Για το καλεσμα σε συγκεντρωση και πορειας διαμαρτυριας για τον πολεμο Ισραηλ και Χαμας
Η ηγεσία του κόμματος «Νέα Αριστερά», αποφάσισε να οργανώσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Παλαιστίνη, στο χώρο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου. Η συγκέντρωση και η πορεία πραγματοποιήθηκαν ήδη.
Σε αυτό το πλαίσιο, δύναται να αναφέρουμε πως το κάλεσμα στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, καθίσταται κατά κύριο λόγο «κειμενικό»[1] (text based), για να παραπέμψουμε στην ανάλυση του Αλέξανδρου Αφουξενίδη και του Πέτρου Πετρίδη.
Και τι σημαίνει κάτι τέτοιο; Σημαίνει πως το κόμμα της «Νέας Αριστεράς» δημιούργησε μία σχετική αφίσα, που εν προκειμένω συμπεριλαμβάνει τα εξής στοιχεία. Πρώτον, το όνομα του κόμματος το οποίο είναι ευδιάκριτο, προκειμένου να καταστεί ευρέως αντιληπτό «ποιοι είναι» αυτοί που οργανώνουν την συγκέντρωση και την πορεία διαμαρτυρίας.
Δεύτερον, το σύνθημα-ομπρέλα («Λευτεριά στην Παλαιστίνη»), με το οποίο είναι απολύτως εξοικειωμένα οι βουλευτές και τα στελέχη του συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος, καθότι επρόκειτο περί ενός συνθήματος του οποίου κάνουν χρήση και μέλη Αριστερών οργανώσεων, κοινοβουλευτικών και εξω-κοινοβουλευτικών, και άτομα που πρόσκεινται στην Αριστερά και στις διάφορες εκδοχές της.[2] Τρίτον, την ταυτότητα της εκδήλωσης («συγκέντρωση-πορεία» με αυτή την σειρά), τον χώρο όπου θα συγκεντρωθούν τα άτομα (Μέγαρο Μουσικής) και την ώρα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα υπογραμμίσουμε πως το κάλεσμα σε μία τέτοιου τύπου συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας, συνιστά τη φυσική «συνέχεια» των πρόσφατων δηλώσεων του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της «Νέας Αριστεράς» Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος, σε ανάρτηση του έσπευσε να στηλιτεύσει τη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών στην πρόσφατη ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), «φλερτάροντας» με τον αντι-δυτικισμό. Κατά τον ίδιο, «ο δυτικός κόσμος περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο και αδιαφορεί για το ανείπωτο δράμα των αμάχων».[3] Πώς προκύπτει όμως κάτι τέτοιο; Άλλως πώς, ισχύει κάτι τέτοιο; Ο Αλέξης Χαρίτσης, δεν αναρωτιέται και δεν αμφισβητεί.
Απλά ομολογεί, απλά παραδέχεται, παραβλέποντας ως «σκληρός ιδεολόγος» (μπορούμε να κάνουμε λόγο για μία «διαστρέβλωση» της πραγματικότητας έτσι όπως έχει προκύψει μετά την βάρβαρη τρομοκρατική επίθεση της «Χαμάς» επί Ισραηλινού εδάφους το Σάββατο 7 Οκτωβρίου), το «ποιοι ευθύνονται» για το ξέσπασμα της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της τρομοκρατικής και τζιχαντιστικής οργάνωσης της «Χαμάς».
Τις εκκλήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και ευρύτερα της Δύσης προς το Ισραήλ και προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να λαμβάνουν υπόψιν τους την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι της περιοχής. Το συναισθηματικό «τραύμα» που έχει προκληθεί εντός της Ισραηλινής κοινωνίας μετά την βίαιη εισβολή τρομοκρατών της «Χαμάς» επί Ισραηλινού εδάφους.
Ως προς αυτό, θα υποστηρίξουμε, κινούμενοι σε ένα θεωρητικό επίπεδο, πως οι δηλώσεις Χαρίτση σημασιοδοτούν, όχι την ένταξη της «Νέας Αριστεράς» στο φιλο-Παλαιστινιακό μπλοκ, όπως τονίσαμε στην υποσημείωση ‘2’.
Αντιθέτως, διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις για την διατύπωση φιλο-Παλαιστινιακού λόγου από πλευράς βουλευτών και στελεχών του νέου κόμματος, εκεί όπου, όσο περισσότερο οι Ισραηλινές ‘αμυντικές δυνάμεις’ προωθούνται εντός της Λωρίδας της Γάζας, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να πυκνώσουν οι φιλο-Παλαιστινιακές αναφορές. Και από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων.
Οι «ρίζες» αυτού του καλέσματος διαμαρτυρίας, ανιχνεύονται στην εναντίωση στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην πρώτη ψηφοφορία που είχε λάβει χώρα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σχετικά με την επιβολή κατάπαυσης του πυρός. Η αποχώρηση τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν στάθηκε εμπόδιο στην διατύπωση ενός τέτοιου καλέσματος διαμαρτυρίας, κάτι που συνιστά ένδειξη πως το κόμμα αυτό έχει ήδη πραγματοποιήσει σημαντικά οργανωτικά βήματα.
Πώς όμως «αυτο-παρουσιάζονται» (self-representation), τα μέλη και η ηγεσία της «Νέας Αριστεράς», για να παραπέμψουμε ελαφριά τους Angouri & Wodak;[4] Μέσω της οικειοποίησης συμβόλων (το «περιστέρι της ειρήνης» που «πρέπει να πετάξει πάνω από την Λωρίδα της Γάζας»),[5] χρωμάτων (τα παραδοσιακά ασπρόμαυρα χρώματα της Παλαιστινιακής «καφίγια», ήτοι της Παλαιστινιακής μαντίλας), και, τελευταίο άλλα όχι έσχατο, της έκφρασης “Save the Gaza”.[6] Τι σημαίνει αυτή η έκφραση; Πως εντός αφίσας, εντός «κειμένου», η «σωτηρία» του θύλακα (από ποιους άραγε;), συνυπάρχει με την ειρήνη.
Για την ακρίβεια, η πρώτη είναι προϋπόθεση της δεύτερης. Το όλο πλαίσιο δεν είναι καθόλου «αποφορτισμένο» πολιτικοϊδεολογικά, με όλα συνθέτουν τη διαχρονική στάση της Αριστεράς και δη της Κομμουνιστικής Αριστεράς απέναντι στη διένεξη Ισραήλ και Παλαιστίνιων, να εμπεριέχονται εντός αυτής. Η αφίσα δεν είναι καθόλου αφαιρετική ή μινιμαλιστική.
[1] Βλέπε και, Αφουξενίδης Αλέξανδρος, & Πετρίδης Πέτρος, «Άκρα Δεξιά και Ψηφιακά Μέσα: αισθητική, ακτιβισμός και λογοθετικά σχήματα», Ελληνική Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 2021, 157, Διαθέσιμο στο: (PDF) Άκρα δεξιά και ψηφιακά μέσα: αισθητική, ακτιβισμός και λογοθετικά σχήματα (researchgate.net) Με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή μέσω του καλέσματος για την πραγματοποίηση μίας διαμαρτυρίας για την Λωρίδα της Γάζας και για την Παλαιστίνη, η «Νέα Αριστερά» δηλώνει έτοιμη να συμμετάσχει στον ανταγωνισμό για την προσέλκυση των πιο Αριστερόστροφων και ριζοσπαστικών ψηφοφόρων του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δείχνοντας στο ΚΚΕ πως δεν θα «παίξει μόνο του». Ακριβώς για να μην προκαλέσει την μήνιν άλλων Αριστερών-Κομμουνιστικών οργανώσεων, το σύνθημα που έχει επιλεγεί είναι καθ’ όλα συμβατικό και καθόλου «συγκρουσιακό» και «ιντριγκαδόρικο». Προσκαλούνται μέσω του συνθήματος αυτού και μέλη άλλων Αριστερών κομμάτων στην συγκέντρωση και στην πορεία; Όχι, είναι η απάντηση μας. Οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι αποκλειστικά έως αυστηρά μέλη της «Νέας Αριστεράς», ειδάλλως το κόμμα, εάν καλούσε και μέλη άλλων Αριστερών οργανώσεων και αυτά συμμετείχαν, θα κινδύνευε να «χαθεί» μέσα σε έναν «κυκεώνα» οργανώσεων και άτοπων και απλοϊκών συνθημάτων.
[2] Θεωρητικώ τω τρόπω, το σύνθημα αυτό λειτουργεί ως κάλεσμα για τη συμμετοχή στην συγκέντρωση και στην πορεία διαμαρτυρίας: Πέραν αυτού, δεν υπάρχει κάτι άλλο, παρεκτός του Ισραήλ και των «Ισραηλινών βομβαρδισμών» επί της Λωρίδας της Γάζας. Παρεκτός της Ισραηλινής «κατοχής» και «καταπίεσης» των Παλαιστινίων, σε ένα εγκάρσιο σημείο όπου η παρουσία του Ισραήλ δεν υπονοείται, αλλά, αντιθέτως τίθεται στο επίκεντρο. Και με ποιον τρόπο; Μέσω ακριβώς του συνθήματος το οποίο υπενθυμίζει «ποιοι είναι αυτοί» που «στερούν» από την Παλαιστίνη τη λευτεριά της. Δεύτερον, «ποιοι είναι αυτοί που στερούν» από τους Παλαιστίνιους τη δυνατότητα του να «έχουν το δικό τους κράτος». Και τρίτον, «ποιοι είναι αυτοί» που δεν «απελευθερώνουν» παρά μόνο μίσος και οργή. Υπό αυτό το πρίσμα, θα στραφούμε στην προσέγγιση του Halliday, λέγοντας πως το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» συνιστά ισχυρό δείγμα «αντιγλώσσας» (antilanguage), που «προσπαθεί να προβάλλει μιαν εναλλακτική και αντιπαραθετική», κατά τους Αρχάκη & Σεραφή, «προσέγγιση της πραγματικότητας». Και τι σημαίνει κάτι τέτοιο; Σημαίνει πως μέσω της «αντιγλώσσας» (σύνθημα), η ηγεσία και τα μέλη αυτού του κόμματος σπεύδουν να αντιπαρατεθούν με τα «συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» που «αποκρύπτουν τις θηριωδίες που διαπράττει το Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων». Που «αποκρύπτουν» ότι η «λευτεριά του συνιστά εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την επικράτηση μίας βιώσιμης ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων». Σημαίνει πως σπεύδουν να διαμαρτυρηθούν εναντίον της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας η οποία, σύμφωνα με την απλοϊκή ή την μανιχαϊστική τους προσέγγιση, «τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ αδιαφορώντας για τα δεινά των Παλαιστινίων». Μέσω αυτής της «αντιγλώσσας» που δεν είναι παρά «δάνειο», η ηγεσία και τα μέλη της «Νέας Αριστεράς», εντάσσονται αυτομάτως στο μπλοκ του φιλο-Παλαιστινιασμού που καθίσταται ευδιάκριτο. Βλέπε σχετικά, Halliday M.A.K., “Language as social semiotic: The Social Interpretation of Language and Meaning”, London, Edward Arnold, 1978. Βλέπε επίσης, Αρχάκης Αργύρης, & Σεραφής Δημήτρης, «Αντιγλώσσα και κατασκευή συλλογικής ταυτότητας: Συνθήματα γκράφιτι της εξεγερσιακής συλλογικής δράσης του Δεκέμβρη του 2008», Γλωσσολογία, 25, 2017, σελ. 2, Διαθέσιμο στο: (99+) Αντιγλώσσα και κατασκευή συλλογικής ταυτότητας: Συνθήματα γκράφιτι της εξεγερσιακής συλλογικής δράσης του Δεκέμβρη του 2008 | Argiris Archakis and Dimitris Serafis – Academia.edu
[3] Βλέπε σχετικά, «Χαρίτσης για Γάζα: Ο δυτικός κόσμος περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο», Ενημερωτική-Ειδησεογραφική Ιστοσελίδα Reporter.gr, 09/12/2023, Χαρίτσης για Γάζα: Ο δυτικός κόσμος περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο (reporter.gr) Θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από πολιτικά πρόσωπα που έχουν «διαπαιδαγωγηθεί» στο να συνθηματολογούν ή αλλιώς, στο να φωνάζουν εδώ και αρκετά χρόνια, συνθήματα κατά του Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστίνιων; Όχι, είναι η απάντηση μας. Εμβαθύνοντας περισσότερο, θα υπογραμμίσουμε πως η παραδοσιακή Εβραιοφοβία που διαπερνά σχεδόν το σύνολο της εν Ελλάδι Αριστεράς και ιδίως της κομμουνιστικής Αριστεράς, ασκεί τέτοιες πιέσεις ώστε να καθίσταται εκ προοιμίου πολύ δύσκολο για στελέχη «μαθημένα» σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, να μεταβάλλουν τις απόψεις τους. Ποιο γνωστό Αριστερό στέλεχος (εδώ έχουμε κατά νου και οργανώσεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ Μ-Λ) βγήκε να καταγγείλει ανοιχτά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και την μαζική φόνευση Ισραηλινών πολιτών και στρατιωτών; Τα βασανιστήρια και τους βιασμούς ανδρών και γυναικών; Το ερώτημα καθίσταται ρητορικό. Ο Γάλλος φιλόσοφος των ιδεών Pierre-Andre Taguieff, επιχειρηματολογεί, και πολύ πειστικά, για τον Αριστερό και τον Ισλαμιστικό αντι-Εβραϊσμό της εποχής μας. Βλέπε και, Taguieff Andre-Pierre, «Pierre-André Taguieff: Για τον αριστερό και τον ισλαμιστικό αντισημιτισμό», “The Books’ Journal”, Μετάφραση: Πανταζόπουλος Ανδρέας, 26/11/2017, Pierre-André Taguieff: Για τον αριστερό και τον ισλαμιστικό αντισημιτισμό (booksjournal.gr) Ο δε Ανδρέας Πανταζόπουλος, έχει ανασύρει στην επιφάνεια τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου Αριστερού, Εβραιόφοβου λόγου, ο οποίος, έτσι όπως αναπαράγεται στη δημόσια σφαίρα, δεν αφήνει ανεπηρέαστο και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα-Κίνημα Αλλαγής.
[4] Βλέπε σχετικά, Angouri J., & Wodak R., “They became big in the shadow of the crisis: The Greek Success story and the rise of the far right”, Discource & Society, 25, 4, 2014, σελ. 540-566. Μία τέτοια ρητορική και ακτιβιστική δράση, «τρομάζει» και απωθεί όλους εκείνους τους Κεντρώους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής που επιθυμεί να προσεγγίσει η Νέα Αριστερά. Στα αφηγηματικά φιλο-Παλαιστινιακά μοτίβα, ο Παλαιστινιακός λαός «πεθαίνει» και «ανασταίνεται» διαρκώς: «Για αυτό θα πάρει ότι του αξίζει στο τέλος».
[5] Πάλι η θεωρητική εμβάθυνση είναι αυτή που μας βοηθά να αντιληφθούμε πληρέστερα πως η οικειοποίηση του συγκεκριμένου συμβόλου, συμβάλλει καταλυτικά προκειμένου να συγκροτηθεί η αντίθεση μεταξύ ειρηνόφιλων που «δεν είναι παρά η πλειοψηφία του κόσμου», και «γερακιών» που δεν «είναι παρά οι Ισραηλινοί, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Γιόαβ Γκάλαντ» και οι «Δυτικοί υποστηρικτές» τους. Πάλι η Δύση. Ξανά η Δύση. Όπως την περίοδο της Ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία. Όταν οι Ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία προωθούνταν εντός της χώρας, δεν ήσαν λίγοι οι Αριστεροί που έσπευδαν να καταγγείλουν τον «αμυνόμενο» (τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και την κυβέρνηση του), αποκρύπτοντας την «γοητεία» που τους ασκούσε η προσωπικότητα του Βλαντίμιρ Πούτιν, η «ισχύς» του Ρωσικού στρατού, σε γενικόλογες και προδήλως εσφαλμένες αναφορές περί «ειρήνης» και «είμαστε όλοι άνθρωποι». Άλλη μία αντίθεση που κατασκευάζεται είναι αυτή μεταξύ «ατόμων που διαδηλώνουν ειρηνικά για την Παλαιστίνη» (πολύ λίγοι Αριστεροί δεν αναφέρονται στο ποια μπορεί να είναι τα σύνορα ενός μελλοντικού Παλαιστινιακού κράτους), σε όλο τον κόσμο, και των «Ισραηλινών όπλων που σκορπούν τον θάνατο». Τα όπλα της Χαμάς;
[6] Μπορεί να επηρεάσει την Ισραηλινή κυβέρνηση το σύνθημα αυτό, ωθώντας την να σταματήσει τον πόλεμο; Όχι βέβαια. Άλλωστε, κάτι τέτοιοι δεν είναι στις προθέσεις των διοργανωτών, οι οποίοι διεθνοποιούν, γλωσσικά, την εκδήλωση τους, όντας άμεσα επηρεασμένοι όχι από τις αντίστοιχες δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν υπάρχουν, όσο από αυτές του ΚΚΕ.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
