Η Ναγια Δαλακουρα γραφει για «Το λιμανι των χαμενων γυναικων»

Το πρώτο μυθιστόρημα της σύστησε στο αναγνωστικό κοινό όλης της χώρας πριν λίγα εικοσιτετράωρα η Κομοτηναία αρχαιολόγος – μουσειολόγος κ. Νάγια Δαλακούρα.
 
«Το Λιμάνι των χαμένων γυναικών» έκανε «πρεμιέρα» και στα βιβλιοπωλεία της Ροδόπης, ενώ από τη δημοσιοποίηση της κυκλοφορίας του δεν ήταν λίγοι εκείνοι που «αγκάλιασαν» το νέο αυτό ξεκίνημα της Νάγιας Δαλακούρα.
 
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα, η ιστορία του οποίου εκτυλίσσεται γύρω από τις ζωές των δύο πρωταγωνιστών στο Μπουένος Άιρες του 1912. Μία ερωτική ιστορία λοιπόν γύρω ωστόσο από την οποία η συγγραφέας έντεχνα «αφηγείται» ιστορικά και εθνογραφικά χαρακτηριστικά της Αργεντινής και της Ουρουγουάης, ενώ «ενσκήπτει» πάνω από το ζήτημα της μετανάστευσης.
 
Ένα βιβλίο που μετά από πολλά χρόνια «ξεπήδησε» από το μυαλό της συγγραφέα, με αφορμή τα μαθήματα δημιουργικής γραφής της Κομοτηναίας συγγραφέα Φωτεινής Ναούμ και έγινε πραγματικότητα χάρη στην πολύτιμη συμβολή των εκδόσεων «Κλειδάριθμος».
 
Η Νάγια Δαλακούρα μίλησε για το πρώτο της αυτό βιβλίο στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» του «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» ανακοινώνοντας μεταξύ άλλων και την ημερομηνία της πρώτης παρουσίασής του, στην Κομοτηνή, το Σάββατο, 16 Μαρτίου και ώρα 18:30 στο Ίδρυμα Παπανικολάου.
 
Νάγια Δαλακούρα όμως για … «Το Λιμάνι των χαμένων γυναικών»
 
ΠτΘ: «Το λιμάνι των χαμένων γυναικών» είναι ο τίτλος του πρώτου σας μυθιστορήματος. Πρωταγωνιστές αυτού, η Ρόζα και ο Λουίς. Να ξεκινήσουμε λοιπόν με την ιστορία, η οποία εκτυλίσσεται στο βιβλίο…
Ν.Δ.: Είναι ένα μυθιστόρημα, μία ερωτική ιστορία δύο ανθρώπων που εκτυλίσσεται το 1912 στο Μπουένος Άιρες. Μία ιστορία που αφορά στην μετανάστευση, την περιπλάνηση και τα ταξίδια. Είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, καθώς πέραν των δύο πρωταγωνιστών, εναλλάσσονται και περιπλέκονται στις ιστορίες του πολλοί ιθαγενείς, ντόπιοι, μετανάστες, Εβραίοι, κάτοικοι του λιμανιού δια μέσου παράλληλων ιστοριών. 

«Η Φωτεινή Ναούμ πυροδότησε αυτό που είχα μέσα μου και έκανε την ιστορία μου να βγει» 

ΠτΘ: Γιατί επιλέξατε το Μπουένος Άιρες;
Ν.Δ.: Αυτό με επέλεξε. Πριν από λίγα χρόνια, έκανα ένα ταξίδι μακρινό και αρκετά μοναχικό, στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη, ως backpacker, με ένα σακίδιο στον ώμο. Πέρασα φανταστικά, γέμισα με εμπειρίες, με αφύπνισε και τρύπωσε μέσα μου μία ιστορία. Η ιστορία αυτή έμεινε μέσα μου για πολλά χρόνια, ώσπου το 2014 παρακολούθησαν τα μαθήματα δημιουργικής γραφής της Φωτεινής Ναούμ. Η Φωτεινή πυροδότησε αυτό που είχα μέσα μου και έκανε την ιστορία μου να βγει. Μου έμαθε τον τρόπο, την τεχνική και αυτό που κουβαλούσα μέσα μου τελικά αποτυπώθηκε στο χαρτί. 

«Υπάρχει η βασική ιστορία των πρωταγωνιστών, καθώς και πολύ ιστοριογραφία  και εθνογραφία» 

ΠτΘ: Είστε αρχαιολόγος –μουσειολόγος. Αυτό δεν συνετέλεσε στο γεγονός να κινηθείτε σε ένα διαφορετικό «τοπίο» ως προς το περιεχόμενο της ιστορίας και όχι στο ερωτικό; Υπό την έννοια των επιστημονικών σας ενδιαφερόντων;
Ν.Δ.: Ακριβώς λόγω του επαγγέλματός μου υπάρχει αυτός ο ερωτισμός στο βιβλίο, διότι δεν υπάρχει πιο ερωτικός λαός από τους αρχαίους Έλληνες. Αν για κάποιο λόγο έφτασαν ψηλά, ήταν ακριβώς γιατί δεν  υπήρχαν ταμπού, υπήρχε αυτή η ελευθερία. Από εκεί και πέρα ακριβώς επειδή είναι προϊόν μυθοπλασίας και είναι πολύ ωραία αυτή η ελευθερία που σου προσφέρει, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Έχει πικάντικες ιστορίες μέσα, έχει όμως και πολύ ιστοριογραφία, εθνογραφία. Υπάρχει μία βασική ιστορία, αυτή των δύο ηρώων, έχει όμως και ένα πολύ γερό ιστορικό πλαίσιο. Θίγει πάρα πολλά κοινωνικά θέματα του Μπουένος Άιρες. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αργεντινή εκείνη την περίοδο ήταν μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο και είχε πάρα πολλούς μετανάστες. Ενδεικτικά να σας πως μονάχα οι Ιταλοί μετανάστες  άγγιζαν τα 3 εκατ. πολλοί περισσότεροι δηλαδή από τους μετανάστες στη Νέα Υόρκη.
 
Εκείνη την περίοδο άρχισε επίσης σιγά σιγά να δημιουργείται το ταγκό, που πέρασε το 1913 και στην Ευρώπη και το οποίο υπάρχει στο βιβλίο. Όπως υπάρχει και η τοπική διάλεκτος, συνονθύλευμα όλων των γλωσσών και φυσικά η πορνεία, γιατί οι οίκοι ανοχής τους Μπουένος Άιρες ήταν πολύ σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας του.  Το βιβλίο αυτό έχει πολύ περιπλάνηση, ταξίδια, ξεκινά από το Μπουένος Άιρες και καταλήγει στην γη του Πυρός, ενώ αγγίζει και άλλα ζητήματα όπως αυτό των ιθαγενών και του τρόπου που αντιμετωπίστηκαν.
 
ΠτΘ: Ως προς το ιστορικό κομμάτι του βιβλίου, πώς κινηθήκατε; Στραφήκατε σε σχετική βιβλιογραφία; Διαβάσατε;
Ν.Δ.: Διάβασα πάρα πολύ τόσο βιβλιογραφία, όσο και ιστορικά αρχεία. Ζούμε άλλωστε σε μία εποχή που έχουμε την τύχη να έχουμε πρόσβαση σε αυτά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μουσείου Μετανάστευσης αλλά και γενικότερα η Αργεντινή η οποία λόγω ακριβώς της μετανάστευσης έχει πολύ οργανωμένο υλικό και ελεύθερα προσβάσιμο στους μελετητές. Το βιβλίο επίσης εμπεριέχει και προφορικές μαρτυρίες που είχα αποτυπώσει, ενώ πολλοί χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι από ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου κατά καιρούς.  

«Μέσα από το βιβλίο ο αναγνώστης μοιραία θα κάνει την σύγκριση με τη σημερινή αντιμετώπιση του μεταναστευτικού» 

ΠτΘ: Δεδομένης και της υφιστάμενης πραγματικότητας του φαινομένου της μετανάστευσης, θεωρείτε ότι μπορεί ένα μυθιστόρημα, ως πιο «εύπεπτο» ανάγνωσμα, να βοηθήσει στην κατανόησή του;
Ν.Δ.: Όχι μόνο θα κατανοήσει, αλλά θα κάνει και σύγκριση με το σήμερα. Γιατί ελάχιστα πράγματα τελικά άλλαξαν. Οι μετανάστες στο Μπουένος Άιρες το μόνο που ζητούσαν είναι ένα νέο ξεκίνημα και λίγη γαλήνη. Εκείνη την περίοδο διέμεναν σε τρώγλες και ερείπια στο Μπουένος Άιρες. Το ίδιο βλέπουμε και στα ελληνικά νησιά σήμερα. Αντί να σκεφτεί λοιπόν ο αναγνώστης πόσο καλύτερα είναι τα πράγματα σήμερα, αναπόφευκτα θα κάνει την σύγκριση και θα δει ότι δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα.

Ο «πολύτιμος» Δημοσθένης Κερασίδης 

ΠτΘ: Πέραν του εξαιρετικού εξωφύλλου, είχατε την τύχη να συνεργαστείτε με έναν εξαιρετικό επιμελητή εκδόσεων τον κ. Κερασίδη. Πώς ήταν η συνεργασία αυτή;
Ν.Δ.: Στάθηκα όντως πολύ τυχερή σε ό,τι αφορά τον εκδοτικό οίκο. Ξεκινώντας από την Ασημίνα Γιαννοπούλου, υπεύθυνη επιλογής των συγγραφέων του «Κλειδάριθμου», η οποία ήταν στην ουσία αυτή που με ανακάλυψε και πίστεψε σε  μένα. Έχω τρομερή στήριξη από τον εκδοτικό οίκο, δουλέψαμε πάρα πολύ και από πολύ κοντά και φυσικά ήταν αυτός ήταν που μου προσέφερε και τον πολύτιμο Δημοσθένη Κερασίδη, επιμελητή εκδόσεων. Ο κ. Κερασίδης διόρθωσε, συζήτησε, έψαξε μαζί μου και ουσιαστικά ήταν αυτός που μου άνοιξε τα μάτια για να καταλάβω πόσο μακρύς είναι ο δρόμος, από το στάδιο που έχω μία ιδέα και την καταγράφω στο χαρτί έως ότου αυτό διαμορφωθεί σε ένα βιβλίο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.