Πασχαλης Αγγελιδης, ζωγραφος «Στην αγορα τεχνης η μεσαια ταξη τελειωσε»

Πάνε οκτώ χρόνια από τότε που ο ζωγράφος Πασχάλης Αγγελίδης έχει να εκθέσει έργα του στην Αθήνα, εξ ου και με αφορμή νέα έκθεση, που έχει ήδη γνωστοποιηθεί, από τις 3 Μαρτίου έως τις 31 Μαρτίου στον χώρο των Artion Galleries, ο ζωγράφος που ζει και δημιουργεί πλέον στο Πήλιο αλλά έλκει την καταγωγή του από τη Θράκη, φιλοξενήθηκε στη συχνότητα του Ράδιο Παρατηρητής. Η συνομιλία μαζί του δεν περιορίστηκε όμως μόνο στα της νέας του έκθεσης αλλά γρήγορα επεκτάθηκε και στη «ματιά» του γύρω από την κρίση στην Ελλάδα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες καλείται να δημιουργήσει πλέον ένας καλλιτέχνης στη χώρα μας.
 
Ο λόγος στον ίδιο όμως… 

«Θέλουν να φοβόμαστε»

ΠτΘ: Ενάντια στη γενική καταχνιά και την ομίχλη, κ. Αγγελίδη εσείς δηλώνετε ξανά παρόν. Οι καλλιτέχνες εξακολουθούν να ζωγραφίζουν, να διερωτώνται και να εργάζονται; Δεν έχουν παροπλιστεί;
Π.Α.: Όχι. Στην αρχή υπήρξε ένας παροπλισμός, μια ταραχή, που άρχισε να συμβαίνει γύρω στο 2010, γιατί υπήρξε ένα μούδιασμα και στην αγορά της τέχνης στην Ελλάδα, αλλά μετά συνεχίσαμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, το ξέρουμε όλοι. Δεν υπάρχει η ανταπόκριση που υπήρχε κάποτε αλλά νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε. Δεν πρέπει να φοβόμαστε. Αυτό θέλουν, να φοβόμαστε.

«Οι τιμές έχουν πέσει κάτω από το 50%»

ΠτΘ: Συνεχίζετε να εργάζεστε εσείς οι καλλιτέχνες, πρώτα για λόγους εσωτερικής ανάγκης και κατά δεύτερον για λόγους επιβίωσης. Υφίσταται η αγορά τέχνης; Προσπαθούμε να παρακολουθήσουμε τι γίνεται και βλέπουμε να γίνονται ελάχιστα…
Π.Α.: Υφίσταται. Απλώς έχει πέσει, όπως έχει πέσει όλη η αγορά. Οι τιμές είναι κάτω από το 50%. Υπάρχει κάποια κίνηση στο εξωτερικό, όχι όπως πρώτα, κι εκεί υπάρχουν προβλήματα, απλώς στην Ελλάδα έχει χαθεί η μεσαία τάξη. Τελείωσε από την αγορά τέχνης. Υπάρχει μόνο η ανώτερη τάξη, η οποία ενδιαφέρεται ακόμη. 

«Δεν επιλέγεις να γίνεις καλλιτέχνης μόνο για να βιοπορίζεσαι»

ΠτΘ: Αυτή είναι σπουδαία ανατροπή, γιατί η μεσαία τάξη είχε το όνειρο να γευτεί τέχνες και γράμματα. Αυτό σημαίνει μήπως ότι και πολλοί άνθρωποι του σιναφιού σας έχουν εγκαταλείψει;
Π.Α.: Δεν ξέρω. Δεν νομίζω ότι έχουν εγκαταλείψει. Δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο. Σίγουρα είναι μια πραγματικότητα ότι δυσκολεύονται πολύ. Αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις τώρα. Δεν είναι ένα επάγγελμα μόνο για το βιοπορισμό. Δεν επιλέγεις να γίνεις καλλιτέχνης μόνο για να βιοπορίζεσαι γιατί όταν είσαι καλλιτέχνης είσαι σε μια κρίση, απλά τώρα είσαι μόνιμα σε μια κρίση.
 
ΠτΘ: Ότι εκθέτετε σημαίνει ότι αγοράζεστε κιόλας; Γιατί φαντάζομαι ότι το ένα από τα κίνητρα των εκθέσεων, εκτός από το να δείξετε τη δουλειά σας, είναι και αυτό. Δηλαδή υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον, έστω από την ανώτερη τάξη;
Π.Α.: Ναι, υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον και το κίνητρο είναι και οικονομικό. Εξάλλου, η γκαλερί μου κάνει πάρα πολλά έξοδα για την παρουσίαση της έκθεσης και κινείται και στο εξωτερικό. Μετά ό,τι μείνει στην έκθεση θα ταξιδέψει για να εκτεθεί στο εξωτερικό. Αν δεν μείνει κάτι, οι πελάτες θα μας δανείσουν τα έργα, γιατί ακολουθούν οι εκθέσεις στην Κύπρο και μετά στην Ελβετία. Είναι ένας κύκλος όλο αυτό που θα γίνει. 

«Όποιος δεν ξέρει την αγορά μένει πίσω»

ΠτΘ: Πώς είναι ένας Αλεξανδρουπολίτης σε πρώτη φάση και ένας Κομοτηναίος σε δεύτερη, αφού έχετε παντρευτεί Κομοτηναία, να συναναστρέφεται την ανωτέρα τάξη;
Π.Α.: Η ανώτερη τάξη είναι μόνο ανώτερη οικονομικά. Κάποιες φορές η δεύτερη ή τρίτη γενιά είναι και πνευματικά ανώτερη.
 
ΠτΘ: Έχετε ξαφνιάσματα από τις συναναστροφές σας με την ανώτερη τάξη;
Π.Α.: Όχι. Κανένα. Περισσότερα ξαφνιάσματα έχω από τη μεσαία τάξη.
 
ΠτΘ: Τελικά αυτή η ανώτερη τάξη που συναντάτε, η οικονομικά δυνάμενη, από πού αντλεί ισχύ, από το χρήμα;
Π.Α.: Από την αγορά. Όποιος δεν ξέρει την αγορά μένει πίσω. Η αγορά δίνει σημάδια. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν μπροστά, εξελίσσονται, ρισκάρουν. Κάποιοι άλλοι μένουν πίσω και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε ένα κρατισμό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν έχει αλλάξει κάτι. Μόνο η τεχνολογία έχει αλλάξει.
 
ΠτΘ: Πάντως από τα μέρη που θα εκθέσετε, η Ελβετία έχει χρήματα…
Π.Α.: Οι Ελβετοί δεν έχουν. Η Ελβετία είναι η αποθήκη χρημάτων όλου του κόσμου. Αυτό δε σημαίνει ότι θα έχουμε επιτυχία εκεί. Μπορεί να έχουμε επιτυχία εδώ ή στην Κύπρο. Δεν το ξέρουμε αυτό. 

«Στην έκθεση της Αθήνας παρουσιάζω μια σειρά έργων που κυριαρχεί ένας παράξενος ήλιος»

ΠτΘ: Για να επανέλθουμε στο έργο σας, οι κορδέλες που συνήθως υπάρχουν περιτυλίγουν τις μορφές….
Π.Α.: Δεν είναι όμως καταπιεστικές. Είναι το ρούχο, το υπαρξιακό μέρος της φιγούρας στη ζωή. Στην κίνησή της η κορδέλα δεν είναι κάτι που καταδυναστεύει τη φιγούρα, τον άνθρωπο, στο χορό, στην κίνηση. Δεν μπορείς να είσαι δεμένος και να χορεύεις. Απλώς είναι μέρος της ύπαρξής σου. Είναι τα προσωπικά δεσμά που επιβάλλει ο κάθε άνθρωπος στον εαυτό του.
 
ΠτΘ: Πόσα έργα σας θα παρουσιαστούν στην έκθεση;
Π.Α.: Συνολικά 30 έργα. Στην έκθεση της Αθήνας παρουσιάζω μια σειρά έργων που κυριαρχεί ένας παράξενος ήλιος. Ένας κόκκινος ήλιος με χρυσό. 

«Θα έρθω στην Κομοτηνή αν με καλέσουν»

ΠτΘ: Πότε θα έρθετε στην Κομοτηνή;
Π.Α.: Δεν ξέρω. Δεν με έχει καλέσει και κανείς άλλωστε. Μετά από δέκα χρόνια κάποιος πρέπει να με καλέσει για να έρθω.

«Παρά τα μπλόκα πηγαινοέρχομαι Αθήνα κανονικά»

ΠτΘ: Στο Βόλο που ζείτε περιστοιχίζεστε από μπλόκα, είναι κοντά και η Λάρισα…
Π.Α.: Τίποτα δεν συμβαίνει. Εγώ πηγαινοέρχομαι Αθήνα χωρίς κανένα πρόβλημα. Αντί να πάω σε τρεις ώρες πηγαίνω σε 4,5 ώρες. Η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Αυτό το διάστημα που είναι τα μπλόκα έχω πάει 4-5 φορές στην Αθήνα σε διάφορες ώρες. Κάποιες φορές είναι όλα ανοικτά, είμαι τυχερός, και κάποιες φορές πηγαίνω από τους παράδρομους. Ουσιαστικά η κίνηση γίνεται, απλώς μετ’ εμποδίων. Μπορεί να είναι εικοσιτετράωρα κάποια μπλόκα, αλλά θα πας από μια μεγάλη παράκαμψη σε κάποιες περιοχές, και σε άλλες περιοχές από πολύ μικρές παρακάμψεις. Όταν έχεις πάρα πολλές πληροφορίες δεν μπορείς να τις ταξινομήσεις όλες. Κι εγώ το ίδιο ένοιωσα. Όταν πέρασα την πρώτη φορά είχα τρομοκρατηθεί. Μετά συνήθισα. 

«Αποφασίστηκε η Ελλάδα να μπει στον κανονικό καπιταλισμό και όχι να παραμείνει στον δικό της ιδιόμορφο, τον «ελληνικό» καπιταλισμό»

ΠτΘ: Πάντως συνεχώς ζούμε υπό καθεστώς φόβου. Τι συμβαίνει με το φόβο και τον πολίτη;
Π.Α.: Αυτό είναι μια τακτική παλιά στην πολιτική και οικονομική σκακιέρα. Να φοβάται ο κόσμος για να μπορούν να περνούν όλα αυτά που θέλουν, από τα οποία τα περισσότερα είναι οικονομικά. Η πολιτική είναι άλλωστε διαχείριση οικονομίας. Δεν είναι τίποτα άλλο η πολιτική. Αυτή τη στιγμή επειδή αλλάζουν τα πράγματα, αποφασίστηκε η Ελλάδα να μπει στον κανονικό καπιταλισμό και όχι να παραμείνει στον δικό της ιδιόμορφο «ελληνικό» καπιταλισμό. Πρέπει να γίνουμε Ευρώπη δηλαδή, να φτωχύνουμε και πραγματικά και υλικά, και να ξεχάσουμε τον τρόπο που ζούσαμε. Να εργαζόμαστε για να πληρώνουμε μόνο το ενοίκιο, τις εφορίες και όλα τα άλλα, και να μην μπορούμε ούτε να αποταμιεύουμε, ούτε να βοηθάμε τα παιδιά μας, την οικογένειά μας. Εκεί κρατιόμαστε μέχρι τώρα, στην οικογένεια. 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.