Να επιστρεψουμε στο φως

«Παραδοσιακά» στο τέλος κάθε έτους, οι δημοσιογράφοι και όσοι τέλος πάντων «κατέχουν» δημόσιο λόγο καλούμαστε να κάνουμε απολογισμό. Απολογισμό των όσων έγιναν και άφησαν το «στίγμα» τους στην κοινωνία, σε κάθε έναν και κάθε μία από εμάς, στον κόσμο όλο. Και συνήθως από τις πρώτες λέξεις κάθε σχετικού κειμένου, είναι οι εξής «Το 2023(εν προκειμένω) ήταν…».

Το κείμενο αυτό δεν θα είναι ένα κείμενο απολογισμού, δεδομένου ότι το 2023 για εμάς, όπως τουλάχιστον το βιώσαμε, ΔΕΝ ήταν…! Πέρασε απλά, όχι όμως αβασάνιστα και αυτό γιατί πέραν των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων που για εμάς δεν αφορούσαν μόνο κάποιες ημέρες ή έναν – δύο μήνες, αλλά ολόκληρη την χρονιά σε επίπεδο κάλυψης και ειδησεογραφίας, αυτά που έλαβαν χώρα το 2023 μας δυσκόλεψαν ίσως περισσότερο από ποτέ.

Πώς να σταθείς μπροστά από ένα μικρόφωνο ή το πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή ή την οθόνη μιας τηλεόρασης για να μεταδώσεις την είδηση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών και τα όσα ακολούθησαν; Πώς να μιλήσεις για τον θάνατο 57 ανθρώπων και τoν τραυματισμό άλλων τόσων, πώς να σταθείς και τι να πεις μπροστά στις εικόνες της μάζας των σιδερικών από τα καταστραμμένα βαγόνια, πώς να σταθείς και τι να πεις μπροστά στις εικόνες των θυμάτων και των οικογενειών τους.

Πώς να σταθείς απέναντι στις εικόνες του πολέμου, στην Ουκρανία και από τις 7 Οκτωβρίου και μετά στη Λωρίδα της Γάζας. Στις εικόνες των αμάχων πολιτών που λιμοκτονούν, στα συντρίμμια, στους γονείς που κλαίνε πάνω από τις σωρούς των παιδιών τους, και μια παγκόσμια κοινότητα που απλά αποτυγχάνει να διαφυλάξει το πρώτο και μέγιστο, την ανθρώπινη ζωή και ασφάλεια.

Πώς να σταθείς απέναντι στις εικόνες της βιβλικής καταστροφής πρώτα και κύρια από τις πυρκαγιές του Αυγούστου που κατέκαψαν ό,τι πράσινο υπήρχε στην Δαδιά και στις περιοχές της Ροδόπης που επλήγησαν, και ακολούθως στα «ποτάμια» που απέκτησε η Θεσσαλία από άκρη σε άκρη από την κακοκαιρία Daniel.

Τι να πεις και τι να πρωτοσκεφτείς για το ναυάγιο της Πύλου και  τον φρικτό απολογισμό σε νεκρούς, οι οποίοι  ξεκίνησαν για ένα ταξίδι προς το καλύτερο και πνίγηκαν στη μέση του Ιόνιου, ο αριθμός τους δε παραμένει και θα παραμείνει άγνωστος, με τις «επίσημες» ωστόσο αρχές να κάνουν λόγο για 84 επιβεβαιωμένους νεκρούς και περισσότερους των 400 αγνοουμένων…

… για τα θύματα  της οπαδικής βίας, τις γυναικοκτονίες, τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και της ΕΛΑΣ που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος όπως το συγκλονιστικό του θανάτου των δύο πιλότων του καναντέρ που έπεσε την ώρα που επιχειρούσαν στην πυρκαγιά στον Πλατανιστό Ευβοίας, τις απώλειες συμπολιτών, πολιτών και παγκόσμιων προσωπικοτήτων, που τόσους πολλούς αποχαιρετίσαμε το 2023, τα «βιασμένα» και κακοποιημένα από χέρι ανθρώπου ζώα.

Το παρών δεν είναι ένα κείμενο που στοχεύει στο να εκβιάσει συναισθήματα, ούτε να απογοητεύσει ή να προκαλέσει θλίψη ή πολύ δε περισσότερο φόβο. Είναι μια ειλικρινής έκφραση των όσων το 2023 κληθήκαμε να κοινωνήσουμε σε εσάς, και άρα να διαχειριστούμε πρωτίστως με ψυχραιμία, σεβασμό στα γεγονότα και κυρίως στα πρόσωπα και την ενδεδειγμένη «απόσταση»!  

Ώστε να αντιπαραβάλουμε την ανάγκη μας να επιστρέψουμε στο φως. Ή έστω να ξεκινήσουμε τώρα την πορεία μας προς αυτό! Και αυτό είναι ένα διακύβευμα καθολικό. Γιατί όπως θέλουμε να πιστεύουμε έγινε σαφές σε μια ομιλία που κληθήκαμε φέτος να συμμετάσχουμε, η απάντηση στο βασικό ερώτημα «η δημοσιογραφία διαμορφώνει τους πολίτες ή το αντίστροφο» είναι η αμέσως ευκόλως, αλλά τελικά όχι τόσο εννοούμενη, ήτοι το δεύτερο.

Και σίγουρα τα ναυάγια, οι πυρκαγιές, οι σεισμοί, τα δυστυχήματα, οι απώλειες κ.ο.κ. δεν γίνεται να σταματήσουν ξαφνικά, μπορούμε όμως απέναντι σε αυτά να αντιτάξουμε την συλλογική προσπάθεια να εκμηδενιστούν, προτάσσοντας το μαζί, την ενσυναίσθηση, το νοιάξιμο για τον/τους άλλους, την παρουσία μας όπως έγινε στην περίπτωση των εθελοντών στις πυρκαγιές της Θράκης, όπως έγινε στην περίπτωση των καλλιτεχνών που στις αρχές του 2023 αντιτάχθηκαν συλλογικά και πρωτόγνωρα, στους δρόμους, στις θεατρικές και μουσικές τους σκηνές, στα πανεπιστήμια και τις καταλήψεις, απέναντι στις σχεδιαζόμενες από την κυβέρνηση αλλαγές σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Ώστε να μπορούμε πρωτίστως ως πολίτες και ακολούθως ο καθένας από το δικό του επαγγελματικό μετερίζι, εμείς από αυτό των δημοσιογράφων, να στεκόμαστε στην μεριά του «φωτός».

Και είναι σίγουρο πως το έτος που «ανοίγεται» μπροστά μας θα δώσει, καλώς ή κακώς, αρκετές ευκαιρίες να το δοκιμάσουμε!

Καλή Χρονιά,  γρήγορο νου,  σώφρονα λογισμό και καρδιά νήφουσα (νηφάλια) το 2024

Υ.Γ.: Δυο λόγια όμως για την επιλογή  του μότο του εξωφύλλου, που είναι ένα απόσπασμα από editorial στο περιοδικό «Εξώπολις» του αειμνήστου ποιητή Θανάση Τζούλη, ακαδημαϊκού, δασκάλου, εγερτήριας προσωπικότητας και καθοδηγητή  προς την πρόοδο και την κοινή προκοπή προσώπων και κοινωνίας. Ένα μότο που επιχειρεί να τινάξει τη σκόνη της απάθειας που σκεπάζει αρχές, θεσμικούς φορείς και πολίτες στη Θράκη, με πρώτο και απτό παράδειγμα την πλήρη σιγή της ροδοπίτικης κοινωνίας απέναντι στη συρρίκνωση και τον ακρωτηριασμό της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΔΠΘ. Απόλυτη σιγή, που διαπερνά όμως τους ακουστικούς μας πόρους και διαρρηγνύει τα κοινωνικά μας ιμάτια, αφού κανένας ούτε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι μάς απαντούν αν υπάρχουν πλεονεκτήματα βασισμένα σε ερευνητικά δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι οι ερήμην –ωραία δημοκρατία, και παιδαγωγικά!!!–  ληφθείσες αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας, που απαξιώνουν στην πράξη την ακαδημαϊκότητα απορρίπτοντας εκ προοιμίου τον διάλογο,  θα οδηγήσουν στην παρακμή και την απαξίωση ένα Τμήμα, το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, το οποίο χάριν του γνησίου έρωτος προς την επιστήμη των μελών του –στο μεγαλύτερο ποσοστό του και όχι κατ’ απόλυτο αριθμό– κατάφερε με το επιστημονικό έργο, το πάθος και την αλήθεια των διαμενόντων στην Κομοτηνή μελών του, να καταστήσουν το Τμήμα, το τρίτο επιλεγόμενο πανελληνίως από τα ομόλογά του, και την κοινωνία ανθούσα στα γράμματα και τον πολιτισμό.        

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.