Με ποια Ελλαδα ημαστε;

Ένα από τα χειρότερα πράγματα στη ζωή, είναι να έχει κανείς μνήμη χρυσόψαρου. Να ξεχνάς ότι πριν από 97 χρόνια, οι παππούδες σου ήταν πρόσφυγες στο Χαλέπι και να βρίζεις τους κατατρεγμένους που φεύγουν να σωθούν απ’ τις βόμβες στη Συρία.
 
Να ξεχνάς (ή να μην ξέρεις καν αν είσαι «ούγκανος» ναζί, απόγονος των δωσίλογων) ότι για τους Αρχαίους Έλληνες που τους καμαρώνεις και λες πως είναι οι πρόγονοι σου, η κακή αντιμετώπιση των ξένων θεωρούταν αμάρτημα. Αν έχεις ακούσει για το Ξένιο Ζευς!
 
Είναι πολύ κακό πράγμα να ξεχνάς τι σημαίνει να αναγκαστείς να φύγεις απ’ τον τόπο σου είτε επειδή έχει πόλεμο και δεν θέλεις να πεθάνεις εσύ και τα παιδιά σου είτε γιατί σε κυνηγάει μια χούντα για να σε εξοντώσει στα βασανιστήρια. Ή ακόμα, επειδή έχεις μια διαφορετική θρησκεία ή εθνική καταγωγή και δε χωράς στο «ομογενές εθνικό κράτος» που φτιάχνεται.
 
Είναι το χειρότερο πράγμα να ξεχνάς την ιστορία. Γιατί, όπως είχε πει και ένας σοφός, αυτό θα σε οδηγεί να ξαναζείς τα ίδια.
 
Λυσσάξανε οι εθνικιστές! «Δε χωράμε άλλους πρόσφυγες και μετανάστες», «Είναι τζιχαντιστές», «Θα μας ισλαμοποιήσουν», «Γιατί δε μένουν στη χώρα τους να πολεμήσουν;» και ένα σωρό τέτοια.
 
Οι οποίοι δε λένε κουβέντα για το ξεπούλημα των λιμανιών, αεροδρομίων, γενικώς της δημόσιας περιουσίας «μπιρ παρά» στις γερμανικές, κινέζικες και λοιπές κρατικές εταιρίες! Τους φταίνε οι κατατρεγμένοι άνθρωποι, της γης οι κολασμένοι.
 
Ευτυχώς όμως υπάρχει και η «άλλη» Ελλάδα: η Ελλάδα της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς. Οι γιαγιάδες στα νησιά που νανουρίζουν και ταΐζουν μωρά, οι ψαράδες που τρέχουν να σώσουν παιδιά να μην πνιγούν. Και αυτή είναι η «δική μας» Ελλάδα, πάνω σ’ αυτή τη βάση πρέπει να επανιδρύσουμε τη χώρα μας.
 
Και ακριβώς στο σημείο αυτό, επανερχόμαστε στο ερώτημα «Πώς;». Η απάντηση είναι: Επιμένοντας να δείχνουμε στους ανθρώπους τους αληθινούς τους εχθρούς: τα μνημόνια, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, την ΕΕ του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, τη κρεατομηχανή που ακούει στο όνομα ΝΑΤΟ.
 
Ας φανταστούμε πώς θα ζούσαμε στην ανεξάρτητη, δημοκρατική Ελλάδα, που έχει δικό της εθνικό νόμισμα και είναι έξω απ’ την ΕΕ και έχει κάνει παύση πληρωμών στους δανειστές.
 
Σε μια τέτοια χώρα, αντί για στρατόπεδα «φιλοξενίας» για τους πρόσφυγες που θέλουν να μείνουν εδώ –προσωρινά ή όχι– θα φτιάχναμε εργατικές κατοικίες. Αυτό θα σήμαινε ότι θα δούλευε ένας κόσμος στη δημιουργία τους και θα μειωνόταν η ανεργία. Θα χρειαζόμασταν περισσότερους ιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία και κέντρα υγείας, άρα θα έβρισκαν δουλειά και άλλοι ιατροί, νοσηλευτές κλπ. Θα χρειαζόμασταν καινούργια σχολεία και επομένως θα διοριζόταν και άλλοι εκπαιδευτικοί που είναι άνεργοι. Και πάει λέγοντας…
 
Επίσης, επειδή η χώρα αυτή θα ήταν ανεξάρτητη και δημοκρατική, θα ανοίγαμε τα κλειστά εργοστάσια, με εργατικό έλεγχο, θα κατεβαίναμε στα χωράφια για παραγωγή, έτσι ώστε να «ξεριζώσουμε» την ανεργία και την εξαθλίωση, για να σταματήσουν τα παιδιά μας να φεύγουν στο εξωτερικό. Και βέβαια, θα δουλεύανε όλοι –ντόπιοι και μετανάστες/πρόσφυγες– νόμιμα, ασφαλισμένοι (και όχι «μαύρα» για να φοροδιαφεύγουν τ’ αφεντικά τους).
 
Σας φαίνονται «ουτοπικά» όλα αυτά;
 
Κάποιοι απαντάνε «Ναι» και κάποιοι ρωτάνε την ερώτηση-κλισέ: «Πού θα βρούμε τα λεφτά;».
 
Η απάντηση στο δεύτερο είναι: Σταματώντας τη βάρβαρη επίθεση των κεφαλαιοκρατών, κρατικοποιώντας τις τράπεζες (και όχι ανακεφαλαιοποιώντας τις με τα λεφτά του δημοσίου) και όλες τις δημόσιες εταιρίες και ιδρύματα που ξεπουλήθηκαν, σταματώντας την πληρωμή του αθέμιτου, απεχθούς, παράνομου χρέος (6 δις περίπου τόκο μόνο πληρώσαμε για το 2015), φορολογώντας το μεγάλο κεφάλαιο.
 
Όσον αφορά την «ουτοπία»… Δεν είναι μεγαλύτερη ουτοπία να έχει καταντήσει μια χώρα αποικία των δανειστών της, να εξοντώνεται με τα μνημόνια εδώ και έξι χρόνια και ενώ τα πράγματα πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο, να πιστεύει πως θα σωθεί εντός της ΕΕ και του ευρώ, με μνημόνια και πολιτικές λιτότητας; Δε σας θυμίζει η κατάσταση την αγελάδα που γλείφει το μαχαίρι του σφάχτη που θα την σφάξει;
 
Διαλέγουμε και παίρνουμε, λοιπόν: Ή με ΕΕ, ευρώ, φράχτες, ρατσισμούς, πολέμους, φτώχεια, φορολεηλασία, μνημόνια, εθνικισμούς και εξαθλίωση ή με τη ρήξη εδώ και τώρα για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανεξάρτητη, ελεύθερη, με ανθρώπινα δικαιώματα, ψωμί και κρασί για όλους. Εγώ διαλέγω να παλέψω για το δεύτερο!
 
ΥΓ: Όσον αφορά τις χαζομάρες περί «ισλαμοποίησης», αντιγράφω ένα ποστ ενός φίλου του φίλου μου από το facebook: “Φασιστάκο μην φοβάσαι τον εξισλαμισμό. Εσύ δεν κινδυνεύεις. Εδώ δεν μπόρεσε το ελληνικό κράτος να σου μάθει γράμματα, ιστορία, λογοτεχνία… Θα κατορθώσουν να σου μάθουν το Ισλάμ οι πρόσφυγες;”

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.