Εκδηλωση για τους καταραμενους λογοτεχνες

Με μεγάλη επιτυχία συνεχίζεται η Έκθεση Βιβλίου, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Πολιτιστικές Αλκυονίδες» της Κοινότητας Νέων στη Νομική Σχολή. Ένα μέρος της Έκθεσης, η οποία σύμφωνα με τους διοργανωτές είχε μεγάλη επιτυχία, είναι αφιερωμένη στους καταραμένους λογοτέχνες, όπως στους ίδιους είναι αφιερωμένη η εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη στις 7 το απόγευμα στο στέκι της Κοινότητας απέναντι από τα Hondos Center. Για το θέμα μιλάμε σήμερα με τα μέλη του Τμήματος Λογοτεχνίας της Κοινότητας Στέλλα Διακάκη, Κορίνα Παυλίδη και Νάντια Τζιώστα

ΠτΘ: Η Έκθεση Βιβλίου είχε μεγάλη επιτυχία. Πώς κρίνετε την επιτυχία;

Ν.Τ.: Μία έκθεση βιβλίου δεν γίνεται από εμπορικούς και οικονομικούς σκοπούς. Γίνεται για να δώσουμε στον κόσμο την ευκαιρία να γνωρίσουν κάποια βιβλία, να τους προτείνουμε να τα διαβάσουν, να τους προτρέψουμε να κλείσουν την τηλεόραση, να ανοίξουν ένα βιβλίο. Προσπαθούμε να περιλαμβάνει βιβλία που ίσως δεν τα έχουμε διαβάσει αλλά τα έχουμε ακούσει, βιβλία γνωστών συγγραφέων ή και σπάνια βιβλία. Για μας επιτυχία είναι να βλέπουμε κόσμο και, κυρίως, φοιτητές να έρχονται, να διαλέγουν, να προβληματίζονται και να αγοράζουν, αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος «υποκινείται» θετικά. Και αυτή είναι η συνεισφορά στον πολιτισμό μιας έκθεσης βιβλίου.

Σ.Δ.: Το γεγονός ότι οι νέοι ενδιαφέρονται για την Κοινότητα Νέων και εμείς τους δίνουμε στοιχεία, τους ενημερώνουμε και τους καλούμε να έρθουν στην Κοινότητα, μας χαροποιεί ιδιαίτερα, και αυτό το θεωρούμε επιτυχία της έκθεσης και της προσπάθειάς μας.

ΠτΘ: Συνεργάζεσθε με κάποιους εκδοτικούς οίκους;

Ν.Τ.: Συνεργαζόμαστε με το βιβλιοπωλείο «Εκλογή», το οποίο μας βοηθά πολύ και μας δίνει τη δυνατότητα να ψάξουμε όλη του τη βιβλιοθήκη, να κατεβάσουμε ό,τι βιβλίο υπάρχει. Είναι μεγάλη η βοήθεια που μας προσφέρει. Έτσι καταφέρνουμε κάθε χρόνο να στήνεται η Έκθεση και κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για τις Αλκυονίδες αλλά και στις εκδηλώσεις των Ελευθερίων.

ΠτΘ: Ένα μέρος της έκθεσης βιβλίου είναι αφιερωμένο στους καταραμένους ποιητές. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα;

Σ.Δ.: Σε μία συνάντηση του λογοτεχνικού τμήματος και ενώ σκεφτόμασταν τι θα αποτελούσε φέτος το κεντρικό θέμα της Έκθεσής μας, σκεφθήκαμε την αυτοκτονία αρχικά ως κοινωνικό φαινόμενο και ως χαρακτηριστικό κάποιων λογοτεχνών, ποιητών. Στη συνέχεια αποφασίσαμε να διευρύνουμε αυτό που σκεφθήκαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε μία εκδήλωση που ν’ αφορά στους καταραμένους λογοτέχνες, πολλοί από τους οποίους αυτοκτόνησαν.

ΠτΘ: Είχατε ασχοληθεί ως τμήμα λογοτεχνικό με τους συγκεκριμένους λογοτέχνες;

Κ.Π.: Πριν αποφασίσουμε ν’ ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο θέμα όχι. Από μόνοι μας, όσο είχε ασχοληθεί ο καθένας ατομικά και σιγά- σιγά συγκεντρωθήκαμε έλεγε ο καθένας τι είχε διαβάσει και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή την εκδήλωση.

Ν.Τ: Αυτή η εκδήλωση δεν αφορά στο να μιλήσουμε στον κόσμο για τους καταραμένους λογοτέχνες, είναι και ένα κέρδος προσωπικό του καθενός μας, γιατί μπορεί ο καθένας να έχει διαβάσει κάποιον συγγραφέα, το κέρδος μας όμως είναι ότι γνωρίσαμε ένα ολόκληρο κίνημα, αυτό του συμβολισμού και το πώς αυτό έχει επηρεάσει τη λογοτεχνία, ξεκινώντας από τον ευρωπαϊκό χώρο με λογοτέχνες όπως ο Μπωντλαίρ και ο Πόε, αλλά και πώς έχει φθάσει στον τόπο μας επηρεάζοντας λογοτέχνες όπως ο Βιζυηνός, ο Λαπαθιώτης, ο Καρυωτάκης. Αυτό είναι το κέρδος. Ίσως κάποια στιγμή να έχουμε διαβάσει ένα βιβλίο αλλά δεν το έχουμε εντάξει στο γενικότερο κίνημα. Τώρα όμως μελετούμε πιο συγκροτημένα και κατανοούμε περισσότερο.

Σ.Δ.: Ίσως και να μην έχουμε διαβάσει, οπότε η Κοινότητα μας δίνει το ερέθισμα και μέσα από το Λογοτεχνικό Τμήμα ν’ ασχοληθούμε με κάτι καινούργιο. Τους καλούμε επιπλέον όλους να αγκαλιάσουν το βιβλίο κλείνοντας την τηλεόραση.

ΠτΘ: Βέβαια μη ξεχνάμε ότι για τους καταραμένους ποιητές λέγεται ότι το έργο τους είναι εσωτερική τους υπόθεση … Οι έλληνες καταραμένοι ποιητές εξέφραζαν και κάτι αντίθετο προς το κατεστημένο. Για παράδειγμα ο Λαπαθιώτης δήλωνε κομμουνιστής και ομοφυλόφιλος, η Πολυδούρη αρνήθηκε θέση στο δημόσιο τότε…

Κ.Π.: Ο Λαπαθιώτης μάλιστα προερχόταν από οικογένεια στρατιωτική. Όσον αφορά στην ποίηση είναι δύσκολη. Δεν μπορεί να τη διαβάσει ο άλλος εύκολα, πρέπει να ασχοληθεί μ’ αυτό που διαβάζει, να προσπαθεί να βρει πίσω από τις λέξεις το νόημα.

Σ.Δ.: Και κάποιοι ποιητές υπηρετούν την τέχνη για την τέχνη οπότε δεν τους ενδιαφέρει να γίνουν σαφείς και κατανοητοί προς τα έξω, τους ενδιαφέρει να αυτοεκφρασθούν γι’ αυτό και είναι πιο δύσκολο να τους καταλάβουμε.

ΠτΘ: Σας βοήθησε κάποιος στην όλη οργάνωση της εκδήλωσης;

Ν.Τ: Συμμετέχει ο κ. Μαυρέλος ο καθηγητής του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρεμβάλλονται μουσικά κομμάτια από μελοποιημένους στίχους τους. Προσπαθούμε να είναι όσο το δυνατόν μία σωστά οργανωμένη εκδήλωση.

ΠτΘ: Εσείς διαβάζετε λογοτεχνία;

Ν.Τ: Είναι θέμα ελεύθερου χρόνου. Αυτές οι εκδηλώσεις είναι ένα κίνητρο. Από εκεί και πέρα όταν είσαι σε μια παρέα και βλέπεις τους άλλους να διαβάζουν, αρχίζεις και εσύ το διάβασμα, το οποίο είναι και προσωπικό θέμα του καθενός. Βέβαια δεν διαβάζουμε όλη μέρα.

Σ.Δ.: Όλοι λέμε ότι η λογοτεχνία είναι ωραία και ότι πρέπει να ασχοληθούμε. Τελικά όμως δεν ασχολούμαστε. Οπότε η Κοινότητα σου δίνει τη δυνατότητα να πεις είναι καιρός να φτιάξω τα θέλω μου, είναι καιρός να αρχίσω να κάνω αυτό που με αρέσει. Και τους παροτρύνω όλους ν’ αρχίσουν να πραγματοποιούν τα θέλω τους και να μη τα βλέπουν σαν κάτι υψηλό κι απόμακρο αλλά σαν κάτι που μπορούμε να αγγίξουμε, να το πιάσουμε, να το νοιώσουμε.

Κ.Π.: Δε χρειάζεται απαραίτητα να διαβάζεις πολύ, αλλά να έχεις μία στάση ζωής ποιητική ή «λογοτεχνική» Το πολύ είναι καθαρά υποκειμενικό στοιχείο. Γενικά στη ζωή σου μπορείς να κρατάς μία στάση απέναντι στα πράγματα όχι τόσο καπιταλιστική και υλιστική όσο περισσότερο ποιητική.

ΠτΘ: Πόσο το σχολείο συμβάλλει στο να ασχοληθείτε μ’ όλα αυτά τα υπέροχα του βίου;

Σ.Δ.: Στο σχολείο κάναμε κάποια έργα των Καρυωτάκη, Βιζυηνού, αλλά δεν θυμάμαι ως έννοια το «καταραμένος λογοτέχνης». Νομίζω ότι εξαρτάται από τον καθηγητή, που διδάσκει το μάθημα το τι περιθώρια αφήνει στους μαθητές να ασχοληθούν με τη λογοτεχνία και να δουν τι βρίσκεται πέρα από το εγχειρίδιο της λογοτεχνίας. Το λάθος, το οποίο δεν είναι λάθος αλλά αναγκαζόμαστε να το βλέπουμε έτσι, είναι ότι βλέπουμε τη λογοτεχνία ως ένα μάθημα που δίνουμε στις εξετάσεις. Αυτό σημαίνει ότι περιοριζόμαστε, δεν ανοίγουμε το μυαλό μας να δούμε τι άλλο μπορούμε να διαβάσουμε πάνω σ’ αυτό, γιατί δεν έχουμε και το χρόνο να το κάνουμε. Οπότε περιοριζόμαστε πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα, με στόχο τις εξετάσεις. Αυτό είναι κακό, γιατί δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε τι άλλο υπάρχει. Τα μάτια μας είναι κλειστά και πρέπει να υπάρχουν καθηγητές να μας τα ανοίξουν.

Ν.Τ: Από τα σχολικά βιβλία θεωρώ ότι δεν διδασκόμαστε ξένη λογοτεχνία. Γενικά ο τρόπος διδασκαλίας και ο τρόπος προσέγγισης της λογοτεχνίας στο σχολείο είναι να καταφέρουμε να δώσουμε τα κείμενα αυτά στις εξετάσεις και να τα πάμε καλά. Δεν γίνεται για να μάθουμε κάτι, οπότε δεν ξέρω το κατά πόσο σου μένει κάτι. Όταν διαβάζεις κάτι με σκοπό απλά το καλοκαίρι να εξεταστείς, δεν σου μένει τίποτα απ’ αυτό που διαβάζεις. Αυτό είναι λάθος. Και εκεί τοποθετείται το θέμα του καθηγητή. Δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στα όρια ενός βιβλίου για τη λογοτεχνία, ούτε σε ένα συγκεκριμένο τρόπο διδασκαλίας των έργων. Δεν μαθαίνουμε κάτι γενικότερο. Για πρώτη φορά έμαθα τη νεωτερικότητα σαν κίνημα. Ίσως τελικά η λογοτεχνία είναι κάτι που πρέπει να το ψάξεις μόνο σου και από εκεί και πέρα να βρεις και άλλα άτομα που θέλουν να ασχοληθούν.

ΠτΘ: Μη ξεχνάμε βέβαια ότι οι καθηγητές περιορίζονται από τη διδακτέα ύλη…

Ν.Τ: Δεν φταίνε οι καθηγητές απλά διδασκόμαστε για να δώσουμε εξετάσεις. Το σχολείο είναι καθαρά θέμα βαθμοθηρίας για να περάσουμε στο πανεπιστήμιο. Τελικά δεν ξέρω τι μένει από τις τάξεις του Λυκείου, πέρα από τις δικές μας αναμνήσεις, πέρα από ό,τι κρατά ο καθένας μας σαν κέρδος προσωπικό απ’ όλα τα μαθήματα. Δεν παιδευόμαστε όσο πρέπει.

Κ.Π: Κατά τη γνώμη μου το σχολείο ακολουθεί ένα αποστειρωμένο τρόπο προσέγγισης της λογοτεχνίας. Αν κάτι θυμάμαι από τα χρόνια μου στο σχολείο είναι ότι δεν μας δίνονταν η δυνατότητα να ερμηνεύσουμε τα κείμενα και όταν το κάναμε μας έλεγαν ότι αυτό δεν είναι ασφαλές και δεν θα σας βοηθήσει στην επιτυχία, πρέπει να ακολουθείτε πεπατημένες οδούς, ερμηνείες που έχουν δοθεί και να μην ακολουθείτε τη δική σας γνώμη. Και αυτό είναι καταλυτικό, το να μην αφήνεις κάποιον να πει τη γνώμη του για κάτι που διαβάζει. Πρέπει στο μαθητή να δίνεις τη δυνατότητα να εξερευνά μόνος του τα μονοπάτια της λογοτεχνίας.

Ν.Τ.: Τελικά πάντα γυρνάμε στη μέθοδο της παπαγαλίας και όχι της κατανόησης. Και αυτό είναι καταστροφικό.

ΠτΘ: Σας ευχαριστούμε πολύ και καλή επιτυχία στην εκδήλωσή σας.

Ν.Τ., Κ.Π., Σ.Δ.: Κι εμείς σας ευχαριστούμε.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.