«Το θεατρο πρεπει να το δουμε σαν κατι ζωντανο και οχι σαν μια αντανακλαση της τηλεορασης»

Με την Λένα Σαββίδου συνομιλεί σήμερα ο «ΠτΘ», την κ. Στενού του Ηλία Καπετανάκη, η οποία συμμετείχε στο έργο του, την «Βεγγέρα», την καλοκαιρινή συμπαραγωγή των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής και Σερρών. Είχε μια μεγάλη πορεία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από το 1992 μέχρι και φέτος τον χειμώνα, οπότε και έφυγε. Έχει ξαναπαίξει στη «Βεγγέρα», μέσα όμως από έναν διαφορετικό ρόλο, της Δήμητρας. Της είχε αφήσει ευχάριστες αναμνήσεις και ήθελε να ξαναπαίξει με έναν άλλο ρόλο, της κ. Στενού, τον οποίο είχε επιλέξει. Δηλώνει ευχαριστημένη από εκείνα τα έργα που είχε την ευκαιρία και την τύχη να κάνει. Θεωρεί ότι ο θεατρικός χώρος δεν είναι ποτέ σιγουριά και πως ο ρόλος του ηθοποιού σ’ αυτόν, εξαρτάται από τα όνειρα και τον χαρακτήρα του.

ΠτΘ: Ποιος είναι ο ρόλος του ηθοποιού στο θέατρο;

Λ.Σ.: Είναι διαφορετικός για τον κάθε ηθοποιό. Εξαρτάται από τον χαρακτήρα και τα όνειρα του καθενός. Δεν είμαστε όλοι για τον ίδιο λόγο στο θέατρο. Στο θέατρο, απλώς, δεν είσαι για να ικανοποιήσεις την ωραιοπάθειά σου ή τον εγωισμό σου.

ΠτΘ: Ποιες σχέσεις πρέπει να αναπτύσσονται ανάμεσα στον ηθοποιό και το κοινό;

Λ.Σ.: Σχέσεις ειλικρίνειας…

ΠτΘ: Εσείς, πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το θέατρο σήμερα;

Λ.Σ.: Σήμερα, είναι σε περίεργη φάση όπως είναι και η κοινωνία. Το θέατρο, πάντοτε αντανακλά αυτό που ιδεολογικά ή από κάθε άποψη περνάει η κοινωνία.

ΠτΘ: Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, πιστεύετε, τελικά, ότι το θέατρο μπορεί να κινητοποιήσει το κοινό;

Λ.Σ.: Ναι, γιατί όχι. Το θέατρο όμως, από μόνο του δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν ο κόσμος δεν συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα που θέλει να αλλάξει, αν θέλει να τ’ αλλάξει. Δεν έχουμε σκοπό να ξεσηκώσουμε τον κόσμο να κάνει κάτι, εμείς έχουμε να καταδείξουμε αυτό που συμβαίνει κι ο κόσμος θα διαλέξει αν είναι, όντως, ωραίο ή όχι. Οι άνθρωποι θα διαλέξουν αν είναι ωραία η ζωή τους ή όχι.

ΠτΘ: Συνεχίζει η πρόκληση να αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της δουλειάς σας;

Λ.Σ.: Ναι, πάντα. Αλλιώς δεν υπάρχει τρόπος και να προχωρήσεις σ’ αυτή τη δουλειά αλλά και σαν άνθρωπος να προχωρήσεις. Ου αι και αλίμονο αν επαναπαυτείς σε ο,τιδήποτε.

ΠτΘ: Η οικογένειά σας είχε σχέση με την Τέχνη;

Λ.Σ.: Όχι, δεν αντέδρασαν όμως καθόλου για την επιλογή μου.

ΠτΘ: Μετανοιώσατε γι’ αυτή την επιλογή σας;

Λ.Σ.: Όχι, μέχρι στιγμής καθόλου.

ΠτΘ: Τα πρώτα όνειρα υλοποιήθηκαν;

Λ.Σ.: Πιστεύω ότι πήγαν πάρα πολύ καλά, η ζωή μου στο θέατρο με την προσωπική μου ζωή συμβάδισαν.

ΠτΘ: Σήμερα είναι πιο προγραμματισμένη η εποχή χωρίς οράματα;

Λ.Σ.: Κάθε εποχή έχει οράματα. Είναι μεγάλο ψέμα να πούμε ότι δεν υπάρχουν οράματα, απλώς αλλάζουν. Είναι επίσης ψέμα, να πούμε ότι δεν υπάρχει πολιτική ζωή. Υπάρχει, αλλά έχει αλλάξει.

ΠτΘ: Δεν είστε δηλαδή από εκείνους που λένε «παλιά» ήταν καλύτερα»;

Λ.Σ.: Από κάποια άποψη ήταν καλύτερα, από άλλες ήταν χειρότερα. Πάρα πολλά πράγματα είναι καλύτερα τώρα με ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο, άλλα βρίσκονται, όντως, σε μια μεταβατική φάση. Δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο. Σαφέστατα, το καλύτερο και το χειρότερο υπάρχει στην ιστορία, τώρα όμως οι άνθρωποι ζουν καλύτερα και θα πρέπει να φροντίσουν ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα που δεν τους αρέσουν.

ΠτΘ: Είναι σιγουριά ο θεατρικός χώρος;

Λ.Σ.: Ο θεατρικός χώρος δεν είναι ποτέ σιγουριά. Είναι από τα λίγα επαγγέλματα που δεν μπορεί να το πει κανείς. Εγώ, έχω συνδέσει το θέατρο με την προσωπική ζωή, την οποία έχτισα, έφτιαξα μέχρι τώρα στη Θεσσαλονίκη και στη Βόρεια Ελλάδα.

ΠτΘ: Αυτο που εσείς θέλετε από τη δουλειά σας ποιο είναι;

Λ.Σ.: Την σωτηρία της ψυχής μου. Το λέμε ποιητικά, αλλά είναι μια μεγάλη πραγματικότητα. Αυτό που θέλω είναι να προχωράω παραπέρα.

ΠτΘ: Σημαντικότερες δουλειές της μέχρι τώρα πορείας σας ποιες θεωρείτε;

Λ.Σ.: Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάτι γιατί όλα τα αγάπησα. Είχα μια μεγάλη πορεία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, από το 1982 μέχρι και φέτος τον χειμώνα, οπότε και έφυγα. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη από εκείνα τα έργα που είχα την ευκαιρία και την τύχη να κάνω. Κάθε συνεργασία μου υπήρξε όμορφη και δύσκολη από τελείως διαφορετικές απόψεις. Θεωρώ μεγάλη τύχη για μένα το γεγονός ότι συνεργάστηκα με πολύ σπουδαίους ανθρώπους.

ΠτΘ: Έχω την εντύπωση ότι στο επάγγελμά σας οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Μπορείτε να βρεθείτε από την επιτυχία στην αποτυχία πολύ γρήγορα…

Λ.Σ.: Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι κάτι θα γίνει επιτυχία. Δεν υπάρχει συνταγή για το θέατρο κι εκεί εξαρτάται από τον προσωπικό κόπο και την αγάπη του καθενός. Πολλές φορές όμως, μπορεί αυτές, οι αγάπες να μην συνυπάρξουν και τότε η «μαγεία» δεν πιάνει. Δεν υπάρχει κάποιο μαγικό κλειδί. Απλώς, κάθε φορά το ψάχνουμε όλοι μαζί.

ΠτΘ: Τι ήταν αυτό που σας ερέθισε να πείτε το «ναι» για τη «Βεγγέρα» που αποτελεί συμπαραγωγή των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής και Σερρών;

Λ.Σ.: Έχω ξαναπαίξει τη «Βεγγέρα» κι έχω κάνει διαφορετικό ρόλο, αυτόν της Δήμητρας. Ένιωσα ότι κάνω ένα κύκλο περίεργο στη ζωή μου κι ότι πολύ θα ήθελα να ξαναζήσω σ’ αυτό το έργο, μέσα από έναν πολύ διαφορετικό ρόλο.

ΠτΘ: Τι σας γοήτευσε και σας έφερε πίσω σ’ αυτό το έργο;

Λ.Σ.: Όταν άκουσα για την «Βεγγέρα», χάρηκα γιατί την είχα αγαπήσει πάρα πολύ, είχε γίνει μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη, τότε. Παίχτηκε 2-3 χρόνια και είχα πολύ ευχάριστες αναμνήσεις, ο δεύτερος λόγος ήταν, ότι ήθελα να δουλέψω και ότι θα έκανα έναν ρόλο, τον οποίο διάλεξα. Είπα ότι «εγώ θέλω να κάνω την κ. Στενού», έτσι δεν είχα κανένα πρόβλημα να αρνηθώ.

ΠτΘ: Έχετε όμως, ξανασυνεργαστεί με τον κ. Αρμάο…

Λ.Σ.: Ναι, πολλές φορές. Πρέπει να έχουμε κάνει 7 έργα μαζί.

ΠτΘ: Και για την κ. Στενού, του Ηλία Καπετανάκη;

Λ.Σ.: Είναι μια κυρία, η οποία θεωρεί ότι ανήκει σε μια «ανώτερη» τάξη από την οικογένεια που επισκέπτεται. Το ότι το θεωρεί αυτό, δεν σημαίνει ότι είναι και έτσι. Η «Βεγγέρα» είναι ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό έργο που δείχνει «τι βιώνει» η Ελλάδα εκείνη την εποχή, ποιες τάξεις υπήρχαν, πώς αντιμετώπιζαν τις υπόλοιπες, πώς προσπαθούσαν οι άνθρωποι να φτιάξουν τη ζωή τους και το «τρομακτικό» ρόλο που έχει παίξει η γλώσσα. Το γεγονός είναι ότι η μια οικογένεια δεν αντιλαμβάνεται καλά την καθαρεύουσα, στον βαθμό που υποτίθεται ότι την ξέρει η άλλη.

ΠτΘ: Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ποια η γνώμη σας γι’ αυτό τον θεσμό;

Λ.Σ.: Πάρα πολύ καλή. Νομίζω ότι πρέπει να λειτουργήσουν και με ακόμα καλύτερες συνθήκες. Θα πρέπει να βοηθήσουν και οι τοπικές κοινωνίες και οι δημοτικές αρχές και όλοι.

ΠτΘ: Τι σας άφησε αυτή η εμπειρία;

Λ.Σ.: Εμείς στο θέατρο περνάμε μια ολόκληρη ζωή κάνοντας ένα έργο. Δεν μπορούμε επιγραμματικά να πούμε «μου άφησε αυτό το καλό». Είναι μια ολόκληρη ανάμνηση, σαν έναν κύκλος ζωής. Μου άφησε πάρα πολλά πράγματα. Το θέατρο πρέπει να το δούμε σαν κάτι ζωντανό και όχι σαν μια αντανάκλαση της τηλεόρασης. Αυτή είναι η ομορφιά του, η τρομακτική του δυσκολία και πρέπει να το υποστηρίξουμε.

ΠτΘ: Σας ευχαριστώ πολύ.

Λ.Σ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Καλπάνης Μπάμπης

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.