«Εκπολιτιστικος και Μορφωτικος Συλλογος Νεολαιας Ηφαιστου»

Έντεκα φίλοι από τον Ήφαιστο, νέοι άνθρωποι, μετά από σκέψη, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός συλλόγου, θέτοντας ως προτεραιότητες τρία βασικά ζητήματα του οικισμού όπου κατοικούν, την παιδεία, την ανεργία και την ανάπτυξη της περιοχής. Έτσι πριν πέντε μήνες το όνειρο πραγματοποιείται και δημιουργούν τον «Εκπολιτιστικό και Μορφωτικό Σύλλογο Νεολαίας Ηφαίστου». «Ξεκινήσαμε έντεκα φίλοι να δημιουργήσουμε ένα σύλλογο. Ανεξάρτητα από αξιώματα, στο Δ.Σ. δουλεύουμε όλοι μαζί συλλογικά και συναινετικά. Για να αποφασίσουμε σε κάποιο θέμα συσκεπτόμαστε, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ο λόγος αυτού που γνωρίζει καλύτερα το θέμα. Είμαστε σαν μια ποδοσφαιρική ομάδα που αποφασίζει για όλα. Ο πρόεδρος κι ο γραμματέας εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά η απόφαση θα παρθεί και από τους έντεκα. Δεν περιμένουμε θαύματα. Εμείς θα αγωνιστούμε για την ανάπτυξη, την παιδεία και την ένταξη στην κοινωνία της Κομοτηνής».

Η ιδέα της δημιουργίας συλλόγου

«Εδώ και δύο χρόνια συζητούσαμε μεταξύ μας να κάνουμε έναν καινούργιο σύλλογο. Το συζητούσαμε συνεχώς και απόφαση δεν παίρναμε. Πριν πέντε μήνες αποφασίσαμε σοβαρά πλέον να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας και να τον λειτουργήσουμε. Βέβαια στον οικισμό υπήρχαν πολλοί σύλλογοι, οι οποίοι ασχολούνταν με θέματα δευτερεύοντα και όχι με τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο οικισμός. Δεν υπήρχε ένας σύλλογος που να ασχολείται με τα σοβαρά προβλήματα της γειτονιάς και κυρίως δεν βλέπαμε να δραστηριοποιούνται νέοι. Για παράδειγμα θα σας αναφέρουμε ότι όταν γίνονται εκλογές συνεχώς συμμετέχουν ως υποψήφιοι οι ίδιοι και κανείς νέος δεν συμμετέχει, ώστε να αλλάξει το καθεστώς που υπάρχει. Ο καθένας σκέφτεται το ατομικό του συμφέρον και κανένας το συλλογικό του οικισμού.

Κάποια στιγμή γνωρίσαμε στην Αθήνα ένα σύλλογο που λειτουργούσε έχοντας ως στόχο την επίλυση βασικών προβλημάτων. Και γνωρίζετε ότι εκεί λειτουργούν πάρα πολλοί σύλλογοι και μάλιστα χαρακτηριστικά κάποιοι είχαν αναγορεύσει τους εαυτούς τους προέδρους. Τότε ενώθηκαν νέα παιδιά και έφτιαξαν ένα δικό τους σύλλογο και άρχισαν να δραστηριοποιούνται. Έτσι αποφασίσαμε και εμείς να κάνουμε ένα σύλλογο στον οποίο θα συμμετέχουν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι θα απευθύνονται σε όλο τον κόσμο του Ηφαίστου».

Στόχος

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του οικισμού είναι πολλά και γνωστά. Ένα μεγάλο θέμα είναι αυτό της μόρφωσης των παιδιών, το οποίο συνδέεται άμεσα με την ανεργία που παρατηρείται στον οικισμό. Τα παιδιά του συλλόγου γνωρίζουν ότι αν γίνουν βήματα προς την κατεύθυνση αυτή θα μπορεί ο οικισμός να αναπτυχθεί. Βέβαια απώτερος σκοπός είναι η ένταξη στην κοινωνία.

«Εμείς φτάσαμε ως εκεί που φτάσαμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο. Ό,τι γίναμε γίναμε. Οι πατέρες μας έμειναν εκεί που ήταν. Τουλάχιστον τα παιδιά μας θέλουμε που έρχονται από πίσω να αποκτήσουν γνώσεις για να ενταχθούν στην κοινωνία της Κομοτηνής. Να πάψει επιτέλους αυτό που μέχρι σήμερα ισχύει, όταν κάποιος βλέπει κάποιον απ’ τον Ήφαιστο να λέει «αμάν». Εμείς, οι νέοι του Ηφαίστου, το φοβόμαστε πλέον αυτό και μας τρομάζει. Βέβαια τα παιδιά του συλλόγου έχουν ξεφύγει κατά κάποιο τρόπο απ’ αυτό το πρόβλημα. Όλοι έχουν κάποια δουλειά και διαθέτουν κάποια οικονομική άνεση, έχουν σταθερό μισθό και μπορούν να ασχολούνται με τα γενικότερα προβλήματα. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν σύλλογοι για να απαιτήσουν. Εμείς δεν έχουμε σκοπό να κερδίσουμε από αυτή τη δημιουργία του συλλόγου. Δεν έχουμε πρόβλημα οικονομικό, τουλάχιστον οι ένδεκα που ιδρύσαμε το σύλλογο. Θέλουμε να κερδίσει η γειτονιά».

Πρώτες δράσεις

«Από τις πρώτες δράσεις του συλλόγου ήταν η επίσκεψη των «Γιατρών χωρίς σύνορα» για εμβολιασμό παιδιών. Εμβολιάσθηκαν 285 παιδιά και μετά από αυτό βοηθήσαμε πολλά άτομα με οικονομικά προβλήματα, κάναμε σουνέτ σε άπορα παιδιά και στις 15 του Φλεβάρη είχαμε ραντεβού στη Θεσσαλονίκη στο Παπανικολάου, για ένα παιδί που έχει φύσημα στην καρδιά. Αποταθήκαμε λοιπόν στον αντινομάρχη κ. Χατζηοσμάν, ο οποίος μας παρέπεμψε στο νομάρχη κ. Γιαννακίδη που με τη σειρά του μας παρέπεμψε στον κ. Μηνόπουλο. Ανταποκρίθηκαν και οι τρεις στο αίτημά μας και γι΄ αυτό τους ευχαριστούμε.

Βέβαια να τονίσουμε ότι όποια πόρτα πολιτική χτυπήσαμε μέχρι σήμερα μας δέχθηκαν, γιατί γνωρίζουν ότι δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από αυτά που δικαιούμαστε. Το να ζητήσουμε κάτι που αφορά στην αναβάθμιση της παιδείας είναι κάτι που το δικαιούμαστε».

Διαρροή μαθητών

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του οικισμού αφορά στην εγκατάλειψη του σχολείου από πολλά παιδιά. Τα μέλη του Συλλόγου πιστεύουν ότι μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα. «Μπορεί να αποφευχθεί το πρόβλημα μόνο με την ενημέρωση γονέων. Για μας είναι εύκολο να τους πλησιάσουμε και να τους ενημερώσουμε. Μέχρι σήμερα οι γονείς δεν είχαν κάποια άτομα για να τα εμπιστευθούν. Να σας πω κάτι που θα σας καταπλήξει: όλοι πληρώνουν την συνδρομή τους αυτόβουλα. Αυτό ξέρετε τι σημαίνει για τον Ήφαιστο; Να μας δίνουν μόνοι τους λεφτά; Ποτέ μέχρι τώρα χωριανός δεν έρχονταν αυτόβουλα για να πληρώσει. Έρχονται γιατί μας εμπιστεύονται. Εμείς κερδίσαμε την εμπιστοσύνη τους και αυτό σημαίνει ότι κάτι κάναμε σωστά. Θέλουμε με το χρόνο να περάσουμε το μήνυμα ότι τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν το σχολείο και θα γίνει. Αυτό βέβαια θα μας πάρει πολύ χρόνο. Εμείς μέχρι σήμερα κερδίσαμε την εμπιστοσύνη, αλλά στόχος μας είναι να κερδίσουμε την «τυφλή» εμπιστοσύνη των κατοίκων του οικισμού, ώστε να μπαίνουμε στο σπίτι και να λέμε στους γονείς, «το παιδί σου δεν πάει σχολείο, πιάστο από το αυτί και πήγαινέ το».

Πολλά παιδιά της γειτονιάς πάνε σχολείο στην Κομοτηνή. Εμείς δεν θέλουμε τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο στην πόλη. Θέλουμε το σχολείο μας να μείνει ανοιχτό. Βέβαια υπάρχει μία κακή φήμη για το συγκεκριμένο σχολείο που δεν έχει όμως να κάνει με τους δασκάλους και τη δουλειά τους. Πρέπει με νύχια και δόντια να το κρατήσουμε για να αποκτήσει ο κόσμος του Ηφαίστου την εμπιστοσύνη του σχολείου. Δεν μας συμφέρει ως οικισμός να μην έχουμε σχολείο.

Δεν μας ενδιαφέρουν τόσο οι ηλικιωμένοι σε αυτό τον τομέα βέβαια. Θέλουμε να καταφέρουμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των νέων ηλικίας από τριάντα έως πενήντα ετών. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με τους εξηντάρηδες γιατί αλλιώς σκέφτονται αυτοί. Συνομιλούμε με ανθρώπους της ηλικίας μας που έχουν παιδιά στο δημοτικό για να καταλάβουν ότι πρέπει να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτό το σχολείο και εν συνεχεία στο γυμνάσιο.


Στην άποψή του όμως κάποιοι αντιδρούν υποστηρίζοντας ότι δεν έχει σημασία σε ποιο σχολείο πάει το παιδί. «Το πρόβλημα είναι στους γονείς και όχι στα παιδιά. Όλοι ξέρουμε ελληνικά, αλλά κανείς δεν μιλά στα παιδιά του. Με αυτό θέλω να πω ότι τα παιδιά γυρνώντας από το σχολείο οι γονείς δεν τα προσέχουν στα μαθήματά τους. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ένα 10%, που θεωρώ ότι είναι και μεγάλο ποσοστό, ασχολείται με τα παιδιά του εν αντιθέσει με το υπόλοιπο 90%. Το σχολείο δεν είναι το πρόβλημα.

Από την άλλη όμως πώς ο μπαμπάς να βοηθήσει το παιδί όταν ο ίδιος δεν έχει βγάλει δημοτικό; Εμείς γνωρίζουμε τη γλώσσα την ελληνική, επειδή από δέκα χρονών δουλεύουμε στην αγορά. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι γνωρίζουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Βέβαια στο σχολείο γίνονται μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας, αλλά ελάχιστα παιδιά ανταποκρίνονται».


Στην περιοχή λειτουργεί φροντιστήριο στο οποίο όμως ακόμη οι γονείς δεν το εμπιστεύονται.

«Στόχος μας να περάσουμε το μήνυμα ότι είναι καλό και πρέπει να στέλνουν τα παιδιά τους. Θέλουμε να αλλάξουμε τη νοοτροπία των γονέων απλά θέλουμε χρόνο. Σήμερα ένα 60% της γειτονιάς από το πρωί που σηκώνεται προβληματίζεται για το αν έχει να φάει. Ευελπιστούν να προκύψει μία δουλειά για να έχουν λεφτά και μ’ αυτό το σκεπτικό πηγαίνουν στην αγορά μήπως βρεθεί κάποια μετακόμιση ή μία χειρονακτική εργασία η οποία θα τους φέρει κάποιο εισόδημα για να έχουν να φάνε. Ένα μεγάλο ποσοστό έτσι σκέπτεται και αυτό κάνει.

Αν ξυπνήσω το πρωί και πω θα πάω στη δουλειά μου και έχω ένα μισθό δεν θα σκεφθώ τι θα φάω σήμερα αλλά πώς θα μεγαλώσω τα παιδιά μου. Ο γονιός αν σκέφτεται τι θα φάει θα σκεφτεί το παιδί του; Γι’ αυτό και θέτουμε προτεραιότητες στα θέματα που μας απασχολούν. Πρώτο το θέμα της παιδείας και της ανεργίας».

Το θέμα της ανεργίας

«Το θέμα της ανεργίας είναι το «κλειδί» του οικισμού. Οι τοπικές αρχές πρέπει να ασχοληθούν μαζί μας και όχι με τον καθένα ξεχωριστά, ώστε η βοήθεια να είναι ουσιαστική και να μην αφορά μόνο σε κάποιους ανθρώπους. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει πρώτα οι τοπικές αρχές να βοηθήσουν το σύλλογο και εμείς με τη σειρά μας να τους βοηθήσουμε, ώστε τα σωστά άτομα να μπουν σε κάποιες θέσεις, γιατί υπάρχουν πολλά άτομα που δουλεύουν και μπορεί να μην είναι σωστή η επιλογή τους. Μπορεί λοιπόν κάποιες τρίμηνες ή δίμηνες ή οκτάμηνες συμβάσεις να τις εκμεταλλεύονται άτομα που έχουν άλλους πέντε μισθούς. Γιατί λοιπόν να μην πηγαίνουν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη; Αυτό το είπαμε στον κ. δήμαρχο και δέχτηκε να μας βοηθήσει.

Ως σύλλογος κάθε κίνησή μας την ανακοινώνουμε στα καφενεία. Όταν χρειάζεται να μάθουν κάτι όλοι στον οικισμό περνάμε με αυτοκίνητο και τους ενημερώνουμε».

Προκαταλήψεις που πρέπει να εξαλειφθούν

Γύρω από τους ανθρώπους του οικισμού υπάρχουν κάποιες προκαταλήψεις που στόχος του νέου συλλόγου είναι να εξαλειφθούν. «Δεν μας αρέσει όταν ένας επισκέπτεται ένα γραφείο και λέει ότι είναι από την Καλκάντζα να τον βλέπουν με μισό μάτι. Κι όταν πάει ένας από εμάς στο ίδιο γραφείο και ξέρει τι ζητάει και τον ακούνε, μένουν άναυδοι όταν μαθαίθουν ότι είναι από τον Ήφαιστο.

Υπάρχει μία προκατάληψη η οποία πρέπει να αλλάξει. Ο σκοπός μας είναι να γκρεμίσουμε τα προσωπικά συμφέροντα κάποιων ατόμων που κερδίζουν ρίχνοντας το επίπεδο της γειτονιάς, δεύτερον να γκρεμίσουμε τις προκαταλήψεις και τρίτον να αναπτυχθεί ο οικισμός. Θέλουμε το σημερινό σκηνικό να ανατραπεί. Αν το καταφέρουμε, θα λέμε ότι πετύχαμε».

Και οι γυναίκες;

Σήμερα ο σύλλογος αριθμεί 145 μέλη και όλοι ευελπιστούν στην αύξηση των μελών του. «Εάν ο σύλλογος λειτουργήσει έτσι όπως θέλουμε και μας βοηθήσουν οι τοπικές αρχές θα δημιουργήσουμε γυναικείο σύλλογο με γυναίκες της γειτονιάς. Στόχος μας είναι να βγάλουμε και τις γυναίκες προς τα έξω. Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουν σύλλογο, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί θα χρειασθεί χρόνος».

Εν κατακλείδι…

… έντεκα νέα παιδιά προσπαθούν, γνωρίζοντας ότι αυτό που ανέλαβαν είναι μεγάλο και δύσκολο. Γνωρίζουν ότι τα βήματα θα γίνονται αργά. Το ευκολότερο γι’ αυτούς θα ήταν να μην ασχοληθούν, γιατί οι ίδιοι και τις δουλειές τους έχουν και δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα. Όμως γνωρίζουν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Κάτι πρέπει να γίνει.

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι μόνο δικό τους. Είναι και δικό μας. Της κοινωνίας και των τοπικών αρχών. Που οφείλουμε να τους στηρίξουμε και να τους βοηθήσουμε.

Α.Π.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.