Το διαρκές πολιτικό come back του Ιλχάν Αχμέτ

Τον έχουν αποκαλέσει «πολιτικό φαινόμενο», διαθέτει ορκισμένους φίλους και άσπονδους εχθρούς, μετέχει σταθερά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2004 για το εθνικό κοινοβούλιο, έχοντας κλείσει μόλις φέτος τα 47 του χρόνια.

Ο Ιλχάν Αχμέτ δεν είναι σίγουρα μια τυχαία πολιτική προσωπικότητα που μπορείς να την προσπεράσεις αδιάφορα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό, όταν, έχοντας πολιτευτεί με τέσσερα διαφορετικά κόμματα κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει πολιτικά αλλά και να επαυξάνει την εκλογική του επιρροή μετά κάθε εκλογική αναμέτρηση, εάν εξαιρέσει κανείς τον Ιανουάριο του 2015, τότε που θεωρήθηκαν ως …αποτυχία οι σχεδόν 6.000 σταυροί του με το ΠΟΤΑΜΙ, σε συνθήκες ούριου ανέμου για τα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ.

Μικρός, του άρεσε να παίζει μπάσο και τα ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του ΄80 και δεν περνούσε καθόλου από το μυαλό του η ενασχόληση με την πολιτική. Αποφοιτώντας από το Τζελάλ Μπαγιάρ, το βλέμμα του στράφηκε στην αναζήτηση μιας καλής νομικής σχολής για να εντρυφήσει στην αγαπημένη του επιστήμη. Κάπως έτσι, το 1989 τον βρίσκει να εγγράφεται στο «Istanbul Universitesi» (Πανεπιστήμιο Κων/πολης) απ΄ όπου θα αποφοιτήσει το 1993. Εκείνο που καθορίζει όμως την ζωή του και τη μετέπειτα πορεία του είναι η γνωριμία του με την Μπελγκίν Χακή, κόρη γνωστού εμπόρου Ραχήμ της Κομοτηνής και εγγονή, τού για δεκαετίες βουλευτή της μειονότητας, Οσμάν Ουστουνέρ.

Παντρεύτηκαν το 1993 και απέκτησαν την Μπουκέτ το 1996 που φοιτά σήμερα στην Φαρμακευτική Σχολή του ΑΠΘ και τον κατά τρία χρόνια μικρότερό της, Καάν, που πηγαίνει στην δευτέρα λυκείου, στο δεύτερο λύκειο Κομοτηνής.

Κάνοντας άσκηση στο γραφείο του παλαιού πολιτευτή της Ν.Δ., Δημοσθένη Χατζόπουλου, ανοίχτηκε μπροστά του η προοπτική ενασχόλησης με τα κοινά, σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε στο νομό Ροδόπης και η Ν.Δ. προσπαθούσε να δημιουργήσει μία ομάδα νέων στελεχών ως αντίβαρο σε αυτή την πολιτική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στην μειονότητα.

Η υποψηφιότητά του το 2004 στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. ήρθε ως φυσικό απότοκο της σχέσης που δημιουργήθηκε με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Άλλωστε, ο ίδιος από τότε δηλώνει πιστός στις ιδέες του πολιτικού φιλελευθερισμού αλλά στρατευμένος στον αγώνα για την πλήρη εφαρμογή της Ισονομίας και Ισοπολιτείας στην Θράκη, χωρίς αστερίσκους και παρενθέσεις. Ήταν η εποχή που ο μετέπειτα πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής εξήγγειλε από την Κομοτηνή «την σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική» της Ν.Δ. και ο Ιλχάν, με 13.500 ψήφους γινόταν ο πρώτος και τελευταίος μέχρι σήμερα, βουλευτής της Ν.Δ. από τον χώρο της μειονότητας, μετά το 1985 στο νομό Ροδόπης.

Το 2007 αύξησε τις ψήφους του σε σχεδόν 15.000, αλλά κάτι συνέβη εκείνη την βραδιά και αν και νικητής στη συνείδηση των ψηφοφόρων του, έμεινε εκτός Βουλής… Το 2009 δεν έπεσε και πάλι κάτω από τις 9.000 ψήφους σε συνθήκες ήττας του κόμματός του με 10 μονάδες διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και αμέσως μετά ήρθε το τέλος της πολιτικής του σχέσης με τη Ν.Δ.

Ήταν Νοέμβρης του 2009, ο Αντώνης Σαμαράς αναλάμβανε πρόεδρος της Ν.Δ. μετά την σκληρή εσωκομματική μάχη στην διάρκεια της οποίας ο Ιλχάν στάθηκε στο πλευρό της Ντόρας Μπακογιάννη. Την επόμενη μέρα της εκλογής Σαμαρά, διακήρυττε ότι τίποτα δεν τον συνέδεε πλέον με αυτόν τον χώρο, που ο ίδιος τον κατέτασσε στα όρια της άκρας δεξιάς, πολύ προτού ενταχθούν εκεί οι Άδωνης, Πλεύρης και Βορίδης…

Το 2012 πολιτεύτηκε με την Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, έλαβε 10.500 σταυρούς προτίμησης, ήρθε μόνος του ουσιαστικά δεύτερος πίσω από το ΠΑΣΟΚ στη Ροδόπη, αλλά δεν πήρε την έδρα γιατί το κόμμα του δεν μπήκε στην Βουλή. Ένα μήνα μετά, θα δεχτεί και θα αποδεχτεί πρόταση του Φώτη Κουβέλη για εκλογική συμπόρευση με τη ΔΗΜΑΡ. «Κρατάμε τις διαφορές μας αλλά τονίζουμε αυτά που μας ενώνουν» τόνισαν και οι δύο: “την πίστη μας στην δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις κοινές αξίες του πολιτικού φιλελευθερισμού και του γαλλικού διαφωτισμού”. Αν και κατορθώνει να ξεπεράσει τους 12.000 ψήφους , μένει και πάλι εκτός νυμφώνος, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερδιπλασιάσει τις ψήφους του στην Ροδόπη τον Ιούνιο του 2012…

Υπάρχουν χριστιανοί που τον εχθρεύονται θεωρώντας τον πολύ ακραίο στις απόψεις του, όμως εκείνος διατηρεί φιλικούς και επαγγελματικούς δεσμούς με τους πιο γνωστούς χριστιανούς συμπολίτες του της Κομοτηνής. Έστειλε τα παιδιά του σε δημόσια σχολεία και η κόρη του σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη, ενώ ο Καάν ονειρεύεται από τώρα να σπουδάσει στην Νομική της Κομοτηνής.

Θαυμάζει ανθρώπους με μετριοπαθές προφίλ που δίνουν την μάχη στα κοινωνικά μέτωπα για την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι οι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης και Αθήνας, Γιώργος Καμίνης. Διατηρεί σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον οποίο έχει επισκεφθεί στην Πόλη, συμμετέχει στο όραμα για μια Ελλάδα των αξιών του Σταύρου Θεοδωράκη.

Παρόλα αυτά, τις ιδέες του δεν τις νερώνει χάριν της πολιτικής και αφτιά, όπως εξομολογείται στον περίγυρό του, δεν έχει ανάγκη να χαϊδέψει κανενός.

Ζει και βιώνει το «δισυπόστατο» του μειονοτικού της Θράκης που καλείται ταυτόχρονα να είναι ένας αγωνιστής των κοινωνικών δικαιωμάτων και συνεπής με τη μειονοτική του ταυτότητα… Να ελιχθεί ανάμεσα στις κοινωνικές προκαταλήψεις και την πίεση που ασκείται πάνω στη μειονοτική κοινωνία. Ν΄ ακούσει τα προβλήματα των μεν και των δε και να τα συγκεράσει χωρίς να ανοίξει πληγές σε κανέναν.

Στοίχημά του, αυτή την φορά να τα καταφέρει. Και να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει και πάλι ένας χρήσιμος βουλευτής για όλη την Ροδόπη, 8 χρόνια μετά την έξοδό του από την Βουλή.

Ό,τι κι αν γίνει την Κυριακή το σίγουρο, πάντως είναι ότι η Δευτέρα, θα τον βρει να περιδιαβαίνει τους δρόμους και τις λεωφόρους της Θράκης πάνω στην αγαπημένη του χιλιάρα SUZUKI v STORM που τον κάνει να νιώθει ελεύθερος και δεν την αποχωρίζεται ποτέ!