Περι νεας Νομικης Σχολης, αντιδρασεων και υποδειξεων… εφησυχασμου
Εντείνονται οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, μετά και την εξαγγελία τόσο δια στόματος του Υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου όσο και του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, για την δημιουργία 4ης Νομικής Σχολής, στην Πάτρα.
Η πρόθεση της κυβέρνησης γνωστοποιήθηκε από το βήμα του 9ου Περιφερειακού Συνεδρίου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, και ξεσήκωσε σωρεία αντιδράσεων, κυρίως ως προς τα αποτελέσματα που θα έχει η δημιουργία μίας νέας νομικής σχολής, 200 χλμ. μακριά από το κέντρο και των εξελίξεων της χώρας, την Αθήνα, για το ΔΠΘ, που είναι και το μόνο περιφερειακό πανεπιστήμιο της χώρας που έχει Νομική Σχολή.
Πολιτικοί εκπρόσωποι, τοπικοί, επαγγελματικοί και επιστημονικοί φορείς έχουν αναγάγει το ζήτημα σε πρώτο θέμα της επικαιρότητας, λόγω και της μεγάλης ανησυχίας που προκαλεί το ενδεχόμενο μίας τέτοιας εξέλιξης, η οποία μάλιστα έρχεται σε συνέχεια της γνωστοποίησης ότι τα σχέδια συγχώνευσης του ΔΠΘ με το ΤΕΙ ΑΜ-Θ μπήκε στον «πάγο», με το εναλλακτικό σχέδιο, να προβλέπει τη δημιουργία ενός νέου πανεπιστημιακού ιδρύματος υπό το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος και τα ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας, Θεσσαλονίκης και ΑΜ-Θ.
Μέσα στον «χορό» των αντιδράσεων, που αναμένεται να λάβουν συλλογική έκφραση, μιας και ήδη έχουν συγκληθεί συσκέψεις των προέδρων των δικηγορικών Συλλόγων της Περιφέρειας, του Εφετείου Θράκης την Παρασκευή, και του συνόλου των πολιτικών, επαγγελματικών, οικονομικών και άλλων φορέων το Σάββατο, με πρωτοβουλία του προέδρου του ΕΒΕΡ Αντώνη Γραβάνη, υπάρχουν και εκείνες οι αντιδράσεις που εκφράζονται απέναντι σε όλους τους προαναφερθέντες.
Αντιδράσεις βέβαια που περιορίζονται σε όρους «τοπικισμού» και της λογικής του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», διερωτώμενοι όσοι τις εκφράζουν για το γιατί και το κατά πόσο ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα και μία κοινωνία μπορεί να ορίζει την «ατζέντα» άλλων πανεπιστημίων και τοπικών κοινωνιών, ενώ συνδέουν τις αντιδράσεις με ζητήματα που άπτονται της οικονομικής πραγματικότητας της περιοχής, κάνοντας λόγο για ακριβά ενοίκια, καφέδες, φαστ φούντ και ποτά που ορίζουν την οικονομία της περιοχής, η οποία ουδεμία άλλη παραγωγή έχει.
Καταρχάς είναι γεγονός ότι επί του ζητήματος και των ερωτημάτων που τίθενται θα πρέπει να υπάρξει ψυχραιμία εκατέρωθεν, χωρίς αυτό να σημαίνει αδράνεια, γιατί όπως πολλάκις και στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε δει εκεί που ως κοινωνία αδρανήσαμε στις αντιδράσεις, «λουστήκαμε» και τα αποτελέσματά τους.
Από εκεί και έπειτα, για την αποφυγή δημιουργίας δύο ή και περισσότερων στρατοπέδων στην κοινωνία, ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της, θα πρέπει να σκεφτούμε διπλά.
Είναι δεδομένο ότι δεν αναγράφεται σε κανένα πρακτικό ίδρυσης πανεπιστημιακού ιδρύματος, ή έστω και στην κοινή λογική, ότι μπορεί ένα πανεπιστήμιο ή μία κοινωνία να ορίζει το μέλλον ενός ή μιας άλλης, αντίστοιχα, πανεπιστημίου ή κοινωνίας.
Οι αντιδράσεις απέναντι στη δημιουργία μίας ακόμα Νομικής Σχολής στη χώρα θα πρέπει να εδράζονται από αυτό που κάποιοι ορθώς έθιξαν στις ανακοινώσεις τους, τον πληθωρισμό των νεαρών δικηγόρων στην Ελλάδα του 2018 και στην αδυναμία όχι απλά απορρόφησής τους από την αγορά εργασίας, αλλά και της άσκησης των καθηκόντων όσων τελικά βρίσκουν μία θέση εργασίας, με όρους εργασιακής ομαλότητας και κανονικότητας, που κάθε άλλο υφίστανται αυτή τη στιγμή στη γενικότερη ελληνική αγορά εργασίας.
Γιατί λοιπόν Νομική Σχολή, ενώ δεν υπάρχει ανάγκη δημιουργίας της, ειδικά 200 χλμ. μακριά από την πρώτη Νομική Σχολή της χώρας, και όχι μια άλλη σχολή, εφόσον υπάρχει ντε και καλά η ανάγκη δημιουργίας της, δεδομένου βεβαίως του δικαιώματος κάθε κοινωνίας και πανεπιστημίου να τη διεκδικήσει;
Από κει και ύστερα προσωπικά αδυνατώ να κατανοήσω όσους μιλούν για την οικονομία της περιοχής η οποία είτε το θέλουμε είτε όχι είναι συνυφασμένη με τη λειτουργία του ΔΠΘ και τους φοιτητές, με όρους μειωτικούς για τα ενοίκια, τους καφέδες, τα φαστ φουντ κ.ο.κ. Δεδομένα και καταγεγραμμένα πολλάκις στον τοπικό τύπο συνολικά τα περί υψηλών ενοικίων, αλλά ας μην φτάνουμε στα άκρα, καθότι τα ενοίκια, τα φαστφουντάδικα, οι καφετέριες και κάθε λογής επιχείρηση βασική πελατεία της οποίας είναι η φοιτητιώσα νεολαία, δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα ούτε και την αιτία για την ανάπτυξη οποιασδήποτε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας, που όντως δεν υπάρχει. Ας αναζητήσουμε αλλού τα αίτια της συγκεκριμένης κατάστασης, κάνοντας και την αυτοκριτική μας.
Αδυνατώ να κατανοήσω το πως η παρουσία 10000 φοιτητών στην Ροδόπη λειτουργεί ανασταλτικά για το άνοιγμα μιας βιομηχανίας ή τη γενικότερη παραγωγική ανασυγκρότηση της περιοχής. Όπως αδυνατώ να κατανοήσω και το γεγονός ότι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται, ανεξαρτήτως του επαγγελματικού χώρου στον οποίοι ανήκουν, το ότι η ίδρυση μίας 4ης Νομικής σχολής, φυσικά και θα λειτουργήσει αποδυναμωτικά για το ΔΠΘ, καθότι μην γελιόμαστε ποιος, σε ό,τι αφορά τους φοιτητές, δεν θα επιλέξει την Πάτρα από την «παραμεθόριο» Θράκη, και σε ό,τι αφορά τους «ιπτάμενους» καθηγητές, όσους δηλαδή έρχονται αυθημερόν από τα μεγάλα αστικά κέντρα δεν θα επιλέξει την άμεσα προσβάσιμη, και δια αμαξιού από Αθήνα, Πάτρα έναντι της δια αέρος προσβάσιμης Θράκης;
Δεν είναι ζήτημα κόντρας ανάμεσα σε περιοχές, Πάτρα vs Κομοτηνή, ούτε η Νομική Κομοτηνής και κάθε άλλη Σχολή θα διασωθεί αν αποδείξει ότι είναι ποιοτικά καλύτερη έναντι των υπολοίπων. Πολύ απλά, γιατί δεν τίθεται ζήτημα τέτοιου τύπου σύγκρισης για την πλειοψηφία. Σε μία κοινωνία που δεν επιλέγει με όρους ποιότητας, όπως η ελληνική, ο φοιτητής θα πάει στο κέντρο και ο καθηγητής αντίστοιχα, εφόσον του δοθεί αυτή η επιλογή.
Όπως αποδυναμωτικά θα λειτουργήσει και η δημιουργία νέου πανεπιστημίου με έδρα τη Θεσσαλονίκη και τμημάτων ανταγωνιστικών αυτών του ΔΠΘ έως και την Δράμα, τόσο για το ΔΠΘ όσο και για το ΤΕΙ ΑΜ-Θ που θα κληθεί να αποτελέσει τον τέταρτο πόλο, ανάμεσα σε τρία άλλα «μεγαλύτερα» εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Από την στιγμή που υπάρχει ένα βασικό σημείο σύγκλισης των δύο απόψεων που έχουν εκφραστεί, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, αυτό της ανάγκης ενδυνάμωσης του ΔΠΘ και κατ’ επέκταση όλης της κοινωνίας της Περιφέρειας ΑΜ-Θ, μήπως να κρατήσουμε τα ξίφη της διαμάχης γι’ αυτούς που πραγματικά αντιτίθενται σε αυτό;
Το Πανεπιστήμιο δεν είναι κτήμα κανενός μεμονωμένου προσώπου, ούτε της γράφουσας, ούτε κανενός άλλου, ούτε καν της προαναφερθείσας κοινωνίας. Το Πανεπιστήμιο ωστόσο «εργάζεται» για την κοινωνία και κάθε έναν εξ ημών, όπως αντίστοιχα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε όλον τον κόσμο, από άποψη οικονομίας, πολιτισμού, πνευματικής παιδείας, πνευματικού και υλικού έργου ακόμα και ανάπτυξης, και ως τέτοιο, για το παρόν και το μέλλον μας, πρέπει να το υπερασπίσουμε.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
