Λαμπρη πρεμιερα το «Καλιφορνια Νριμιν»

Το Σάββατο 30 Ιανουαρίου έγινε με επιτυχία η πρεμιέρα του έργου που ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής και βασίζεται στο βραβευμένο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΝΤΡΙΜΙΝ». Την σκηνοθεσία και την κίνηση υπέγραψε ο Βασίλης Κυρίτσης, τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Τάσος Ζωγράφος και τη μουσική ο Πλάτωνας Ανδριτσάκης.

 

Το κοινό απόλαυσε κάθε σκηνή, παρακολούθησε τη ζωή των τεσσάρων ηρώων που συνδέονται με φιλική σχέση και ανά δύο με ερωτική, μοιράστηκε τα συναισθηματικά τους σκαμπανεβάσματα και τις αλλαγές που βίωσαν κι ένιωσε ότι κάτι πήρε φεύγοντας από το χώρο του θεάτρου.

 

Η επιστροφή του Βασίλη Κυρίτση στην Κομοτηνή στέφθηκε με επιτυχία η οποία συνέπεσε με την αλλαγή στην προεδρεία του θεάτρου καθώς τα ηνία παρέλαβε από τον Γιάννη Τσαβδαρτζή ο Στέλιος Σταμπουλίδης.

 

Η παράσταση είχε συζητηθεί, το θέατρο ήταν κατάμεστο και μέχρι την τελευταία στιγμή πριν το τρίτο κουδούνι οι υπεύθυνοι προσπαθούσαν να τακτοποιήσουν εν δυνάμει θεατές σε θέσεις. Ανάμεσά τους και ο γνωστός δημοσιογράφος Θανάσης Λάλας που ήρθε αθόρυβα να παρακολουθήσει τη δουλειά του φίλου του Βασίλη Κυρίτση και από τις αντιδράσεις του έδειξε ότι έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος.

Ο Μάνος Γαλανής υποδύθηκε τον Ντίνο, ο Βασίλης Χατζηδημητράκης ήταν στο ρόλο του Άρη, η Λήδα Καπνά στο ρόλο της Κικής – φίλης του Ντίνου και η Χριστίνα Πλατανιώτη στο ρόλο της Γιούλης – φίλης του Άρη και ταυτόχρονα βοηθός σκηνοθέτη. Βοηθός σκηνογράφου είναι η Μυρτώ Καραπιπέρη.

 Εν αρχή …

Εν αρχή ην το όνειρο … για τη φυγή, για μια καλύτερη ζωή, με φόντο τα Άγρια Άλογα που από αφίσα στο νεανικό δωμάτιο του Ντίνου φιλοδοξούν να γίνουν συγκρότημα. Κίνητρο για μουσική έκφραση φυσικά ο θεός, ο Χέντριξ, η αφίσα του οποίου δε θα μπορούσε να λείπει από το δωμάτιο, όπως επίσης το ραδιοcd και … το σταχτοδοχείο, όπως συμβαίνει σε κάθε φοιτητικό δωμάτιο που σέβεται τον εαυτό του.

 

Το όνειρο του Ντίνου, το οποίο επιχειρεί να κοινωνήσει και να μοιραστεί με τον κολλητό του αρχικά και κατά δεύτερο λόγο με την κοπέλα του και τη φίλη της, παίρνει σάρκα και οστά όταν ο «δάσκαλος» – ένα φιλαράκι τους – στέλνει ένα φάκελο από ένα κοινόβιο στην Καλιφόρνια, όπου κανείς δεν είναι κανενός και όλοι διαλογίζονται για ένα καλύτερο κόσμο με τη βοήθεια μόνο φύσης και όχι χημείας (ο λόγος για ναρκωτικά και ουσίες).

 

Στο ερώτημα πόσο πάει το όνειρο της Καλιφόρνια οι απαντήσεις που δίνει ο συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης πολλές. Με πραγματικούς αριθμούς, κοστίζει όσο το εισιτήριο της αναχώρησης και «κάποια χρήματα» για τη στήριξη του Άσραμ το οποίο κινείται μεταξύ αισθητού κι επιστητού. Σε επίπεδο συμβόλων, το όνειρο κοστίζει όσο και η φυγή από όσα μάς πλακώνουν και μας εμποδίζουν ν’ ανοίξουμε τα φτερά μας. Σε ό,τι αφορά στην ίδια τη ζωή … το όνειρο κοστίζει όσο ένας δήθεν διαλογισμός σε κατ’ επίφαση κοινωνία χωρίς ιδιοκτησία απ’ τον οποίο συνέρχεσαι όταν καταλαβαίνεις ότι ο «δάσκαλος» αδειάζει το ταμείο με τη βοήθεια του «ελληνοϊνδού» γκουρού και κόβει βόλτες στην Ομόνοια με ακριβό αυτοκίνητο και ωραία γκόμενα.

 

Όσον αφορά στο μέσον για την κατάκτηση του ονείρου, η λύση που βρίσκει ο Ντίνος στον άπειρο ελεύθερο χρόνο του, την ώρα που διαλογίζεται πώς θα τη σκαπουλάρει από τον ελληνικό στρατό, είναι να «αξιοποιήσουν» τις οικονομίες ενός θείου του που ζει μόνος του και δεν έχει άλλες – όπως νομίζει ο ίδιος – υποχρεώσεις.

-Αξιόλογο καστ

Ο σκηνοθέτης έλαβε τα μηνύματα που θέλησε να περάσει ο συγγραφέας του έργου και κατόρθωσε να τα μεταφέρει στο κοινό κάνοντας τους ηθοποιούς να πιστέψουν το ρόλο τους. Ο Βασίλης Χατζηδημητράκης μέσα από την αποκαλυπτική αφέλειά του κάνει την πλειοψηφία των θεατών να εκτονώνουν όποια συναισθήματα ανασφάλειας τους βαραίνουν για τις εξετάσεις που δεν πέτυχαν, τα λάθη στους έρωτες που συγχώρεσαν, τις φιλίες που στήριξαν ακόμη κι όταν πονούσαν. Ζώντας το ρόλο του κάθε στιγμή πετυχαίνει να ταυτιστεί με το ρόλο ενός νέου χωρίς ιδανικά σε πρώτη ανάγνωση που όμως έχει συναισθήματα για τους ανθρώπους που αγαπάει και αρχές που τον κάνουν να σέβονται ζωντανούς και πεθαμένους. Καταφέρνει υποδυόμενος τον ήρωά του να ξεκλειδώσει τα συναισθήματα του κουλ Ντίνου που μοιάζει αδιάφορος σχεδόν απέναντι σε ό,τι συμβαίνει κι εύστοχα τον προσεγγίζει ο Μάνος Γαλανής.

 

Η Λήδα Καπνά στο ρόλο της Κικής φαίνεται να νιώθει άνετα στο ρόλο της γοητευτικής πλην ανασφαλούς νεαρής που ενώ δίνει έμφαση στη σχέση της απελευθερώνεται μετά από μια μαγική βραδιά με τον θείο Πέπο. Ο αφανέρωτος εξάλλου θείος εύστοχα αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή εν τη απουσία του καθότι η επαφή των 4 ηρώων μαζί του τους αλλάζει τη ζωή, την οπτική, τον ερωτισμό. Ο θείος ως καταλύτης των δρωμένων οδηγεί τους δυο φίλους στο συμπέρασμα ότι η ζωή δεν αγοράζεται τουναντίον η αγορά ενός τάφου για ένα παιδί που χάθηκε πρόωρα είναι ένα βήμα στην αξιοπρέπεια.

 

Η Χριστίνα Πλατανιώτη επιτυχώς στο ρόλο της Γιούλης αναδεικνύει μια μεγάλη γκάμα γυναικείων χαρακτήρων όπου στη θέση του μυαλού κυριαρχεί το «βάθος αμέτρητο» – κατά κόσμον κρεπάρισμα από τις σχολές Αμάραντου – και στη θέση της εμφάνισης το «10»άρι. Έξυπνα ο σκηνοθέτης την αποκαθιστά ως ηρωίδα σε μια πολύ τρυφερή σκηνή με τον Άρη που του διηγείται το παραμύθι με την αγελάδα και την Μαρία.

 

Τελικά, το όνειρο υπάρχει για κάθε παιδί που δεν το εγκαταλείπει και η ευρηματική πρώτη σκηνή με τους 4 στο «θερμοκήπιο» δικαιώνεται στο φινάλε μέσα από μια ηλεκτρική κιθάρα και μια έξοχη εικόνα που ο Άρης και ο Ντίνος μοιράζονται «δίπλα στο ποτάμι».
 

 

«Η επανάσταση αποδείχθηκε ένα όνειρο», όπως τραγουδούσε κι ο ποιητής κι αυτό που έμεινε είναι το κόκκινο από τα καλύμματα στο δωμάτιο του Άρη και μια στενή φιλία που από μόνη της συνιστά επανάσταση. Τόσο ισχυρή που μπορεί να εκφραστεί ακόμη και μέσα από το χακί χρώμα της στολής ενός φαντάρου που βρίσκει την έδρα της κάπου στο ποτάμι Έβρος…

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.