Η Φενακη των εκλογων

Η εκλογο…μανία υπήρξε ανέκαθεν το εθνικό μας σπορ στο πεδίο της πολιτικής ως αποτέλεσμα ενός χαρακτηριστικά βουλιμικού πάθους για άσκηση εξουσίας τόσο από τα κόμματα, όσο και από τους κατά καιρούς ηγέτες τους. Δυστυχώς, από το 2008 και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης η ακατάσχετη αυτή βουλιμία διευρύνθηκε. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες μετερχόμενοι – άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο- λαϊκίστική ρητορική αλλά ακόμη και εκβιάζοντας ωμά και ανερυθρίαστα την λειτουργία των θεσμών ( συσπείρωση αρνητικής μειοψηφίας στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) προσπάθησαν και εν τέλει αναρριχήθηκαν στον πρωθυπουργικό θώκο.

Την ίδια αντίληψη κομίζει και ο νέος αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία ζητεί προσφυγή στις κάλπες μόλις έξι μήνες από τις τελευταίες γενικές εκλογές. Τώρα, βέβαια, η απαίτηση εκδηλώνεται με πολύ λιγότερη δόση λαϊκισμού, μιας και το αίτημα στηρίζεται στην κατά τεκμήριο διαχειριστική ανικανότητα που επιδεικνύει η Κυβέρνηση σε πλειάδα κρίσιμων ζητημάτων. Παρά την ύπαρξη της ζοφερής αυτής πραγματικότητας όμως, οι εκλογές αποτελούν την πλέον απευκταία λύση στα διαχρονικά προβλήματα της χώρας για αρκετούς λόγους.

Η πρώτη κατηγορία αιτιών εντοπίζεται στο πεδίο της οικονομίας, μητέρας των ελληνικών παθών. Ο κυριότερος λόγος δεν είναι άλλος από τη δημιουργία οικονομικής αβεβαιότητας με πολλαπλά αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα όπως η επιστροφή συζητήσεων περί Grexit και οι σύμφυτες μ' αυτές κερδοσκοπικές επιθέσεις, η καταπόντιση του Χρηματιστηρίου Αθηνών που έχει ήδη υποβιβαστεί στην κατηγορία των «αναπτυσσομένων» από τις «αναπτυγμένες» αγορές και η περαιτέρω απορρύθμιση της ελληνικής οικονομίας συνολικά (υστέρηση εσόδων, καθυστέρηση φορολογικής διαδικασίας) σε μια περίοδο που δεν έχει ακόμη κλείσει η αξιολόγηση του προγράμματος στήριξης και «τρέχουν» οι υποχρεώσεις, τόσο εν οίκω όσο και έναντι των πιστωτών. Σημαντικός και ουσιαστικός λόγος είναι και το δημοσιονομικό κόστος που συνεπάγεται η εκλογική αναμέτρηση ( κόστος 37εκ.€, ο Μ.Ο κόστους εκλογών και δημοψηφίσματος το 2015).

Ο δεύτερος πολύ κρίσιμος λόγος συνοψίζεται στη φράση «συντονιστική δυσκαμψία». Προσφυγή στις κάλπες θα σημάνει σε διάστημα ενός μηνός αλλαγή δύο προσώπων σε κάθε Υπουργείο. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι τέτοιου είδους μεταβολές σε χαρτοφυλάκια- κλειδιά όπως της Οικονομίας, της Μεταναστευτικής Πολιτικής και των Εξωτερικών ενόσω διαρκούν κρίσιμες διαδικασίες μόνο σύγχυση και μηδενική αποδοτικότητα θα επιφέρουν στον διοικητικό μηχανισμό. Αλλά και η έλλειψη συντονισμού να αντιμετωπιστεί (φευ!) η αναπόφευκτη καθυστέρηση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων θα επιφέρει πραγματικά συνθήκες «καμένης γης» την επομένη των εκλογών.
Ο τρίτος πόλος των αιτιών αφορά στην «θεωρητική» προσέγγιση των πολιτικών δρώμενων. Η πιθανή προσέλευση στις κάλπες εκ νέου σε διάστημα μικρότερο τους ενός έτους προσβάλλει βάναυσα τη συνταγματική οργάνωση της ελληνικής κοινωνίας. Ειδικότερα θέτει υπό αμφισβήτηση το θεμέλιο του αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος, τις τακτές περιοδικές εκλογές για την ανάδειξη φορέων της πολιτικής εξουσίας που το ελληνικό σύνταγμα ορίζει σε διάστημα τετραετίας (άρθρο 53 ). Όπως διαμορφώνεται πλέον η πολιτική κατάσταση μοιάζει να κυριαρχεί ένα είδος νόμου ζούγκλας, οπότε σε διαρκή μάχη μεταξύ των ηγετών η διαδοχή συντελείται με κριτήριο την αντικειμενική αδυναμία του προηγούμενου συνδυαστικά με το μένος και τη δυναμική του επερχόμενου για την κατάληψη της αρχηγίας. Δημιουργείται, δηλαδή, και τις περισσότερες φορές ερήμην της λαϊκής βούλησης ένα περιβάλλον συνταγματικού τέλματος καθώς οι υπέρτεροι οργανωτικοί κανόνες δε βρίσκουν αντίκρισμα στην πολιτική πρακτική η οποία προφανώς είναι λαθεμένη γιατί προκαλεί γενικότερα αποσταθεροποίηση.

Η συνταγματική τάξη, βέβαια, δε γνωρίζει αλλά ούτε απευθύνεται σε ζούγκλα. Και το ερώτημα που ακολουθεί είναι τι μοιάζει δόκιμο να γίνει τώρα πια.

Η κυβέρνηση η οποία διαθέτει την εμπιστοσύνη μίας πρόσφατα εκλεγμένης εθνικής αντιπροσωπείας οφείλει να ασκήσει, επιτέλους, την αρμοδιότητά της: να κυβερνήσει. Να κλείσει την αξιολόγηση που η ίδια προκάλεσε και να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική βόμβα του μεταναστευτικού για την οποία φέρει τεράστια ευθύνη. Θα πρέπει να επιδείξει πολιτικό σθένος και σοβαρότητα, αναλαμβάνοντας το κόστος των πολιτικών επιλογών της, αναγνωρίζοντας τα λάθη και τις παραλείψεις της και να αγωνιστεί για να…διορθώσει ό,τι διορθώνεται. Πέραν των άλλων πρέπει, επίσης, να σταματήσει να υποκινεί παιχνίδια ευθυνών ώστε οι συνομιλητές της, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό να τη λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν τους.

Αλλά και τα λοιπά κόμματα – πέραν του πολιτικού ελέγχου και κριτικής- επιβάλλεται με αίσθημα ευθύνης να στηρίξουν την κυβερνητική προσπάθεια στα δύσκολα μέτωπα, πιέζοντας, παράλληλα, για τη δημιουργία συνολικής εθνικής στρατηγικής η οποία έχει πια καταστεί κάτι παραπάνω απαραίτητη. Άλλωστε οι περισσότερες -αν όχι όλες- οι πολιτικές δυνάμεις φέρουν μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση. Στο εγγύς μέλλον, μάλιστα, θα ήταν συνετό το πολιτικό σύστημα αντί να αναζητά «εκλογικές τρικλοποδιές» και να ακολουθεί πρόθυμα στα παιχνίδια ευθυνών κυβερνητικής εμπνεύσεως, να έρθει σε ενεργό σύγκληση είτε υπό το πρίσμα μίας Οικουμενικής Κυβέρνησης είτε – εάν αυτό φαίνεται πολιτικά βαρύ- με τη στήριξη ενός ευέλικτου κυβερνητικού σχήματος «ειδικού σκοπού» με συγκεκριμένη ατζέντα στόχων αλλά παράλληλα με εύλογη πίστωση χρόνου προκειμένου να εργαστεί απερίσπαστα για την ανασυγκρότηση της χώρας, πάντα στο πλαίσιο των συνταγματικών κανόνων. Όπως άλλωστε απέδειξε πρόσφατα η Κυπριακή Δημοκρατία, η ενότητα και η συλλογική προσπάθεια αποτελεί την καλύτερη συνταγή για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Συνοψίζοντας, το πάντα επίκαιρο εν Ελλάδι αίτημα για εκλογές είναι σήμερα ανεδαφικό βάσει όρων τόσο ουσιαστικής όσο και θεωρητικής πολιτικής. Αντίθετα, προβάλλει όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη ουσιαστικής συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και παραγκωνισμού του κομματικού έναντι του εθνικού συμφέροντος για την αντιμετώπιση των δαιδαλωδών προβλημάτων της πατρίδας μας.

Κι όταν σβήσει η φωτιά στο σπίτι μας, τότε ας ψάξουμε να βρούμε πόσα σπίρτα έβαλε καθένας στη φωτιά που κατέκαψε την Ελλάδα…

*Ο Απόστολος Κωνσταντινίδης είναι φοιτητής της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.