Ξε-χαραξε ο διχασμος!!!

Ό, τι περισσότερο εντυπωσίασε μετά την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών στο ελληνικό κοινοβούλιο, ήταν η πληθώρα αναρτήσεων στα social media  από όσους ήταν ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ και Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΡΕΣΒΕΥΑΝ ΤΟ ΣΩΣΤΟ. Και όχι μόνον ότι αυτοί πρέσβευαν το σωστό αλλά και ότι ήταν οι πραγματικοί ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, με απόλυτη καταδίκη της αντίθετης άποψης και τον στιγματισμό της ως προδοτικής.
 
Μετρήσαμε έτσι ουκ ολίγες  αναρτήσεις που οι άλλοι ήταν ΠΡΟΔΟΤΕΣ,  σφιχτήκαμε αλλά και φοβηθήκαμε, και… αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι ο διχασμός του έθνους είναι το πάγιό μας «σπορ». Το έγραφε εξάλλου και  ο Ροϊδης από το 1876 κιόλας, και μας το θύμισε ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος στο «Βήμα»: «Εκαστος τόπος έχει την πληγήν του, η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τον πατριωτισμόν».
 
Αλλά το ζήτημα δεν έγκειται ακριβώς στον διχασμό ως «σπορ», αλλά ως ιστορική πραγματικότητα της χώρας, η τελευταία τροπή διχασμού στην οποία ήταν ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ.
 
Ο Εμφύλιος με ό,τι σήμαινε… Αλληλοσκοτωμούς, κατηγορίες για προδοσία, αίσθηση αχαλίνωτης ισχύος από τους  ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ, έγερση των πιο ποταπών ενστίκτων εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης του αδύναμου να τραφεί, ευκαιρία για γιουρούσια, εξαφάνιση και κλοπή περιουσιών των κατεχόντων ακίνητα που όμως τώρα πεινούσαν.
 
Εμφύλιος που προκαλείται από τη διάθεση να επιβάλλεις ως σωστή τη δική σου ΜΟΝΟΝ ΑΠΟΨΗ, που ΑΝΤΛΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ και ΣΦΑΓΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ τάχα, αλλά όπως περίτρανα αποδείχτηκε στην περίπτωση του Εμφυλίου από τα κίνητρα προσωπικής κυρίως ευδοκίμησης, από τη διάθεση να γίνουμε επιτέλους κάποιοι, σφάζοντας ακόμη και τον διπλανό…
 
Αυτή τη διάθεση ισχύος, αυτή την απόλυτη βεβαιότητα στο όνομα της πατρίδας, η πλειοψηφία τη θεωρεί ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από τυφλή βία στο όνομα της ισχύουσας πλειοψηφίας, αφού
 
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΡΟΠΑΛΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ, ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ…
 
Ας το σκεφτούμε… Λίγο πιο εκεί, είναι ο νόμος του Δαρβίνου για την επιβίωση του ικανότερου να συμβιβαστεί και να επιβιώσει, κι ακόμη παρακεί ο ναζισμός και ο φασισμός…
 
Κι εμείς ώρα δεν είναι μετά τόσα αρνητικά ιστορικά παραδείγματα να αρχίσουμε να σεβόμαστε  τον διάλογο, ακούοντας  και την αντίθετη γνώμη ως γνώμη;
 
Στη δύναμη και στην ισχύ μήπως μόνον ομνύουμε;

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.