Αλλαξαν οι εποχες, αγριεψαν τα φεισμπουκ-ικα ηθη

Είναι εκπληκτικό πόσα μηνύματα σε επίπεδο επικοινωνίας, ψευδαισθησιακής ή πραγματικής, λαμβάνει σήμερα κάποιος παρατηρώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα Social Media, ως είθισται σήμερον εκμοντερνιζόμενοι να τα αποκαλούμε.
 
Άπειρα μηνύματα, με πρώτο και καλύτερο ότι η πλαστή εικόνα του εαυτού μας, η ταύτισή της με κάτι υπερπληθωρικό και άτμητο ως ολότητα που συνταυτίζεται με το θαύμα, η δημιουργία αλλιώς ενός ναρκισσιστικού υπερεγώ που προκύπτει και προάγεται από τη δυνατότητά μας να λειτουργούμε πλήκτρα και να καταθέτουμε απόψεις ή όψεις της καθημερινότητάς μας που όμως θα έχουν αποδέκτες κάποιες στιγμές, μας μοιάζει ότι συνταυτίζεται με την ηδονιστική απόλαυση να έχουμε εφ’ όρου ζωής τη δημοσιότητα του ενάμιση λεπτού που μας αναλογεί.
 
Αυτή τη δημοσιότητα που χρόνια τώρα μάθαμε καλά ότι όλοι την αποζητούν, και παλιότερα δικαιολογούσε κάθε είδους τρικ για να την απολαύσει κάποιος, από γυμνόστηθη εμφάνιση στις Κάννες μέχρι αφεντικό δάγκωσε σκύλο και έγινε είδηση.
 
Η δημοσιότητα που μας χαρίζουν τα Social Media, και το fb συγκεκριμένα είναι όμως άλλου είδους. Η καθημερινή μας έκθεση και η ικανοποίησή μας από τη δυνατότητά μας να υπάρχουμε μέσω άλλων είναι τέτοια πλέον, που σιγά σιγά εξανεμίζονται τελείως οι άλλοι και ό,τι απομένει είναι ο νάρκισσος εαυτός μας κι εμείς.
 
Είναι έτσι πραγματικά αξιοθαύμαστο πόσο λίγο εισπράττονται και κατανοούνται συνολικά τα ποσταρίσματα, αφού οι απαντήσεις και οι διάλογοι αντί του ολοκληρωμένου νοήματος μιας πρότασης, εκκινούν από μια λέξη, συνήθως ασύνδετη με τα συμφραζόμενά της, ικανή όμως να κινητοποιήσει το θυμικό, να δημιουργήσει το επόμενο ποστάρισμα, όχι παίρνοντας θέση διαλόγου, αλλά θέση μιας ακόμη επιβράβευσης του εαυτού μας που τον έχουμε ανεβάσει ως αξία μέχρι την κορυφή του Έβερεστ.
 
Εξ ου και πολύ λίγες φορές γίνεται πραγματικός διάλογος μέσω των Social Media, ελάχιστες φορές, κι απ’ αυτές οι πιο πραγματικοί είναι αυτοί που παραμένουν στα τυπικά της επικοινωνίας, καλημέρα και καλησπέρα κ.ά.
 
Εκείνο που εκπλήσσει επίσης είναι η ειλικρίνεια που ξεσκεπάζει ο θυμός για τη μη ταύτιση απόψεων και ωθεί σε πολλές ανάρμοστες για φυσιολογικές συνθήκες συμπεριφορές, όπως ξεκαθαρίσματα σχέσεων, δημόσιες απορρίψεις, δημόσιο μίσος ή αγάπη, δημόσιες ύβρεις, με πιο σύνηθες χαρακτηριστικό, όπως προκύπτει από τις αναγνώσεις του τελευταίου καιρού, τη θεώρηση ότι όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας είναι απ’ ευθείας εχθρός, κάτι ανάλογο με το «πας μη έλλην βάρβαρος», κι ας το χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο με άλλο τρόπο οι ομιλούντες την αρχαία ελληνική.
 
Πας μη συμπίπτων μαζί μας βάρβαρος λοιπόν και εξοβελιστέος, άρα είναι όντως μέσον διαλόγου και επικοινωνίας το fb;
 
Είναι;

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.