Ουδεν νεωτερο για την παραγωγη βιοαιθανολης

Απαισιόδοξες είναι οι προβλέψεις για το μέλλον των συνεταιριστικών εργοστασίων της Ξάνθης. Παρά τις μεγαλοστομίες των κυβερνητικών στελεχών, το ένα μετά το άλλο αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, με αποκορύφωμα αυτό του Εργοστασίου Ζάχαρης, που εδώ και ένα χρόνο περίπου θα μετατρεπόταν σε εργοστάσιο βιοαιθανόλης, αλλά ακόμη δεν έχει φανεί φως στον ορίζοντα. Σε διημερίδα που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην Ξάνθη εργαζόμενοι όλων των Εργοστασίων Ζάχαρης εξέφρασαν την ανησυχία τους κυρίως για την έλλειψη παραγωγής τεύτλων, που δημιουργεί πρόβλημα στη λειτουργία των εργοστασίων.

Έλλειψη πρώτης ύλης

Τις εργασίες της διημερίδας παρακολούθησε ο πρώην πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης κ. Νίκος Παπαβασιλείου, ο οποίος, μεταφέροντας την ανησυχία και τον προβληματισμό των συμμετεχόντων σε αυτή, τονίζει ότι το κύριο και πρώτιστο ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι παραγωγοί.

«Είναι γνωστό ότι το κύριο κομμάτι των χρημάτων που έπεφτε στην περιοχή μας από αυτό το εργοστάσιο μεταβιβάζονταν στους μηχανάτορες, στους παραγωγούς, στην τοπική κοινωνία και μετά στους εργαζόμενους. Να σας πω ότι στην κοινωνία της Ξάνθης έπεφταν περίπου 30 δις δραχμές, όταν το εργοστάσιο λειτουργούσε. Το ερώτημα το οποίο δημιουργεί ανησυχίες σήμερα αφορά στο τι θα κάνουν οι παραγωγοί. Η ανησυχία αυτή εκφράστηκε κατά τη διάρκεια της προχθεσινής διημερίδας στην Ξάνθη και στην οποία συμμετείχαν εργαζόμενοι από όλα τα εργοστάσια της Ελλάδας, γιατί πλέον δεν υπάρχουν παραγωγοί τεύτλων ύστερα από τον εμπαιγμό που δέχθηκαν για να τα καλλιεργήσουν. Φθάσαμε έτσι στο σημείο να μην υπάρχει πρώτη ύλη και εξαιτίας αυτού έπονται τα χειρότερα. Όταν δεν υπάρχει πρώτη ύλη, δημιουργούνται πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που υπολογίζονται».

«Δεν έχει βρεθεί ο στρατηγικός επενδυτής»

Ο κ. Παπαβασιλείου γνωρίζοντας πολύ καλά την κατάσταση, γιατί την παρακολουθεί από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του εργοστασίου, καταγγέλλει τον εμπαιγμό που υφίστανται οι εργαζόμενοι και γενικότερα η τοπική κοινωνία, όσον αφορά στη συνέχιση λειτουργίας του εργοστασίου. «Επιγραμματικά θα σας πω ότι η Βιομηχανία Ζάχαρης είχε πάρει την απόφαση να είναι αυτή ο στρατηγικός επενδυτής, χρησιμοποιώντας σαν κεφάλαια κίνησης, δηλαδή σαν μετοχικό κεφάλαιο, τα χρήματα που εισέπραξε πουλώντας την ποσόστωση του εργοστασίου εδώ και κρατώντας τον τομέα του πακεταρίσματος της ζάχαρης που θα παράγεται στην Ορεστιάδα, όπου δεν υπάρχει πακεταριστικό τμήμα, το δε υπόλοιπο εργοστάσιο να μετατραπεί σε εργοστάσιο βιοαιθανόλης και ένα μέρος να ξηλωθεί. Με αυτή τη λογική και τους όρους η ΕΕ αγόρασε την ποσόστωση. Δυστυχώς όμως τα χρήματα αυτά αργούν να έρθουν και μέρος τους έχει καταναλωθεί αλλού και έτσι η Βιομηχανία Ζάχαρης δεν είναι σε θέση να είναι αυτή ο στρατηγικός επενδυτής. Στην πορεία μπήκε στη διαδικασία εύρεσης στρατηγικών επενδυτών. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ο στρατηγικός επενδυτής για να κάνει το εργοστάσιο. Τα πράγματα μέρα με την ημέρα διαφοροποιούνται, γιατί οι οικονομικές μελέτες που είχαν γίνει τότε έγιναν με τα τότε δεδομένα, βάζοντας, για παράδειγμα, το σιτάρι, που ήταν ένα από τα προϊόντα που θα χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή βιοαιθανόλης, στην τιμή των 0,15 λεπτών και σήμερα η τιμή του είναι ανεβασμένη επίσης, όπως και το καλαμπόκι, και έτσι η πρώτη μελέτη βιωσιμότητας της καινούργιας επένδυσης απορρίπτεται εκ των πραγμάτων, διότι η πρώτη ύλη έχει αυξηθεί όσον αφορά στην τιμή. Βέβαια, αυτό εφόσον βασισθούμε στην ελληνική παραγωγή. Στην περίπτωση που κάνουμε εισαγωγή από το εξωτερικό νομίζω ότι συγκυριακά και εκεί αυτού του είδους τα προϊόντα έχουν αυξηθεί σημαντικά».

Ανησυχία για το μέλλον της επένδυσης

Όπως διαπίστωσε ο κ. Παπαβασιλείου, στη διημερίδα υπήρξε μεγάλη ανησυχία για το μέλλον της επένδυσης που αφορά και στο εργοστάσιο της Λάρισας. «Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Στις παλιότερες διοικήσεις συμμετείχε εκπρόσωπος των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο σήμερα δεν συμμετέχει και είναι πολιτική η απόφαση αυτή. Και επειδή είθισται ο Πρόεδρος των εργαζομένων στη διοίκηση να είναι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, παρόλο που ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας ανήκει στην κυβερνώσα παράταξη, όμως δεν τον αποδέχονται να συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο.

Μία άλλη διαπίστωση που έκανα είναι ότι οι συνδικαλιστές του Εργοστασίου Ζάχαρης είναι πολύ ώριμοι, δεν βλέπουν με μικροκομματικές σκοπιμότητες το θέμα εδώ και αρκετό καιρό. Έχουν μία ξεκάθαρη θέση διεκδικήσεών τους. Η ανησυχία είναι ότι υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσει ακόμη περισσότερο η παραγωγή της βιοαιθανόλης και είναι γνωστό ότι αυτή η παραγωγή έχει μπει δυνατά στην αγορά και η ΕΕ, επειδή δεν απαγορεύει την εισαγωγή, δεν γνωρίζουμε πόσο βιώσιμη θα είναι η παραγωγή βιοαιθανόλης αυτού του εργοστασίου. Η παρέμβαση της Αμερικής σε επίπεδο βιοαιθανόλης είναι σε πειραματικό στάδιο, εκμεταλλεύεται δηλαδή αυτή τη στιγμή αυτά τα προϊόντα σαν πρώτη ύλη, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζοντας ότι είναι αντιοικονομική η παραγωγή με αυτά τα προϊόντα, ψάχνει πειραματικά για άλλα προϊόντα παραγωγής βιοαιθανόλης, τα οποία θα καθηλώσουν το κόστος. Πιστεύω ότι σε αυτό το στάδιο θα έχουν το πρώτο χέρι δεν θα τη βγάζουν τη βιοαιθανόλη μόνο για τον εαυτό τους, αλλά θα βρουν τρόπο να τροφοδοτήσουν και την παγκόσμια αγορά. Εμείς εδώ είμαστε βαθιά νυχτωμένοι».

Οι εργαζόμενοι, όπως ενημερώνει ο κ. Παπαβασιλείου, πληρώνονται, αλλά ανησυχούν γιατί τα αντικείμενα εργασίας τους δεν δικαιολογούν τις πληρωμές τους. «Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν αργότερα αρνητικές επιπτώσεις, γι’ αυτό και συσπειρώνονται και κάνουν διάφορες προτάσεις, οι οποίες όμως απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν ακούνε.

Αυτό που θα βοηθήσει το εργοστάσιο είναι η παραγωγή. Αυτή τη στιγμή απασχολούνται 45 εργαζόμενοι. Έχουν χαθεί περίπου 250 θέσεις εργασίες που αφορούν συμβάσεις από πέντε έως δέκα μηνών αυτούς. Άρα η Ξάνθη έχει χάσει ένα μεγάλο πακέτο, έχει χάσει τα 30 δις η περιοχή που έπεφταν το χρόνο και αυτό είναι μεγάλο χτύπημα. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι το εργοστάσιο έκλεισε από τη μία και από την άλλη δεν μάτωσε μύτη γιατί λέχθηκαν μεγάλα ψέματα, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που λέει και ο ποιητής, και οι επιπτώσεις στην περιοχή μας είναι πολύ μεγάλες».

«Δεν υπάρχει μέλλον»

«Το Εργοστάσιο Ζάχαρης πήρε το δρόμο του. Τα συνεταιριστικά εργοστάσια το ένα μετά το άλλο κλείνουν με διάφορα ψέματα, αλλά και πάλι χωρίς να ματώνει μύτη. Η κατάσταση στο νομό επιδεινώνεται μέρα τη μέρα μέσα από τις διάφορες καλά στημένες κυβερνητικές προπαγάνδες αποφεύγεται να εκτίθεται το πραγματικό πρόβλημα προς τα έξω και όταν θα έρθει η ώρα να το βιώσει στην πραγματικότητα η τοπική κοινωνία θα είναι πολύ αργά.

Προσωπικά δεν βλέπω να υπάρχει μέλλον κατά καιρούς ακούστηκε ότι υπάρχουν διάφοροι που θέλουν να κάνουν τη βιοαιθανόλη, αλλά τελικά αν κάποιος ιδιώτης θέλει να παράγει βιοαιθανόλη γιατί να την κάνει με τη ζάχαρη εφόσον μπορεί να την κάνει και μόνος του. Απλώς ξεγελούν τον κόσμο».

Δραματική η κατάσταση και στα άλλα συνεταιριστικά εργοστάσια

Δραματική όμως η κατάσταση και στα άλλα συνεταιριστικά εργοστάσια. Όπως ενημερώνει ο κ. Παπαβασιλείου «σύμφωνα με πληροφορίες η ΣΕΠΕΚ σφάζει συνέχεια την πρώτη ύλη, τα γουρούνια, και τα δίνει σε τιμή προσφοράς. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει μετά τα Χριστούγεννα. Στη ΣΕΒΑΘ έγινε μία συζήτηση of the record. Το όργανο του Εργατικού Κέντρου ενδιαφερόταν για να καθοδηγήσει τις κινητοποιήσεις μόνο του, το σωματείο της ΣΕΒΑΘ συναντήθηκε με τον κ. Μηλιάκο που τους υποσχέθηκε ότι περίπου 30 άτομα θα προσληφθούν στο δημόσιο με το νόμο Χριστοδουλάκη που ίσχυσε στην περίπτωση της Softex στη Δράμα το πίστεψαν αυτό και ότι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι θα απασχοληθούν στο τυπογραφείο και θα υπάρξει χάρισμα των χρεών και αυτοδιαχείριση. Γνωρίζουμε ότι το τυπογραφείο υπάρχει γιατί το θέλει η ΣΕΚΑΠ Η Ροδόπη πήρε το δρόμο της ιδιωτικοποίησης, γιατί εκεί είναι μέτοχος πάνω από το 80% η Αγροτική Τράπεζα και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και μένει η ΣΕΚΑΠ, η οποία ταλαιπωρείται και ήδη έχει τεθεί ζήτημα από τον ένα μεγαλομέτοχο, που είναι οι εργαζόμενοι που έχουν 10%, για να πραγματοποιηθεί ενημερωτική γενική συνέλευση των μετόχων στις 14 Γενάρη. Αυτό το εκμεταλλεύτηκε η άλλη μεγαλομέτοχος η ΣΕΚΕ με την Αγροτική Τράπεζα και θέτει ζήτημα αλλαγής Διοικητικού Συμβουλίου σε αυτή τη γενική συνέλευση οπότε βλέπω να έχουμε πολλές εξελίξεις τον επόμενο χρόνο.

Όλα αυτά είναι αρνητικά για την τοπική κοινωνία, η οποία νομίζει ότι, επειδή δεν έσκασε μέχρι αυτή την ώρα η βόμβα στο δικό της εργοστάσιο ή στο δικό της σπίτι κατά κάποιο τρόπο ότι δεν θα σκάσει. Είναι γελασμένη. Όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού σου καίγεται το δικό σου. Νομίζω ότι πρέπει να αφυπνισθούμε και να ασχοληθούμε με τα του οίκου μας, γιατί θα τα χάσουμε όλα και θα είναι πολύ αργά να τα κάνουμε.

Είναι μια παρακαταθήκη που μας την άφησαν οι προηγούμενες γενιές και εμείς δεν είμαστε ικανοί να την κρατήσουμε. Δεν ξέρω τι θα πούμε στα παιδιά μας. Πρέπει να αφυπνισθεί η τοπική κοινωνία και να μην πιστεύει σε θεοποιημένες καταστάσεις».

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.