Ερχονται ξανα οι γιορτες Καλοκαιριου του Μικρου Διακοσμου

Επιστρέφουν οι Γιορτές καλοκαιριού του Μικρού Διάκοσμου, για να δώσουν ανάσες πολιτισμού με οικοδεσπότη τον Γιάννη Βουλτσίδη, που είναι έτοιμος να μας δείξει κάτι διαφορετικό για ακόμα μια χρονιά.

Ακόμα και το όνομα των εκδηλώσεων, συνδέονται με την Ελληνική παράδοση, τονίζει ο κ. Βουλτσίδης απορρίπτοντας τον όρο Φεστιβάλ, που θεωρεί αποτυχία.

«Όταν είμαστε σε ένα τέτοιο τόπο, με τόσο πλούσια γλώσσα, να παίρνουμε μια ξενούρα και να την κάνουμε καλοκαιρινή παντιέρα μέχρι ξεχειλώματος, με κάθε Κολοπετινίτσα να ονομάζει οτιδήποτε Φεστιβάλ χωρίς να υπάρχει θεματική ενότητα, σκεπτικό, σύνδεση παραγωγής, είναι μακριά από τη λογική μας» ανέφερε.

Βασικό πρόταγμα των γιορτών όπως εξήγησε ο κ. Βουλτσίδης είναι να υποστηρίξει ντόπιους καλλιτέχνες, παρόλο που θεωρεί πως μέσα από την φολκλοροποίηση των Συλλόγων, έχει αποδυναμωθεί το καλλιτεχνικό ένστικτο του λαού μας, που ήταν κάποτε πολύ πλούσιο, όπως φαίνεται από το Δημοτικό τραγούδι, κάτι που συνειδητοποίησαν και ξένοι όπως ο Φοριέλ, ο Παζολίνι και άλλοι, γιατί περιλάμβανε την οπτική, από τα κάτω, όλου του φάσματος της ζωής, από το Θάνατο, τη γέννηση, τον έρωτα, την επιστροφή, καίρια και με την πυκνότητα ενός Αισχύλου και Σοφοκλή.

Ο Μικρός Διάκοσμος, έχει μια άλλη οπτική για το όλο θέμα, για αυτό χρησιμοποιεί όρους πιο κοντά στη δική μας παράδοση, μια λέξη που δεν τους τρομάζει, αν και αντιλαμβάνονται πως μερικές φορές αποπνέει «συντηριτούκλα», σημείωσε ο κ. Βουλτσίδης.

«Πρέπει να υποχρεώσεις το παλιό να σε σεβαστεί, με το έργο σου όχι πετώντας μολότωφ ή λέγοντας εξτρεμιστικές βλακείες χωρίς υπόβαθρο» ανέφερε.

Οι εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Μικρός Διάκοσμος, είναι ελεύθερες στο σύνολο τους, «ίσως ο μοναδικός χώρος στην Ελλάδα που υπάρχει αυτή η λογική, γιατί εγώ στο Μικρό διάκοσμο έχω βάλει και την ψυχή μου, και το χρήμα μου, μετά από 40 χρόνια στο κουρμπέτι», τόνισε ο κ. Βουλτσίδης που προσέθεσε με νόημα πως ό,τι έβγαλε και ό,τι χρωστάει, το έριξε για να κάνει ένα χώρο τέχνης.

Ξεκίνημα με βραδιά λογοτεχνίας και μουσικής

Οι εκδηλώσεις ξεκινούν αυτή την Κυριακή, 25 Ιουλίου, με μια βραδιά λογοτεχνίας και μουσικής, που συνδέεται όπως γινόταν οι παλιές γιορτές, με την παραγωγή, όχι όμως αυτή τη φορά την υλική, όπως το στάρι και το αμπέλι, αλλά την πνευματική.

«Δύο συγγραφείς απ’ την ευρύτερη περιοχή παρήγαγαν δύο όμορφους πνευματικούς καρπούς, δύο βιβλία, ο Άγγελος Ζαγοριανός από τη Θάσο και ο Σταύρος Παπαδόπουλος από τη Ροδόπη»  ανέφερε ο κ. Βουλτσίδης, με δύο εκλεκτικιστικά βιβλία, που έχουν λίγο από όλα, κάτι που προσεγγίζει και τον λαϊκό χαρακτήρα της δουλειάς τους.

Όπως τόνισε, παλιά υπήρχε ο Καζαμίας, ένα πολύ διαδεδομένο ανάγνωσμα το πάλαι, που είχε δίπλα στον ονειροκρίτη θέματα όπως το πώς θα μπολιάσεις ένα δέντρο. Μια πολυθεματικότητα που πιστεύει πως είναι χρήσιμη και σε ένα σημερινό δημιουργό, που, αναπαράγοντάς τη, μπορεί να γεννήσει μυστήρια αισθήματα στον αναγνώστη, κάτι που κάνουν και οι δύο συγγραφείς.

Τα βιβλία όμως δεν θα παρουσιαστούν «ξερά», αλλά με μουσικά ζωντανά ιντερμέδια, με το βιολοντσέλο της Δέσποινας Λεωντζάκου, το ξυλόφωνο του Χρήστου Ναλμπάντη, το βιολί του Κρίτωνα και τον πανδουρά του Δόν Σάντσο Βουλτσίδη

Στο δεύτερο μέρος ο Άγγελος Ζαγοριανός με την κιθάρα του και συνοδεία, θα παρουσιάσει, ένα ευρύ μουσικό πρόγραμμα, με βάση την ελληνική ποίηση, όπως μελοποιήθηκε από σύγχρονους έλληνες συνθέτες.

Φυσικά στην εκδήλωση θα υπάρχουν τοπικά προϊόντα, από τις μπύρες, αλλά και τα προϊόντα από τον κήπο τους, που είναι χωρίς εντομοκτόνα, θέλοντας να δείξουν, με το παράδειγμά τους, ότι ο ποιοτικός παραγωγός μπορεί να δείξει ότι η αγροτική οικονομία μπορεί να δώσει αυτάρκεια, μακριά από τις μονοκαλλιέργειες και τις πολυεθνικές των φυτοφαρμάκων.

Άλλωστε θεωρεί πως η τέχνη πρέπει να συνδέεται με την πολιτική, να μην αποτελεί ένα φρούτο της εποχής, και φυσικά… και το τσίπουρο απ’ τ’ αμπέλι τους.

Την ίδια μέρα επίσης θα ξεκινήσει στον χώρο η έκθεση ψηφιδωτού του Αθανάσιου Κανέλλη, ο οποίος θεωρείται από τους κορυφαίους στην τέχνη στη χώρα μας, και έχει συντηρήσει πολλά ψηφιδωτά σε όλη τη χώρα μεταξύ των οποίων και ψηφιδωτά στο Άγιο Όρος.

Η συγκεκριμένη έκθεση θα κρατήσει όλο το καλοκαίρι, μέχρι τα τέλη Αυγούστου.

Συναισθηματική γεωγραφία

Η δεύτερη εκδήλωση, στις 8 Αυγούστου, αφορά τη «Συναισθηματική γεωγραφία», που είναι η συνέχεια μιας παράδοσης χρόνων, αλλά και ευκαιρία για ανασκόπηση όσων έγιναν πριν.

Όπως σημείωσε ο κ. Βουλτσίδης, κάθε χρόνο στις γιορτές μαζεύεται μια ομήγυρη στο χώρο ιστορητές, μασαλτζήδες, ποιητές και άλλοι, που αφηγούνται ιστορίες για πράγματα που συνέβησαν σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, κάποια στιγμή στο παρελθόν.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουν ειπωθεί πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες, όπως αυτή της γέφυρας που βρίσκεται κοντά στη Γλυφάδα, όπου έγινε ένα φοβερό φονικό πριν από πολλά χρόνια που ανάγεται και στον εμφύλιο πόλεμο, ή τον τελευταίο που καθάριζε τουαλέτες στις Σάπες, που όταν τέλειωνε τη δουλειά του γινόταν άλλος άνθρωπος.

«Από όλες αυτές τις μαζώξεις, έβγαλα μια ανθολογία, με αυτές τις ιστορίες της μαύρης γέφυρας, του σκατατζή κ.α. Επέλεξα να μην είναι οι αφηγητές μιας κάστας ανθρώπων, αλλά να υπάρχει ο ψαράς, ο γεωργός, ο εργάτης, ο αρχαιολόγος, διαφορετικές μυρουδιές που δένουν μεταξύ τους» σημείωσε και αυτό γιατί θεωρεί πως αποτύχαμε στην Ελλάδα να συνδέσουμε το λαϊκό με το λόγιο στοιχείο.

Έτσι θα γίνει παρουσίαση της ανθολογίας, και θα ειπωθούν οι νέες ιστορίες που θα φέρει ο κόσμος, «ένα ποτάμι που ανανεώνεται συνέχεια, και έχουμε μια απεριόριστη τράπεζα ιστοριών σε αυτά τα 13 χρόνια».

Και αυτή η εκδήλωση δεν θα είναι «ξηρή» αλλά θα συνοδεύεται  πάλι με μουσικές, ενώ από τις 7-9 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί εργαστήρι ψηφιδωτού από τον Αθανάσιο Κανέλλη με ελεύθερη συμμετοχή.

Γέφυρες από το Βυζαντινό τροπάρι στο Δημοτικό τραγούδι

Τέλος το Σάββατο 21 Αυγούστου, όσοι βρεθούν στο χώρο θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τη σχέση, τις παραλληλίες και τις αντιστοιχίες  του βυζαντινού τροπαρίου με το δημοτικό Τραγούδι.

Σε αυτό ο εξαιρετικός και αναγνωρισμένος ιεροψάλτης κ. Αθανάσιος Σαλαμάνης θα πραγματοποιήσει μια «μελισματική» διάλεξη πάνω στο θέμα, μιλώντας για τους Ήχους, και πως αυτοί επηρέασαν το δημοτικό τραγούδι.

Στο δεύτερο μέρος, ο ίδιος ο κ. Βουλτσίδης θα παρουσιάσει 12 τραγούδια που συνέθεσε και θα παίξει ο ίδιος.

«Αυτά τα τραγούδια, έχουν επιρροή από το δημοτικό, αλλά δεν είναι δημοτικοφανή. Δεν μπορώ να πω πως αυτό που κάνω είναι δημοτικό, ή ρεμπέτικο, αλλά ξέρω που πατάω, ξέρω που έχω επιλέξει να πατήσω και τους δασκάλους μου, αλλά δεν είμαι αντίγραφό τους» σημείωσε.

Αυτοί είναι ο Γιώργος Μουφλουζέλης, ο Γιώργος Σεφέρης, ο ΤΣ Έλλιοτ, ο Τσέζαρε Παβέζε, «αντιθετικά πρόσωπα, που συνθέτουν τη ζωή στην πολλαπλότητά της»

Επίσης δασκάλα του θεωρεί την αείμνηστη Κατίνα Φαρασοπούλου, κορυφαία ερμηνεύτρια του δημοτικού τραγουδιού, και αυτό γιατί είχε το βίωμα και τον χαρακτήρα, έχοντας αντιληφθεί, την χαρά του να δίνεις και να παίρνεις χωρίς υστεροβουλία, που είναι, κατά τον κ. Βουλτσίδη, «η ουσία της ζωής».

Η βραδιά θα κλείσει με την γκάιντα του Βαγγέλη Δωρόπουλου σε διονυσιακή αποθέωση.

Ο Καραγκιόζης μπροστά στις φιέστες του 21

Φέτος ο κ. Βουλτσίδης παίζει σε όλες τις παραστάσεις του Καραγκιόζη, δύο έργα μαζί, πάντα με ζωντανή μουσική. Ένα είναι η αρπαγή της Ωραίας Ελένης, και το δεύτερο ο Δον Κιχώτης στην Ελλάδα

Το πρώτο, σημειώνει, είναι ένα έργο κλέφτικο, επίτηδες, «γιατί δεν έχω καμία σχέση για τους επίσημους εορτασμούς του 1821, αλλά θέλω να μιλήσω για αυτούς που καπηλεύονται και δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που απελευθέρωσαν την πατρίδα» ανέφερε.

«Ο ποιητής πρέπει να μπαίνει μπροστά, και αν αρέσει σε κάποιους να τον προσκαλούν, αν δεν αρέσει, δεν πειράζει. Για αυτό και έχουμε δικό μας κήπο, τσίπουρο και αλεύρι, και δεν με πιάνει απελπισία σε καμιά κατάσταση» τόνισε, θέλοντας να κάνει ένα αναστοχασμό στη χρήση που κάνει η αστική τάξη απέναντι στο λαϊκό στοιχείο, με τα βέλη του να στρέφονται και προς την κεφαλή της διοργάνωσης των εορτασμών, την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, όπως είχε κάνει και στην Ολυμπιάδα.

Ο κόσμος βέβαια, δεν έρχεται για να ακούσει ένα πολιτικό ρήτορα, για αυτό και «είσαι υποχρεωμένος σαν τον Αριστοφάνη να τα μπλέξεις μυστήρια, διασκεδαστικά, ξεκαρδιστικά» μιας και δεν χρειάζεται ο στοχασμός να είναι εχθρός της διασκέδασης.

Άλλωστε θεωρεί πως μόνο στη Θράκη έχουμε ακόμα Λαϊκό Θέατρο Σκιών, όταν σε όλη την υπόλοιπη χώρα έχουμε Παιδικό Θέατρο Σκιών.

Ο δε Δον Κιχώτης στην Ελλάδα, φέρνει τον Ιππότη στη Μύκονο, όπου αντιπαραθέτει την μεσαιωνική ρομαντική του φιγούρα με την επίπεδη κατάσταση της Μυκόνου, φύρδην μίγδη και την «σαβούρα» που θεωρεί πως υπάρχει εκεί, όπου «έχει πολλούς ανεμόμυλους, και πολλούς ανεμόμυαλους» όπως λέει ο Καραγκιόζης.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.