Ψωμι

Και ήρθε η πόλη να μιλήσει και να πει. Η ίδια. Έψαξε μέσα της και ήρθαν οι λέξεις. Έψαξε μέσα της και οι άνθρωποι κατάλαβαν. Τα βήματα ψιθύρισαν στα πόδια και αυτά περιχαρή άφησαν τις λέξεις απάτητες. Σαν Παναγίες στις κόχες τους, σαν αραβουργήματα. Μια μακαριότητα σωματική.

Φύσηξε άνεμος ανάμεσα στα σπίτια. Όπου και αν έμεναν οι γλώσσες βγήκαν στα στενά και κύτταξαν τον δρόμο. Άνυδρα τα πλακάκια την ώρα του ψωμιού. Ταΐστε μας ολόκληρες, ζήτησαν οι γλώσσες. Ψωμί, τίποτα άλλο. Στριφογύρισαν οι λέξεις σε στόμα γυναικείο, αγκάλιασαν τη φωνή και κάναν κούνια.

 Σηκωνόταν η χαρά σαν σκόνη. Κάποιες, από τις λέξεις πεθύμησαν την καταγωγή τους και πήγαν ευζωνάκια στο στόμα των ανδρών. Είναι σημαιοφόρα εδώ, είπαν και βάδισαν στα σύνορα. Ξέρουμε τι κάνουμε. Προσοχή! Τέτοια βιασύνη ορισμού.

Οι άλλες των ανδρών σκαρφάλωσαν στα δόντια. Ή για θέα ή για φάγωμα. Μαζί με το ψωμί φάε και λέξεις. Μάσα τες καλά να τις αντιληφθεί ο ουρανίσκος. Ναι, είπαν όλες, ο μικρός ουρανός του στόματος. Cappella Sistina ή ο θόλος του τεμένους στο Cairo, γεμάτος φως.

Χώρα στο στόμα και φως και Θεός. Γένεση και Έξοδος. Πού είναι ο αυτόχθονος τόπος της γλώσσας; Στο ψωμί; Στο ποτάμι; Στον κάμπο; Η γη ολόκληρη χωράει στο στόμα. Καθώς τα όργανα του γίνονται τα όργανα της γης. Σε αυτή την πόλη της γης. Την ίδια.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.