Χαβα μπαμπα

Η Κωνσταντινούπολη ήταν από την ίδρυσή της ένας τόπος που τραβούσε σαν τον μαγνήτη ανθρώπους από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Κέντρο εμπορίου πάνω στο δρόμο του μεταξιού, πρωτεύουσα αυτοκρατοριών, σημείο αναφοράς καλλιτεχνών κι ανθρώπων του πνεύματος αποτελεί αδιάλειπτα  από τον 4^ο μέχρι τον 21^ο αιώνα τη μία και μοναδική Πόλη!

Σ’ αυτήν προσέτρεχαν όσοι ήθελαν να στήσουν εμπορικές επιχειρήσεις, σ΄ αυτήν όσοι ήθελαν να μορφωθούν, σ’ αυτήν όσοι ονειρεύονταν πολιτική αναρρίχηση, σ’ αυτήν όσοι  επιθυμούσαν να εντρυφήσουν στις τέχνες και τα γράμματα, σ’ αυτήν όσοι αναζητούσαν ένα καλύτερο αύριο, σ’ αυτήν όσοι δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. «Το χώμα της είναι χρυσός» έλεγαν και το πίστευαν.  Μόνο την περίοδο πριν από την άλωση ήταν μία σκιά του εαυτού της, παρηκμασμένη, άδεια, εγκαταλελειμμένη.

Το κάλεσμα του Πορθητή και η αναγκαστική μετοίκηση από κάθε επαρχεία της αυτοκρατορίας ξαναέδωσε ζωή και γέμισε με νέο αίμα τον πληθυσμό της. Ακόμα και μετά την περίοδο των μεταρρυθμίσεων, των αρχών και των μέσων του 19^ου αι., η Πόλη αποτέλεσε τόπο μετανάστευσης πολλών Ελλήνων από τα νησιά και την Ήπειρο του αδύναμου οικονομικά νεοσύστατου ελληνικού κράτους, που ενδυνάμωσαν και ενίσχυσαν πληθυσμιακά την Ρωμαίικη κοινότητα.

Κι όλα αυτά μέχρι τα δύσκολα χρόνια του ’50 και του ‘60, όπου οι απελάσεις αποτέλεσαν την κορύφωση των μέτρων που ανάγκασαν τους Ρωμιούς σε έξοδο από την πατρίδα τους την Πόλη και οδήγησαν την Ομογένεια σε επικίνδυνη συρρίκνωση.

Μέχρι τις αρχές του 21^ου αιώνα έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι και οι καταστάσεις έχουν τόσες διακυμάνσεις που κανείς ζαλίζεται. Κάπου εκεί όμως η Ελλάδα μπαίνει σε μία οικονομική περιδίνηση ενώ η Τουρκία βγαίνει από τον σκληρό έλεγχο του ΔΝΤ κι αρχίζει η οικονομική της ανάκαμψη. Είναι αυτή η εποχή που και πάλι πολλοί Έλληνες επιλέγουν την Πόλη σαν οικονομικό ή ακαδημαϊκό προορισμό. Επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, φοιτητές, εγκαθίστανται στην Πόλη. Η ανάγκη για κάποιο σημείο αναφοράς, κάτι που να μπορούν να προστρέχουν οι νεόφερτοι και να συναντιούνται οι παλιοί αναγνωρίζεται νωρίς. Έτσι ο Νίκος Λυμπερόπουλος το μακρινό 2007 ρίχνει την ιδέα της δημιουργίας μιας άτυπης μεν δυναμικής δε ομάδας. Και το όνομα αυτής «Hava Baba», δείγμα της ελαφρότητας που θα τη χαρακτήριζε. Η ομάδα του «Αέρα Πατέρα», όπως σημαίνει το όνομά της στα ελληνικά, σε όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να διατηρήσει την ενότητά της και να ανανεώνει το δυναμικό της. Πολλοί  έχουν εγκατασταθεί μόνιμα, πολλοί έχουν συνάψει γάμους, άλλοι έχουν έρθει με συγκεκριμένη θητεία, άλλοι είναι περαστικοί. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος, που τα πρώτα χρόνια αποτέλεσε την ψυχή της ομάδας, μπορεί να μη ζει πια στην Πόλη καθώς υπηρετεί σε διεθνή οργανισμό, υπάρχουν όμως άξιοι διάδοχοί του, που συνεχίζουν να οργανώνουν συναντήσεις και δράσεις και να κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό. Κυρίως στις μεγάλες γιορτές, Χριστούγεννα, Απόκριες και Πάσχα, η ομάδα συγκεντρώνεται σε κάποιο χώρο, είτε κοινοτικό είτε ιδιωτικό, και γιορτάζει με κάθε λαμπρότητα κρατώντας ζωντανά τα έθιμα που έχουν φέρει από την πατρίδα τους τα μέλη της αλλά και υιοθετώντας κι αυτά των Ρωμιών της Πόλης.

Οι χαβαμπαμπίτες και οι χαβαμπαμπίτισσες πίνουν συχνά πυκνά καφεδάκια και τσάγια, κάνουν τραπέζια κι οργανώνουν γλέντια. Μπορεί να μην είναι πάντα όλοι παρόντες, φροντίζουν όμως να έχουν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας μέσα από τη διαδικτυακή τους σελίδα και να αλληλοενημερώνονται για όσα τους αφορούν κι έχουν σχέση με τη χώρα, τις υποχρεώσεις, τα δικαιώματα, τις νέες νομικές ρυθμίσεις και στα δύο κράτη.

Στην ομάδα δεν ανήκουν μόνο Ελλαδήτες, Έλληνες εξ Ελλάδος, αλλά και Ρωμιοί κι Αρμένιοι, και Τούρκοι κι όποιος είναι γενικά πρόθυμος να ενταχθεί στο γκρουπ αυτό. Πολιτικά, διπλωματικά ζητήματα δεν αποτελούν θέματα συγκεντρώσεων. Η ομάδα σκοπό έχει τη δημιουργία δεσμών και δεν έχει ούτε θεσμική αναγνώριση ούτε δύναμη για κάτι περισσότερο. Μοιάζει περισσότερο με ένα καφενείο, που όλα μπορούν να συζητηθούν αλλά τίποτε δεν μπορεί να πάρει επίσημη μορφή. Αυτό εξ αρχής ήταν το σκεπτικό της κι αυτό συνεχίζει να είναι.  Πάντα τα νέα μέλη καλωσορίζονται κι ενημερώνονται, βοηθιούνται και στηρίζονται για την προσαρμογή τους στα δεδομένα της Πόλης. Και φυσικά όσοι αναχωρούν κρατούν έστω κι από μακριά ζωντανούς τους δεσμούς με την ομάδα.

Μια ιδέα που ξεκίνησε καθαρά ως παρέα, πέρασε την περίοδο της πανδημίας σε νάρκωση, τα δύο τελευταία χρόνια γνωρίζει και πάλι δόξες και σίγουρα θα διατηρηθεί για πολλά ακόμα χρόνια καθώς πραγματικά αποτελεί σημείο αναφοράς όσων έρχονται από την Ελλάδα στην Πόλη για να εγκατασταθούν εδώ για μεγάλο ή μικρότερο χρονικό διάστημα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.