Περι αθλητικου οπαδισμου

Από τα οκτώ έως τα δεκαοκτώ, η μεγαλύτερη απασχόληση της ζωής μου ήταν το ποδόσφαιρο, σε κάθε πιθανή του έκφανση· σε πλατείες, σε ομάδες, στο γήπεδο, στην τηλεόραση, στον υπολογιστή. Με την ενηλικίωση, κάτι άρχισε να σβήνει. Ίσως έφταιξε ο υποβιβασμός της ομάδας που στηρίζω, ο οποίος με έπεισε πως το πρωτάθλημα στήνεται σε μεγάλο βαθμό, ίσως έφταιξε το πέρας της αθωότητας, πάντως δόθηκε σταδιακά τέλος σε κάθε επιθυμία αποκλειστικά οπαδικής επαφής με το άθλημα. 

Σήμερα, δύσκολα αλλάζω γνώμη. Όποιος ασχολείται αποκλειστικά σε οπαδικό επίπεδο με το ποδόσφαιρο ή άλλο άθλημα είναι ελαφρόμυαλος. Πες μου ότι είσαι οπαδός της τάδε ομάδας και ξέρω ότι, εκ πρώτης, έχω έναν ελαφρόμυαλο απέναντί μου. Μετά κοιτώ να δω πώς θα δικαιολογήσω την πνευματική ολίσθηση. 

Ο οπαδισμός είναι μια μορφή απόδρασης από την πραγματικότητα. Το γιατί οι άνθρωποι επιθυμούν να δραπετεύουν είναι άλλη συζήτηση. Είναι πάντως μια επιλογή αποδεκτή και κατανοητή, εφόσον δεν βλάπτει τον «δραπέτη» και τους γύρω του. Η καθοριστική διάκριση, λοιπόν, πρέπει να γίνει μεταξύ οπαδών που έχουν συναίσθηση αυτής της κατάστασης απόδρασης και των υπολοίπων. 

Οι πρώτοι λειτουργούν ως οπαδοί κατά τρόπο παρόμοιο με εκείνον που πάνε κινηματογράφο, παίζουν ένα παιχνίδι, κάνουν ένα ταξίδι. Ό,τι μπορεί κάθε ένας για να ξεχνιέται από άλλα. Δεν ενοχλούν, δεν απασχολούν, πάνε στο γήπεδο, καταναλώνουν τα προϊόντα της ομάδας τους, κάνουν καλαμπούρι. Αυτοί είναι κατά συνθήκη ελαφρόμυαλοι, όπως εκείνος που καταναλώνει συστηματικά τροφές που γνωρίζει πως είναι βλαβερές για τον οργανισμό του. Υπό αυτήν την προσέγγιση, οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε λίγο ή πολύ κατά συνθήκη ελαφρόμυαλοι· δε θα την παλεύαμε αλλιώς. 

Οι δεύτεροι, εκείνοι δηλαδή που δεν έχουν συναίσθηση της κατάστασης απόδρασης, χωρίζονται σε δυο υποκατηγορίες. Σε εκείνους που αντιλαμβάνονται γενικώς την ως άνω συνθήκη, αλλά προτιμούν να προσποιούνται ότι δεν υπάρχει επειδή δεν θέλουν να αποδεχτούν ότι καθίστανται ελαφρόμυαλοι έστω και αποσπασματικά μες στη μέρα, και σε εκείνους που είναι εν στενή εννοία ελαφρόμυαλοι, διότι αδυνατούν να καταλάβουν την ως άνω συνθήκη.

Η πνευματική ολίσθηση των εδώ πρώτων είναι μάλλον ακίνδυνη και μπορεί να λάβει, ενδεικτικά, τις εξής μορφές. Μιλούν για τις αρχές και αξίες της ομάδας τους και θεωρούν ότι αυτές τις ασπάζονται επαγγελματίες παίχτες, εταιρικά στελέχη και οπαδοί συλλήβδην. Θεωρούν δε ότι αυτές οι αρχές και αξίες λαμβάνουν και μη αγωνιστικά χαρακτηριστικά, με αντίκρισμα στην κοινωνία. Συχνά στηρίζουν μεγαλομετόχους, προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους ποδοσφαιρικών ανώνυμων εταιρειών, και βγαίνουν στους δρόμους για χάρη τους. 

Βασικό τους πάντως γνώρισμα είναι ότι κοιτούν είκοσι δύο τύπους που πληρώνονται από χιλιάδες μέχρι εκατομμύρια να τρέχουν πίσω από μια μπάλα, αποδεχόμενοι σιωπηλά ότι δεν έγιναν, και συνήθως δεν μπορούν πια να γίνουν, ένας εξ αυτών των τύπων, και πνίγουν τον σχετικό καημό σε μπίρες, πίτσες, κοκορομαχία άχρηστων γνώσεων και στιγμιαίων προγνώσεων που είναι τάχα δήθεν ενδεικτικές ότι, κι ας μην παίζουν οι ίδιοι, παίρνουν μυρουδιά από τόπι.

Ετούτοι δεν χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης, αλλά δεν ενοχλούν και κανέναν. 

Η πνευματική ολίσθηση των εδώ δεύτερων, δηλαδή των εν στενή εννοία ελαφρόμυαλων, είναι η κατεξοχήν ολίσθηση και επικίνδυνη εκτροπή. Αυτοί είναι ικανοί να διαπράξουν μέχρι και εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας, της ζωής και της υγείας, με θύματα συνήθως οπαδούς άλλων ομάδων.

Με αυτούς αξίζει να ασχοληθεί κανείς, από πολιτικής και νομικής απόψεως. Αφού διαχρονικά το ελληνικό κράτος αδυνατεί να βάλει τους επικίνδυνους ελαφρόμυαλους στη θέση τους, καλό θα ήταν να αποκλειστούν όλοι οι οπαδοί από το γήπεδο για χρονικό διάστημα τέτοιο ώσπου οι επικίνδυνοι ελαφρόμυαλοι να εκλείψουν. Κάποια άλλη ανάλογη «δραστηριότητα» θα βρεθεί να τους κινήσει το ενδιαφέρον, είναι βέβαιο.

Με αυτούς αξίζει να ασχοληθεί κανείς, από πολιτικής και νομικής απόψεως. Αφού διαχρονικά το ελληνικό κράτος αδυνατεί να βάλει τους επικίνδυνους ελαφρόμυαλους στη θέση τους, καλό θα ήταν να αποκλειστούν όλοι οι οπαδοί από το γήπεδο για χρονικό διάστημα τέτοιο ώσπου οι επικίνδυνοι ελαφρόμυαλοι να εκλείψουν. Κάποια άλλη ανάλογη «δραστηριότητα» θα βρεθεί να τους κινήσει το ενδιαφέρον, είναι βέβαιο.

Όσο δεν συμβαίνει αυτό, κράτος και επικίνδυνοι ελαφρόμυαλοι φέρουν από κοινού ευθύνη για εγκλήματα με οπαδικό πρόσημο. Η πολύ πρόσφατη ανθρωποκτονία στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι ενδεικτική του προβλήματος, καίτοι ο δημόσιος διάλογος αρχικά θα κατακλειστεί –δικαιολογημένα– από την παντελή ανικανότητα κυβέρνησης και αρμόδιων αρχών να ελέγξουν την είσοδο στην επικράτεια αλλοδαπών οπαδών οι οποίοι μας επισκέφθηκαν με σκοπό να χυθεί αίμα.

*Ο Δημήτρης Σαχινίδης είναι Δικηγόρος

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.