«Επισκέπτες» στο «Οχτώ» ο Γιάννης Αγγελάκας και η καινούργια του μπάντα - Παρατηρητής της Θράκης | Παρατηρητής της Θράκης | Νέα από την Θράκη, την Ελλάδα & τον Κόσμο

«Ευγνωμοσύνη» νοιώσαμε όλοι όσοι το βράδυ του Σαββάτου αλλά και της Κυριακής βρεθήκαμε στο Καφέ Μπαρ «Οχτώ», το οποίο φιλοξένησε στη σκηνή του τον Γιάννη Αγγελάκα, παρέα με την καινούργια του μπάντα.

«Ευγνωμοσύνη» μιας και για όσους τουλάχιστον τον έχουν ξαναδεί ζωντανά, υπήρξε ένας άκρως διαφορετικός πλην όμως χαρακτηριστικός, Γιάννης Αγγελάκας, υπό την έννοια της ανανεωμένης εκρηκτικής του παρουσίας επί σκηνής και τον άψογο συνδυασμό του με τους μουσικούς που συνθέτουν την καινούργια του μπάντα, στους οποίους νομίζω αξίζει μερίδιο της ανανέωσής του.

Όπως δήλωσε στη συνέντευξή του στον «ΠτΘ» που προηγήθηκε του live, συμβιώνει καλύτερα με νεότερους ανθρώπους γιατί πρόκειται για άτομα, που είναι διαθέσιμα για περιπέτεια, για πειραματισμό, για εξέλιξη… γεγονός που επιβεβαιώσαμε ιδίοις όμμασι και κυρίως ιδίοις ωσί… όσοι δώσαμε το «παρών» στο «Οχτώ».

Όχι μία, αλλά δύο ολόκληρες νύχτες μας αφιέρωσε, παρέα με τους Λαμπρινή Γρηγοριάδου, Αναστάση Βουκυκλαράκη, Γιάννη Σαββίδη, Γιώργο Αβραμίδη και James Wylie, που τον συνόδευαν, τραγουδώντας αγαπημένα μας, κυρίως από την προσωπική του μουσική πορεία στον χρόνο, τραγούδια αλλά και ολίγον από «Τρύπες» από τις οποίες ξεκίνησε, αρχής γενομένης από τα «Δικαιοσύνη» και «Αιρετικό», μετατρέποντας το live σε «γλέντι» μιλώντας για τη «μαύρη νύχτα» και «τα άγρια των αστεριών», επιμένοντας πως «ο χαμένος τα παίρνει όλα» και καλώντας μας να υιοθετήσουμε την άποψη πως η αγάπη είναι «γιορτή» και η ζωή μια «γελαστή ανηφόρα» με τα οποία και μας αποχαιρέτησε.

Όλοι όσοι περάσαμε πάντως από το «Οχτώ» ένα από τα δύο βράδια θα τολμήσω να πω ότι καταφέραμε να κάνουμε, μέσα από την παρουσία του ιδίου και της μουσικής του, αυτό που ο ίδιος έθεσε ως βασική προϋπόθεση για να φύγουμε ως άνθρωποι από το κυρίαρχο «σκούρο» της ζωής μας, διαισθανθήκαμε, ελπίσαμε, συνειδητοποιήσαμε όλοι μαζί συλλογικά αλλά και ο καθένας προσωπικά, ανήκοντας για λίγες ώρες στην δύναμη και την ομορφιά της μουσικής του.

«Από έρωτα προς τον κόσμο και την ζωή μ’ αρέσει κάποιες φορές να απομονώνομαι και να βγαίνω ξανά έχοντας κάτι να πω» μας είχε πει στην συνέντευξη, προετοιμάζοντάς μας για τα όσα έχει μετά από τόσα χρόνια απουσίας από την Κομοτηνή να μας πει… και οφείλουμε πλέον να ομολογήσουμε πως τα όσα παλιά και καινούργια μας είπε… μας έκαναν να αντιληφθούμε και την αξία της αναμονής.