Περι ευθυνοφοβιας…

Όταν το κράτος απουσιάζει οι πολίτες παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Δυστυχώς στο ελληνικό παράδειγμα και δη στις τοπικές κοινωνίες, βλέπουμε πως τα τελευταία χρόνια απουσία οποιασδήποτε κρατικής μέριμνας το «μότο» αυτό έχει εφαρμοστεί σε πολλές των περιπτώσεων και μάλιστα σε πολλές εξ αυτών με αρνητικό πρόσημο.
 
Άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα κακής πρακτικής της φράσης αυτής φαίνεται πως βιώνουμε στην πόλη μας τους τελευταίους μήνες, με αποκορύφωμα τις τελευταίες ημέρες όπου το θέμα των αδέσποτων πήρε ακόμα μεγαλύτερες από τις συνήθεις διαστάσεις, μετά και την καταγγελία της δημοτικής παράταξης του «Σπάρτακου» αυτή τη φορά προς τον εισαγγελέα για τα συνεχόμενα κρούσματα επιθέσεων αδέσποτων σκύλων σε πολίτες.
 
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, μετά και την πολύ μεγάλη δημοσιότητα που έλαβε το ζήτημα αυτό και του πολύ μεγαλύτερου σχολιασμού που ξεσήκωσε στα social media φαίνεται πως κάποιοι «ευσυνείδητοι» συμπολίτες μας αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, σκορπώντας επί καθημερινής βάσεως σε γωνιές της πόλης φόλες, δολοφονώντας στην κυριολεξία δεκάδες ζώα, γάτες και σκύλους, αδέσποτα ή ακόμα και δεσποζόμενα.
 
Το φαινόμενο αυτό βέβαια δεν είναι καινούργιο στην πόλη μας, ωστόσο οι μαζικές δηλητηριάσεις των τελευταίων ημερών δεν θα μπορούσαν να μην έχουν σχέση με την «ανάδειξη» του θέματος των επιθέσεων και της διαχείρισης γενικότερα των αδέσποτων των τελευταίων ημερών. Όταν δε η δημοσιότητα αυτή συνδυάζεται από την πλήρη απουσία οποιασδήποτε μέριμνας από πλευράς των υπευθύνων, γίνεται νομίζω εμφανέστατο πως ο ικανός για κάτι τέτοιο συμπολίτης μας δεν θα διστάσει να συνεχίσει το «έργο του» έχοντας μάλιστα στη λίστα των επιχειρημάτων του, πως επιτελεί ένα κάποιο «κοινωνικό έργο».
 
Και στο σημείο αυτό ακριβώς έγκειται το μεγάλο ερώτημα του ποιος φέρει την ευθύνη; Την ευθύνη τόσο για τις δολοφονίες όσο και για τις επιθέσεις όσο και για την υφιστάμενη συνολικά κατάσταση, αυτή της απουσίας οποιασδήποτε μέριμνας για τα αδέσποτα της πόλης, με «φωτεινή» εξαίρεση αυτή της Φιλοζωικής.
 
Η ευθύνη του δολοφόνου είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Όπως και να το κάνουμε μιλάμε για ένα «άρρωστο» στην κυριολεξία μυαλό.
 
Τι γίνεται όμως με τις ευθύνες των υπευθύνων; Με όσους έχουν επιτρέψει στο πέρασμα των χρόνων στο σύνολό της η ελληνική επικράτεια να αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα σε ό,τι αφορά τα αδέσποτα; Την ώρα μάλιστα που η χώρα μας έχει επιχορηγηθεί πολλάκις και με πολλά εκατομμύρια για τη διαχείριση των αδέσποτων, τη στείρωση, τη φαρμακευτική τους περίθαλψη, τις υποδομές κ.λ.π;
 
Τι γίνεται επίσης με τις ευθύνες των όσων γνωρίζουν και δεν μιλούν; Γιατί δεν είναι λίγες εκείνες οι περιπτώσεις συμπολιτών μας που και γνωρίζουν και έχουν δει αλλά επιλέγουν να αδιαφορήσουν.
 
Η Φιλοζωική απεύθυνε έκκληση τις προηγούμενες ημέρες προς το σύνολο της τοπικής κοινωνίας για την άμεση κινητοποίηση όλων, αναρτώντας μάλιστα την φωτογραφία ενός εκ των πιο πρόσφατων «θυμάτων» του χειρότερου όπως φαίνεται από πληθώρα παραδειγμάτων του σύγχρονου κόσμου, πλάσματος που διαβιεί σήμερα στην γη, του ανθρώπου. Του ανθρώπου εκείνου που προβαίνει σε τέτοιες πράξεις επί καθημερινής πλέον βάσεως.
 
Είναι ντροπή και κρίμα όπως έγραψαν και τα μέλη της Φιλοζωικής στη σχετική ανάρτηση, είναι ντροπή και κρίμα η αδιαφορία, είναι ντροπή και κρίμα η ευθυνοφοβία που μας διακατέχει. Γιατί για την κατάσταση αυτή φέρουμε όλοι ευθύνη, άλλοι περισσότεροι άλλοι λιγότερο.
Αν δεν θέλουμε οι φωτογραφίες αυτές να αποτελούν δείγμα του πολιτισμού της κοινωνίας στην οποία διαβιούμε, καιρός είναι να αναλάβουμε όλοι επιτέλους δράση. Εκτός αν λογαριάζουμε τους εαυτούς μας ως δολοφόνους!
 
Ή θα αλλάξει η κατάσταση ή θα αλλάξουμε εμείς! Φτάνει πια! Ν.Β.
 
Υ.Γ.: Και ως κατακλείδα μια ελαχίστη πρόταση. Μήπως όλοι μαζί να αναλάβουμε πρωτοβουλία να κατασκευαστούν ταΐστρες για τα αδέσποτα στην πόλη; Σε όλους τους χώρους που διαβιούν αδέσποτα. Από την πλατεία της Κομοτηνής μέχρι την Πανεπιστημιούπολη. Για να σταματήσουμε να βλέπουμε τις αγέλες σκελετωμένων, πεινασμένων και άρρωστων ζώων να τριγυρίζουν παντού και να φοβίζουν. Γιατί μόνο το ταλαιπωρημένο αδέσποτο μπορεί να φοβίζει. Από τη μορφή του μέχρι τις πληγές του. Το ταλαιπωρημένο… Εξάλλου καλώς τα αδέσποτα να καταγράφονται και να στειρώνονται, αμέσως μετά αφήνονται όμως στο αστικό περιβάλλον, σύμφωνα και με τα κρατούντα. Το πρόβλημα αρχίζει όμως από εκεί. Πώς θα ζήσει στην τσιμεντούπολη της κρίσης το αδέσποτο; Νηστικό και διψασμένο; Αυτό δεν είναι μια απλή μορφή διαχείρισης της κρίσης δήμαρχε, που ξέρουμε πόσο αγαπάτε τα ζώα; Χωρίς η πρόταση αυτή να σημαίνει ότι αθωώνει όλους εμάς τους «δολοφόνους» που είτε «φολιάζουμε» τα ζώα είτε τα παρατάμε όταν τα βαρεθούμε…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.