Παρουσιαστηκαν στην Κομοτηνη τα «Εμπυρετη επιμονη», «Στα χναρια των μυθων», και «Ασυγκρατητα που ειναι τα ονειρα οταν μεθυσουν», του Παναγιωτη Αργυροπουλου

Την Τετάρτη 3 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση των βιβλίων του Παναγιώτη Αργυρόπουλου, «Εμπύρετη επιμονή», «Στα χνάρια των μύθων», και «Ασυγκράτητα που είναι τα όνειρα όταν μεθύσουν», στο καφέ Gecko, στην Κομοτηνή. Για τον συγγραφέα και το παρουσιαζόμενο έργο του μίλησαν ο συγγραφέας και Βιβλιοθηκονόμος του ΤΕΦ/ΔΠΘ κ. Πασχάλης Κατσίκας, η φιλόλογος κ. Βίκη Τριανταφυλλιά και ο συγγραφέας κ. Χρήστος Χαρτοματσίδης

Ποιήματα του Παναγιώτη Αργυρόπουλου έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα ρουμάνικα, καθώς επίσης έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Εκτός από τη λογοτεχνική του «παραγωγή», ο συγγραφέας έχει εκπονήσει ιστορικές και λαογραφικές μελέτες και έχει ασχοληθεί και με την συγγραφή στίχων.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm»  ο Παναγιώτης Αργυρόπουλος μίλησε για την απόφαση του να ασχοληθεί με τον κόσμο της ποίησης, την ενασχόληση του με τα διάφορα είδη συγγραφής ενώ μοιράστηκε πληροφορίες για τα τρία έργα του, που παρουσιάστηκαν στην Κομοτηνή.  

Ο λόγος στον ίδιο λοιπόν…

«Ο εαυτός μου γέρνει περισσότερο προς τον χώρο της ποίησης»

ΠτΘ: Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής, εργαστήκατε και εργάζεστε στη μέση εκπαίδευση. Αυτός είναι και ο λόγος ή η αφορμή που στραφήκατε και στη συγγραφή;

Π.Α.: Θα έλεγα ότι η επαφή μου με τη λογοτεχνία λόγω του επαγγέλματος, δηλαδή η θεωρητική επαφή, με βοήθησε και με ώθησε να δοκιμαστώ και σε αυτό τον τρόπο έκφρασης, γιατί είχα επιχειρήσει και άλλους παλιότερα. Επειδή όμως δεν είχα κάποιες σπουδές, κάποια θεωρητική σκευή, θεωρούσα πως δεν θα μπορούσα να προχωρήσω. Γι’ αυτό αποφάσισα να δοκιμαστώ μέσω του λόγου.

ΠτΘ: Έχετε δοκιμάσει τις δυνάμεις σας και στη μικρότερη φόρμα και στη μεγαλύτερη, αναφέρομαι και στην ποίηση και στον πεζό λόγο. Δύσκολο εγχείρημα να ασχοληθεί κανείς με δυο διαφορετικές φόρμες συγγραφής. Υπάρχει κάτι το οποίο σας κερδίζει και σας εκφράζει ενδεχομένως περισσότερο;

Π.Α.: Ναι. Είναι δυο τελείως διαφορετικές διαδικασίες γραφής. Ο μεγάλος ποιητής της Θεσσαλονίκης, Τάκης Βαρβιτσιώτης, είχε πει κάποτε ότι ποιητές είμαστε σε κάποιες ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας. Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα. Ο ποιητής δεν μπορεί να πει θα κάτσω απόψε στο γραφείο μου και θα γράψω ένα ποίημα. Δεν είναι προσχεδιασμένο αυτό. Ποιητής είσαι όταν έρχεται να σε επισκεφτεί εκείνη η κατάσταση που την ονομάζουμε έμπνευση. Μια ένθεη κατάσταση θα έλεγα, που ούτε κι ο ίδιος ο δημιουργός δεν μπορεί να καταλάβει πώς έφτασε σε εκείνη τη σύλληψη μιας ιδέας που μετά την αποτυπώνει στο χαρτί με λέξεις. Ενώ η πεζογραφία λειτουργεί διαφορετικά. Εκεί έχουμε σχεδιασμό, έχουμε τους ήρωες, την πλοκή, τα οποία τα οργανώνουμε και καθόμαστε κάτω κοπιάζοντας για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο έργο. Εγώ επιχείρησα να δοκιμαστώ και στα δυο, ωστόσο θεωρώ ότι ο εαυτός μου γέρνει περισσότερο προς τον χώρο της ποίησης.

«Η ποίησή μου είναι εσωτερική»

ΠτΘ: Τι είναι αυτό που σας εμπνέει, τόσο όσον αφορά την ποίηση, όσο και την πεζογραφία.

Π.Α.: Θεωρώ ότι κινούμαι πιο πολύ στο χώρο της ερωτικής και υπαρξιακής ποίησης.  Η ποίησή μου είναι εσωτερική. Δεν σημαίνει ότι δεν επηρεάζομαι από κοινωνικά θέματα, από γεγονότα και καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μας μέσα στην κοινωνία. Έχω γράψει αντίστοιχα ποιήματα, αλλά δεν είναι αυτό που με κερδίζει πιο πολύ. Πιο πολύ κινούμαι στο χώρο του εσωτερικού βιώματος και της εσωτερικής αναζήτησης, της ίδιας της ύπαρξης, της πορείας της ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στη γη. Του νοήματος της ζωής, της ανθρώπινης μοναξιάς, μαζί με οτιδήποτε άλλο διέπει την ανθρώπινη ύπαρξη ως συναίσθημα. Λένε ότι η λογοτεχνία και γενικότερα η τέχνη, ανά τους αιώνες και σε όλες τις εποχές και κοινωνίες, δεν εκφράζει τίποτε άλλο παρά τέσσερις βασικές αξίες. Τον έρωτα, τον θάνατο, την πολιτική και τον πόλεμο. Θα έλεγα ότι είναι ένα κράμα από όλα αυτά. Τον πόλεμο με την ευρύτερη σημασία του όρου, γιατί πόλεμος μπορεί να είναι και μια εσωτερική κατάσταση που βιώνει ο άνθρωπος μέσα του.

ΠτΘ: Με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τα τρία συγγραφικά σας δημιουργήματα που παρουσιάστηκαν στην Κομοτηνή

Π.Α.: Η μία από τις ποιητικές συλλογές που παρουσιάστηκαν, το «Ασυγκράτητα που είναι τα όνειρα όταν μεθύσουν», είναι χαϊκού ποίηση.  Ιαπωνικό είδος γραφής, όπου το κάθε ποίημα αποτελείται από τρεις στίχους και έχει συγκεκριμένη φόρμα, όπου ο πρώτος στίχος είναι πέντε συλλαβές, ο δεύτερος εφτά και ο τρίτος πέντε. Το γιαπωνέζικο χαϊκού αντλεί την έμπνευσή του από τη φύση και συνδέεται με τη φιλοσοφία ζεν, την ανατολική φιλοσοφία. Ωστόσο καλλιεργήθηκε πάρα πολύ από τον δυτικό κόσμο και πολλοί δικοί μας έλληνες σπουδαίοι λογοτέχνες έχουν γράψει χαϊκού, όπως ο νομπελίστας Σεφέρης, ο πελοποννήσιος ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος και άλλοι. Το ευρωπαϊκό χαϊκού εμπνέεται και από κοινωνικά θέματα και από ερωτικά θέματα και ξεφεύγει από το στεγανό της φύσης που έχει το γιαπωνέζικο χαϊκού. Όσον αφορά στις άλλες δυο συλλογές, το «Στα χνάρια των μύθων» είναι μια απόπειρα που κάνω να μιλήσω για τα διάφορα ζητήματα που με απασχολούν, τα υπαρξιακά, τα ερωτικά, είτε μέσα από μύθους, τους οποίους διασκευάζω, παρουσιάζοντας τους μέσα από μια δική μου οπτική γωνία, είτε από καινούργιους μύθους που συνιστούν δική μου επινόηση. Σε σχέση με την «Εμπύρετη επιμονή», είναι η τελευταία μου ποιητική συλλογή που έχει εκδοθεί έως τώρα και είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Πάντως, κοινό στοιχείο και των τριών, που γενικότερα χαρακτηρίζει όλο μου το έργο, είναι ένας σαρκασμός, μια ειρωνεία και ένα χιούμορ με το οποίο αντιμετωπίζω ακόμα και τις τραγικές καταστάσεις, προσπαθώντας έτσι με αυτόν τον τρόπο λίγο να εξωραΐσω τις δύσκολες και σκληρές πτυχές της ζωής.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.