Καλπες στο Δ.Π.Θ. στη σκια της «Αθηνας»

Κάλπες στήνονται σήμερα στα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα όλης της χώρας. Σε μια εποχή δοκιμασιών για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το φοιτητικό κίνημα αναζητά ρόλο και προσανατολισμό. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, την ψήφο των φοιτητών θα διεκδικήσουν οι ίδιες φοιτητικές παρατάξεις και συλλογικότητες, που γνωρίζαμε τα προηγούμενα χρόνια, με στόχο καθεμιά να ενισχύσει τα ποσοστά, το ρόλο και την παρεμβατικότητά της στα ακαδημαϊκά πράγματα.

Εκπρόσωποι από τα «φοιτητικά στρατόπεδα» των ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, Αριστερή Ενότητα, Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση, όπως επίσης και από τα Αυτόνομα Σχήματα, μια συλλογικότητα που δε συμμετέχει συνειδητά στην εκλογική διαδικασία, φιλοξενήθηκαν τη Δευτέρα στο «Ράδιο Παρατηρητής» και στην εκπομπή «Το lobby της Δεκάρας», συμμετέχοντας σε ένα άτυπο προεκλογικό debate ενόψει των εκλογών.

Ανάμεσα στα θέματα, που κυριάρχησαν στη συζήτηση, ήταν φυσικά εκείνο της αλλαγής του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, του περιβόητου Σχεδίου «Αθηνά» που κινητοποίησε το προηγούμενο διάστημα την ακαδημαϊκή και όχι μόνο κοινότητα της Κομοτηνής. Οι φοιτητές ανέλυσαν τις απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο Σχέδιο και τις προεκτάσεις του, ενώ κλήθηκαν να σχολιάσουν ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε έντονο στην Κομοτηνή, ότι σε πολλά από τα τμήματα που αντιδρούσαν στο «Αθηνά» κατέβηκαν και κέρδισαν καταλήψεις ανεξάρτητα διεκδικητικά πλαίσια, δίχως χρωματισμούς και πολιτικές θέσεις οποιασδήποτε παράταξης. Αποτελεί αυτό άραγε δείγμα αμφισβήτησης του ρόλου τους μέσα στα πανεπιστήμια;

Αντώνης, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, Για το Σχέδιο «Αθηνά», «Πολύ μεγάλη προχειρότητα στην Κομοτηνή, αλλά είμαστε υπέρ στο να γίνει ένας εξορθολογισμός»

Ειδικά για την πόλη της Κομοτηνής καταστήσαμε σαφές από την αρχή ότι το Σχέδιο «Αθηνά» το χαρακτηρίζει μια πολύ μεγάλη προχειρότητα. Από εκεί και πέρα είμαστε υπέρ στο να γίνει ένας εξορθολογισμός στον αριθμό και στη μορφή των σχολών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανά την Ελλάδα, διότι είναι γνωστό ότι για ψηφοθηρικούς και για διάφορους λόγους τα προηγούμενα χρόνια άνοιγαν τμήματα αυθαίρετα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι εξορθολογισμός συνεπάγεται υποβάθμιση. Όταν το προσχέδιο του Σχεδίου «Αθηνά» περιλάμβανε τη συγχώνευση του τμήματος Πολιτικών Επιστημών, του ΔΟΣΑ και της Διοίκησης Επιχειρήσεων, ήμασταν κατά. Και μάλιστα όχι απλώς ήμασταν κατά, αλλά κόντρα σε μία πάγια πολιτική μας που είναι να μην κατεβαίνουμε σε καταλήψεις αλλά να προτιμούμε άλλα μέσα για να πετύχουμε τους στόχους μας, σε όσα τμήματα τέθηκε ζήτημα βιωσιμότητας κατεβήκαμε και συμμετείχαμε κανονικά σε καταλήψεις. Και όχι ως ΔΑΠ, αλλά πρότασή μας σε όλα τα τμήματα ήταν να διαμορφωθεί το πλαίσιο αυτό, το οποίο θα υπερψηφιστεί και θα είναι το πλαίσιο συλλόγου φοιτητών του οικείου τμήματος, από τους φοιτητές, με τις προτάσεις που θα καταθέτει ο οποιοσδήποτε. Από εκεί και πέρα, σε αυτό που πλέον έχει περάσει, δηλαδή η συγχώνευση της Διοίκησης Επιχειρήσεων και του ΔΟΣΑ, νομίζω ότι είναι προφανές ότι είναι κερδοφόρο και για τα δύο τμήματα. Καθότι αποκτούν περισσότερα δικαιώματα. Αντίστοιχα, στη συγχώνευση του τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και του Πολιτικού πρέπει να σημειωθεί ότι το Πολιτικών Επιστημών είναι ένα τμήμα το οποίο έχει μηδέν μέλη ΔΕΠ, πολύ μικρή χρηματοδότηση και μέχρι να έρθουν έτσι οι συνθήκες, ώστε να γίνει αυτόνομο τμήμα και να μπορέσει να συμβαδίσει με τα υπόλοιπα, είναι πάρα πολύ καλό ότι συγχωνεύεται με την Κοινωνική Διοίκηση, της οποίας ενισχύει τη δεύτερη κατεύθυνσή της, που είναι η Κοινωνική Πολιτική. Επιπλέον, καταφέραμε και αποφύγαμε τη συγχώνευση του Ιστορικού με το τμήμα Παρευξεινίων, που είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως συνάφεια στο γνωστικό τους αντικείμενο.

Για τον ρόλο των παρατάξεων «Ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων ήταν να αποτελέσουν το όχημα, με το οποίο οι φοιτητές θα κάνουν ακουστή τη θέση τους»

Σίγουρα, σε μια εποχή που το σύστημα σε οποιαδήποτε μορφή του καταρρέει, είναι λογικό αυτό να έχει και αντίκτυπο στη μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, που λέγεται ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι δεδομένο ότι αντιδράσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, όχι μόνο με το Σχέδιο Αθηνά, αλλά με οποιοδήποτε μέτρο μπορεί να απειλήσει τη φοιτητική κοινότητα. Από εκεί και πέρα, το θέμα είναι ότι οι ακραίες αντιδράσεις ναι μεν έρχονται σε ακραίους καιρούς, ωστόσο δε σημαίνει ότι είναι πάντοτε και σωστές. Δηλαδή, σε κάθε ζήτημα οφείλουμε να δούμε την πραγματική διάστασή του, ούτε να το διογκώνουμε, ούτε και να το απαξιώνουμε. Ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων σε αυτό το συγκεκριμένο Σχέδιο, το οποίο ειδικά για την Κομοτηνή είχε αρχικά πολλές ελλείψεις και στη συνέχεια κατάφερε να εξορθολογιστεί, ήταν να αποτελέσουν το όχημα, με το οποίο οι φοιτητές θα κάνουν ακουστή τη θέση τους σε αυτούς που πρέπει να την ακούσουν.

Κωνσταντίνος, Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, Για το Σχέδιο «Αθηνά» «Δεν ήταν ένα πρόχειρο σχέδιο, ήταν καλά μελετημένο, με σκοπό να δημιουργήσει σχολές και τμήματα με βάση τις ανάγκες της αγοράς»

Το Σχέδιο «Αθηνά» δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής του νόμου-πλαισίου, του αντιδραστικού αυτού νόμου, που ήρθε το προηγούμενο διάστημα και ουσιαστικά ανοίγει την πόρτα για τις ιδιωτικοποιήσεις στα πανεπιστήμια, εφαρμόζοντας τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Σχέδιο «Αθηνά» και εδώ στην Κομοτηνή, αλλά και πανελλαδικά, δεν ήταν ένα πρόχειρο σχέδιο, ήταν ένα σχέδιο καλά μελετημένο, με σκοπό να δημιουργήσει σχολές και τμήματα με βάση τις ανάγκες της αγοράς, με βάση τις ανάγκες της κερδοφορίας τους και της εξυπηρέτησης των κερδών των μονοπωλίων. Αυτό είναι ως απάντηση στην τοποθέτηση του συναδέλφου από τη ΔΑΠ, ο οποίος και η παράταξή του στηρίζουν ουσιαστικά το Σχέδιο «Αθηνά», αλλά σε κάθε σχολή προβάλουν «να μη συγχωνευτεί η δικιά μου, να συγχωνευτεί του γείτονα».

Για τον ρόλο των παρατάξεων «Τακτική από τις καθεστωτικές παρατάξεις, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, να προβάλλεται στο πανεπιστήμιο το απολιτίκ»

Αυτό έρχεται και ως αποτέλεσμα μιας γενικότερης τακτικής των τελευταίων χρόνων, να προβάλλεται στο πανεπιστήμιο από τις καθεστωτικές κυρίως παρατάξεις, της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, το απολιτίκ. Και αυτό έχει περάσει ως ένα βαθμό και στο σύνολο της κοινωνίας. Εμείς χαιρετίζουμε φυσικά τις αντιδράσεις όλων των φοιτητών και τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις και μολονότι σε κάθε σχολή δεν ακολουθήσαμε αυτό που έκαναν άλλες πολιτικές δυνάμεις, να πετάξουν την πολιτική τους μάσκα και την ιδεολογία τους και να χωθούν σε κάτι ανεξάρτητο, εμείς εμείναμε στο δικό μας πολιτικό πλαίσιο, το οποίο έχει καθαρά αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή στόχευση και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που βλέπει στη ρίζα του προβλήματος, ωστόσο στηρίξαμε καθημερινά και δίναμε τη μάχη μαζί με χιλιάδες φοιτητές, που αηδιασμένοι από τον εκφυλισμό που υπάρχει σήμερα στο φοιτητικό κίνημα, τσουβάλιασαν όλες τις πολιτικές δυνάμεις και αποφάσισαν να κατέβουν με τη μάσκα του αχρωμάτιστου. Εμείς και σε αυτούς απευθυνόμαστε, πάλι με βάση το ταξικό κριτήριο, και τους απλώνουμε το χέρι στους αγώνες και τους καλούμε σε πιο μαζικούς ακόμα αγώνες, με ταξικό προσανατολισμό.

Αλέξανδρος, Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση, Για το Σχέδιο «Αθηνά» «Θέλει να δημιουργήσει τον εργαζόμενο του αύριο, που θα παίρνει 400 ευρώ, που θα δουλεύει ανασφάλιστος ή με ημιαπασχόληση»

Το Σχέδιο «Αθηνά», πέρα από το ότι είναι αντιεπιστημονικό και πρόχειρο, δεν είχε μόνο μια στόχευση, να κάνει εξορθολογισμό των οικονομικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά είχε έναν πολύ βαθύτερο στόχο. Θέλει να δημιουργήσει τον εργαζόμενο του αύριο, που θα παίρνει στην καλύτερη περίπτωση τα 400 ευρώ, που θα δουλεύει είτε ανασφάλιστος, είτε με ημιαπασχόληση. Δεν είναι τυχαίο ότι με το Σχέδιο «Αθηνά» συγχωνεύονται τμήματα κυρίως ανθρωπιστικών επιστημών, γιατί καταλαβαίνουμε ότι ένας τέτοιος αυριανός εργαζόμενος δε θα παράγει κέρδος για την αγορά και για το κεφάλαιο. Την ώρα που καταργούν κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και πρόνοιας, που βλέπουμε να κλείνουν νοσοκομεία, καταλαβαίνουμε ότι δε χρειάζεται ένας κοινωνικός λειτουργός τη στιγμή που δεν τους παράγει κάποιο κέρδος.

Για τον ρόλο των παρατάξεων «Ο αγώνας των φοιτητών και όλα τα ρεύματα πρέπει να γίνουν ένας συνειδητός ριζοσπαστικός αγώνας»

Όπως ισχύει και στην κοινωνία, υπάρχουν διάφορα ρεύματα και τάσεις μέσα στη νεολαία, ειδικά στη σπουδάζουσα. Υπάρχει ένα ρεύμα, που λέει ότι είναι μόνο το Σχέδιο «Αθήνα» και το βλέπει λίγο συντεχνιακά, είναι άλλος που το τμήμα του δε συγχωνεύεται και αδιαφορεί για τα άλλα που συγχωνεύονται και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό συνδέεται και με το νόμο-Διαμαντοπούλου και με την αξιολόγηση, ότι με την αξιολόγηση μπορεί και αύριο και μεθαύριο να κλείσει ένα τμήμα. Είναι και κάποιοι άλλοι που αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά τα προωθεί η κυβέρνηση και γίνονται λίγο πιο ανατρεπτικοί και ριζοσπαστικοί και υπάρχει και μια τάση μέσα στους φοιτητές, που λέει ότι όλα αυτά τα προωθεί το μεγάλο κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Συνθήκη της Μπολόνιας κ.ο.κ. Για εμάς όλος αυτός ο αγώνας των φοιτητών και όλα αυτά τα ρεύματα πρέπει να γίνουν ένας συνειδητός ριζοσπαστικός αγώνας απέναντι σε όλες αυτές τις πολιτικές, ώστε να βγει κι η νεολαία αύριο στο δρόμο να πει ότι υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς Σχέδιο «Αθηνά», χωρίς χρέη, χωρίς μνημόνια, και να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Κώστας, Αυτόνομα Σχήματα, Για το Σχέδιο «Αθηνά», «Το σύστημα σήμερα αρχίζει να αναζητά απλούς υπηρέτες»

Το Σχέδιο «Αθηνά» δεν είναι απλώς μια συνέχεια του νόμου-Διαμαντοπούλου. Εντάσσεται σε μία τακτική του κράτους, που από το 2006 και το 2007 προσπάθησε για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, θέλοντας να μετατρέψει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε έναν αρωγό στις εταιρίες και τις επιχειρήσεις, για να εξυπηρετεί το πανεπιστήμιο τις ανάγκες της αγοράς. Τότε δεν πέτυχε, γιατί το φοιτητικό κίνημα απάντησε. Αλλά η απάντησή του δεν ήταν συνολική, αφού απλώς ανέβαλε την πραγματοποίηση αυτού, που ήρθε ξανά με το νόμο-Διαμαντοπούλου και τώρα ξαναέρχεται αποσπασμένα με το Σχέδιο «Αθηνά». Το Σχέδιο «Αθηνά» παράλληλα έχει κι άλλες παραμέτρους. Οι ανθρωπιστικές σχολές κατ’ ουσίαν περιορίζονται και τεχνοκρατικοποιούνται, κάτι που το βλέπουμε στη Δυτική Ευρώπη εδώ και πού καιρό, καθώς το σύστημα σήμερα αρχίζει να αναζητά απλούς υπηρέτες.

Για τον ρόλο των παρατάξεων «Απόδειξη του ότι το φοιτητικό σύνολο πλέον δε συμβιβάζεται με τον παρωχημένο συνδικαλισμό»

Για την αντίδραση που είχαμε στο Σχέδιο «Αθηνά», ήταν μια απόδειξη του ότι το φοιτητικό σύνολο πλέον δε συμβιβάζεται με τον παρωχημένο συνδικαλισμό, αυτόν τον συνδικαλισμό που είναι βασισμένος στις παρατάξεις και οι παρατάξεις είναι αυτές που υποτίθεται βγαίνουν μπροστά. Είδαμε δομές από τα κάτω, που το πολιτικό στοιχείο, αυτό που ονομάζουμε «απολίτικο» δεν ήταν τίποτα άλλο από την αρχή της αμφισβήτησης. Η αμφισβήτηση μπορεί να περάσει σε ένα ποιοτικό άλμα συνείδησης μέσω ριζοσπαστικών διαδικασιών. Έτσι ριζοσπαστικοποιείται και το άτομο. Αυτές οι διαδικασίες, που δεν μπόρεσε να κατανοήσει η Αριστερά και που απεχθάνεται η Δεξιά, γιατί εμπεριέχουν την ελευθερία του ατόμου, έχουν το βασικό στοιχείο ότι υπάρχει μέσα αμεσοδημοκρατία και σπάνε οι λογικές της ανάθεσης. Το κάθε άτομο εκφράζεται και δημιουργεί μέσω αυτών των διαδικασιών και πατάει πάνω στο συνολικό πρόταγμα, το οποίο δεν προκύπτει έξω από το σύνολο, δηλαδή δεν έρχεται από παραταξιακές και κομματικές γραμμές, αλλά προσανατολίζεται από την ίδια την άποψη του ατόμου, που συνδιαμόρφωση με των άλλων, θέτει στόχους. Αυτοί οι στόχοι βέβαια πρέπει να φύγουν από το συντεχνιακό, το οποίο είναι και το κύριο πρόβλημα γιατί το Σχέδιο «Αθηνά» δεν μπορεί να νικηθεί μόνο από το φοιτητικό κίνημα, αλλά είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Όπως υπόθεση όλης της κοινωνίας είναι και η απάντηση στη συνολική εκμετάλλευση και την εξαθλίωση, που έρχεται αυτή τη στιγμή από το καπιταλιστικό σύστημα. Άμα υπάρχει ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, το συντεχνιακό θα σπάσει και αυτό το είδαμε κιόλας. Δηλαδή, όταν οι καταλήψεις στην Κομοτηνή δεν έμειναν μόνο στο Σχέδιο «Αθηνά», αλλά πήγαν και στους γιατρούς, κατέβηκαν και κάλεσαν κι οι ίδιοι σε διαδήλωση ενάντια στο χρυσό, συμμετείχαν σε αντιφασιστικά συλλαλητήρια.

Δημήτρης, Αριστερή Ενότητα, Για το Σχέδιο «Αθηνά» «Γίνεται μια κοπτοραπτική με οικονομικά κριτήρια»

Ήδη από το νόμο-Διαμαντοπούλου με τα Συμβούλια Διοίκησης έγινε μια πολύ έντεχνη προσπάθεια να εισαχθεί ο ιδιώτης μέσα στο πανεπιστήμιο, καθώς εξωπανεπιστημιακοί θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη διοίκηση του πανεπιστημίου και να καθορίζουν τα οικονομικά του. Και κανείς δεν μας λέει ότι αυτοί οι εξωπανεπιστημιακοί δεν μπορούσαν να είναι ιδιώτες. Έρχεται λοιπόν ένα Σχέδιο «Αθηνά» άμεσα συνυφασμένο με αυτόν το νόμο, που στοχεύει πρώτον σε έναν οικονομικό εξορθολογισμό με κάποια όμως βασικά χαρακτηριστικά. Έναν οικονομικό εξορθολογισμό, ο οποίος διαλύει κατά κόρον τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τις κλείνει τη μία μετά την άλλη. Κι αυτό είναι ολοφάνερο κι από τη δική μας περιοχή, στην οποία το Πολιτικών Επιστημών, τη μία με τα δικά τους δήθεν εκπαιδευτικά κριτήρια μπορούσε να συγχωνευτεί με το ΔΟΣΑ και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, την άλλη όμως με τα ίδια εκπαιδευτικά κριτήρια μπορούσε να συγχωνευτεί με την Κοινωνική Διοίκηση. Βλέπουμε λοιπόν ότι γίνεται μια κοπτοραπτική με οικονομικά κριτήρια, η οποία στοχεύει αφενός στην κατάργηση των ανθρωπιστικών επιστημών επειδή δεν έχουν κανένα κέρδος για τους μεγάλους επιχειρηματίες, κι από την άλλη σε μια στήριξη των οικονομικών τμημάτων, τα οποία θα μπορέσουν να αποφέρουν κέρδη για τις επιχειρήσεις. Το δεύτερο, που αφορά και τα επαγγελματικά δικαιώματα, είναι ότι αυτή τη στιγμή δημιουργούν κατευθύνσεις μέσα σε σχολές μεγάλες και σε τμήματα, από τις οποίες οι φοιτητές βγαίνουν με «κουτσουρεμένα» επαγγελματικά δικαιώματα, βγαίνουν λοιπόν ζημιωμένοι αύριο στην αγορά εργασίας, με πολύ λιγότερες πιθανότητες να βρουν μεθαύριο δουλειά. Και βγαίνουν όχι επιστήμονες, αλλά εξειδικευμένοι εργαζόμενοι, εργαζόμενοι των 400 ευρώ.

Για τον ρόλο των παρατάξεων «Ο συνδικαλισμός, που έχουν θέσει ως κυρίαρχο πρότυπο συνδικαλισμού οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έχει απογοητεύσει τους φοιτητές»

Έχει περάσει μια αντίληψη στο πανεπιστήμιο, που κατά κύριο λόγο οφείλεται στις καθεστωτικές παρατάξεις, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, η οποία ενισχύει ένα πελατειακό σύστημα, που λέει στο φοιτητή ότι εμένα θα με ψηφίσεις γιατί σου κερνάω σφηνάκια. Ενισχύει δηλαδή το ίδιο πελατειακό σύστημα, που είχαν στήσει τόσα χρόνια στην κοινωνία η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Και προς αυτήν την κατεύθυνση, προσπαθούν αυτές οι παρατάξεις να θέσουν σε μία αδράνεια τους φοιτητικούς συλλόγους, έτσι ώστε να περάσουν αυτές οι πολιτικές, τις πολιτικές των κομμάτων τους, μέσα στο πανεπιστήμιο. Ο φοιτητής βλέποντας αυτά τα πράγματα και θεωρώντας ότι λειτουργεί έτσι ο φοιτητικός συνδικαλισμός απογοητεύεται, δεν έχει τη διάθεση να συμμετέχει, δεν έχει τη διάθεση να εμπιστευτεί σχήματα, που νομίζω ότι εμφανώς είναι διαφορετικά από αυτές τις παρατάξεις ως προς τον τρόπο που λειτουργούν και βάζει όλους συλλήβδην στο ίδιο «καζάνι». Για αυτό οι φοιτητές δεν μπορούν ως ένα μεγάλο βαθμό, και το δέχομαι, να στραφούν σε σχήματα ή συλλογικότητες, γιατί ο συνδικαλισμός, που έχουν θέσει ως κυρίαρχο πρότυπο συνδικαλισμού οι δύο καθεστωτικές παρατάξεις τους έχει απογοητεύσει. Κι αυτό είναι ένα πράγμα το οποίο πρέπει να σπάσει.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.