Που βαδιζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το συμπέρασμα από την πρώτη Κυριακή της εσωκομματικής διαδικασίας του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του είναι ότι θα πρέπει να προβεί στην ενδοσκόπησή του, να επαναπροσδιορίσει την ιδεολογία του, τη θέση του στο πολιτικό στερέωμα της χώρας, όχι μόνον για να γνωρίζει πού στοχεύει χωρίς αυταπάτες αλλά για να είναι ειλικρινής απέναντι στην κοινωνία χωρίς να συντηρεί ψευδαισθήσεις στο εκλογικό σώμα. Η Δεξιά παραμένει Δεξιά, το πρόβλημα που τίθεται διαχρονικά είναι τι εκπροσωπεί στην πραγματικότητα κάθε κόμμα που ευαγγελίζεται την Αριστερά. Με το 45% των προτιμήσεων των μελών στον κ. Κασσελάκη, την προσχώρηση του κ. Παππά, τον οποίο ανέσυρε από την αφάνεια ο Αλέξης Τσίπρας, τους θεατρινισμούς του κ. Αποστολάκη στην Μακρόνησο, την αμφίσημη συμπεριφορά του κ. Πολάκη και όχι μόνον, δεν νομίζω ότι έχει σημασία ποιος θα εκλεγεί την Κυριακή, ο κ. Κασσελάκης ή η κ. Αχτσιόγου. Το ερώτημα που ανέκυψε από την πρώτη Κυριακή, ζητά επιτακτικά απάντηση. Τι εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Έχει σχέση με την Αριστερά πέραν της ρητορικής; Διότι ούτε η κυβερνητική του θητεία έπεισε γι’ αυτό.

Βέβαια, στη διαμόρφωση του αποτελέσματος της επικράτησης του κ. Κασσελάκη, συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό η νεολαία. Πλησίασε ο κ. Κασσελάκης τους συριζαίους με τρόπο απολίτικο, αυτό που είναι δηλαδή ο ίδιος, όπως αποκαλύφθηκε, αυτό που είναι και η νεολαία σε μεγάλο ποσοστό, και αυτή του το ανταπέδωσε. Γιατί;

Θυμάμαι όταν το 1961 μετακομίσαμε στη Θεσσαλονίκη, ο πατέρας μου με πήρε μαζί του στην πρώτη, πολύ μικρή συγκέντρωση του Ανένδοτου στην πλατεία Αριστοτέλους, έζησα έφηβος το πάθος των συγκεντρώσεων που ακολούθησαν, τα Ιουλιανά, τις λαϊκές αντιδράσεις στις βασιλικές κυβερνήσεις Νόβα, Τσιριμώκου, Στεφανόπουλου, την επέλαση της δικτατορίας μπροστά στον αναμενόμενο εκλογικό θρίαμβο της Ένωσης Κέντρου, το Πολυτεχνείο. Ήταν τα ίδια που είχαν βιώσει και οι μεγαλύτεροι από εμένα αλλά και οι μικρότεροι που ακολούθησαν. Μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Με το 45% των προτιμήσεων των μελών στον κ. Κασσελάκη, την προσχώρηση του κ. Παππά, τον οποίο ανέσυρε από την αφάνεια ο Αλέξης Τσίπρας, τους θεατρινισμούς του κ. Αποστολάκη στην Μακρόνησο, την αμφίσημη συμπεριφορά του κ. Πολάκη και όχι μόνον, δεν νομίζω ότι έχει σημασία ποιος θα εκλεγεί την Κυριακή, ο κ. Κασσελάκης ή η κ. Αχτσιόγου. Το ερώτημα που ανέκυψε από την πρώτη Κυριακή, ζητά επιτακτικά απάντηση. Τι εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Έχει σχέση με την Αριστερά πέραν της ρητορικής; Διότι ούτε η κυβερνητική του θητεία έπεισε γι’ αυτό

Σύμφωνα με τον Καρλ Μανχάιμ που επεξεργάστηκε την έννοια της γενιάς, η γενιά δεν περιορίζεται σε μια ηλικιακή ομάδα που δημιουργείται με τη φυσική ανανέωση του πληθυσμού. Σύμφωνα με τον ορισμό του μια γενιά είναι μια ομάδα με ιδιαίτερη ταυτότητα, η οποία σηματοδοτείται από ένα θεμελιακό γεγονός γύρω από το οποίο σχηματίζονται νέες προβληματικές και νέοι πολιτικοί διαχωρισμοί, στους κόλπους του ίδιου κοινωνικού και πολιτισμικού χώρου. Τα μέλη της μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες. Γι’ αυτό το τέλος του Ψυχρού πολέμου είναι η κομβική ημερομηνία διαχωρισμού των γενεών. Τα κομμουνιστικά κόμματα κυνηγήθηκαν, τα σοσιαλδημοκρατικά μπροστά στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού μεταλλάχθηκαν διατηρώντας μόνον τις ταμπέλες τους, η εκτόξευση της τεχνολογίας τα μετάβαλε όλα σε εικόνες επιδρώντας στη νεολαία που δεν είχε βιώματα να αντισταθεί. Έκτοτε γεννήθηκαν οι νέοι σε «ρευστούς καιρούς» στους οποίους οι επιθυμίες προβάλλονταν και ενισχύονταν, αμφισβητώντας τις βεβαιότητες του ψυχρού πολέμου, την ικανοποίηση του συνόλου των ανθρώπινων αναγκών. Τόσο «ρευστοί καιροί» ώστε είναι μνημειώδης η δήλωση του Μάριο Μόντι τον Φεβρουάριο του 2012 ως πρωθυπουργού, ο οποίος κάλεσε τους νέους «να συνηθίσουν στην ιδέα ότι δεν θα μπορούν να έχουν μια μόνιμη δουλειά για όλη τους τη ζωή» και χαρακτήρισε τη μόνιμη εργασία ως «βαρετή» και «μονότονη».

Υπάρχει και άλλος λόγος που διαμορφώνει βαθμιαία τις νοητικές αντιλήψεις όλων μας, την απολιτική ως «την απομαγεμένη προσέγγιση της πολιτικής»:

«Πρόκειται για την παρακμή του πολιτικού που έχει χάσει το περιεχόμενό του, μας λέει ο Ένζο Τραβέρσο. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, συνεχίζει, η εναλλαγή των κυβερνήσεων ουσιαστικά δεν αλλάζει την πολιτική τους, καθώς σημαίνει κυρίως αλλαγή του προσωπικού που διαχειρίζεται τους δημόσιους πόρους, με τα δίκτυά τους, με τις πελατείες τους, και όχι αλλαγή των κυβερνητικών πολιτικών. Εδώ έρχεται να προστεθούν δύο ακόμα σημαντικές μεταλλαγές: Από τη μια η πραγμοποίηση του δημόσιου χώρου –του τόπου μιας χρήσης του λόγου, όπου οι πράξεις της εξουσίας αναλύονται και κρίνονται– χάρη στην απορρόφησή του από τα μονοπωλιακά μίντια και από τη βιομηχανία της επικοινωνίας, από την άλλη, η βοναπαρτιστική παρέκκλιση της εξουσίας με τα κοινοβούλια περιορίζονται σε όργανα πρωτοκόλλησης των νόμων που έχουν αποφασιστεί από την εκτελεστική εξουσία».

Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε τη μεγάλη μάζα των μελών του που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ διότι έγινε κόμμα εξουσίας και απέβλεπαν σε ίδιον όφελος. Όλοι αυτοί, προσβλέπουν στην εξουσία μέσω του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να ενδιαφέρονται για τον πολιτικό του προσανατολισμό.

Ο κ. Μπουτάρης σε συνέντευξή (Καθημερινή 17/9/2023) διερωτήθηκε: «Τώρα αυτός ο Κασσελάκης από πού προέκυψε; Τι πράγμα είναι; Δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοεί με το να λέει ότι είναι αυτοδημιούργητος, ότι ξεκίνησε από τη φτώχεια, σπούδασε, ξέρει καλά αγγλικά. Ευχαριστώ πολύ, είναι χιλιάδες αυτοί που έχουν φτάσει σε καλό σημείο. Λέει ότι είναι γκέι, εντάξει κι άλλοι είναι γκέι. Μου κάνει εντύπωση πώς ένας άνθρωπος από την Αμερική όπου ζει, αποφάσισε να έρθει να γίνει αρχηγός ενός κόμματος στην Ελλάδα. Εγώ πιστεύω –γιατί δείχνει έξυπνος και άξιος– ότι έχει βαλθεί να κάνει δικό του κόμμα, να πάρει από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και να κάνει τον δεύτερο πόλο, ένα κόμμα κατά τα αμερικανικά πρότυπα. Έχει στο μυαλό του σίγουρα και τον Ανδρέα Παπανδρέου – ο Ανδρέας στην Αμερική δεν ήταν;».

Η ερχόμενη Κυριακή θα σηματοδοτήσει σοβαρές εξελίξεις.

Αλεξανδρούπολη 19/9/2023

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.