Αριστερο Time out

Que faire de la dignité blessée de tant de catégories de citoyens? (Τι να κάνουμε με την τραυματισμένη αξιοπρέπεια τόσων πολιτών;)

Anastase-Jean D.Metaxas, De l’ Europe…

Πέραν του τυχοδιωκτισμού, του κυνισμού και του ναρκισσισμού, πέραν του αντισυστημισμού και της γενικευμένης υποσχεσιολογίας, στις εθνικές εκλογές υπάρχει και μία παράμετρος που λέγεται υπεύθυνο πολιτικό και κοινωνικό διακύβευμα. Ακόμα κι αν έχουν θολώσει οι διαχωριστικές γραμμές κι έχουν σβηστεί τα ίχνη του διχαστικού παρελθόντος, ακόμα κι αν οι ιδεολογίες τρεκλίζουν, στο βάθος βάθος υπάρχει κάτι που δεν είναι πόζα, θέαμα και ρητορική αλλά ουσία της Δημοκρατίας.

Δυστυχώς όσο περισσότερο φοβούνται οι ηγέτες (κυρίως για το προσωπικό τους μέλλον και λιγότερο γι’ αυτό του κόμματός τους), τόσο περισσότερο γίνεται το κλίμα τοξικό, τόσο δηλητηριάζονται οι σχέσεις των ανθρώπων και τόσο απαξιώνεται η πολιτική.

Κατ’ εμέ το κρίσιμο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η επίτευξη της όποιας αυτοδυναμίας, της όποιας συνεργασίας ή της όποιας δια-κυβερνησιμότητας. Ούτε καν η όποια Αλλαγή.

Αυτό που έχει ανάγκη η πατρίδα είναι η ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ στη συνολική λειτουργία του πολιτικού συστήματος και κατ’ επέκταση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να κλείσει οριστικά κι αμετάκλητα ο κύκλος της Μεταπολίτευσης, με τα κύρια χαρακτηριστικά της Αυθαιρεσίας, της έλλειψης προσωπικής Ευθύνης, της Ατιμωρησίας, με άλλα λόγια η ακύρωση της πολιτικής Ανομίας (όλα επιτρέπονται, όλα συμψηφίζονται, όλα συγχωρούνται και στο τέλος όλα λησμονούνται). Πρέπει να προχωρήσουμε σ’ ένα μίνιμουμ Πρόγραμμα συναινετικών μεταρρυθμίσεων, ώστε ν’ αποκτήσουμε σοβαρό Κράτος με σταθερούς θεσμικούς/νομικούς και κοινωνικούς κανόνες. Όταν το πετύχουμε τότε ας αποφασίσει ο λαός αν θέλει αριστερό ή δεξιό πρόσημο στη διακυβέρνηση. Χωρίς σοβαρό Κράτος δεν μπορεί να λειτουργεί είτε αριστερή, είτε δεξιά πολιτική, αφού οι σφραγίδες των κομμάτων δεν θ’ αντιστοιχούν στα πεπραγμένα τους. Σοβαρό Κράτος σημαίνει, ανάμεσα στα άλλα, μία συμφωνία κατά 80% ως προς τον τρόπο διαχείρισης των res publica κι ένα 20% που θα σχετίζεται με τις επιλογές της κάθε κυβέρνησης. Κράτος με 80% κινούμενη άμμο αρχών, μέσων και στόχων, ούτε καν «βαθύ» δεν μπορεί να είναι (λόγω θεσμικής ρηχότητας). Απλώς θα μετεωρίζεται ανάμεσα στο φιλελεύθερο Μηδέν και το ριζοσπαστικό Τίποτα.

Κανονική αντικανονικότητα και αντικανονική κανονικότητα δεν είναι παρά αμήχανα συνθήματα ενός πολιτικού προσωπικού που ξεπεράστηκε από την εποχή του και γι’αυτό  ένα κομμάτι του (ο ΣΥΡΙΖΑ) τιμωρήθηκε σκληρά (αλλά όχι άδικα) στις εκλογές  της 21ης Μαΐου

Για την «όλη Αριστερά» το διακύβευμα δεν είναι άλλο από ένα  time out, που σημαίνει μία Ενδο-κομματική  και Δια-κομματική ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ, δηλαδή  ένα διάστημα αναστοχασμού και ηρεμίας, ψυχραιμίας και σύγκλισης πραγματικών και όχι ιδεοληπτικών προσεγγίσεων (για το κράτος δικαίου, για το κοινωνικό κράτος, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών, για τα όρια της καταστολής και τον έλεγχο της αστυνομικής βίας, για την εύρυθμη κι ανεπηρέαστη λειτουργία των θεσμών, για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης με την επιλογή της ηγεσίας από εκλεκτορικό σώμα,για το δημοκρατικό έλεγχο της ΕΥΠ, για την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, για την ποιότητα της Δημοκρατίας).

Και κάτι ακόμα: ο πικρόχολος, ο ζηλόφθονος και ο φανατικός λόγος ποτέ δεν ήσαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα των αριστερών πολιτών. Το ίδιο ισχύει για την εκτεταμένη και γενικευμένη εχθροπάθεια κατά παντός μη-συμφωνούντος, για τις ανόητες καταγγελίες και τη δολοφονία χαρακτήρων. Η Αριστερά πάντοτε πίστευε στη Δημοκρατία της ειρηνικής συνύπαρξης και απεχθανόταν τις πολεμοχαρείς δια-ρήξεις του κοινωνικού ιστού. Τώρα που οι μουγγοί μίλησαν και οι φωνακλάδες σιώπησαν μήπως τα Αριστερά κόμματα, αντί να συνεχίσουν να ψάχνουν οπουδήποτε και με οποιονδήποτε ψηφαλάκια, θα έπρεπε να επωφεληθούν από το time out για ν’ ανασυγκροτήσουν ιδεολογία, θεωρία, αντιλήψεις, πρακτικές, στρατηγική, τακτική και κυρίως να κάνουν κάποια στιγμή αυτοκριτική και αυτοκάθαρση;

ΥΓ. Τι να σημαίνει άραγε «έχασα (σ)τις εκλογές;»… ηττήθηκε η άποψη, το κόμμα, η πρόταση, η ιδεολογία, η προσωπικότητα του αρχηγού; Τι να σημαίνει «έπεσα έξω στις προβλέψεις;»… φταίνε οι δημοσκοπήσεις, οι μυστικοσύμβουλοι, ο λαός; Τι να σημαίνει «αναλαμβάνω την ευθύνη;»… παραιτούμαι, ανανεώνω την εντολή, αλλάζω το κόμμα; Τι να σημαίνει «ψάχνω συμμάχους;»… χρήσιμους ηλίθιους μίας χρήσης, διάφορους ΟΦΑ, ανέντιμους γενίτσαρους; Κι εντέλει τι να σημαίνει «εκλογές: η μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας;»… συναλλαγές, συμψηφισμοί, συγχωροχάρτια, τερατο-επιμειξίες, όνειρα θερινής νυκτός, αυταπάτες, στείρες μονομαχίες, κυβερνήσεις εκδίκησης, εξουσιομανία μερικών;

Τις  πρώτες απαντήσεις  τις ψελλίζουν μερικοί… οι οριστικές βρίσκονται σε αναμονή ή σ’ επεξεργασία. Όσο όμως αργούνε τόσο το time out θα χάνει την επικαιρότητα κι αναγκαιότητά του.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.