέναντι και τον πίσω. Κι έτσι χάνεις λίγο από τη ζωή σου. Αυτό το κείμενο είναι προσωπικό. Είναι μια επιστολή στα προσωπικά σας φίλτρα.
 
Αναγνώστη κι αναγνώστρια, φοβάμαι πως διαλέγεις το θέαμα κι όχι το θαύμα. Αδιαφορείς για το διαφορετικό και λύσσας να μάθεις το ειπωμένο. Έτσι, κοιτάς συνέχεια το συμφέρον σου και ποτέ την ιστορία τη δικιά σου ή του διπλανού σου. Θα έλεγε κανείς πως όσο πάει ο κόσμος χειροτερεύει και πως μας έχει αλλοιώσει η τεχνολογία και χίλια δυο τέτοια συντηρητικά και πεσιμιστικά, στην καλύτερη νοσταλγικά.
 
Προεκτείνοντας το θα έλεγε αυτός ο συντηρητικός και πεσιμιστής, που μόλις «ταμπελιάστηκε» από τον γράφοντα, πως η αμεσότητα λόγου που μας δίνεται πλέον μέσω των τεχνολογιών του αιώνα μας, προκαλεί την ορμητικότητα μας να επευφημήσουμε κάποιον έντονα ή να τον/την χλευάσουμε.
 
Τώρα, ας πούμε πως γίνεται διάλογος και απαντάει κάποιος «εξυπνάκιας» στον συντηρητικό, με βασικές μα και ελαφρώς λαϊκιστικώς προερχόμενες γνώσεις ιστορίας, πως «κι οι Ρωμαίοι χλεύαζαν και επευφημούσαν στις αρένες». Για να συμπληρώσει πως «η τεχνολογία είναι εξέλιξη και πως η φυσική ροπή του ανθρώπου είναι αποδεδειγμένα αυτή που παρατηρούμε, δηλαδή να κυνηγάει την επιβίωση και να ανταγωνίζεται με το είδος του».
 
Κάπου εκεί θα αναφέρει και λίγο Δαρβίνο – μέγα λάθος- και χωρίς να το καταλάβεις αναγνώστη και αναγνώστρια θα πείσει τον συντηρητικό, εσένα και καμιά ντουζίνα ακόμα, πως ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί την φύση του και πως το κυνήγι του ιδίου συμφέροντος είναι η φύση μας.
 
Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω πως μιας και το κείμενο αποκτά σιγά σιγά χαρακτήρα διηγήματος θα βάλω και love story…
 
Αυτός εξυπνάκιας λοιπόν έπεισε πολλούς. Αλλά μια γυναίκα δεν πείστηκε. Και πάλεψε να αποδείξει πως δεν είναι φύση μας το να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον. Πως για να εξελιχθούμε σύμφωνα με τον Δαρβίνο μάθαμε να συνεργαζόμαστε, κι αυτό έγινε φύση μας, ο πολιτισμός. «Τα σκυλιά», θα πει, «δεν τρώνε το ένα το άλλο μα συνεργάζονται για να βρουν τροφή».
 
Και τον έκανε λιώμα τον εξυπνάκια!
 
Πιωμένος κι άλαλος εγώ σε μια γωνιά, συσσώρευα τον θυμό μου μέχρι που άκουσα την εκδότρια. Αγαλλίασα και πήρα θάρρος. Αυτή η γυναίκα «όνειρο» με έκανε να πάψω να σκέφτομαι αν θα μιλήσω ή όχι και τι θα κερδίσω αν πω την γνώμη μου και εκφράσω την αλήθεια μου.
 

Έτσι έβρισα με περίσσιο ενθουσιασμό τον εξυπνάκια και τον συντηρητικό και είπα κάτι που είχα ακούσει μικρός «είναι δεν είναι φύση μας η βία, εμείς δεν προκόψαμε με αυτήν. Θα την αρνηθούμε και θα διαλέξουμε να αγαπήσουμε».
 
Βάζω λοιπόν την εκδότρια πάνω στο αμαξίδιο και φεύγω για την παραλία του νησιού γιορτάζοντας τον έρωτα.

«Και με σχέδια Αυστραλία
Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
Μόνοι μας σε μια παραλία
Τρελό μωράκι του ουρανού»
 
Επανέρχομαι στην πραγματικότητα όμως αναγνώστη και αναγνώστρια, και σας λέω σαν άλλος φαντασιόπληκτος που αγαπά ακόμα τη ζωή, πως δεν θα χάσετε κάτι αν ακούσετε την ιστορία του διπλανού σας και παρατήσετε το συμφέρον σας. Ίσως φοβηθείτε λίγο, ίσως και να πονέσετε, μα δεν θα χάσετε.
 
Έλαβε χώρα το Gay Pride Festival πριν λίγες μέρες και αντί να ακούσετε τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων και να μάθετε για την διαφορετικότητα τους και τα δικαιώματα τους – έστω να μάθετε πως ΛΟΑΔ+ σημαίνει Λεσβίες Ομοφυλόφιλοι Αμφιφυλόφιλοι Διεμφυλικοί και αλλά – εσείς αναλωθήκατε στην αισθητική σας, που ενοχλείται, και στη βία, που σας προξενεί το φτερό στο μαλλί κάποιου…!
 
Στον μικρόκοσμο σου αναγνώστη, ίσως να μην έχει σημασία αν ο Γιώργος αγάπησε τον Ορέστη, αν ο 8χρονος Νικολάι που ζει στο Κουμάνοβο, χωρίς να ξέρει πως θα λένε αύριο την χώρα που μεγαλώνει, αξίζει το μίσος,  την οργή σου και την «απειλητική» σου σάρισα.
 
Αλλά αν, ρε γελοίοι, δεν ήσασταν απλά συμφεροντολόγοι θα ντρεπόσασταν να σπέρνετε το μίσος για το διαφορετικό και μετά να λέτε πόσο αγαπάτε τον Jesus.
 
Γιατί ούτε πατριώτες είστε, ούτε πιστοί· μόνο τον εαυτό σας αγαπάτε.
 
Και το προσωπικό σας φίλτρο, δυστυχώς δεν θα καεί με αυτό το «άρθρο», αλλά θα καεί με τον καιρό, γιατί φύση του ανθρώπου, μάτια μου, είναι να αγνοεί την «φύση του» και να χτίζει πολιτισμό.
 
Να ξέρεις αγαπητέ αναγνώστη και αναγνώστρια, είμαι τρεις βδομάδες στην Κομοτηνή, και παρόλο που μου λείπει ο μητροπολιτικός χαρακτήρας της πολύχρωμης πρωτεύουσας της Μεγάλης Βρετανίας, βρίσκω πολλά χρώματα κι εδώ. Και όσοι απογοητεύεστε με την μικροαστική μοίρα σας και την ανίκανη για αλλαγή χώρα σας, θα σας πω ειλικρινά πως η διαφορά είναι στις παρέες κι όχι στις χώρες. Πως, αν γουστάρετε, θα «σπείρετε» αυτό που σας αρέσει ακόμα και στην Ανταρκτική.
 
Στο χέρι του ατόμου η αλλαγή για το σύνολο!
 
Venceremos! (Πάντα ήθελα να το πω)
 
Με την ελπίδα να αλλάξουν τα μυαλά μας,
Ο της αγάπης άσωτος!
Σπύρος Νταντανιδης
 
Υ.Γ.: Παραδέξου το εκδότρια:  σου έλειψα!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.