Διαστασεις,09/09/08

1ο Δεν του τα είπαν του Καραμανλή πάτερ μου, οπότε δεν φταίει εκείνος. Τόσο ξέρει, τέτοια λέει… Να υπενθυμίσουμε λοιπόν στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση που θέλει να γίνει κυβέρνηση…(προς το παρόν μένει να γίνει αντιπολίτευση πρώτα), ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ: 1. Οι μέσες μηνιαίες αποδοχές το 2007 ανέρχονται στην Ελλάδα σε 1.668 ευρώ για τους απασχολούμενους με πλήρες ωράριο, έναντι 2.366 ευρώ κατά μέσο όρο στα κράτη – μέλη της Ε.Ε. των 15.

Α) Στην Ελλάδα πάνω από δύο εκατομμύρια πολίτες βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας (832.456 νοικοκυριά και 2.088.701 πολίτες). Η Ελλάδα, με ποσοστό 21% του πληθυσμού να βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας στην Ε.Ε. των 27 και μόνο η Λετονία παρουσιάζει μεγαλύτερο ποσοστό (23%), ενώ κατέχει το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των 15 «παλαιών» κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτός πλέον από τους συνταξιούχους και τους ανέργους, κάτω από τα όρια της φτώχειας βρίσκεται πλέον και το 14% των εργαζομένων (ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ε.Ε. των 27 είναι στο 7%).

2ο Ενώ το 2004 οι μισθωτοί κατέβαλαν το 44% των συνολικών φόρων και οι εργοδότες το 43%, το 2007 τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 50,1% για τους μισθωτούς και 36,3% για τους εργοδότες. Η παραγωγικότητα στη χώρα μας σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο βρίσκεται στο 91%, ενώ οι μισθοί στην Ελλάδα κυμαίνονται στο 83% του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Β) Η αύξηση της μέσης πραγματικής αμοιβής στον ιδιωτικό τομέα με ρυθμό βραδύτερο από τη μέση παραγωγικότητα της εργασίας είχε ως αποτέλεσμα το 2007 η μεν μέση πραγματική αμοιβή να έχει αυξηθεί κατά 27%, ενώ η παραγωγικότητα κατά 36,5%. Έτσι υπήρξε για τις επιχειρήσεις ένα όφελος περίπου 7% στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος σε πραγματικούς όρους.

3ο Ασχολείται με ορισμούς τώρα που σας γράφω…

(με την καλή έννοια πάτερ μου νυν, αλλά δεν ξέρω πόσο αεί ακόμη (η αλήθεια είναι ότι άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα αμνησίας, όταν άκουσε την ομιλία Καραμανλή στη ΔΕΘ, στο τέλος με ρώτησε: Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;))

Πρέπει να ορίσουμε εκ νέου το περιεχόμενο των λέξεων Μαρία παιδί μου…

Αρχιτέκτονας: Ένας τύπος που δεν είναι αρκετά αρρενωπός για να γίνει μηχανικός, αλλά ούτε και αρκετά “αδερφή” για να γίνει στυλίστας.

Αστυνομία: Αυτή που καταφτάνει μετά την μάχη και μαζεύει τους τραυματίες.

Ποδόσφαιρο: Αυτό που παντρεύονται όλες οι γυναίκες χωρίς να το ξέρουν.

Διπλωμάτης: Αυτός που σου λέει να πας να γαμηθείς με τέτοιο τρόπο, που εσύ δεν βλέπεις την ώρα να το κάνεις.

Οικονομολόγος: Ο ειδικός που θα ξέρει αύριο για ποιο λόγο αυτό που προέβλεψε, δεν έγινε σήμερα (σαν τον Αλογοσκούφη ένα πράγμα).

Εύκολη: Η γυναίκα που έχει την σεξουαλική ηθική του άνδρα.

Κβαντικός Φυσικός: Ένας τυφλός άνδρας σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, που ψάχνει να βρει μία μαύρη γάτα, που μπορεί και να μην υπάρχει.

Hardware: Τμήμα του υπολογιστή, το οποίο δέχεται τα χτυπήματά μας, όταν το software παρουσιάσει πρόβλημα.

Αδιαφορία: Συμπεριφορά της γυναίκας απέναντι σε έναν άνδρα που δεν την ενδιαφέρει, η οποία μεταφράζεται από τον άνδρα ως “κάνει την δύσκολη”

Διανοούμενος: Άτομο ικανό να σκέφτεται για περισσότερες από δύο ώρες κάτι που δεν έχει σχέση με το σεξ (υπάρχουν και οι διανοούμενοι του κώλου, που πάνε και έρχονται αργόσχολοι σ’ αυτόν τον τόπο, αλλά πάντα πληρωμένοι).

Ομαδική δουλειά: Δυνατότητα να ρίξεις τις ευθύνες στους άλλους.

Πονοκέφαλος: Αντισυλληπτικό που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τις γυναίκες κατά τη δεκαετία του 90.

Μονογαμικός: Καταπιεσμένος Πολυγαμικός.

Nanosecond: Κλάσμα του χρόνου μεταξύ της στιγμής που θα ανάψει το πράσινο μέχρι τη στιγμή που θα ακουστεί η κόρνα από το πίσω όχημα.

Νυμφομανής: Όρος με τον οποίο ένας άνδρας χαρακτηρίζει μια γυναίκα που θέλει να κάνει σεξ πιο συχνά από αυτόν.

Απαισιόδοξος: Αισιόδοξος με εμπειρία (Σωστό και αυτό).

4ο Εδώ γελάτε…

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις, ρωτάει τον μπαμπά του:

– Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;

Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:

– Κοίταξε παιδί μου… Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.

Η μαμά, είναι σαν τη κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.

Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.

Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.

Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.

Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι, συμβολίζει το μέλλoν της χώρας .

Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει;

– Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.

Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί..

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός!

Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους, πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!

– “Τι να κάνω;”, σκέφτεται, “να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το μωρό;;;, εγώ δεν ξέρω να το κάνω…”

Αποφασίζει, λοιπόν, να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενo μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:

– Λοιπόν; σκέφτηκες αυτά που σου είπα χθες;

– Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.

– Και τι συμπέρασμα έβγαλες;

– Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη , η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!

Υ.Γ.

Ο μήνας έχει εννέα για όλους σήμερα φίλοι μου…

Μαρία Νικολάου

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.