Οι τεχνολογικες αναζητησεις του Παρκερ και τα πειραματα της ανθρωπινης ψυχης

Η αγάπη των εκδόσεων Πόλις για την καλή γαλλική λογοτεχνία έφερε στο προσκήνιο το βραβευμένο, από το αναγνωστικό κοινό, μυθιστόρημα του Πιέρ Ντυκροζέ, «Η ανακάλυψη των σωμάτων», σε μετάφραση του Δημήτρη Δημακόπουλου. Το γαλλικό αυτό πεζογράφημα περιπλέκεται με κώδικες του θρίλερ, δημιουργώντας έτσι ένα δραματικό σκηνικό που εξιτάρει τους αναγνώστες, ενώ παράλληλα θίγει θέματα ηθικού, πολιτικού και φιλοσοφικού περιεχομένου, αφήνοντας έτσι μία γεύση γλυκόπικρη, με αναπάντητα ερωτήματα για το μέλλον.

Πρόκειται για ένα συναρπαστικό βιβλίο, το οποίο στηρίζεται στον φόβο για τον θάνατο και τη φθορά. Παρουσιάζει έναν κόσμο που επιθυμεί να «εφευρίσκει» –με αθέμιτα μέσα–  λύσεις, επιχειρώντας να ανατρέψει τη φυσική κατάληξη του ανθρώπου. Ένας από αυτούς που θέλει να το ανακαλύψει είναι και ο ήρωας της ιστορίας μας, ο οποίος δέχεται χρηματοδότηση για να παραβρεθεί ως «πειραματόζωο» σε εργαστήρια τεχνολογιών, προκειμένου να βρει λύσεις για να ζήσει παραπάνω.

Η αναζήτηση για έναν καλύτερο κόσμο

Το μυθιστόρημα του Ντυκροζέ ξεκινάει με τον Άλβαρο, τον κεντρικό ήρωα, να γλιτώνει από τη σφαγή της αστυνομίας στο Μεξικό και να διαφεύγει στις ΗΠΑ. Όντας ιδιοφυΐα στην πληροφορική ζητάει δουλειά από τον μεγιστάνα Πάρκερ Χέιζ, ο οποίος σκόπευε μέσω της πληροφορικής και της βιοτεχνολογίας να δημιουργήσει αθάνατους ανθρώπους. Στην ιστορία αυτή εμπλέκεται και η Αντέλ Καρά, μια κυτταρική βιολόγος, η οποία ηγείται της έρευνας και, αφού ερωτεύεται τον Άλβαρο, ανατρέπει τα αρρωστημένα σχέδια του Χέιζ.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Πιέρ Ντυκροζέ, θέλει να υπενθυμίσει στους αναγνώστες όσα συνέβησαν στο παρελθόν σχετικά με τη φρίκη του Ολοκαυτώματος, τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους, τις μορφές βίας που συνδέονται με τον παγκόσμιο ιστό, την κυριαρχία της Google και του Facebook και το όραμα της εικονικής πραγματικότητας, όπου όλοι θα είναι ελεύθεροι και αποδεσμευμένοι από κάθε μορφής εξαναγκασμού. Όλα αυτά αποτελούν ιστορίες σ’ ένα κατακερματισμένο βιβλίο, που τίποτα δεν λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά δίνει με αυτόν τον τρόπο τη συνολική εικόνα της σημερινής κοινωνίας και τις επιπτώσεις που υπέστη λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης. Ωστόσο, στο τέλος αφήνει ένα κλίμα αισιοδοξίας και αξιοπρέπειας, δείχνοντας πως υπάρχουν λογικοί άνθρωποι, που αντιστέκονται στην όλη κατάσταση.

Ο συγγραφέας τέμνει το βιβλίο σε τρεις κινήσεις και η πλοκή εξελίσσεται ως ένα νουάρ θρίλερ σε συνδυασμό με τη φαντασία, ενώ χαρακτηρίζεται από λυρισμό και σκληρότητα, χωρίς να αποτελεί ένα φουτουριστικό κείμενο, σύμφωνα με τα λεγόμενα της συγγραφέως Κωνσταντίνας Μόσχου. Επιπλέον, το έργο διακρίνεται για τη δραματικότητά του, ενώ πολλές φορές είναι απειλητικό ή παιγνιώδες, αφού διαδραματίζεται στο Μεξικό. Παράλληλα, διαφαίνεται η μουσικότητα και η πλαστικότητά του, αφού ο Πιέρ θέλει να  μας παρουσιάσει την εχθρότητα μεταξύ του καλού και του κακού ή τον παλιό συγκριτικά με τον καινούργιο αιώνα, προκαλώντας διάφορα διλλήματα.

Ελένη Γκίκα: «Με τη δική μας ηθική και νοοτροπία, κινούμαστε και στα καινούργια νησιά…»

Το πεζογράφημα του Ντυκροζέ σχολιάζει και η συγγραφέας Ελένη Γκίκα, μέσω της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας «Πολιτισμός. Αναφέρει ενδεικτικά: «Πρόκειται για ένα απολαυστικό νουάρ μυθιστόρημα που, όμως, είναι η ζωή μας, μυητικό όσον αφορά το πέρασμα από την παλιά στην καινούργια εποχή, στην οποία εντούτοις μεταβιβάζεται όλη η ανθρώπινη τραγωδία που φέρουμε μέσα μας. Το δικό μας DNA έχει και ο Κυβερνοχώρος. Με δική μας ηθική και νοοτροπία κινούμαστε και στα καινούργια νησιά, στους νέους κατακτημένους ωκεανούς κι ουρανούς». Γίνεται αναγνωρίσιμη η επανάσταση των πραγμάτων, αλλά και η ανάγκη για την ανακάλυψη του ανθρώπου, της αγάπης, της ελευθερίας και του σώματος. Συμπληρώνει στην κριτική της πως είναι «ένα μυθιστόρημα που, παρ’ όλη τη συναρπαστική πλοκή και θεματογραφία του, όσον αφορά τη λογοτεχνικότητά του, είναι πρωτίστως ποίηση, μουσικότητα, ρυθμός δηλαδή, και εξαίρετη γλώσσα. Από έναν συγγραφέα που μπορεί ταυτοχρόνως να αντικρίζει με ενάργεια τη Λεπτομέρεια και το Όλον»

Ο φαντασιώδης Πιέρ Ντυκροζέ

Ο Πιέρ Ντυκροζέ γεννήθηκε στη Λυών το 1982. Υπήρξε βιβλιοπώλης, επαγγελματίας μεταφραστής και καθηγητής σε ανώτερες σχολές. Μάλιστα, εργάστηκε ως αρθρογράφος στην εφημερίδα “Liberation”, ενώ έχει συγγράψει πέντε μυθιστορήματα, με γνωστότερο το βραβευμένο με το λογοτεχνικό βραβείο “De flore”, «Ανακάλυψη των Σωμάτων». Έχει επίσης επιρροές από τον φιλόσοφο Ζιλ Ντελέζ και τους μυθιστοριογράφους Ντον ΝτεΛίλλο, Ρομπέρτο Μπολάνιο και Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας.

*Η Ευαγγελία Βαβάτση είναι τεταρτοετής φοιτήτρια του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας ΔΠΘ και επιμελήθηκε το παρόν κείμενο στο πλαίσιο της πρακτικής της άσκησης τον Μάιο του 2022.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.