Με τον εγγονο στη καλπη
-Παππού θα ψηφίσω και εγώ στις εκλογές, δικαιούμαι σύμφωνα με το νέο νόμο, τηλεφώνησε ο εγγονός μας.
Γνώριζα το νόμο αλλά δεν φαντάσθηκα ότι μεγάλωσε τόσο, το χθεσινό μας μωρό, ώστε ήταν πλέον έτοιμο να ψηφίσει, στα δεκαεπτά του.
-Μπράβο αγόρι μου του είπα, μεγάλωσες και θα ψηφίσεις. Πιο κόμμα θα ψηφίσεις, φαντάζομαι του παππού, γνωρίζεις εσύ άλλωστε τι ψηφίζει ο παππούς. Θυμάσαι που από μικρό σε παίρναμε μαζί με τη γιαγιά και σταύρωνες τα ψηφοδέλτια;
-Θυμάμαι αλλά εγώ θα ψηφίσω μυστικά, κανείς δεν θα γνωρίζει τι ψήφισα.
Αστειεύτηκα μαζί του λέγοντάς του ότι θα πρέπει να ψηφίσει ότι ψηφίζει ο παππούς, ότι θα τον κλειδώσω μέχρι τις επτά να μην προλάβει τις εκλογές, ότι θα κλέψω την ταυτότητά του και εκείνος γελούσε δυνατά, αισθανόταν ότι τα πειράγματα ήταν αγάπης και λατρείας παππούδων προς τα εγγόνια.
Δεν κρύβω ότι είχα αντιρρήσεις για το νέο όριο ηλικίας όταν ψηφίστηκε. Δεν κρύβω όμως ότι μετά την ψηφοφορία αυτή, παρέα με τον εγγονό, δεν έχω πλέον τις ίδιες αντιρρήσεις.
Σάββατο απόγευμα ακούω στο τηλέφωνο:
-Παππού μην ξεχνάς, αύριο μαζί θα πάμε να ψηφίσουμε, τι ώρα να έρθω από το σπίτι;
-Επτά το πρωί και πάλι άρχισα το πείραγμα.
-Ε.. όχι και επτά ρε παππού, μία το μεσημέρι.
Έτσι το μεσημέρι της Κυριακής αντάμωσε η εμπειρία του παρελθόντος και η ελπίδα του μέλλοντος. Με κουστούμι και ταγιέρ ο παππούς και η γιαγιά, με κοντό παντελόνι και κοντομάνικο λευκό μπλουζάκι ο εγγονός, παρά το ψιλόβροχο και τη γκρίνια της γιαγιάς.
-Συνεννοήθηκες με τους γονείς σου τι θα ψηφίσεις, ρώτησα.
-Όχι, απάντησε, μου είπαν εγώ να αποφασίσω.
Θυμήθηκα ότι στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, έτσι πρωτοπήγαν στις εκλογές τα παιδιά μας, χωρίς κομματικές επιβουλές και πιέσεις, γνώριζαν την πολιτική μας τοποθέτηση, ας ακολουθούσαν το σωστότερο, σύμφωνα με τη γνώμη τους και την εποχή, γιατί οι εποχές αλλάζουν και είδηση δεν το παίρνουμε.
-Πού ψηφίζουμε ρώτησα;
-Στο 43 εκλογικό κέντρο παππού, δεν το είδες στο διαδίκτυο;
Πρώτη μπήκε η γιαγιά στο παραβάν, ακολούθησε ο εγγονός. Παράδοξα άργησε πολύ ώρα να κάνει την επιλογή του. Ίσως πραγματικά εκείνη τη στιγμή αποφάσισε.
Ακολούθησε ο παππούς που παραδίδοντας την ταυτότητα στη δικαστικό εκπρόσωπο, χαμογέλασε βλέποντας τη συνωνυμία παππού και εγγονού, ΑΓΧ.
Στη αυλή του σχολείου, βγαίνοντας από το εκλογικό κέντρο, σκέψεις, αισθήματα, συναισθήματα, ένα δάκρυ συγκίνησης.
Προχωρήσαμε, ένοιωσα τεράστια υπερηφάνεια, ευχαρίστησα την τύχη μου και το Θεό, που μας έδωσε την ευκαιρία να ζήσουμε και να χαρούμε την ενηλικίωση της τρίτης μας γενιάς.
Πάμε στο σπίτι να φάμε, είπε η γιαγιά, όχι είπε ο εγγονός, αργά ξύπνησα θα ανταμώσουμε με φίλους.
Χαιρέτησε, έστριψε στη γωνία να ανταμώσει την παρέα του, τη γενιά του, τη γενιά των αρχών του 21ου αιώνα, που θα πάρει σιγά σιγά τη ζωή στα χέρια της, όπως και εμείς κάποτε, επαναστατικά στα νιάτα, συνετά στην ωριμότητα, σοφά στα γεράματα.
Καλή τύχη αγόρι μας.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.