«Πλοιο διαρκειας ο τοπος μου»
Χρόνια πολλά στους Νικόλαους και στις Νικολέτες… Στους καπεταναίους, τους ναύκληρους, τους μαρκόνηδες, τους μούτσους, στα καμαρωτάκια. Με μια ιστοριούλα όχι πολύ παλιά που έζησα στην πιο όμορφη ελληνική ακτή, ένα καλοκαίρι…Στην υπέροχη Μονεμβασιά…
Αύγουστο μήνα από τη Σκάλα της Λακωνίας και τη Μάνη ένα απόγευμα ταξιδέψαμε μέχρι την πέτρινη πολιτεία του Γιάννη Ρίτσου, αναζητώντας -για την αλήθεια- εικόνες από «Την Σονάτα του Σεληνόφωτος». Υπέροχος τόπος, …γοητευτική η γεωγραφία, ένα αιχμηρό βουνό κι απέναντι το απέραντο πέλαγος… Περπατήσαμε τα δρομάκια, μπήκαμε στις εκκλησιές, όλο το απόγευμα ευωδίαζε λιβανωτό και κερί… Κάποια στιγμή βρεθήκαμε στον νοτιοδυτικό άκρο της πόλης, μπροστά στο πέτρινο τείχος και σταθήκαμε να χαζέψουμε τη Δύση… Στο βάθος της θάλασσας που φούσκωνε το καλοκαιρινό μελτέμι, ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο έμοιαζε σταματημένο, με «κράτει» στις μηχανές. Το καράβι σφύριξε παρατεταμένα δυο τρεις-φορές. Κοιταχτήκαμε ανήσυχοι μήπως το σφύριγμα σήμαινε κίνδυνο μέχρι που ακούσαμε τρεχαλητό πίσω μας, και φωνές… Γυρίσαμε κι είδαμε ένα πεντάχρονο κοριτσάκι μαζί με μια νέα γυναίκα που τρέχανε ασθμαίνοντας προς τη μεριά μας. Η γυναίκα κρατούσε στα χέρια της ένα μεγάλο λευκό μαντήλι… Η μικρή φώναζε: «Ο μπαμπάς…, ο μπαμπάς…». Και οι δυο τους έφτασαν κοντανασαίνοντας δίπλα μας. Ακούμπησαν στο πέτρινο πεζούλι, σήκωσαν μαζί το μαντήλι και άρχισαν να το κουνούν για σινιάλο… Άφωνοι παρακολουθούσαμε την επικοινωνία, μέχρι που το καράβι με ένα βραχνό σφύριγμα, άρχισε πάλι να κινείται προς τη ρότα του, δυτικά… H γυναίκα μας εξήγησε πως ο άντρας της ήταν ο καπετάνιος και ταξίδευε από τη Σμύρνη προς την Ιταλία με το πλοίο… Την είχε ειδοποιήσει ότι θα περνούσε από την πατρίδα…και τον περίμενε κι αυτή κι η κόρη της…
«Πλοίο διάρκειας ο τόπος μου» γράφει στο Ναυτίλο του ο Ελύτης κι εμείς μαθημένοι σε θαλασσο-στεριά ξέρουμε να σεβόμαστε θεριά, ακτές και θάλασσες, με μια γνώση με δεν υπονομεύει…την αγάπη, ούτε εξαγοράζεται με τα τουριστικά πακέτα… Υπερβολές θα μου πείτε, ίσως σκεφτείτε ότι μπερδεύω μπρόκολα με λάχανα… Πείτε μου, όμως, βρείτε ένα τόπο που επικοινωνεί ή συνομιλεί από την άκρη της θάλασσας, με καράβια και πλεούμενα, τόσο απλά, τόσο εμφατικά, τόσο όμορφα, τόσο τρυφερά, τόσο σωτήρια!!!
Το ξέρω αυτό το παιχνίδι, αυτού του είδους τη …φρυκτωρία, το έμαθα στην Ικαριά… Στις εποχές προ κινητών τηλεφώνων δυο ήταν οι τρόποι να «μιλήσει» κανείς στον ταξιδιώτη… Αν το ταξίδι γίνονταν μέρα με ήλιο, εργαλείο επικοινωνίας ήταν οι καθρέπτες. Εμείς κατεβάζαμε με προσοχή τον μεγάλο καθρέπτη της κρεβατοκάμαρας, ανεβαίναμε στην πεζούλα και τον γυρνούσαμε στην πλευρά του ήλιου. Με μικρές κινήσεις δεξιοτέχνη στέλναμε τις αντανακλάσεις φωτός από τον καθρέπτη στο καράβι, που ξέραμε ότι μας έβλεπε κι αυτό… Αν τύχαινε να ταξιδεύουμε εμείς, βλέπαμε το βουνό, όπου ήταν σκαρφαλωμένο το χωριουδάκι μας, να στέλνει σήματα φωτός πάνω μας από όλες τις μεριές, απ΄ όλα τα συγγενικά σπίτια… Αν το ταξίδι γίνονταν νύχτα σήματα έστελναν δεκάδες φακοί νυχτός, με μια καταλυτική φλυαρία…
Σε ένα από τα τελευταία μας ταξίδια, σε εποχή που τα κινητά τηλέφωνα είχαν γίνει πια έξις, ζήτησα από τη Φωτεινή που είχε μείνει στο νησί να μου κάνει σινιάλο. Ο καθρέπτης είχε χαλάσει πια, κι ας έμενε κρεμασμένος ακόμα στο υπνοδωμάτιο… Είχε ξεφτίσει η επίστρωσή του, δεν έβλεπες παρά ένα σκοτεινό παζλ εντός του, κομματισμένο, θρύψαλα σκιάς αντί εικόνα… «Δεν δουλεύει ο καθρέπτης» μου είπε η Φωτεινή. «Βρες κάτι άλλο, εγώ θέλω σινιάλο», ζήτησα. Κι εκείνη βρήκε… Άνοιξε το παλιό μπαούλο κι έβγαλε από μέσα το ενανκαιρίσιο ασπροσέντονο της μαμάς, της προίκας της. Το άπλωσε στο σχοινάκι πάνω από την πεζούλα, κι όταν είδε το ποστάλι απέναντι, άρχισε να το κουνά με μανία…Και ω του θαύματος, το είδαμε το λευκό να κυματίζει στο πατρικό μου σπίτι, μια λευκή σειόμενη κουκίδα στο βουνό, πίσω από το κυπαρίσσι και τους πρίνους…
Λίγες μέρες μετά η Φωτεινή μου εξομολογήθηκε: «Είχε και μελτέμι εκείνη την ώρα, το σεντόνι έκοψε από το σχοινί, με τύλιξε, παραλίγο να με βροντήξει κάτω απ΄την πεζούλα…».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
