Βοιωτικες, και βιοτικες, σημειωσεις εις την τριτην
1η . Στην ΑΥΛΙΔΑ και τη ΘΗΒΑ
Τόσο κοντά, από κάθε άποψη, γεωγραφική μυθολογική. Στην Αυλίδα, αυλίστηκε ο στόλος των Ατρειδών περιμένοντας ούριο άνεμο, να φυσήξει για τα πλιάτσικα της Τροίας, ενώ στη Θήβα, ο άλλος μέγας τραγικός κύκλος, τα παιδιά του Οιδίποδα –ο Ετεοκλής και ο Πολυνίκης– παίρνουν την κατάρα του, διότι επέδειξαν αχαριστία και αλληλοσκοτώνονται σε εμφύλιο. Τα πάθη πάνω από το κεφάλι και στις δυο πλευρές, την Ύβρι την ακολουθεί παραπόδας η φοβερή Άτις.
Γιατί σας ζαλίζω με την ΘΗΒΑ και την ΑΥΛΙΔΑ. Διότι κλήθηκα σαν σκηνοθέτης από έξι σχολεία των Θηβών και τα δύο της Αυλίδος, πέρα από θέατρο σκιών που τους παρουσιάσαμε, να σκηνοθετήσω δυο αντίστοιχα δρώμενα, βασιζόμενα στην «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» του Ευριπίδη και τους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου.
Δόθηκαν κείμενα, αρχίσαμε πρόβες, μια δουλειά βέβαια που την έχω ξανακάνει, φέρνοντας κείμενα των αρχαίων τραγωδών σε σχολεία:Γυμνάσια, Λύκεια και Πανεπιστήμια.
Για τρεις χρονιές εκπαιδεύσαμε τόσα σχολεία στη Θράκη και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο οδηγώντας τα στο αρχαίο θέατρο Μαρώνειας.
Τώρα με κάλεσε η Θήβα και η Αυλίδα, ας είναι καλά!
Αυτή η σκηνοθετική επίβλεψη και διεύθυνση εκ μέρους μας, άρχισε πριν ένα μήνα, θα διαρκέσει ακόμη έναν και την άνοιξη θα ‘μαστε στο θέατρό μας τον ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΚΟΣΜΟ, για να δούμε ποιοι έχουν διάθεση ν’ ανεβάσουν τον πήχη και να μην σταβλίζονται στα ίδια και στα ίδια. Όπως ξέρετε, οι προτάσεις στην Θράκη δεν λείπουν από μεριάς μας, είναι η πατρίδα μας και ο τόπος που έχουμε επενδύσει και περιμένουμε να σπάσει ο πάγος της αδιαφορίας που συχνά τον κινεί η άγνοια –μια μορφή βλακείας είναι– και η ανικανότητα, που παράγωγό της είναι ο φθόνος.
Τα δυο δρώμενα με τα σχολεία της Θήβας και της Αυλίδας θα διεξαχθούν στο ανακαινισμένο μουσείο Θηβών, ένα κόσμημα της πόλης και πόλος έλξης, με ανθρώπους που γνωρίζουν να στήνουν εκθέσεις και ποικίλα δρώμενα.
Ο άλλος χώρος είναι ο φυσικός χώρος της Αυλίδος, το αρχαίο λιμάνι, το πηγάδι του Αγαμέμνονα, το άλσος της Άρτεμης. Έτσι πετυχαίνεται, τα παιδιά , να παίζουν σε σκηνή πιο «πραγματική» από του θεάτρου, εκεί ακριβώς που συνέβησαν τα αρχαία δράματα , στην Ακρόπολη των Θηβών και το λιμάνι της Αυλίδος.
Ας είναι καλά οι ευαίσθητοι δάσκαλοι με τις σοφές επιλογές, τώρα πού ‘ναι δύσκολοι καιροί, και τρεις πρέπει να μετράς και μία να κόβεις.
2η Της πολιτικής, των δημοψηφισμάτων και του Μακεδονικού
Άρθρο πρώτο
Τα μεγάλα θέματα, στις σοβαρές δημοκρατίες, μπαίνουν σε δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα το σέβονται όλοι. Κάτι που δεν έκανε ο Τσίπρας στο πρώτο δημοψήφισμα.
Άρθρο δεύτερο
Μακεδονικό έθνος ιστορικά δεν υπάρχει, οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες. Οι Σκοπιανοί τώρα που ψάχνουν «βαρβάτη ταυτότητα», η μόνη παραχώρηση που μπορεί να γίνει είναι η λέξη Μακεδονία να μην δοθεί για όνομα κράτους, αλλά απλά για γεωγραφική περιοχή εσωτερικής χρήσεως.
Έτσι γλυτώνουμε από προγλωσσικούς αλυτρωτισμούς, από σικέ πατριωτισμούς και λόγια της καραβάνας. Πώς λέμε ανατολική βόρεια και δυτική Θράκη και κανένας δεν έχει πρόβλημα . Το μοντέλο υπάρχει. Ολούρμου!
3η. Tης φυλακής και του Αλάν Κογιού
Πριν χρόνια –τριάντα περίπου– ένας τσιγγάνος από το Αλάν Κογιού μου τραγούδησε ένα τραγούδι της φυλακής, ό,τι έγραψε το μυαλό μου, όπως το θυμάμαι σας το γράφω.
Κρύψε με μάνα κρύψε με, κι ήρθανε να με πάρουν
στης φυλακής τα σίδερα, για πάντα να με βάλουν.
Στην μέση τον βαρέσανε στα τρία τον διπλώσαν
Την φυλακή την γλύτωσε στο χώμα τον εχώσαν.
Δένω πέτρα τον πόνο μου, τον σφίγγω σε μαντήλι
Κι αυτή ‘να που αγάπησε ούτε δεκάρα δίνει
Αχ! τον φτωχό τον άνθρωπο, όλοι περιφρονούνε.
Αν τύχει να ‘ναι και ληστής , ούτε και να τον δούναι.
Η φτώχεια τον ανάθρεψε, η βία τον δασκάλεψε
Κι αν έγινε έτσι σκληρός, δεν έφταιγε όμως αυτός
Αντιγραφή-παραλλαγή: Γιάννης Βουλτσίδης.
Σημ.: Τα τραγούδια της φυλακής –απ’ αυτό ξεκίνησε και το ρεμπέτικο –τα γράψανε ή οι φυλακισμένοι ή η μάννα στο χωριό!
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
