Προσφυγας …κηπος

Κουφόβραση, κατάθλιψη, αφραγκίες, δεν αυγατίζουν πια τα … «μιστά», που έλεγε και η Αλίκη στην ταινία η «Λίζα και η άλλη», έχω και τα πονάκια της ηλικίας λόγω…αρθρίτιδας, το γλυκό μου έδεσε φθινοπωρινά, μεσημεριάτικα και ηλειακά… Ο γεωγραφικός προσδιορισμός της μελαγχολίας μου έχει αξία, αγαπητοί, γι’ αυτό και τον ενθέτω στην …περιγραφή. Απόκαμε ο κάμπος από τη ζέστη, οι καλοκαιρινές καλλιέργειες μαζεύτηκαν, η σταφίδα στέγνωσε στ’ αλώνι, το καλαμπόκι θερίστηκε, το πιπέρι επίσης και τώρα πια μόνο τ’ αμπέλια περιμένουν σειρά. Κι έτσι όπως δεν έβρεξε διόλου φέτος το καλοκαίρι-όλα τα νερά μαζεμένα τα έριξε φέτος στο καταχείμωνο- η γη κατακίτρινη και ξερή βγάζει τα πρωινά μια μεθυστική μυρωδιά γνώριμη εδώ… Μυρίζει όπως το βρεγμένο άχυρο, από την υγρασία που ξεπετάει η γη, όλη τη νύχτα. Υγρασία από τα ποτίσματα που «ξερνάει η γη», κι εκείνη ανεβαίνει αργά και νωχελικά στον αέρα λίγο μετά τη Δύση, πλημμυρίζοντας όλη την πεδιάδα με ομίχλη και σκιές.
 
Πώς να μη μελαγχολήσει ο τόπος μέσα σ’ αυτήν την ιδιότυπη λοχεία; Μοιάζει σαν επιλόχεια κατάθλιψη αυτό που μας πολιορκεί και μας στύβει την ψυχή και το θυμικό. Περπατώ τις νύχτες στον πεζόδρομο του χωριού και δεν βλέπω ούτε ακούω πια τζιτζίκια, ποτιστικά μπεκ ή πομόνες, περπατάω κι ακούω μοναχά τα βήματά μου στην άσφαλτο. Έφυγαν και οι τουρίστες, πήγαν στο καλό, λιγόστεψαν τα αυτοκίνητα στη δημοσιά, μονάχα κάτι σακαράκες των ξένων-εργατών γης- περνάνε το απόβραδο για τα ημιορεινά. Άλλοι, πάλι ξένοι, κυρίως Βούλγαροι, ψαρεύουν αυτή την εποχή στην τεχνητή λίμνη του Πηνειού μετά μανίας. Στις όχθες του νερού, που τραβήχτηκε αρκετά από τα ποτίσματα, κάθονται με υπομονή και περιμένουν. Τα ψάρια τους -ένα είδος μοναχά -είναι περίεργα μοιάζουν με χέλια και απ’ όσα μου λένε είναι νόστιμα αλλά έχουν πολλά ψιλά κόκαλα.
 
Προσπαθώντας να μπω σε αυτό το ποικίλο κάδρο του τόπου με τα χίλια πρόσωπα, χάνω τις άκρες μου, τις άκρες του… Στη διαδρομή από το σπίτι μου στην πόλη δεν υπάρχουν πολλά να δεις… Βίλες και νεόκτιστα χάρη στα σεισμοδάνεια, μεγάλες αυλές περίφραχτες, καθώς τα παλιά αμπέλια αστικοποιήθηκαν κι εκεί που φύτρωναν σταφίδες βλέπεις πια γκαζόν και βουκαμβίλιες, καλλιστήμονες και κανένα γιασεμί, αλόη-εδώ εμείς την αλόη την ξέρουμε ως «θανάτι», οι γνωστοί «αθάνατοι» των Κυκλάδων, και μανόλιες, ορτανσίες, καμέλιες… Οι τελευταίες ταιριάζουν πολύ στο κλίμα και στο τοπίο, παρά το γεγονός ότι είναι φερτές στην περιοχή…
 
Όμως, υπάρχει και ο αυθεντικός κηπαλάκος στο χωριό, φυτεμένος από χρόνια και συντηρημένος από τους ανιόντες μας μέχρι πριν λίγα χρόνια. Αυτός είναι μοντέλο, που φευ το παρατήσαμε ξεχασμένο. Μια μεγάλη πασχαλιά, με μωβ λουλούδια, αγιόκλημα-υπέροχο και ανθεκτικό-κισσός ατίθασος και πυκνός, αναρριχώμενες τριανταφυλλίτσες και μαζί γεράνια όλων των χρωμάτων. Ένα τέτοιο κήπο θέλω να διαμορφώσω κι εγώ στο σπίτι, το προσπαθώ σταθερά χρόνια τώρα. Θα είναι μια μικρή ΕΔΕΜ, με τη χλωρίδα που διαθέτω… Το πιο παλιό λουλούδι μου είναι ένας περίεργος κάκτος, αγορασμένος σε μικρό γλαστράκι στην Αθήνα, το 1980. Το μετακόμισα από Αθήνα σε Κομοτηνή, από Κομοτηνή εις Αμαλιάδα, και από Αμαλιάδα εις Άγιον Ιωάννην κι εκείνο υπομονετικό και ακούραστο με συνόδευε κρατώντας μου λες το χέρι. Την περασμένη άνοιξη τον μεταφύτευσα σε τρεις γλάστρες… Πρόκοψε και μεγάλωσε κι άλλο! Την μια την πήρε η Νατάσσα μου στην Πάτρα…
 
Οι τριανταφυλλιές μου είναι προέλευσης Καζακστάν… Τις έφερε στην Κομοτηνή παλιννοστήσασα φίλη από την μακρινή χώρα και μας έδωσε βλαστούς από τον κήπο της όταν τις κλάδεψε. Από την κρύα τους χώρα, στην κρύα Κομοτηνή κι από εκεί το 1994 εις Ηλείαν… Τις μεταφυτεύσαμε στη δική μας αυλή το 2001.
 
Έχω κι άλλους «πρόσφυγες» στον κήπο μου, όπως ένα υπέροχο φύλλωμα, που μετέφερα εδώ από την αυλή της Πάτρας, ανήκε στη θεία Ντίνα, που το κανάκευε και το συντηρούσε μέχρι το 1998, το φευγιό της…
 
Στο σπίτι μου επίσης φύτεψα και μια αυθεντική Φραγκοσυκιά… Είναι γεμάτη φέτος κι όλο απλώνεται στο φράκτη! Να μου θυμίζει τις συκαμινιές της Ικαριάς και ν’ ανασταίνομαι… Έχω και γαρδένιες… και δάφνες και πικροδάφνες και κουτσοπιές και αθάνατους… Έχω και πλατάνι και ξινά και καρυδιές και μια υπέροχη συκιά και κυδωνιά και μουριές… Οι τελευταίες είναι υβρίδια…
 
Το πιο αγαπημένο όμως φυτό μου είναι ένα ωραίο κακτοειδές, δεν ξέρω πώς το λένε, μου το έδωσε η μαμά το 1995 όταν έφυγα οριστικά από τη Θράκη για το Νότο… Το βαπτίσαμε «Το της μαμάς» κι έχω γράψει παλιότερα γι΄ αυτό… Το διατηρώ με τα χρόνια και τη θυμάμαι…
 
Η ενασχόλησή μου με τα φυτά μου, αγαπητοί, είναι θεραπεία… Το ξέρουν οι φίλοι κι οι αγαπημένοι μου… Το ξέρει κι η Φωτεινή… Στην τελευταία μας συνάντηση πριν μια εβδομάδα στην Αλεξανδρούπολη, άρτι αφιχθείσα από τον άλλο μας κήπο, τον ατίθασο και αυτόνομο της Ικαριάς, μου έδωσε ένα μικρό σακουλάκι με βολβούς… «Είναι τα κρινάκια του σπιτιού» μου είπε… «βάλτα κάπου στην αυλή σου… Σκάψαμε εκεί για να βάλουμε κι άλλα γεράνια και το χώμα ήταν γεμάτο από τέτοια. Πήραμε κι εμείς για τα σπίτια μας, να έχεις κι εσύ…»
 
Έκανα χαρές με τους βολβούς… τους μετανάστες βολβούς που ταξιδεύουν κι αυτοί όπως οι άνθρωποι. Εμείς τους ταξιδεύουμε, εμείς τους αναγκάζουμε για να λέμε την αλήθεια, καθώς στο παλιό σπίτι έμειναν πια μόνοι να αντέχουν χάρη στις εμμονές ανθρώπων, χλωρίδας και πανίδας… Θα τους φυτέψω τον Οκτώβρη σε καλή μεριά να βλέπουν ανατολή, όπως ακριβώς την έβλεπαν και στην αυλή του Χρυσοστόμου Ικαριάς… Κι άμα πιάσουν δεν θα το πω πουθενά ότι είναι φερτοί και «ξένοι»… Έτσι θα τους γλυτώσω από επιχειρήσεις «Ξένιου Δία» και άλλων συμπαρομαρτούντων… Βλέπεις την σήμερον ημέραν ψεύτης πρέπει να γίνεις και παράνομος για να γλυτώσεις τα σημαινόμενα του αληθινού βίου! Διαφορετικά πρέπει να … να γίνεις υβρίδιο!!! Τα τελευταία πωλούνται σε όλες τις μάντρες και έχουν «χαρτιά» και ταμπελίτσες…
 
Παρόλα αυτά, εγώ εξακολουθώ να έχω τις εμμονές, τις αφραγκίες και την κατάθλιψή μου… Ότι πρέπει για …να αντιποιηθώ το «προσφυγάκι δίχως πάσο», εδώ στην απέραντη αυλή της Άγριας Ελληνικής Δύσης, αγαπητοί, με φράουλες, καρπούζια και αραποσίτια…
 
Φιλιά
 
Υ.γ.: Περιμένοντας τη βροχή που όλο κι αναβάλλει στη Θράκη την επίσκεψή της… Κατάσταση γης δηλαδή σε παρατεταμένη λοχεία…
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.