Βηματα πανω στα ζωντανα χναρια της ιστοριας

Μέρα λαμπερή σήμερα, φωτεινή και κρύα, όπως αρμόζει στην καρδιά του χειμώνα. Μια μέρα από αυτές που χαίρεται κανείς να παίρνει τους δρόμους και να χάνεται σε γνωστές ή και άγνωστες διαδρομές. Μια υποχρέωση στο Φανάρι όρισε τον προσανατολισμό. Το μετρό από τα έγκατα του Beyoğlu με έβγαλε στο φως στις ακτές του Κεράτιου. Θάμπωσαν τα μάτια από το δυνατό φως του ήλιου. Σαν σκηνή από κινηματογραφική ταινία πέρασαν από μπροστά μου οι τρούλοι με τα γυαλάκια που λαμπύριζαν από το χαμάμ. Κι εκεί ανάμεσα στις καμπύλες των τρούλων κόκκινα καρό πεστεμάλια απλωμένα, να ανεμίζουν σαν χαρούμενες σημαίες. Κατέβηκα στη μέση του κόλπου, στη στάση πάνω από το νερό. Ο Κεράτιος λαμπρός. Η απόσταση μέχρι το Φανάρι μικρή και το περπάτημα στην ακτή ευχάριστο.

Η υποχρέωση τελείωσε γρήγορα κι ο δρόμος από το Μετόχι Ιεροσολύμων και την Παναγία Παραμυθία μ’ ανέβασε στα υψώματα. Η ειδησιογραφία των τελευταίων ημερών ανέφερε την περάτωση των εργασιών στην Παμμακάριστο. Ήταν μια καλή ευκαιρία για ένα πέρασμα από εκεί. Το ανέβασμα των λόφων απαιτεί λίγη παραπάνω προσπάθεια αλλά κάθε τόσο η θέα ανάμεσα από τα ψηλά σπίτια ήταν η ανταμοιβή. Έφτασα μπροστά στην κλειστή πόρτα κι η απογοήτευσή μου μεγάλη. Κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά, όλα κλειστά. Ακόμα και τα σχολεία που ήταν στον ίδιο δρόμο έρημα, ένεκα χειμερινών διακοπών. Κοίταξα από μια χαραμάδα που άφηναν οι λαμαρίνες στο διπλανό εργοτάξιο. Το βλέμμα μου συναντήθηκε με αυτό ενός εργάτη που πλησίασε. Για το ναμάζι ανοίγει, μου είπε και στράβωσα τα μούτρα! Κάνε μια βόλτα και ξαναέλα, συμπλήρωσε και μου χαμογέλασε.

Στις παρυφές του Çarşamba οι βόλτες περνούν σε άλλη διάσταση. Μπορεί να είσαι στην Πόλη αλλά είσαι και κάπου αλλού. Πήρα το δρόμο για τον Άγιο Ιωάννη εν τω Τρούλω. Κάπου εκεί κοντά τον είδα στον χάρτη. Μια βόλτα ίσαμε εκεί, ένα τσάι, μια βόλτα ακόμα, κι η ώρα θα περάσει. Στα δύο λεπτά είχα φτάσει. Κλειστό και πάλι το τζαμί. Το έκανα μια γύρα. Η αγορά περιορισμένη. Σαρίκια, ποτούρια, μπακλαβάδες, κοράνια, κολόνιες, φαρδιά γυναικεία φορέματα και μαντίλες. Πάνω κάτω στην Fethiye caddesi, η ώρα δεν περνούσε. Και τσάι που να πιει μια ξανθιά γυναίκα μόνη! Ούτως ή άλλως ήμουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Δεν ήθελα να το παρατραβήξω. Έφτασα στο τζαμί του Γιαβούζ Σελίμ. Από εδώ η θέα πάντα με μάγευε. Μια κατεβασιά και στην κινστέρνα του Άσπαρος. Εδώ που κάποτε ήταν μια από την μεγάλες δεξαμενές νερού της Βασιλεύουσας,  τώρα είναι χώρος αθλητικών δραστηριοτήτων. Μόνη σύνδεση με το παρελθόν ο τοίχος που περιέβαλε τότε αλλά και τώρα το χώρο αλλά και το νεόδμητο δημοτικό κολυμβητήριο. Νερό θα μου πείτε τότε, νερό και τώρα.

Βγήκα και πάλι στον κεντρικό δρόμο. Φόρεσα και το μαντήλι που είχα στην τσάντα μου στα μαλλιά μου. Η είσοδος στο τζαμί το επιβάλλει. Το βασίλειο μου για ένα τσάι, θα έλεγα και μπήκα σε ένα τυροπιτάδικο. Κάθισα, παρήγγειλα και ξεκούραζα τα πόδια μου.

Όταν δύο μαυροφορούσες κλειστές κυρίες μπήκαν στο μαγαζί και δεν βρήκαν άδειο τραπέζι να καθίσουν, μοιραστήκαμε το δικό μου.

Πολύ ωραίο το μαντήλι σου, μου είπε η μία. Από πού είστε, τις ρώτησα.  Από τον Çekmece, ήρθαμε για την προσευχή στο τζαμί του Σελίμ, μου απάντησαν. Ανταλλάξαμε και γεύσεις από τα μπουρέκια που είχαμε παραγγείλει. Εγώ τυρί εκείνες με κρέμα κι ένα πακέτο άχνη ζάχαρη στο πασπάλισμα. Και με αυτά και με εκείνα, ακόμα λίγο και θα ανταλλάσσαμε τηλέφωνα. Μόνο να φωτογραφηθούμε μαζί δε θελήσανε, γιατί δεν το επιτρέπει η θρησκεία τους.

Έφυγα γιατί η ώρα για την προσευχή πλησίαζε και το Fethiye θα άνοιγε. Φτάσαμε στην πόρτα μαζί με τον μουεζίνη. Μου άνοιξε μάλλον με μισή καρδιά. Τα μάτια μου κατευθείαν στην οροφή, αναζήτησαν τα μοναδικά ψηφιδωτά. Άσπρος σοβάς παντού! Για μια στιγμή έπαθα σοκ! Πού είναι; τον ρώτησα. Ποια; με κοίταξε με απορία. Τα ψηφιδωτά, του λέω. Ααα! δίπλα, στο μουσείο. Τότε κατάλαβα! Ήμουν στο μισό χώρο, σ’ αυτόν που είναι τζαμί. Ο χώρος με τα ψηφιδωτά δεν δόθηκε ακόμη. Ουφ! Ευτυχώς… Κοντοστάθηκα, φωτογράφισα άκεφα, χαιρέτησα κι βγήκα.

Μια κατεβασιά τώρα ο δρόμος της επιστροφής. Είναι νωρίς όμως. Μια βόλτα ακόμη θα ήταν μια καλή ιδέα. Κι αν περνούσα από το Gülcamii, ακόμα καλύτερη.

Η πορεία πίσω από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή προσφέρει φανταστικά καρέ για φωτογράφηση. Βήμα και κλικ. Σπίτια, σοκάκια, βρύσες, τείχη κι εκεί ανάμεσα να ξεχωρίζει κάθε τόσο και μια στενή λωρίδα νερού, ο Κεράτιος. Περπατούσα και κοντοστεκόμουν. Και κάπου εκεί σε ένα σοκάκι μια φωνή δίπλα σχεδόν στο αυτί μου.

Ne arıyosun? Yardım edebilirim!

Σχεδόν τρόμαξα, όχι τόσο από τη φωνή όσο από την παρουσία. Ψηλός, με άσπρο γένι και σαρίκι, με μακρύ πανωφόρι, και ένα μακρύ ξύλο με κόμπους για μπαστούνι. Περπατούσε δίπλα μου σαν ξωτικό. Του είπα πού πάω, κοντά είναι μου απάντησε. Ρωσίδα είσαι ξαναρώτησε, όχι, από την Ελλάδα του είπα. Κρίμα δεν είναι να μας δημιουργούν οι πολιτικοί σας προβλήματα, μου λέει. Εμείς αδέρφια είμαστε, 400 χρόνια ζήσαμε μαζί. Εδώ σ’ αυτά τα χώματα Ρωμιοί ζούσαν, ήρθαμε οι μουσουλμάνοι, ζήσαμε εδώ. Και να σου πω πολλοί από τους παλιούς άλλαξαν πίστη. Και πού να ξέρω εγώ αν η μάνα της μάνας μου δεν ήταν χριστιανή! Γι’ αυτό σου λέω, τι έχουμε να χωρίσουμε; Δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου, κι εκείνος άνοιξε τη χούφτα του. Είχε βγάλει από την τσέπη του καρύδια. Με το άλλο χέρι κι από την άλλη τσέπη έβγαλε έναν καρυοθραύστη. Σπάει ένα καρύδι και μου το δίνει. Πάρε, είναι νόστιμα, μου λέει κι αμέσως βγάζει από την τσέπη του πουκαμίσου ένα χαρτάκι. Είναι προσευχή, λέει τις αλήθειες, σαν αυτά που λέει κι ο παππάς στην εκκλησία, είπε κι έστριψε στο πρώτο σοκάκι. Έμεινα με το καρύδι στο ένα χέρι και το χαρτί στο άλλο, να συνεχίζω το δρόμο για την Αγία Θεοδοσία.

Έφτασα την ώρα που τελείωνε η προσευχή. Μπήκα, χάζεψα, φωτογράφισα αλλά ο άνθρωπος του τζαμιού βιαζόταν να κλείσει. Βγήκα και κάθισα στον ήλιο, στο παγκάκι απέναντι. Ήρθε και μια γάτα στα πόδια μου κι ο μουεζίνης δίπλα μου. Λιαζόμασταν όλοι μαζί και χαζομιλούσαμε.

Πέρασε η ώρα του είπα, πρέπει να φύγω.

Allaha emanet ol, τον άκουσα να λέει πίσω μου. Το τηλέφωνο χτυπούσε στην τσάντα μου. Ο Συμεών θα είναι και θα με ψάχνει, σκέφτηκα. Είναι ώρα να επιστρέψω…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.