Κομμενη στα δυο η Μυκη…
Γραμμή. Μια λέξη με έξι γράμματα που συμπιέζει σημασιολογικά ένα περιεχόμενο μακράς και συστηματικής πολιτικής και πολιτιστικής καταπίεσης. Τη λέξη και τη σημασία της γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης. Τη βιώνουν δεκαετίες τώρα. Αν τους ρωτούσε κανείς γι’ αυτή τη «γραμμή» πριν από λίγα χρόνια, θα κουνούσαν το κεφάλι τους και θα σχολίαζαν: «…άστο καλύτερα. Δεν είναι κουβέντα αυτή…» Αρνούνταν να μιλήσουν. Για πολλούς λόγους. Εγκλωβισμένοι μεταξύ σφύρας και άκμονος, μεταξύ ελληνικής Πολιτείας και τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μεταξύ πολιτευτάδων – χριστιανών και μουσουλμάνων – κάθε βαθμίδας, μεταξύ αδιαφορίας της υπόλοιπης τοπικής κοινωνίας και αδιάλειπτης δράσης των παραγόντων ομογενοποίησής τους με τους ομόθρησκούς τους τουρκογενείς κατοίκους της περιοχής, έκαναν τη «σιωπή» ασπίδα προστασίας τους.
Η εξέγερση ωστόσο στη Σμίνθη, των γονέων, που διεκδικούν το δικαίωμα των παιδιών τους στην παιδεία, η ανοιχτή ρήξη με τους αιρετούς εκπροσώπους τους, και η καθαρή αμφισβήτηση της μέχρι τα τώρα γνωστής «πολιτικής» που επιμένει στα στεγανά ενός αναποτελεσματικού συστήματος, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας – λαμβανομένης υπόψιν και της αποφασιστικότητας από την οποία εμφορούνται οι «επαναστάτες» της κατάληψης – πως η συγκεκριμένη αιτία θα σταθεί η αφορμή για μια πραγματικά βαθιά και ουσιαστική διεκδίκηση της διαφορετικότητάς τους, περαιτέρω. Η αμιγής πομακική Σμίνθη και η περιφέρειά της έχοντας τα πλεονεκτήματα της «εισόδου» στο βουνό και της εγγύτητάς της στην πόλη, εμφανίζεται έτοιμη να δηλώσει τη διαφορετική πολιτισμική της ταυτότητα και δε φοβάται να αναμετρηθεί με τον παραδοσιακά συντηρητικό και πολιτικά ομογενοποιημένο μειονοτικό Εχίνο.
Αν ο τελευταίος αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το κέντρο αναμετάδοσης σ’ ολόκληρη την ορεινή περιοχή, της πολιτικής που η «Μητέρα Πατρίδα» μελετούσε διεκδικητικά για το σύνολο των θρησκευτικά μειονοτικών πληθυσμών της Θράκης απαλλάσσοντας τη «φίλη γείτονα» από βασανιστικές σκοτούρες για την ταυτότητα και τα δικαιώματα των αλλόθρησκων Ελλήνων πολιτών της που η συγκυρία και οι σκοπιμότητες δεκαετιών πριν τους κατέταξαν ομαδικά στην ίδια στήλη με μόνο κοινό τους γνώρισμα την πίστη στον Αλλάχ, η στάση των κατοίκων της Σμίνθης αποκαλύπτει πως ούτε ο ενιαίος τίτλος «μειονότητα», ούτε η πολιτική της ομογενοποίησης μπόρεσαν να διαγράψουν την ιστορία, τη μητρική γλώσσα, και τις παραδόσεις των γηγενών εξισλαμισθέντων πληθυσμών της περιοχής. Και φυσικά σηματοδοτεί τη σταδιακή απαξίωση τού ηγεμονικού πολιτικού ρόλου του Εχίνου στο βουνό…
Η καθεστηκυία κατάσταση αλλάζει, και το διαμηνύουν από τη Σμίνθη οι μουσουλμάνοι κάτοικοί της προς πάσα κατεύθυνση…
Οι άνθρωποι που κατέλαβαν το Δημαρχείο και όλοι εκείνοι που αναμενόταν να συγκεντρωθούν έξω από αυτό το βράδυ της Τρίτης στο – αναβληθέν εν τέλει για την επομένη – Δημοτικό Συμβούλιο, είναι οι ίδιοι που πριν από κάποια χρόνια δεν θα έμπαιναν στον κόπο να διευκρινίσουν το αυτονόητο: ότι δεν είναι τουρκογενείς αλλά Πομάκοι και ότι δεν τους ενδιαφέρουν τα πολιτικά «παιχνίδια» των «άλλων»… Τώρα το λένε ευθαρσώς και μάλιστα σε τόνο αγανάκτησης…
«Ο κόμπος έφτασε στο χτένι!» είναι άλλη μια έκφραση που βγαίνει συχνά από το στόμα τους και την ακούσαμε ως επωδό μύριες φορές, σε κάθε κουβέντα τους μαζί μας, τις ώρες που μείναμε στο υπό κατάληψη Δημαρχείο το βράδυ της Τρίτης. Θεωρούν, και δεν κάνουν λάθος, πως η αντιδραστική «γραμμή» στο επίκαιρο ζήτημα των λειτουργικών δαπανών, εκπορεύεται από τον Εχίνο. Αμφισβητούν το δικαίωμα των τουρκογενών ή των τουρκόφωνων να μιλούν εξ ονόματος όλων ανεξαιρέτως των ορεσίβιων μουσουλμάνων. Αναζητούν διεξόδους και τρόπους να δημοσιοποιήσουν όχι μόνο τα προβλήματα αλλά και την ταυτότητά τους. Αυτή την ειδοποιό διαφορά καταγράψαμε στη συμπεριφορά των ιδιότυπων «καταληψιών», οι οποίοι διατρανώνουν την απόφασή τους να εξαντλήσουν όλα τα μέσα που τους παρέχει η Ελληνική Πολιτεία προκειμένου να προστατέψουν το δικαίωμα των παιδιών τους στο σχολείο, από τις τακτικές που ανενδοίαστα εφαρμόζουν εις βάρος τους οι δημοτικοί άρχοντες της περιοχής για να επιτύχουν άλλη μια «ομογενοποίηση», σε επίπεδο εκπαίδευσης αυτή τη φορά, καταργώντας τη δυνατότητα επιλογής του δημόσιου σχολείου που έκανε τα τελευταία χρόνια την εμφάνισή του στο βουνό κερδίζοντας τις προτιμήσεις των κατοίκων έναντι του μειονοτικού.
Αξίζει να σημειώσουμε πως η υπόθεση βρίσκεται από μηνός στα χέρια του Εισαγγελέα ο οποίος αναμένει τις εξελίξεις («ναι» ή «όχι» στην αποδοχή πιστώσεων) που θα κρίνουν αν προχωρήσει με τη δικογραφία σε ποινικές διώξεις αιρετών ή αν θα κλείσει το φάκελο οριστικά…
Μαρία Β.Μπόντη
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
