Το κρισιμο τη νεα χρονια ειναι να αναγνωρισουμε την πραγματικοτητα οπως ειναι και οχι οπως θα θελαμε να ειναι, για να μπορεσουμε επιτελους να τη διαχειριστουμε

Οι άνθρωποι μπορούν να προβλέψουν το μέλλον μόνο όταν συμπίπτει με τις επιθυμίες τους, και τα πιο κατάφορα προφανή γεγονότα μπορούν να αγνοηθούν αν είναι ανεπιθύμητα… Πιστεύω ότι είναι δυνατόν να είναι κάποιος πιο αντικειμενικός από τους περισσότερους από εμάς, αλλά αυτό περιλαμβάνει ηθική προσπάθεια. Δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τα δικά του υποκειμενικά συναισθήματα, αλλά τουλάχιστον μπορεί να τα αναγνωρίσει και να προσαρμοστεί ανάλογα.
 

 
Μια εκλογική χρονιά, που από πολλές απόψεις αποτέλεσε σημείο καμπής τόσο για ην χώρα όσο και για τους πολίτες της, ήταν το 2019, με το οποίο κλείνει μια δεκαετία στην οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι μαζί με τα μνημόνια, ζήσαμε την κατάρρευση της παντοδυναμίας αυτού που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως  «Ελληνικό Όνειρο».
 
Έτσι το 2019, το πρώτο κατ’ όνομα μεταμνημονιακό έτος (κατ’ όνομα γιατί ως χώρα είμαστε ακόμα περιορισμένοι, και από τους δανειστές, αλλά κυρίως από την αδυναμία του ελληνικού κράτους να προσαρμοστεί και να λειτουργήσει ανάλογα με τις σύγχρονες συνθήκες προς όφελος των πολιτών του) είδαμε αλλαγές τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, με τις οποίες θα προχωρήσουμε στα επόμενα χρόνια.
 
Όμως πέρα από την πολιτική αλλαγή, είδαμε τον δημόσιο λόγο να καταρρέει, απότοκο τόσο της Insta-ζωής μας, όπου οποιοδήποτε πάθος και οργή διαρκεί για όσο μας πάρει να κυλίσουμε παρακάτω, και να δούμε το επόμενο cat meme.
 
Έτσι λοιπόν πορευόμαστε στη νέα δεκαετία, ένα χρόνο γηραιότεροι, ίσως όχι σοφότεροι, αλλά με τη βεβαιότητα ότι έχουμε εμείς το απόλυτο δίκιο, και, για να δανειστούμε μια φράση η οποία φορέθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια, αν αυτό που πιστεύουμε δεν συνάδει με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
 
Έτσι στο τέλος της δεκαετίας, οι αλλαγές και οι μεταλλάξεις επιταχύνονται συνεχώς, αλλά εμείς προχωράμε όλο και περισσότερο στις απομονωμένες μας ομάδες, μακριά από οτιδήποτε μπορεί να είναι δυσάρεστο, ή να είναι αντίθετο σε αυτό που πιστεύουμε εμείς.
 
Όλα βέβαια δεν είναι χαμένα, μιας και είδαμε πως μορφώματα που έθρεψε η κρίση αλλά και η οργή των πολιτών, όπως η Χρυσή Αυγή, να βλέπουν τις δυνάμεις τους να κάμπτονται και να βρίσκονται εκτός βουλής.
 
Το δηλητήριο που τα εξέθρεψε όμως, αυτό των πρώτων ετών των μνημονίων, παραμένει ενεργό στο πολιτικό σύστημα, ανεξάρτητα από παρατάξεις, και περιμένει πάντα τον ακραίο πολιτικό λόγο για να ξυπνήσει.
 
Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη χώρα ήταν και παραμένει ο οικονομικός, μιας και παρά τις διαβεβαιώσεις και τους πανηγυρισμούς για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την ανάπτυξη που έρχεται, η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση.
 
Ήδη τα μηνύματα από την  παγκόσμια οικονομία είναι ανησυχητικά, από όποιους θέλουν να το δουν, κυρίως γιατί οι παράγοντες που έφεραν την μεγάλη κρίση του 2008 στο εξωτερικό, τα απόνερα της οποίας κλυδώνισαν μια ελληνική οικονομία η οποία ήταν πλήρως απροετοίμαστη για αυτά, συνεχίζουν να υφίστανται, και τα σύννεφα στον ορίζοντα πυκνώνουν.
 
Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν, το κρίσιμο είναι να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα, όχι όπως επιθυμούμε να είναι, αλλά στις πραγματικές της διαστάσεις, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε.
 
Διαφορετικά, η τελευταία δεκαετία, και όλες οι θυσίες, μικρές ή μεγάλες, έγιναν μάταια, και η νέα δεκαετία, θα είναι άσκηση στη ματαιότητα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.