Δικαιωμα στην ευχη

Η αλλαγή του έτους μοιάζει σαν κοινωνία, θεία κοινωνία εννοώ. Γιατί το παθαίνουμε αυτό δεν ξέρω. Κάθε 31 Δεκέμβρη ζητάμε άφεση αμαρτιών, ξεπληρώνουμε όλους τους λογαριασμούς, μη μας βρει το νέο έτος χρεωστούμενους. Σαν το Πάσχα ένα πράγμα, σαν την Ανάσταση, που πριν αρνηθούμε τρις, ζητάμε συχωροχάρτια. Κι άντε, το Πάσχα τα ζητάμε από το Χριστό, τώρα από τον Άγιο Βασίλη; Τον καλοζωισμένο; Μπα, φέτος από αυτόν της Καισαρείας μάλλον, τον ασκητικό.

Πολύ θα ήθελα όλα τα κείμενα τα τελευταία αυτού του χρόνου να έχουν ευχές για αύξηση του εισοδήματος, για απαλλαγή φόρων, για σύνδεση του σχολείου με τη μόρφωση κι όχι με την αγορά εργασίας, για μείωση των αντικαταθλιπτικών, των φόνων και των αυτοκτονιών, για καθαρότερες πόλεις και περισσότερο πολιτισμό.
Πολύ θα ήθελα να ήταν όλα ένα αστείο πικρό και να κάναμε μια έτσι και να ξυπνούσαμε.

Μόνο υγεία έχω να ευχηθώ, την πιο αληθινή, εκ βάθους καρδίας, την πιο μη πλαστική ευχή από όλες τις τετριμμένες. Μόνο υγεία και δικαίωμα στο όνειρο και την αυτοδιάθεση σε έναν κόσμο που υποτιμά τις χαρές και κατάφερε να υποτιμήσει και τους φόβους μας: ό,τι νιώθαμε τα άλλα χρόνια ως φόβο ήταν μόνο νάζια και υποχονδρίες μπροστά στην απαξίωση της ζωής που ζήσαμε σε μια υποτίθεται αναπτυσσόμενη κοινωνία.
Μόνη ευχή να δούμε από αύριο τα πράγματα σαν να γεννήθηκαν τώρα, σαν νέα δεδομένα κι όχι σαν βάρη παλιά στην πλάτη μας. Μόνο έτσι θα πάρουμε δύναμη και κουράγιο.
Η ευχή λοιπόν είναι υγεία και δικαίωμα στην ευχή.

Και καθαρό μυαλό σαν να γεννιέται κι αυτό από την αρχή, δύναμη και γνώση για να κρίνουμε, μια αγκαλιά για όσους μας έχουν ανάγκη και πίστη ότι, αν είσαι καλός, θα ανταμειφθείς.
Όχι γιατί το είπε ο Θεός, αλλά γιατί έτσι τα φέρνει η ζωή, όσο και να σε παιδέψει, πιστέψτε με.

Καλή χρονιά…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.