Γιωργος Χατζηγιαννης: «Η Ολλανδια ηταν απο την αρχη αποφασισμενη να μην “ενδωσει” στην λογικη της πληρους και γενικευμενης καραντινας»

Ο Γιώργος Χατζηγιάννης ζει εδώ και έναν χρόνο στην Ολλανδία, όπου και εργάζεται ως chef.  Σήμερα διαμένει στην πόλη Sneek, Βορειοανατολικά του Άμστερνταμ, όπου εργάζεται ως Chef την κουζίνα του Beach Club Sneek, ένα ολοκαίνουργιο εστιατόριο Ολλανδικού χαρακτήρα ─η επένδυση άγγιξε επταψήφιο νούμερο─ το οποίο και έκλεισε τις πόρτες του, σε συμφωνία με τις επιταγές της Ολλανδικής κυβέρνησης, 4 μόλις ημέρες μετά τα επίσημά εγκαίνιά του.
 
ΠτΘ: Ποια είναι η υφιστάμενη κατάσταση στην χώρα διαμονής σας σε σχέση με τον κορωνοϊό;
ΓΧ: Ανοίξαμε τις πόρτες του εστιατορίου μετά από πολλή δουλειά, στις 12 Μαρτίου και η κουζίνα μου έκλεισε στις 16 του ίδιου μήνα, σύμφωνα με τις επιταγές της Ολλανδικής κυβέρνησης, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού που χτύπησε  πλέον για τα καλά την πόρτα της χώρας. 
 
Στην Ολλανδία τα πρώτα μέτρα περιλάμβαναν κλείσιμο των σχολείων, των εστιατορίων, των μπαρ, των γυμναστηρίων και των fitness and wellness clubs  μέχρι τις 6 Απριλίου. Τα μέτρα αυτά επεκτάθηκαν μέχρι τις 28 Μαΐου, ενώ προστέθηκαν και άλλα στο πλαίσιο του “Intelligent” lockdown, όπως ονόμασε η Ολλανδική κυβέρνηση το σύνολο των κανόνων που τέθηκαν.  Μέσα σε αυτούς πρέπει να τηρούνται αποστάσεις 1,5 μέτρου σε όλες τις συναθροίσεις, δεν επιτρέπονται επισκέψεις περισσότερων από  τριών ατόμων σε ιδιωτικό σπίτι, αν κάποιος σε μια οικογένεια νοσήσει τότε όλη η οικογένεια υποχρεούται να μείνει σπίτι και όλες οι εταιρείες πρέπει να φροντίζουν οι πελάτες τους να έχουν πάνω από 1.5 μέτρο απόσταση μεταξύ τους. Στις εταιρίες τα πρόστιμα για μη συμμόρφωση με τους κανόνες είναι 4000 ευρώ, ενώ για τους πολίτες 400 ευρώ.
 
Η Ολλανδική κοινωνία, αντέδρασε ανάμικτα στις απαγορεύσεις. Μερίδα των Ολλανδών, ειδικά οι νεαρές ηλικίες, σεβάστηκαν τα μέτρα και προσάρμοσαν το πρόγραμμα της εργασίας τους, αλλά και της υπόλοιπης ζωής τους, ώστε να υπακούν στους κανόνες αυτούς. Στις μεγαλύτερες ηλικίες και κυρίως στις ηλικίες που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από τον ιό, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, η «ανυπακοή» ήταν αρκετά μεγάλη από την αρχή. Αυτό άλλωστε οδήγησε και στην επέκταση και την ενίσχυση των μέτρων.
 
Η πολιτεία ήταν από την αρχή αποφασισμένη να μην «ενδώσει» στην λογική της πλήρους και γενικευμένης καραντίνας. Αυτό θα είχε μεγάλες οικονομικές, αλλά και κοινωνικές επιπτώσεις, σε μια κοινωνία που δεν έχει χρειαστεί μέχρι τώρα να βιώσει δυσχερείς συνθήκες.
 
Εν αντιθέσει με την Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας, οι Ολλανδοί στην πλειοψηφία τους δεν χρειάστηκε ποτέ να μείνουν στα σπίτια τους από το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου και μετά.

«Η οικονομία της Ολλανδίας βασισμένη κατά κύριο λόγο στις εξαγωγές οπωροκηπευτικών ορθοπόδησε γρήγορα μετά την κρίση του 2008, τώρα μέχρι το τέλος του 2021»

Η οικονομία τους ήταν σε μία σχετικά σταθερή άνοδο από τότε, με μερικά σκαμπανεβάσματα στην πορεία, αλλά συνολικά πάντα με τάσεις βελτίωσης από το 1950. Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2008, με την πτώχευση της Lehman Brothers, έγινε αισθητή στην Ολλανδία, αλλά όχι με τον τρόπο που επηρέασε την Ελλάδα. Αυτή η εποχή της κρίσης δημιούργησε προβλήματα στην Ολλανδία, την 17η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και την 1η εξαγωγό χώρα οπωροκηπευτικών στην Ευρώπη, αλλά λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι η οικονομία της ήταν βασισμένη σε γερά θεμέλια και κατά κύριο λόγο στις εξαγωγές, ορθοπόδησε γρήγορα. Σαφώς η ανοικοδόμηση ελαττώθηκε και μέχρι και τώρα παραμένει σε χαμηλότερα επίπεδα απ’ ό,τι πριν από την κρίση του 2008. Το εθνικό χρέος είναι πιο ψηλό από τα πριν της κρίσης επίπεδα και η ανεργία είναι λίγο πιο υψηλή επίσης. Στον αντίποδα όμως, το Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ολλανδίας και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι σημαντικά πιο υψηλά πλέον. Οι οικονομία έχει ανακάμψει σημαντικά από την οικονομική κρίση, χωρίς ποτέ να νιώσει το πλήρες βάρος της. Οι πολιτικοί χειρισμοί, η οικονομική δύναμη της, που βασίζεται σε πρωτογενή παραγωγή, και τα μεγάλα συμφέροντα των δυνατών γειτονικών χωρών της, όπως η Γερμανία, έβγαλαν από το μονοπάτι της κρίσης την Ολλανδία.

«Με τα έως τώρα στοιχεία η πανδημία του κορωνοϊού για την Ολλανδία δεν συνεπάγεται και με μία μεγάλη οικονομική κρίση»

Σε σχέση με τη διαχείριση της πανδημίας κατά την άποψή μου έγιναν πολλά λάθη, πολλά εκ των οποίων σήμερα έχουν διορθωθεί, ενώ σύμφωνα με τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό τεστ που πραγματοποιούνται δείχνουν μία ελεγχόμενη κατάσταση.
 
Ταυτόχρονα στις επιχειρήσεις που είχαν ανοίξει τουλάχιστον πριν τον Μάρτιο και έχουν πληγεί με οποιοδήποτε τρόπο, έχει δοθεί σημαντική βοήθεια και οι εργαζόμενοι πληρώνονται το 90% του μισθού τους από το κράτος για 3 μήνες, αν χρειαστεί, ενώ οι εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να λάβουν συγκεκριμένες ενισχύσεις για τη συνέχιση της λειτουργίας τους.  Ταυτόχρονα οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν δικαίωμα να κάνουν αίτηση για μια σειρά επιδομάτων ανάλογα με τον τομέα τους. Με λίγα λόγια τουλάχιστον με τα έως τώρα στοιχεία η πανδημία του κορωνοϊού για την Ολλανδία δεν συνεπάγεται και με μία μεγάλη οικονομική κρίση.
 
Θα υπάρξει σίγουρα πτώση στους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας και αύξηση της ανεργίας, ωστόσο οι οικονομολόγοι προβλέπουν ανάκαμψη το αργότερο μέχρι το τέλος του 2021, λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί.
 
ΠτΘ: Ποια είναι η άποψή σου σε σχέση και με το παράδειγμα της Ελλάδας που «εξυμνείται» σε διεθνές επίπεδο για την έως τώρα πορεία της; Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι είσαι σε άλλο κράτος σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης μακριά από γονείς, οικογένεια και φίλους; Υπάρχει ο φόβος και η αγωνία γι’ αυτούς;
Γ.Χ.: Στην Ελλάδα η καραντίνα χρησιμοποιείται και όχι ιδιαίτερα εντέχνως, για την τρομοκράτηση των πολιτών και για να καταλυθούν δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες. Θα θεσπιστούν προσωρινοί νόμοι, οι οποίοι θα γίνουν μόνιμοι. Θα δοθεί συνάμα στην κυβέρνηση το δικαίωμα να πάει σε ένα ακόμα μνημόνιο στους επόμενους μήνες, βασιζόμενη στην εικόνα της χώρας μετά το τέλος αυτής. Κλείνοντας τα πάντα για τόσο καιρό, χωρίς να δίνει καμία πραγματική οικονομική βοήθεια στους εργαζομένους. 

«Καμία ουσιαστική στήριξη στις επιχειρήσεις του τουρισμού που δεν θα επιβιώσουν λόγω μη ύπαρξης θερινής σεζόν φέτος»

Ακούω και διαβάζω να εξυμνούν το παράδειγμα της Ελλάδας και δεν μπορώ να το πιστέψω. Καμία ουσιαστική στήριξη στις επιχειρήσεις του τουρισμού που δεν θα επιβιώσουν λόγω μη ύπαρξης θερινής σεζόν φέτος. Καμία στήριξη στις επιχειρήσεις που, ναι μεν δεν έκλεισαν από την κυβέρνηση, αλλά ουσιαστικά δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν.
 
Η καραντίνα θα έπρεπε να συνοδεύεται από μέτρα κοινωνικής ευαισθησίας, ώστε να υπάρχει κάποιο μέλλον. Επελέχθη ένα voucher επιμόρφωσης, ως προϋπόθεση, για τη λήψη κάποιας βοήθειας, ένα αργό και χωρίς ουσία πρόγραμμα που απλά δίνει 86.000.000 σε ιδιωτικούς οργανισμούς. Αντί αυτά τα λεφτά να μοιραστούν απευθείας στους πολίτες, εξυπηρετούν για άλλη μια φορά συμφέροντα.
 
Ας διερωτηθούμε σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη ή η Κομοτηνή, τι θα πρωτοπροσφέρουν τα 600 ή 800 ευρώ στον εργαζόμενο, την ώρα που το μέσο ενοίκιο του σπιτιού ανέρχεται στα 400 ευρώ; Ποιους λογαριασμούς και ποια έξοδα θα εξυπηρετήσει; Σε μία επιχείρηση που έχει πάγια έξοδα και υποχρεώσεις, ποιες «τρύπες» θα καλυφθούν με τα ελάχιστα κεφάλαια που δίνονται;

«Θα επιβιώσει ο κόσμος από την πανδημία, για να πεθάνει από την πείνα αργότερα»

Η ανησυχία μου για τους ανθρώπους μου στην Ελλάδα, μεγαλώνει κάθε μέρα που συνεχίζουν να ζουν σε αυτή τη μετέωρη κατάσταση. Οι γονείς, η αδερφή, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συνάδελφοί μου, στο σύνολό τους περιμένουν την επόμενη μέρα, χωρίς καμιά βεβαιότητα ως προς την παροχή βοήθειας ή της ύπαρξης μέλλοντος στη δουλειά τους και άρα για τη δυνατότητά τους να επιστρέψουν στη ζωή τους πριν τον κορωνοϊό. Συνολικά το μέτρο της καραντίνας, λογικά είναι καλό για την προστασία και προάσπιση της υγείας. Η πραγματική οικονομία όμως θα καταρρεύσει. Θα επιβιώσει ο κόσμος από την πανδημία, για να πεθάνει από την πείνα αργότερα.
 
ΠτΘ: Πώς έχει επηρεαστεί η καθημερινότητά σου; Κυρίως σε εργασιακό επίπεδο τι έχει αλλάξει; Υπάρχει ανασφάλεια ως προς την επόμενη ημέρα της πανδημίας;
Γ.Χ.: Το εστιατόριο μου είναι και θα παραμείνει κλειστό για το προσεχές μέλλον και μέχρι να αρθούν τα μέτρα που ισχύουν τώρα. Όταν μας ανακοινώθηκε η αναστολή της λειτουργίας, οι επιλογές μου ήταν συγκεκριμένες. Να βρω τρόπο να μείνω στην Ολλανδία και να περιμένω ή να επιστρέψω στην Ελλάδα, στο σπίτι μου, κοντά στους δικούς μου ανθρώπους και να περιμένω. Σκέφτηκα ότι αν γυρνούσα θα έπρεπε να περάσω από λεωφορεία, τρένα και αεροδρόμια και να ρισκάρω να μεταφέρω πιθανώς στους γονείς μου, στους γονείς των φίλων μου και σε άλλους ανυποψίαστους τον κορωνοϊό. Έμεινα έκπληκτος με άλλους συμπατριώτες μου που κατοικούσαν στο εξωτερικό και κρίνω ως εγωιστικό το ότι επέστρεψαν χωρίς δεύτερη σκέψη στην πατρίδα τους.  Όταν αγαπάς τους γονείς σου και τους ανθρώπους σου τους προστατεύεις, δεν επιστρέφεις σπίτι σου με μόνο γνώμονα το ότι εκεί νοιώθεις καλύτερα. Για να μην μιλήσουμε για το χρέος μας στην Ελληνική κοινωνία.
 
ΠτΘ: Ποια η πρόσβαση ενός οικονομικού μετανάστη όπως εσύ στο εκεί σύστημα υγείας και ποια η ευρύτερη αντιμετώπιση από την πολιτεία; Υπάρχουν μέτρα στήριξης και για εσάς;
Γ.Χ.: Οι ασφάλειες υγείας στην Ολλανδία είναι ιδιωτικές και φυσικά υποχρεωτικές, ενώ πληρώνονται από τον ίδιο τον εργαζόμενο. Οι καλύψεις εξαρτώνται από την ασφάλεια που θα επιλεγεί και το κράτος στο τέλος του έτους επιστρέφει μέρος του ποσού στον ασφαλισμένο. Αν δεν έχεις ασφάλεια για κάτι, οι χρεώσεις δεν είναι εύκολα εξυπηρετήσιμες. Υπάρχει μια ανασφάλεια και μια αβεβαιότητα σε όλα. Οπότε στην συγκεκριμένη περίπτωση το «η Υγεία πάνω απ’ όλα» που τόσο σπάταλα λέμε στην καθημερινότητά μας, αποκτά άλλο νόημα.

«Απ’ ό,τι φαίνεται θα είμαστε μια γενιά που γεννήθηκε και θα πεθάνει σε έναν “αμμόλοφο”»

ΠτΘ: Τι πιστεύεις για την επόμενη ημέρα. Θα μας βρει καλύτερους; Υπό την έννοια ότι ενδεχομένως θα «επαναξιολογήσουμε» κάποια πράγματα στην ζωή μας; Τι ελπίζεις;
Γ.Χ.: Το σίγουρο είναι ότι από εδώ και πέρα, όλα θα τοποθετούνται πλέον χρονολογικά ως π.Κ. και μ.Κ., (προ και μετά Κορωνοϊου εποχή). Πολλά θα αλλάξουν, οι κοινωνίες και οι άνθρωποι θα δουν αδυναμίες που δεν ήξεραν ότι έχουν. Μακάρι να είχαμε την ευαισθησία και την ωριμότητα να αλλάξουμε προς το καλύτερο, εκμεταλλευόμενοι την εντύπωση ότι αυτή η κρίση που θα διαδεχθεί την πανδημία, θα μας βρει να παλεύουμε για τα αυτονόητα στην Ελλάδα. Το ζήτημα, για άλλη μια φορά, θα είναι η επιβίωση και όχι η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Οι περισσότεροι της γενιάς μου, όσοι είμαστε από 25 έως 35 χρονών, αυτή τη ζωή κάναμε εδώ και αρκετά χρόνια. Κάποιοι μόνο αυτή ξέρουν. Δυστυχώς απ’ ό,τι φαίνεται θα είμαστε μια γενιά που γεννήθηκε και θα πεθάνει σε έναν «αμμόλοφο», που όσο και να κάνουμε βήματα προς τα επάνω, στην καλύτερη περίπτωση θα μένουμε στο ίδιο σημείο και μόλις χαλαρώνουμε λίγο, θα αρχίσουμε να κατεβαίνουμε.

«Είναι στο χέρι μας να πάρουμε τα καλά από αυτή τη κατάσταση»

Παρ’όλα αυτά πιστεύω στην αποφασιστικότητά μας, πιστεύω ότι αυτή η κρίση όπως και η προηγούμενη θα διαμορφώσει χαρακτήρες και θα μας σκληραγωγήσει, ευτυχώς ή δυστυχώς, περισσότερο. Είναι στο χέρι μας να πάρουμε τα καλά από αυτή τη κατάσταση, να διδαχθούμε από τα αίτια και όχι από τα αποτελέσματα. Έτσι μόνο θα διαμορφώσουμε ένα μέλλον στο οποίο τα παιδιά μας δεν θα χρειαστεί να παλεύουν για τα αυτονόητα και όπου η ανάγκη δεν θα κινεί τον κόσμο, αλλά το χαμόγελο.

«Νιώθω ότι από πίσω μου δεν υπάρχει πλέον η χώρα μου και πως σε ό,τι απομείνει από την Ελλάδα μετά από αυτή την κρίση, δεν θα έχω μέλλον»

Αυτές τις μέρες κάνω διάφορες δουλειές για να βγαίνουν τα προς το ζην. Οι γονείς μου από μικρό με έκαναν να ξέρω να στέκομαι στα πόδια μου, αυτόφωτος και να υπερασπίζομαι τις επιλογές μου. Οπότε τη Δευτέρα έσκαβα σε έναν κήπο, την Τρίτη οργάνωσα ένα μικρό κομμάτι γης για να φιλοξενήσει μια μικρή ποικιλία από λαχανικά και την προηγούμενη Παρασκευή βοηθούσα να κουβαλήσουμε κάποια έπιπλα. Οικονομικός μετανάστης σε μια ξένη χώρα, χωρίς τρόπο ─αυτή στη στιγμή─ να κάνω οτιδήποτε άλλο, πέρα από το να προχωράω προς τα μπροστά. Με θράσος, σεβασμό και θάρρος, όπως κάνουμε πάντα και μέσα στην κουζίνα. Οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και επαγγελματίες. Αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Μου είπαν ότι η δουλειά μου θα είναι εκεί όταν ξανανοίξουμε. Ψυχολογικά, δεν ήταν εύκολο και ακόμα ορισμένες μέρες είναι ένας αγώνας. Νιώθω ότι από πίσω μου δεν υπάρχει πλέον η χώρα μου και πως σε ό, τι απομείνει από την Ελλάδα μετά από αυτή την κρίση, δεν θα έχω μέλλον.
 
Το επάγγελμά μου στην Ελλάδα και συνολικά ο τομέας της εστίασης μετράει ήδη «θύματα», από επιχειρήσεις που έχουν κλείσει και θα κλείσουν και άλλες. Ο εφοδιαστικός τομέας, οι αγρότες και όσες επιχειρήσεις βασίζονταν στην προμήθεια καταστημάτων στην ενδοχώρα και στα νησιά, δεν γνωρίζουν τι θα συμβεί. Κανείς δεν ξέρει ποιες θα είναι οι συνθήκες. Στην Ολλανδία, παρόλες τις σημαντικές βοήθειες της κυβέρνησης, κανείς δεν ξέρει πόσες επιχειρήσεις θα επιβιώσουν και πόσα λεφτά θα υπάρχουν στην αγορά.

Δείτε το σύνολο των συνεντεύξεων εδώ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.