Καταδικη της Τουρκιας απο το ΕΔΔΑ για παραβιαση των αρθρων 14 & 2 της ΕΣΔΑ

Στην καταδίκη της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) οδήγησε η αδυναμία πρόσβασης ενός παραπληγικού προσώπου στο ακαδημαϊκό ίδρυμα φοίτησής του καθώς το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάζεται το άρθρο 14 περί απαγόρευσης διακρίσεων και το άρθρο 2 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση.
 
Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής: ο Τούρκος υπήκοος, E.S., κατά το έτος 2005 και ενώ ήταν πρωτοετής φοιτητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Firat, λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος έμεινε παράλυτος στα κάτω άκρα. Αφού ανάρρωσε από το σχετικό ατύχημα, θέλησε να συνεχίσει, κανονικά, τις ακαδημαϊκές σπουδές του και υπέβαλλε αίτημα στις πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου της Τουρκίας περί προσαρμογής των κτιριακών εγκαταστάσεων, ώστε να είναι προσβάσιμες από τον ίδιο, στο πλαίσιο της αναπηρίας του. Οι πρυτανικές αρχές του Τουρκικού Πανεπιστημίου απάντησαν ότι οι απαιτούμενες αλλαγές στις κτιριακές υποδομές δεν μπορούσαν να γίνουν, άμεσα, λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων και του αντιπρότειναν τη συνδρομή ενός προσώπου που θα διευκόλυνε την πρόσβασή του στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου. Ο Τούρκος φοιτητής αρνήθηκε με το επιχείρημα ότι το ανωτέρω θα τον καθιστούσε εξαρτώμενο από ένα τρίτο πρόσωπο, στερώντας του, σωρευτικώς, του δικαιώματος ιδιωτικότητας.
 
Αφού εξάνλτησε τα εθνικά ένδικα μέσα, ο Τούρκος υπήκοος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).  Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι, στην υπό κρίση περίπτωση, η Τουρκία και εν προκειμένω οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου δεν επέδειξαν την απαιτούμενη επιμέλεια, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο παραπληγικός προσφεύγων (E.S.) θα μπορούσε να απολαύσει το δικαίωμα στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση, ισότιμα, με τους άλλους φοιτητές. Βάσει των ανωτέρω, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση του συμβατικά κατοχυρωμένου δικαιώματος περί απαγόρευσης διακρίσεων (άρ. 14 ΕΣΔΑ) και του δικαιώματος στην εκπαίδευση  (άρ. 2 πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ), υποχρεώνοντας την να καταβάλλει στον προσφεύγοντα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. 

Σχόλιο 

Η απόφαση του ΕΔΔΑ ήταν αναμενόμενη. Αυτό καθίσταται, ευχερέστερα, κατανοητό, αν λάβει κανείς υπόψη ότι στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου βρίσκεται ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας επιλογών.   
 
Συνιστά πάγια νομολογιακή επιδίωξη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η διασφάλιση του δικαιώματος των ατόμων με ειδικές ανάγκες να ζήσουν ανεξάρτητα, με αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση. Για το λόγο αυτό η θέση στη διάθεση του προσφεύγοντος ενός προσώπου (συνοδού), το οποίο θα τον βοηθούσε να μετακινηθεί στο τριώροφο κτίριο του πανεπιστημίου παραγνώριζε την ανάγκη του να ζήσει μια, κατά το δυνατόν, αυτόνομη ζωή. Αυτό που διεκδικούσε ο προσφεύγων, εξάλλου, δεν ήταν ένας συνοδός αλλά το να μπορέσει να συνεχίσει τις ακαδημαϊκές σπουδές του. Εν προκειμένω, οι πανεπιστημιακές και στη συνέχεια οι δικαστικές αρχές (:διοικητικά δικαστήρια) δεν σεβάσθηκαν το δικαίωμα του προσφεύγοντος να συνεχίσει τις ακαδημαϊκές του σπουδές, ισότιμα, προς τους υπόλοιπους φοιτητές.
 
Συνεπακόλουθα, η καταδίκη της Τουρκίας ήταν προδιαγεγραμμένη. Πολλώ δε μάλλον, από τη στιγμή που το άρθρο 14 της Σύμβασης απαγορεύει τις διακρίσεις, αναφορικά με την απόλαυση των συμβατικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων,  συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην εκπαίδευση.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.