2 Φλεβαρη: Παγκοσμια Ημερα Υγροβιοτοπων

Η Παγκόσμια Μέρα Υγροβιότοπων γιορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου και σηματοδοτεί την επέτειο της υπογραφής της Σύμβασης για τους υγροβιότοπους γνωστότερης και ως Σύμβασης Ραμσάρ η οποία ισχύει από το Δεκέμβριο του 1997. Ένδεκα χρόνια μετά κυβερνητικοί και μη κυβερνητικοί οργανισμοί καθώς και κοινωνικές ομάδες σ΄ όλο τον πλανήτη αξιοποίησαν αυτή τη μέρα για ανάληψη δράσεων με στόχο την έγερση της εκτίμησης και του ενδιαφέροντος του κοινού για τους υγροβιότοπους και την προαγωγή της διατήρησης και της σοφής και συνετής χρήσης τους.

Καθώς ο άνθρωπος εξαρτάται άμεσα από το περιβάλλον του, είναι φανερό ότι τόσο πολύτιμα οικοσυστήματα όπως οι υγροβιότοποι πρέπει να προστατεύονται με στόχο την αειφορική διαχείρισή τους και την εξάλειψη των κινδύνων αλλοίωσης ή καταστροφής τους. Η συνειδητοποίηση από όλους του σημαντικού ρόλου των υγροβιότοπων στη ζωή μας απαιτείται για να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που συναντάμε στην προσπάθεια αειφορικής διαχείρισής τους.

Η προστασία των υγροβιότοπων και γενικότερα των οικοσυστημάτων δεν είναι και δεν πρέπει να είναι υπόθεση κάποιων ελάχιστων ρομαντικών ατόμων ή ομάδων, αλλά επιβάλλεται για λόγους διασφάλισης των φυσικών πόρων του πλανήτη και κατ’ επέκταση από ανάγκη επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Για αυτό και είναι υπόθεση όλων μας.

Η οικολογική ομάδα Ροδόπης συμμετέχοντας στην προσπάθεια συνειδητοποίησης για δυναμική δράση για τη συντήρηση και διάσωση των υγροβιοτόπων και με μήνυμα ότι το περιβάλλον είναι υπόθεση όλων μας παρεμβαίνει με κείμενο στο οποίο τονίζονται τα εξής:

«Στις 2 Φεβρουαρίου 1971 υπογράφηκε η Διεθνής Σύμβαση για τους Υγροτόπους (που είναι γνωστή και ως «Συμφωνία επί των Διεθνούς ενδιαφέροντος Υγροτόπων») στην πόλη Ramsar του Ιράν, στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας.

Από το 1997 η 2α Φεβρουαρίου, καθιερώθηκε από το Γραφείο Ramsar ως «Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων», με σκοπό την προώθηση της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τις πολλαπλές αξίες και την ανάγκη προστασίας των υγροτόπων παγκοσμίως.

Η Σύμβαση αποσκοπεί στην προστασία και τη συνετή χρήση όλων των υγροτόπων, μέσω τοπικών και εθνικών δράσεων και διακρατικής συνεργασίας, ως μια συνεισφορά στην αειφόρο ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο.

Στη Σύμβαση (που αριθμεί 130 κράτη–μέλη) περιλαμβάνονται 1524 υγρότοποι με έκταση 520 εκατομμυρίων στρεμμάτων περίπου.

Η Ελλάδα ήταν η 7η χώρα που υπέγραψε την Σύμβαση Ramsar, που τέθηκε σε ισχύ με το N.Δ. 191/1974, από 21/12/75 και στην οποία έχουν περιληφθεί 11 υγρότοποι:

1. Το Δέλτα του Έβρου

2. Η λίμνη Βιστωνίδα και η λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος

3. Η λίμνη Μητρικού και οι λιμνοθάλασσες Ροδόπης

4. Το Δέλτα του Νέστου

5. Οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια

6. Η Τεχνητή Λίμνη Κερκίνη

7. Το Δέλτα των ποταμών Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα

8. Ο Αμβρακικός κόλπος

9. Το Δέλτα του Αχελώου και η Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου

10. Η λιμνοθάλασσα Κοτύχι και το δάσος της Στροφυλιάς

11. Η λίμνη της Μικρής Πρέσπας

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την κατάσταση των ελληνικών υγροτόπων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποδεικνύει, ότι οι ελληνικοί υγρότοποι κάθε άλλο παρά «χαίρουν άκρας υγείας».

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 40% των ποταμών και το 50% των πηγών υποφέρει από αλλαγή της χημικής κατάστασης του νερού. Αυτό συνέβη κυρίως λόγω των εντατικών αρδεύσεων και των φραγμάτων που χτίστηκαν προκειμένου να εξυπηρετηθεί τόσο η ανάγκη για νερό άρδευσης όσο και η ανάγκη για τη χρήση του νερού από τη ΔΕΗ.

Το 42% των Δέλτα των ποταμών, το 38% των λιμνών και το 41% των ταμιευτήρων (φυσικών και τεχνητών) υποφέρουν από σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ζώων που κανονικά θα κατοικούσαν εκεί. Οι ερευνητές καταγράφουν ως κύρια αιτία την υποβάθμιση, το παράνομο κυνήγι, αλλά και το γεγονός ότι οι παρυφές των λιμνών και των ποταμών όπου συνήθως κατοικούν οι πληθυσμοί των ζώων τυγχάνουν άλλου είδους «αξιοποίησης» από τους ανθρώπους που φροντίζουν να καλλιεργήσουν ή να χτίσουν (ένα σπίτι πάνω στη λίμνη φαντάζει ειδυλλιακό!!).

Περισσότεροι από τους μισούς, το 54% των υγροτόπων, υποφέρουν από σημαντική υποβάθμιση της ποιότητας των νερών που περιέχουν.

Όλα τα Δέλτα των ποταμών, το 75% των ποταμών, το 64% των περιοχών όπου εκβάλλουν τα ποτάμια, το 50% των πηγών, το 48% των λιμνών και το 42% των λιμνοθαλασσών έχουν χαμηλή ποιότητα νερού που οφείλεται κυρίως στην άρδευση, αλλά και στο γεγονός ότι τα αστικά λύματα καταλήγουν χωρίς επεξεργασία σε λίμνες, ποτάμια και κάθε άλλο υγρό στοιχείο που βρίσκεται κοντά.

Το 60% των βάλτων, το 52% των εκβολών των ποταμών και το 50% των Δέλτα έχουν από τη δεκαετία του 1920 έως και σήμερα εξαφανιστεί, κυρίως λόγω της ανάπτυξης της γεωργίας αλλά και λόγω οικιστικής πίεσης. Οι παραθαλάσσιες περιοχές, μάλιστα, όπως είναι φυσικό, δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση, με αποτέλεσμα να αποξηραίνονται οι εκβολές των ποταμών που είχαν… «την ατυχία» να φτάνουν στη θάλασσα.

Δυστυχώς τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους και είναι συντριπτικά, απέναντι σε κάθε προσπάθεια των αρμόδιων κρατικών οργάνων, να ωραιοποιήσουν την σημερινή κατάσταση των υγροτόπων.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ»

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.