Αναζητωντας τους δρομους μεταξυ Εθνικης Ασφαλειας, Ειρηνευτικων Σπουδων και Τρομοκρατιας

Πώς τέμνονται φαινομενικά ετερογενή ζητήματα όπως η τρομοκρατία και οι ειρηνευτικές συνομιλίες, αλλά και τις διεθνές συνθήκες που τις περιβάλλουν, συζήτησαν καθηγητές και φοιτητές στην εκδήλωση με θέμα «Προκλήσεις Εθνικής Ασφάλειας, Ειρηνευτικές Σπουδές και Τρομοκρατία» που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 9 Απριλίου στη Λέσχη Κομοτηναίων, από το Σωματείο Ενασχόλησης με την Πολιτική Επιστήμη Politics Society Komotini, σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και το Εργαστήριο Γεωπολιτικών Αναλύσεων.

Ομιλητές ήταν ο κ. Γιάννης Τελλίδης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Kyung Hee, College of International Studies της Νότιας Κορέας, και ο κ. Νικόλαος Παπαναστασόπουλος, επ. Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Υπάρχουν σημεία τομής ακόμα και στις πιο αδιάλλακτες συνθήκες

Ο κ. Τελλίδης διερεύνησε στην παρουσίασή του κατά πόσο το φαινόμενο της τρομοκρατίας και οι ειρηνευτικές συνομιλίες διαπραγματεύσεις, οι ειρηνευτικές σπουδές δηλαδή, τέμνονται, και πως αυτή η τομή επηρεάζει το φάσμα της εξωτερικής πολιτικής. Και αυτό γιατί σημειώνονται διαφορετικές προσεγγίσεις εξωτερικής πολιτικής όσο αφορά την τρομοκρατία, ενώ σε κάποιες φάσεις ακούγονται διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις για τις ειρηνευτικές διαδικασίες.

Η δική του έρευνα έχει σχέση με το πώς μπορούν να παντρέψουν τις αντιθέσεις που υπάρχουν σε αυτές τις προσεγγίσεις, μιας και έχουν υπάρξει πάρα πολλές φορές συνομιλίες με τρομοκρατικές ομάδες, όμως είναι κάτι που δεν το συζητάμε. «Γιατί ο νους του καθημερινού ανθρώπου και των πολιτικών, πηγαίνει προς τη μία πλευρά όσο αφορά το ένα θέμα, και προς την αντίθετη όσο αφορά το δεύτερο θέμα» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο λόγος που μπορεί να βλέπουμε περιόδους που υπάρχει προσέγγιση, όπως για παράδειγμα με τον IRA την δεκαετία του ’90, έχει να κάνει στις διεθνείς συνθήκες, τους ηγέτες, αλλά και το γύρω διεθνές κλίμα. Άλλες είναι οι δυναμικές σε ένα ψυχροπολεμικό διεθνές περιβάλλον, τόνισε, και άλλες οι δυναμικές σε μια πολυπλοκότητα που ζούμε σήμερα, με δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, αλλά και ανερχόμενες δυνάμεις, όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Τουρκία και η Ινδονησία. Κάθε λοιπόν παράγοντας επηρεάζει τις διενέξεις, όπως επηρεάζουν και τις ευκαιρίες για συνομιλίες και επίλυση των συγκρούσεων.

Σε πολλές συγκρούσεις σήμερα, βλέπουμε μια απολυτότητα από όλες τις πλευρές, που όπως τόνισε ο κ. Τελλίδης, δεν είναι καλός οδηγός σε ειρηνευτικές συνομιλίες. Παρόλα αυτά πάντα υπάρχουν εκπλήξεις, φέρνοντας ως παράδειγμα τη συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής που έφερε ειρήνευση στην Βόρεια Ιρλανδία, την οποία κανένας δεν περίμενε, πέρα από όσους εμπλεκόταν άμεσα στις συνομιλίες, που και αυτοί δεν ήταν σίγουροι ότι θα συμβεί.

«Πάντα υπάρχει η έκπληξη, και μπορεί να εξηγηθεί μόνο με την πολυτέλεια της ιστορίας, για να καταλάβουμε πώς έφτασαν οι συνθήκες για να συμφωνηθούν κάποια πράγματα και να προχωρήσουμε παρακάτω» ανέφερε, μιας και πολλά συμβαίνουν χωρίς να τα ξέρουμε, τονίζοντας πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν προφήτες, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα κάτι που θα γίνει ή δε θα γίνει.

Το γεωπολιτικό πλαίσιο καθορίζει

Το αντικείμενο της Εθνικής Ασφάλειας και της διαχείρισης κρίσεων, καθώς και τις απειλές που υπάρχουν στο διεθνές περιβάλλον και σύστημα, περιέγραψε ο κ. Νικόλαος Παπαναστασόπουλος, επ. Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Θέλησε δε να κάνει τους ακροατές να αναρωτηθούν τι καθορίζει την όποια έκβαση και τον όποιο δρώντα, τι καθορίζει δηλαδή ποιος είναι τρομοκράτης και ποιος όχι.

Αυτό που υποστηρίζει είναι το γεωπολιτικό πλαίσιο, το οποίο ορίζει και την πραγματικότητα στο πεδίο. Αυτό για παράδειγμα που γίνεται στην Ερυθρά θάλασσα, με τους αντάρτες Χούθι, είναι ακριβώς επειδή η διεθνής τάξη πραγμάτων αντιλαμβάνεται το συγκεκριμένο με τους αντίστοιχους όρους. Ακόμα και τι είναι οι Κούρδοι, αλλά και οργανώσεις που διασαλεύουν την εσωτερική τάξη, έχει σημασία πώς αντιλαμβάνεται η διεθνής τάξη πραγμάτων τις κινήσεις τους.

«Κάτι τέτοιο αιρετικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η Ελληνική επανάσταση. Αρκεί να αναλογιστούμε πώς τους είδε αρχικά η διεθνής τάξη και πώς στην πορεία άλλαξε προς το καλύτερο η στάση της» ανέφερε. Τέλος στάθηκε και στην εργαλειοποίηση από την κάθε πλευρά της κάθε κατάστασης, προκειμένου να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντά της.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.