«Μονη λυση η ανεγερση ενος νεου νοσοκομειου»

Με τον πρόεδρο του Συλλόγου Στήριξης και Αποκατάστασης Καρδιοπαθών και Πρόληψης Καρδιοπαθειών Ν. Ροδόπης Δημήτρη Μιντίδη μιλήσαμε για τα προβλήματα του νοσοκομείου Κομοτηνής, λόγω και της προηγούμενης ιδιότητας του, αυτής του προέδρου του Δ.Σ. στο νοσοκομείο, την περίοδο 1993-6, αλλά και αυτής του αντιπροέδρου. Ο κ. Μιντίδης εξήγησε το λόγο που είναι υπερβολική η απαίτηση για λειτουργία ενός αιμοδυναμικού εργαστηρίου στο νοσοκομείο Κομοτηνής, το οποίο πέρα από το πλήθος προβλημάτων που αντιμετωπίζει σε επίπεδο προσωπικού δεν διαθέτει Καρδιοχειρουργική Κλινική. Θεωρεί δε ότι μπορεί μια πρωτοβουλία πολιτών να ενεργοποιηθεί για αιτήματα πιο εφικτά και είναι ένα χαρτί που πρέπει να χρησιμοποιηθεί την κατάλληλη στιγμή.

ΠτΘ: Γνωρίζετε πολύ καλά το νοσοκομείο Κομοτηνής, κ. Μιντίδη, άρα και τα προβλήματά του…

Δ.Μ.: Πιστεύω πως ναι, αν και το νοσοκομείο είναι ένας οργανισμός που δημιουργεί συνεχώς νέες καταστάσεις και ίσως αυτά που βίωσα τότε να έχουν ξεπεραστεί και να προέκυψαν νέες καταστάσεις.

ΠτΘ: Αυτό που αντιμετωπίσατε όταν ήσασταν στη διοίκηση, είχε να κάνει περισσότερο με ελλείψεις προσωπικού ή κενά υποδομών;

Δ.Μ.: Εκείνη την περίοδο τα προβλήματα υποδομών ήταν πολύ λιγότερα από ότι σήμερα γιατί τότε εξυπηρετούσαμε έναν πληθυσμό γύρω στις 80.000 κατοίκους, ενώ σήμερα αυτός ο πληθυσμός έχει αυξηθεί. Είναι οι φοιτητές, είναι οι παλιννοστούντες, οι οικονομικοί μετανάστες και με την αύξηση του πληθυσμού, αυξήθηκαν και οι ανάγκες του νοσοκομείου, άρα το υπάρχον κτίριο δεν είναι επαρκές για να καλύψει όλες τις ανάγκες. Γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε σήμερα μια τριτοκοσμική κατάσταση στους θαλάμους και τους κοινόχρηστους χώρους. Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει ν’ αποκαταστήσει την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς άρχοντες για να βρεθεί μια λύση. Η μόνη λύση, κατά τη γνώμη μου, είναι η ανέγερση ενός νέου νοσοκομείου.

Τα όσα ακούμε περί πτερύγων, κυρίως κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, στη συνέχεια κάνουν φτερά και ξεχνιούνται.

ΠτΘ: Θεωρείτε πως είναι εφικτό να βρεθεί ένας χώρος στις παρυφές της Κομοτηνής και να χτιστεί ένα νέο νοσοκομείο;

Δ.Μ.: Ασφαλώς. Ιδανικός χώρος είναι τα στρατόπεδα, τα οποία μάλιστα το υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα παραχωρεί στις τοπικές αρχές για να αξιοποιηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο. Εκεί, και το κλίμα είναι καλύτερο και θα ήταν μια ιδανική τοποθεσία για την ανέγερση ενός νέου νοσοκομείου, το οποίο είναι απαραίτητο. Το Σισμανόγλειο είναι το μοναδικό νοσοκομείο της Θράκης που είναι παλιό και επιχειρείται να εκμεταλλευτούν και τον ελάχιστο χώρο για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

ΠτΘ: Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε ένας νομός που διαθέτει ορεινό όγκο, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και βιοτικό, σε πολλές ομάδες του πληθυσμού, επομένως πολλοί συμπολίτες μας καταφεύγουν αποκλειστικά στη δημόσια υγεία. Σε άλλες πόλεις, δεν ισχύει αυτό στον ίδιο βαθμό, είτε γιατί βρίσκονται πιο κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα (άρα πολλές επιλογές και δημόσιων νοσοκομείων) είτε γιατί έχουν πιο εύπορο πληθυσμό, που μπορεί ν’ απευθυνθεί και κάπου αλλού. Πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού εδώ έχει ως μονόδρομο τη δημόσια υγεία…

Δ.Μ.: Η επισήμανση που κάνετε είναι πάρα πολύ σωστή. Αν κάποιος πάει σαν αθέατος παρατηρητής στο νοσοκομείο, θα το διαπιστώσει. Δυστυχώς, το επίπεδο δεν είναι υψηλό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα, τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους γιατρούς, γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την κατάσταση και ανάλογα με το μορφωτικό του επίπεδο.

Από την προσωπική μου εμπειρία, ένα βράδυ, όταν ήμουν πρόεδρος του Δ.Σ. είχα επισκεφθεί αργά το νοσοκομείο και σε κάποιον όροφο γινόταν μεγάλη φασαρία από συνοδούς κι επισκέπτες. Τους ζήτησα να περάσουν έξω και λίγο έλειψε να βιαιοπραγήσουν εις βάρος μου.

ΠτΘ: Βέβαια, τώρα έχει security, μόνο που με 2 και 3 άτομα δεν καλύπτονται αυτές οι ανάγκες…

Δ.Μ.: Είναι ένα πλεονέκτημα, ένα βήμα, γιατί εκείνη την εποχή δεν είχαμε ούτε αυτή τη δυνατότητα.

Ελλείψεις

στο Σισμανόγλειο

ΠτΘ: Έχει κατατεθεί μια ερώτηση από δυο βουλευτές του ΚΚΕ σε σχέση με τα προβλήματα του νοσοκομείου Κομοτηνής, θέμα γνωστό, το οποίο επισημαίνεται μεν αλλά μέχρι εκεί, μια και κανείς δεν βάζει το χέρι στην τσέπη για να γίνει ένα νέο νοσοκομείο…

Δ.Μ.: Με βρίσκει σύμφωνο. Τα προβλήματα που καταγγέλλονται είναι υπαρκτά, αν και είναι γενικόλογη σαν ερώτηση. Θα πρέπει να ζητάμε συγκεκριμένα θέματα και να ζητάμε τη λύση τους, γιατί είναι πολλά και θα πρέπει να θέσουμε προτεραιότητες για να επιμείνουμε στην ικανοποίηση των βασικών. Ως έχουν σήμερα τα πράγματα, οι προσφερόμενες υπηρεσίες παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των εργαζομένων έχουν πρόβλημα γιατί οι άνθρωποι έχουν φτάσει στα όριά τους.

ΠτΘ: Στην ερώτηση, αναφέρεται σε παρένθεση το τμήμα της Καρδιολογικής, στο οποίο γνωρίζουμε ότι έχει γίνει πολύ σοβαρή δουλειά από τη διευθύντρια Αλεξάνδρα Παναγιωτίδου, μόνο που το πρόβλημα είναι οι υποδομές…

Δ.Μ.: Θα κινδύνευα να χαρακτηριστώ υποκειμενικός για την ευαισθησία που έχουμε ως σύλλογος στην Καρδιολογική Κλινική, αλλά δεν είναι έτσι. Όλα τα τμήματα παρέχουν στο συνάνθρωπο πολύτιμες υπηρεσίες, γιατί η υγεία δεν διασπάται, αλλά η Καρδιολογική είναι το πιο ευαίσθητο τμήμα γιατί δεν χωράει αναβλητικότητα, ολιγωρία, επιστημονική ανεπάρκεια. Σε δευτερόλεπτα παίζεται η ζωή κάποιου ανθρώπου. Μια χειρουργική επέμβαση μπορεί ν’ αναβληθεί, όταν δεν υπάρχει το κατεπείγον, αλλά δεν συζητιέται η αναβολή μιας καρδιολογικής εξέτασης. Η Καρδιολογική Κλινική παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει (ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού) λειτουργεί πολύ καλά. Υπάρχουν μόνο έξι αδελφές για τις τρεις βάρδιες σ’ αυτό το τμήμα κι αυτό είναι τρομερό. Το τριτοκοσμικό φαινόμενο έχει να κάνει με την Εντατική. Από τότε που δημιουργήθηκε αυτό το τμήμα, το οποίο είναι ξεχωριστό από την Καρδιολογική, δεν έχει στελεχωθεί με δικό του προσωπικό. Ακούμε διαρκώς ότι οι εντατικές είναι στην εντατική, πολύ περισσότερο η δική μας που δεν έχει προσωπικό. Θα πρέπει όμως να αποκτήσει γιατί καθημερινά διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές και δε μπορούμε να ολιγωρούμε.

Αιμοδυναμικό Εργαστήριο

ΠτΘ: Έχει προκύψει κ. Μιντίδη, μια κίνηση πολιτών σε σχέση με το αίτημα για δημιουργία αιμοδυναμικού εργαστηρίου;

Δ.Μ.: Είναι η πρωτοβουλία ενός συμπολίτη μας που είναι και μέλος του Συλλόγου μας, επαινετή κι αξιόλογη καθ’ όλα. Είμαστε οι τελευταίοι που θα διαφωνούσαμε πλην όμως το θέμα αυτό της ίδρυσης αιμοδυναμικού εργαστηρίου μας απασχόλησε πριν τρία χρόνια. Επισκεφθήκαμε τότε τους πλέον αρμόδιους, συζητήσαμε τις δυνατότητες για την ίδρυση και τη λειτουργία ενός παρόμοιου εργαστηρίου (καρδιολόγους, καρδιοχειρούργους, διοίκηση νοσοκομείου). Προέκυψαν κάποια προβλήματα ανυπέρβλητα. Κανένα, από όσο γνωρίζω, επαρχιακό νοσοκομείο που προσφέρει δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας δεν έχει παρόμοιο τμήμα. Υπάρχουν μόνο στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία και στα μεγάλα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς, το αιμοδυναμικό στο πανεπιστημιακό της Αλεξανδρούπολης υπολειτουργεί, επομένως είναι υπερβολικό να ζητάμε να ιδρυθεί στην Κομοτηνή, από τη στιγμή που απέχουμε από το νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης λιγότερο από μισή ώρα.

ΠτΘ: κ. Μιντίδη, θεωρώ πιο λογικό να ζητήσουμε πρώτα να ενισχυθεί το αιμοδυναμικό της Αλεξανδρούπολης και να μην υπολειτουργεί μια και στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο μεταφέρονται όλα τα σοβαρά περιστατικά από την Κομοτηνή και δεύτερον να ζητήσουμε να λειτουργήσει η Εντατική της Καρδιολογικής και η Καρδιολογική σε πλήρη ανάπτυξη, με το απαραίτητο προσωπικό…

Δ.Μ.: Ακριβώς αυτό ήθελα να πω, να συνεργαστούμε με την Αλεξανδρούπολη, όπου υπάρχει κι ένας σύλλογος φίλων Καρδιοχειρουργικής Κλινικής ο οποίος έχει αξιόλογη δράση και θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Εξάλλου, το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης είναι νοσοκομείο των Θρακιωτών και όχι μόνο. Επομένως, πρέπει από κοινού η Ξάνθη, η Κομοτηνή, ο Έβρος, να πιέσουμε στην κατεύθυνση της αναβάθμισης των υπηρεσιών του αιμοδυναμικού εργαστηρίου Αλεξανδρούπολης για να καλύπτεται όλη η Θράκη. Η απόσταση της μισής ώρας μας επιτρέπει να προλαβαίνουμε τα περιστατικά.

ΠτΘ: Να εξηγήσουμε κ. Μιντίδη, τι προσφέρει ένα αιμοδυναμικό εργαστήριο…

Δ.Μ.: Κατ’ αρχήν, κάνει τη στεφανιογραφία. Άλλοτε γίνεται επέμβαση (βασικά η αγγειοπλαστική) ή αν δεν χρειάζεται δεν γίνεται επέμβαση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της εξέτασης ο ασθενής προωθείται για επέμβαση μπάι πας. Γι’ αυτό το λόγο, όπου υπάρχει αιμοδυναμικό εργαστήριο θα πρέπει να έχει την κάλυψη Καρδιοχειρουργικής Κλινικής. Επομένως, στο νοσοκομείο Κομοτηνής δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αιμοδυναμικό εργαστήριο.

Θα πρέπει να πούμε επίσης ότι στο αιμοδυναμικό εργαστήριο χρειάζονται 4 εξειδικευμένοι γιατροί και η ειδίκευση σ’ αυτόν τον τομέα είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτό και δεν υπάρχουν πολλοί. Επιπλέον, οι περισσότεροι επιλέγουν μια ιδιωτική κλινική αντί των 1.300 ευρώ το μήνα σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο. Χρειάζεται, επίσης, και τεχνικό προσωπικό καθώς τα αποτελέσματα μιας στεφανιογραφίας τα επεξεργάζονται οι τεχνικοί και τα δίνουν στους γιατρούς. Εάν προσθέσουμε και τη μεγάλη δαπάνη για τη δημιουργία του εργαστηρίου, το οποίο χρειάζεται πολύ καλή μόνωση, αλλά και το κόστος των μηχανημάτων το οποίο είναι πάρα πολύ υψηλό, διαπιστώνουμε ότι δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ίδρυση στην Κομοτηνή ή σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη αιμοδυναμικών εργαστηρίων.

Η πρωτοβουλία του συμπολίτη μας είναι καθ’ όλα αξιόλογη, αλλά ο λόγος που δεν συμμετέχουμε είναι ότι δεν θέλουμε να κάψουμε το χαρτί που λέγεται κοινωνική πίεση, αλλά μόνο να το αξιοποιήσουμε σε πιο ουσιαστικά, σε πιο εφικτά θέματα.

Κωλύματαστη στελέχωση

ΠτΘ: Είπατε ότι ο νομός Ροδόπης, την περίοδο που ήσασταν πρόεδρος στο νοσοκομείο, αριθμούσε 80.000 κατοίκους ενώ τώρα αριθμεί 120.000. Τα πολιτικά πρόσωπα της Ροδόπης γνώριζαν, όμως, από τότε ότι το φοιτητικό δυναμικό αυξάνεται, έχουμε στρατό, δημοσίους υπαλλήλους… Πότε πιστεύετε ότι θα έπρεπε να έχει γίνει πρόβλεψη για την κατασκευή ενός νέου νοσοκομείου στην Κομοτηνή;

Δ.Μ.: Τότε αντιμετωπίζαμε προβλήματα πιο σημαντικά από το κτιριακό, για παράδειγμα την τρομερή έλλειψη γιατρών. Πολλά τμήματα λειτουργούσαν με ένα το πολύ δυο γιατρούς. Είχα ζητήσει αναμόρφωση του ισχύοντος κανονισμού λειτουργίας του νοσοκομείου Κομοτηνής, διότι ο οργανισμός του νοσοκομείου είναι από το 1983 και τότε δεν προβλεπόταν τμήματα τα οποία ιδρύθηκαν στη συνέχεια, αλλά λειτουργούν εκτός οργανισμού προκειμένου να καλύψουμε τις τοπικές ανάγκες.

Αν γινόταν τότε δεκτό το αίτημα αλλαγής του κανονισμού θα ήμασταν τώρα σε άλλο επίπεδο και θα είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε μόνο το κτιριακό πρόβλημα. Τώρα υπάρχει και πρόβλημα στελέχωσης με προσωπικό πάσης φύσεως.

ΠτΘ: κ. Μιντίδη, όταν κάποιοι σήμερα μιλούν για ελλείψεις δεν στέκονται στην ανάγκη για αναμόρφωση του ισχύοντος κανονισμού λειτουργίας του νοσοκομείου.

Δ.Μ.: Μα, αν δεν προβλέπεται από τον οργανισμό δε μπορούν να προκηρυχθούν θέσεις σ’ ένα ανύπαρκτο με βάση τον κανονισμό τμήμα.

ΠτΘ: Υποθέτω ότι και οι όποιες νέες πτέρυγες, για τις οποίες γίνεται λόγος, κάποιες στιγμές θα σκοντάψουν στο θέμα του κανονισμού.

Δ.Μ.: Το θέμα του κανονισμού άπτεται των αρμοδιοτήτων της κεντρικής εξουσίας και δε μπορεί να το επιβάλλει το όποιο διοικητικό συμβούλιο. Η απάντηση που λαμβάναμε τότε ήταν ότι θα γινόταν ενιαία αναμόρφωση των κανονισμών για όλα τα νοσοκομεία αλλά αυτό δεν έγινε.

ΠτΘ: κ. Μιντίδη, σας ευχαριστώ πολύ.

Δ.Μ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.