Οι Opera Chaotique συστηνονται στο κοινο της Κομοτηνης

Μια παράσταση σουρεαλιστικού καμπαρέ, που συνδυάζει τις έννοιες του χιούμορ, της σουρεαλιστικής φαντασίας και των εκρηκτικών μουσικών αλχημειών, που υπογράφουν οι Opera Chaotique, το ανατρεπτικό δίδυμο των Γιώργου  Τζιουβάρα και Χρήστου Κουτσογιάννη, θα ζήσουμε για πρώτη φορά στην Κομοτηνή, όσοι επιλέξουμε το Καφέ Μπαρ «Οχτώ» για την νυχτερινή διασκέδασή μας το βράδυ της Παρασκευής.

Ο τίτλος της παράστασης « Οι μούσες των καταραμένων ζωγράφων» κατά την οποία η όπερα, η τζαζ, το καμπαρέ και η ποπ συναντούνται μουσικά μέσα από διάφορες αλχημείες του πρωταγωνιστικού διδύμου των Opera Chaotique, οι οποίοι με νέες συνθέσεις και απρόσμενες διασκευές παρουσιάζουν το νέο τους σουρεαλιστικό cabaret show.

Το Φάντασμα της Όπερας, ο Δον Ζουάν, η Κάρμεν και μελοποιημένα ποιήματα του Μπουκόφσκι, που αποτελούν παλαιότερες δουλειές των δύο «αλχημιστών», θα ζωντανέψουν επίσης στην σκηνή του «Οχτώ» μαζί με καινούργιες διασκευές αλλά και νέες συνθέσεις τους.

Με αφορμή την live tour περιοδεία τους στα «δικά μας» εδάφη, ο Γιώργος Τζιουβάρας ή αλλιώς ο Tenorman των Opera Chaotique μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής» για τη νέα τους παράσταση αλλά και την έως τώρα πορεία του σχήματος στην εγχώρια, και μη, μουσικοθεατρική σκηνή.

Γιώργος Τζιουβάρας λοιπόν…

«Όταν συναντηθήκαμε με τον Χρήστο ταιριάξαμε πάρα πολύ ως προς τη θέληση να κάνουμε κάτι διαφορετικό»

ΠτΘ: Από το 2011 που δημιουργήθηκαν οι Opera Chaotique είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στην Κομοτηνή. Πώς προέκυψαν οι Opera Chaotique;
Γ.Τ.: Σχεδόν πάντα οι λόγοι για τους οποίους δημιουργείται κάτι είναι μυστήριοι. Προφανώς κάτι σε οδηγεί για να δημιουργήσεις, κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει. Όταν λοιπόν συναντήθηκα με τον Χρήστο Κουτσογιάννη, τον Voodoo Drummer, ταιριάξαμε πάρα πολύ ως προς τη θέληση να κάνουμε κάτι διαφορετικό, έχοντας εγώ ως «πάτημα» την όπερα και το γεγονός ότι γράφω μουσική και ο Χρήστος έχοντας ως πάτημα την τζαζ – μπλουζ της Νέας Ορλεάνης και την ιδιότητά του ως performer. Ο Χρήστος δεν είναι απλά ντράμερ, είναι μία φιγούρα εξωπραγματική, η οποία δεν μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα από τη λέξη performer. Όταν γνωριστήκαμε λοιπόν απλά όλο αυτό «έδεσε» και δημιουργήσαμε αυτό το σόου. Οι λόγοι λοιπόν ήταν εντελώς ψυχολογικοί και είχαν να κάνουν με τη δυνατότητα να κάνουμε πραγματικότητα αυτό ακριβώς που θέλαμε.

ΠτΘ: Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον και το όνομα το οποίο επιλέξατε για να σας περιγράψει ως δίδυμο…
Γ.Τ.: Όταν συναντηθήκαμε με τον Χρήστο το όνομα βγήκε πολύ αυθόρμητα, με την έννοια ότι το αποτέλεσμα που δημιουργούμε εμπεριέχει καταρχάς πολλά οπερετικά στοιχεία. Το Chaotique προέκυψε από το γεγονός ότι κάθε παράστασή μας εμπεριέχει πολλά, χαοτικά πράγματα. Έχει πράγματα που αγαπάμε, από τζαζ, ροκ, καμπαρέ, ποπ κι όλα αυτά μέσα από τις σουρεαλιστικές ιστορίες που λέμε, που είναι επί το πλείστον χιουμοριστικές.  Όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, δημιουργούν ένα χαοτικό αποτέλεσμα, το οποίο ωστόσο, αν δεν το δει κάποιος, δεν μπορεί να το καταλάβει.
 

«Μας αρέσει να παίρνουμε χαρακτήρες, ενδιαφέροντες, για εμάς τουλάχιστον, και να δημιουργούμε δικές μας ιστορίες»

ΠτΘ: Σας έχουν ένα προσδώσει τον χαρακτηρισμό «Το ιδιαίτερο δίδυμο μουσικών αλχημιστών». Και εσείς προηγουμένως μιλήσατε για performers, οι οποίοι συνδυάζουν μουσική με μια ιδιαίτερη σκηνική παρουσία. Τι ακριβώς είναι το αποτέλεσμα που θα δούμε επί σκηνής;
Γ.Τ.: Θα έλεγε κανείς ότι είναι μουσικοθεατρικό το αποτέλεσμα. Υπάρχει αυτή η αλχημεία, όπως λέμε σαν αλχημιστές του σουρεαλιστικού καμπαρέ. Υπάρχουν ιστορίες σε όλα. Δεν υπάρχει κάτι που γίνεται χωρίς αιτία. Τα τραγούδια που λέμε όλα αφορούν τις ιστορίες μας. Φέτος το καινούργιο μας θέμα είναι «οι Μούσες των Καταραμένων ζωγράφων» που αποτελεί τη μισή παράσταση. Η άλλη μισή θα είναι αποσπάσματα από παλαιότερες παραστάσεις όπως Το Φάντασμα της Όπερας, ο Δον Ζουάν, η Κάρμεν και φυσικά αποσπάσματα από το CD μας με τα μελοποιημένα ποιήματα του Μπουκόφσκι. Μας αρέσει να παίρνουμε χαρακτήρες, γνωστούς και όχι, ενδιαφέροντες για εμάς τουλάχιστον, και να δημιουργούμε δικές μας ιστορίες με βάση αυτούς. Προσπαθούμε να φέρουμε όλα αυτά τα πράγματα πιο κοντά σε όλους.

«Στην δουλειά μας συνδυάζονται πολλά άσχετα μεταξύ τους πράγματα με μια κοινή αύρα»

ΠτΘ: Τι προεργασία χρειάζεται για να μπορέσεις να ταιριάξεις τον Μπουκόφσκι με το Λουιζιάνα Ρεντ, όπως συμβαίνει στον τελευταίο σας δίσκο;
Γ.Τ.: Μα γι’ αυτό το λόγο λεγόμαστε και Chaotique. Συνδυάζονται πολλά άσχετα μεταξύ τους πράγματα με μια κοινή αύρα. Μπορεί ο έρωτας να είναι σουρεαλιστικός, μπορεί να είναι αγνός, μπορεί να είναι και λιγότερο αγνός, όπως για παράδειγμα με τον Μπουκόφσκι. Αυτά όλα λοιπόν τα συνδέουμε με τον τρόπο τον δικό μας.  Για παράδειγμα φέτος σκεφτήκαμε ότι μας αρέσουν οι ζωγράφοι. Έχουμε κάποια κοινά πράγματα που μας αρέσουν με τον Χρήστο. Βρίσκουμε τα κοινά πράγματα όπως είναι οι ζωγράφοι στο Παρίσι του 1900, ο Μοντιλιάνι, ο Πικάσο και μετά ασχολούμαστε με τις μούσες που τους ενέπνευσαν, διότι η μούσα είναι πολύ σημαντική για κάποιους καλλιτέχνες, ακόμη κι αν, ενδεχομένως, έχουν εκλείψει στις μέρες μας. Σκεφτόμουν επίσης, ότι αυτό είναι ένα project που παγκοσμίως δεν έχει γίνει, δεν έχει ασχοληθεί κάποιος, είναι πρωτότυπο. Συμπερασματικά λοιπόν  παίρνουμε αφορμή από μία ιδέα αυτό και σιγά σιγά «χτίζουμε» πάνω σε αυτή. Βάζουμε τη δική μας μουσική, τα δικά μας κείμενα. Απλά συμβαίνει, αφήνοντας την έμπνευσή μας να μας οδηγήσει.

«Είμαστε περήφανοι για αυτό που κάνουμε, γιατί είναι πρωτότυπο»

ΠτΘ: Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς, μέχρι στιγμής την αντίδραση του κοινού απέναντι σε όλο αυτό το αποτέλεσμα; Σας έχει τύχει να εκφράσει κάποιος την αντίδρασή του για τις «παρεμβάσεις» σε κάποια κλασικά έργα, όπως η όπερα;
Γ.Τ.: Είμαστε περήφανοι για αυτό που κάνουμε, γιατί είναι πρωτότυπο. Όπου κι αν παίζουμε πάμε πολύ καλά. Υπάρχει ένας ενθουσιασμός από το κοινό όπου κι αν παίζουμε. Άνθρωποι που ασχολούνται με την όπερα και την κλασική μουσική και συνήθως είναι ενθουσιασμένοι με αυτό, γιατί μουσικά δεν «πειράζουμε» τα κομμάτια τόσο πολύ. Κάθε άλλο. Για παράδειγμα μια σάτιρα πάνω σε κάτι που το παίζεις ήδη καλά και το κατέχεις, δεν το κοροϊδεύεις. Εμείς αυτό που κάνουμε πιστεύουμε ότι το κάνουμε καλά και το στηρίζουμε καλλιτεχνικά. Το να παίζεις για παράδειγμα την «Τραβιάτα» και να τη συνδέεις με ένα δημοτικό τραγούδι, όπως το «Σήμερα γάμος γίνεται», δείχνει πάρα πολύ ταιριαστό, πάρα πολύ ίδιο και ότι είναι «κάτι» στην εποχή του γιατί συνδέει δύο λαούς.  Είναι αστείο φυσικά όταν το ακούς, ο κόσμος γελάει εκείνη τη στιγμή πάρα πολύ, τραγουδάει, αλλά δείχνει κάτι, ότι η μουσική ταιριάζει πάρα πολύ και η έμπνευση που έχει δημιουργήσει ένα θέμα δεν απέχει πάρα πολύ. Η όπερα ήταν ένα λαϊκό είδος για παράδειγμα, δεν ήταν για την ελίτ. Ήταν παραδοσιακή μουσική για την Ιταλία και τη Γερμανία.

«Όταν μεγάλοι καλλιτέχνες σε διαλέγουν, είναι τιμητικό»

ΠτΘ: Αν διαβάσει κάποιος το βιογραφικό σας, μετράτε και πάρα πολλές εμφανίσεις και στο εξωτερικό και σε μεγάλα μουσικά φεστιβάλ, αλλά και συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες…
Γ.Τ.: Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε συνεργαστεί με τέτοιους ανθρώπους. Στην Ελλάδα παίζαμε για αρκετό καιρό με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με τον Διονύση Σαββόπουλο, δύο εξαιρετικές, όπως καταλαβαίνετε, συνεργασίες. Στο εξωτερικό έχουμε συνεργαστεί με τους Tiger Lilies, ενώ ο Martyn, o frontman τους είχε έρθει όταν παίζαμε στο Βερολίνο και μας έκανε guest, είχε τραγουδήσει μαζί μας και είναι και στο CD μας. Όπως αντίστοιχα και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες. Όταν αυτοί οι άνθρωποι σε διαλέγουν, είναι τιμητικό. Αυτό που κάνουμε είναι αρκετά ευρωπαϊκό, αγγίζει πάρα πολύ κόσμο. Έχουμε παίξει μέχρι στιγμής σε 14 χώρες και με τη νέα χρονιά θα πάμε πάλι Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία, κλπ. Κάνουμε αυτό που αγαπάμε, ταξιδεύουμε, γνωρίζουμε κόσμο, και για εμάς αυτό αποτελεί πρόκληση.

ΠτΘ: Τα Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ σας. Δουλεύετε κάτι καινούργιο από άποψη δισκογραφίας;
Γ.Τ.: Τώρα θα μαγνητοσκοπήσουμε και θα βιντεοσκοπήσουμε την καινούργια παράσταση με τα καινούργια μας τα τραγούδια. Θέλει όμως λίγο χρόνο γιατί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Δισκογραφία πλέον δυστυχώς δεν υπάρχει. Τα CD πεθαίνουν. Παρόλα αυτά πρέπει ο μουσικός να κάνει κάτι. Υπάρχουν χιλιάδες μπάντες, όλοι θέλουν να δείξουν το έργο τους. Έχει γίνει ένα χάος τώρα και με το ίντερνετ, το οποίο όπως όλα τα πράγματα έχει και τα καλά του και τα κακά του.

«Θέλει υπομονή για να μπορέσεις να πείσεις τον κόσμο»

 
ΠτΘ: Πάνω στη βάση αυτή, εσείς παραμένετε ρομαντικός σε ό, τι αφορά την τέχνη και τη μουσική ή η καθημερινότητα και η πραγματικότητα την οποία βιώνετε σας έχει μετατρέψει σε λίγο παραπάνω ρεαλιστή σε σχέση πάντα με την τέχνη που εκπροσωπείτε;
Γ.Τ.: Υπάρχουν σίγουρα στιγμές που αναρωτιέσαι, γιατί το κάνεις αυτό, αλλά συγκριτικά οι στιγμές αυτές είναι πολύ λίγες. Εγώ προσωπικά το αποφεύγω εδώ και χρόνια. Την κρίση που ζούμε όλοι τώρα εγώ την έζησα από πιο πριν γιατί ζω μια λιτή ζωή και πάντα ακολουθώ το ένστικτό μου. Κάθε άλλο παρά ρεαλιστής είμαι, με την έννοια ότι κάνω ένα πράγμα που αγαπώ πάρα πολύ – ασχολούμαι τώρα μόνο με τους Opera Chaotique – βγάζω λεφτά από αυτό και υπάρχει κόσμος που μας στηρίζει. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενος που ακόμα και σήμερα κάνω αυτό που θέλω χωρίς να κάνω εκπτώσεις στη δουλειά μου. Δηλαδή, δε θα ήθελα να κάνω κάτι που δε μου αρέσει μόνο και μόνο εμπορικούς λόγους, για να βγάλω παραπάνω χρήματα. Θέλει υπομονή για να εξελιχθεί αυτό το πράγμα ώστε να μπορέσεις να πείσεις και τον κόσμο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.