Γιωργος Γωτης,* «Το κερδος που αποκομιζουμε αναγνωστικα απο την καταγραφη του συγγραφεα Αγγελοπουλου ειναι μεγαλο»

Τα βιβλία του Άγγελου Αγγελόπουλου θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως πεζογραφήματα, διότι ακολουθούν τη φόρμα του διηγήματος. Είναι μικρές αφηγήσεις και έχουν μία ολοκληρωμένη ιστορία.

Θα μπορούσαμε επίσης να τα χωρίσουμε σε αυτά που αναφέρονται στον εντόπιο χώρο και στο παρελθόν και σε αυτά που έχουν ως βάση αναφοράς τους το παρόν. Το ταξίδι του συγγραφέα στα περασμένα χρόνια, μέσω της αναπόλησης, ένα διαρκές πίσω-μπρος, μια παλίνδρομη σκέψη και επιθυμία, γεννά σε κάθε διήγημα και ανασυγκροτεί στη μνήμη ιστορίες, οι οποίες έχουν περάσει, και γεγονότα. Η παιδική ηλικία και ο κόσμος τους, που άλλαξε μαζί με τον τόπο και τους ανθρώπους, είναι η βάση και το υλικό για όλα αυτά. Μερικά κτήρια που παραμένουν αναλλοίωτα, οι δρόμοι που περπατήσαμε και περπατάμε ακόμα, ο χώρος που διαδραματίστηκαν τα αναφερόμενα γεγονότα εντυπώθηκαν στον συγγραφέα, διότι σε κάποια χρονική στιγμή της ζωής του αναγκάστηκε, ως εσωτερικός μετανάστης, να πάει στην Πάτρα και στην Αθήνα, και αυτά τα γεγονότα, τώρα επεξεργασμένα, αποδόθηκαν σε αυτά τα διηγήματα. Μέσω της νοσταλγίας ξαναζωντανεύουν και, παρότι πολλά από αυτά αφορούν ατομικές στιγμές του συγγραφέα, διασώζονται κοινοποιούμενα μέσω της γραφής.

Ο τόπος είναι τα Λεχαινά και η Αθήνα, αναφέρεται και η Πάτρα, όπως προείπα, ως πεδίο δράσης. Τα αφηγήματα τα πυροδοτεί ένας γεγονός ή μια συνάντηση με κάποιον φίλο ή γνωστό του στο προάστιο στο οποίο μένει, στον Χολαργό εν προκειμένω, και αυτό δίνει αφορμή για τη διήγηση, αλλά και τον στοχασμό του συγγραφέα. Στα αφηγήματα, σε πάρα πολλά, υπάρχει αυτός ο αναστοχασμός των περασμένων χρόνων, ως αφορμή, απολογισμός πράξεων που καθόρισαν τη μετέπειτα ζωή του δημιουργού-συγγραφέα, του Άγγελου.

Ο τρόπος ζωής, όπως θα διαπιστώσουμε διαβάζοντας, μπορεί να άλλαξε, όμως τα ίδια προβλήματα και οι ίδιες σκέψεις γίνονται από όλους και οι ίδιες λίγο πολύ γνωστές αντιδράσεις πραγματοποιούνται. Όμως, το κέρδος που αποκομίζουμε αναγνωστικά από αυτήν την καταγραφή του συγγραφέα Αγγελόπουλου είναι μεγάλο, διότι πέραν της διάσωσης και της απόδοσης αυτής της τοιχογραφίας των περασμένων στον παρόντα χρόνο, αναλογεί και σε όλους εμάς, ως αναγνώστες και πολίτες, ένα μερίδιο αναστοχασμού και δράσης, τουλάχιστον γι’ αυτά που καθημερινά μας αφορούν

Οι ιστορίες που εκτυλίσσονται στο παρόν αφορούν την καθημερινότητα και σε αυτή ακολουθεί ένα σχετικό σχόλιο πολιτικό ή κοινωνικό ενίοτε. Οι ιστορίες του παρελθόντος χαρακτηρίζονται από την περιγραφή του γεγονότος για την αφορμή που το πυροδότησε, αφήνοντας τον κάθε αναγνώστη να κάνει τη σύνδεση με το σήμερα. Και στις δύο περιπτώσεις των αφηγημάτων όμως, και αυτών που αφορούν το παρελθόν και των σύγχρονων, παρατηρούμε την προσπάθειά του να καταδείξει μια πλευρά της κοινωνίας μέσω μιας έμμεσης καταγγελίας που λανθάνει και δείχνει τα κακώς κείμενα από τη μια μεριά, αλλά και μια εικόνα στην οποία είμαστε εθισμένοι καθ’ όλη τη διαδρομή του βίου μας και για αυτό καθίσταται δυσδιάκριτη, λόγω της προφάνειάς της.

Ο τρόπος ζωής, όπως θα διαπιστώσουμε διαβάζοντας, μπορεί να άλλαξε, όμως τα ίδια προβλήματα και οι ίδιες σκέψεις γίνονται από όλους και οι ίδιες λίγο πολύ γνωστές αντιδράσεις πραγματοποιούνται. Όμως, το κέρδος που αποκομίζουμε αναγνωστικά από αυτήν την καταγραφή του συγγραφέα Αγγελόπουλου είναι μεγάλο, διότι πέραν της διάσωσης και της απόδοσης αυτής της τοιχογραφίας των περασμένων στον παρόντα χρόνο, αναλογεί και σε όλους εμάς, ως αναγνώστες και πολίτες, ένα μερίδιο αναστοχασμού και δράσης, τουλάχιστον γι’ αυτά που καθημερινά μας αφορούν.

Θα ήθελα επίσης να επισημάνω την αναφορά μέσω των μότο που έχουν επιλεχθεί από τον συγγραφέα για τα εν λόγω βιβλία, τη συμπάθεια και την τιμητική αναφορά στον επίσης συμπατριώτη μας ποιητή Χρίστο Λάσκαρη. Τα μότο που επιλέγει ο συγγραφέας από τα δύο ποιήματα του Λάσκαρη αποδίδουν μέσα σε λίγους στίχους όλο το νόημα του κάθε βιβλίου.

Τελειώνοντας, θέλω να αναφέρω ότι όλες αυτές οι διηγήσεις δοκιμάστηκαν χρόνια πριν, μέσω της δημοσίευσής τους σε διάφορα έντυπα, πριν καταλήξουν στην οριστική τους μορφή σε βιβλίο. Περιμένουμε το επόμενο.

*Ο Γιώργος Γώτηςείναι οδοντίατρος και ποιητής. Το κείμενο είναι η ομιλία του  στην εκδήλωση παρουσίασης των συλλογών του Άγγελου Αγγελόπουλου, «Η Κλειώ φοβόταν τις γάτες και άλλα αφηγήματα» (εκδόσεις Κοράλλι, Αθήνα 2023) και «Ο δρόµος και το ρολόι – 31 αφηγήματα» (εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης, Κομοτηνή 2023), το Σάββατο 19 Αυγούστου 2023, που διοργανώθηκε από την Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα, τις εκδόσεις Κοράλλι και τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης, στο Καφέ ΟΣΕ Λεχαινών.

Μπορείτε να βρείτε το ένθετο αφιέρωμα της παρουσίασης εδώ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.