Ο πολυπραγμων Τασος Ρητος και ο “Underneath the Cobweb”

Ο Τάσος Ρήτος γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Γράφει ποιήματα και σκέψεις στο χαρτί από το 1996, έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, συνθέτει και γενικότερα αγαπά την κάθε μορφή τέχνης έχοντας πάντοτε γνώμονα την ανάγκη για έκφραση και εξωτερίκευση όσων τον προβληματίζουν. Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου των “Underneath the Cobweb” με τίτλο “Overdraft”, η Όλγα Ιωαννίδου συνομίλησε με τον Τάσο Ρήτο στο Ράδιο Παρατηρητής για την καλλιτεχνική πορεία του ίδιου μέχρι και σήμερα, για τον καινούργιο δίσκο και για την τρίτη ποιητική του συλλογή που είναι έτοιμη, κάνοντας την απαιτούμενη προθέρμανση για την παρουσίαση της δισκογραφικής δουλειάς στη γειτονική Αλεξανδρούπολη που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 7 Απριλίου.

Ας δούμε τι είπαν.

Η ποίηση, η μουσική…η τέχνη

ΠτΘ: Αρχίζεις να γράφεις τις σκέψεις σου στο χαρτί ήδη από το 1996 και αν ανατρέξει κανείς στο βιογραφικό σου θα δει ότι είσαι ένα ανήσυχο πνεύμα που γράφει ποίηση, στίχους, μουσική, αρθρογραφεί… Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με όλα αυτά;

Τ.Ρ.: Είναι τα βιώματα. Όλη αυτή η κατάσταση που βλέπουμε και μας αναστατώνει, μας ερεθίζει, μας εμπνέει. Ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί ουσιαστικά απ’ το 1996 και από εκεί και ύστερα ο μοναδικός ίσως τρόπος που βρήκα για να μπορέσω να εξωτερικεύσω αυτά που με προβλημάτιζαν ήταν το κείμενο. Στην πορεία αυτό έγινε μουσική. Και φτάσαμε στο 2010, όπου ξεκίνησα να προσπαθώ να βάζω μουσική στα κείμενα και τις σκέψεις μου, να μπορέσω να τα εξωτερικεύσω και με έναν δεύτερο τρόπο. Στην πορεία υπήρξαν και άλλοι τρόποι και άλλες μορφές τέχνης. Για παράδειγμα έγραψα μουσική για ταινία, έδωσα στίχους σε άλλα συγκροτήματα, σε άλλους φίλους που μου τα ζήτησαν. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι του να μπορέσουμε να εξωτερικεύσουμε πράγματα που έχουμε μέσα μας και να τα βγάλουμε προς τα έξω. Να τα μοιραστούμε.

ΠτΘ: Είναι η ενασχόληση με την τέχνη δύσκολο εγχείρημα κι εσύ ασχολείσαι πολυπλεύρως με αυτή. Πώς είναι να προσπαθείς να εκφραστείς μέσα από την τέχνη και ταυτόχρονα να βιοποριστείς μέσα από αυτή;

Τ.Ρ.: Υπάρχουν πολλά προβλήματα σε διάφορους τομείς. Από το πώς θα φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα μιας σύνθεσης, ενός κειμένου, όπως και το να στήσεις μία περιοδεία μόνος σου χωρίς να έχεις από πίσω κάποιες εταιρίες ή οτιδήποτε άλλο. Και αυτό υπήρχε από παλιά, δεν είμαι ο μόνος. Θέλει πολύ κόπο, προσπάθεια και καθημερινό αγώνα για να αντιμετωπίσεις τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν. Είναι δύσκολο για τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες. Και δεν είναι για βιοπορισμό. Είναι απλά για την έμφυτη ανάγκη που έχει ο καθένας να μοιραστεί αυτά τα πράγματα που έχει μέσα του. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ. Και η ποίηση, με την οποία ξεκίνησα και αργότερα η μουσική, ήταν μια έμφυτη ανάγκη, αυτό που δεν μπορούμε να το κρατήσουμε μέσα μας. Η πρώτη μου ποιητική συλλογή, «Ο δαίμονας που κρύβεις μέσα σου» είναι αυτό ακριβώς που βιώνω μέχρι και σήμερα. Είναι αυτό που έχεις μέσα σου, που δεν μπορείς να το κρατήσεις, που σου επιτίθεται εσωτερικά και πρέπει κάπως να το εξωτερικεύσεις, να το βγάλεις.

ΠτΘ: Θέλεις να μας πεις λίγα πράγματα για τις δύο ποιητικές σου συλλογές και αν είμαστε εν αναμονή κάποιας επόμενης;

Τ.Ρ.: Η πρώτη ποιητική συλλογή που έβγαλα σε συνεργασία με το περιοδικό «Βακχικόν» το 2008, «Ο Δαίμονας που κρύβεις μέσα σου», ήταν μια προσπάθεια που κάναμε με τον εκδοτικό οίκο του «Βακχικόν» και σε συνεργασία με τις εκδόσεις “Ash in Art” και η δεύτερη πάλι με το «Βακχικόν», με τίτλο «Μέσα στο σκοτάδι, κρύβεται το φως». Στην τελευταία καταμέτρηση ήταν κοντά στα εξακόσια ποιήματα συνολικά. Κάποια ποιήματα βγήκαν στην πρώτη ποιητική συλλογή, κάποια στη δεύτερη και έχω το υλικό έτοιμο για την τρίτη ποιητική συλλογή. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να βρεις έναν εκδοτικό οίκο να μπορέσει να τα κυκλοφορήσει, γιατί το να τα βγάλεις μόνος σου και να τα μοιράζεσαι από παρέα σε παρέα, ναι μεν είναι καλό, όμως δεν αποκτάει την αξία που πρέπει να έχει μια κυκλοφορία. Η τρίτη έπεται. Είναι έτοιμο μέχρι και το εξώφυλλο, απλά βρίσκομαι σε αυτή τη διαδικασία να βρω έναν εκδοτικό οίκο, ο οποίος θα στηρίξει και θα εμπνευστεί από αυτή την προσπάθεια.

Κεφάλαιο: «Διάφανα Κρίνα»

ΠτΘ: Έχεις συνεργαστεί με πολλά συγκροτήματα, με τα «Διάφανα Κρίνα» να είναι αυτά που ξεχωρίζουν λίγο παραπάνω. Πώς ήταν αυτή σας η συμπόρευση;

Τ.Ρ.: Τα «Διάφανα Κρίνα» τα γνώρισα κοντά στο 1998 με τη μουσική τους. Ήταν για μένα βίωμα, έμπνευση και ανάγκη να μπορέσω να βρεθώ δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους, που με τη μουσική τους αρχικά και με την ποίηση στη συνέχεια, μου έδωσαν το έναυσμα για να ξεκινήσω να γράφω και να παίζω μουσική. Αν δεν υπήρχε αυτή η μουσική ίσως και να μην ξεκινούσα, ίσως να τα κρατούσα όλα μέσα μου, να έμενε μια φλόγα και να με έκαιγε. Το 2004 ξεκίνησα να πηγαίνω στις συναυλίες τους. Το 2005 από αυτήν ακριβώς την ανάγκη, να μπορέσω να βγάλω αυτή τη φλόγα από μέσα μου, γνώρισα το συγκρότημα. Πήγαινα σε συναυλίες σαν fan, άκουγα και μόλις τελείωνε η συναυλία καθόμουν και ήθελα να γνωρίσω τα παιδιά, τη μουσική, τους ανθρώπους που με ενέπνευσαν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, το 2005 κατέβηκα στην τελευταία συναυλία που έδωσαν τα «Διάφανα Κρίνα» στο «Ρόδον» πριν κλείσει, και μόλις τελείωσε η συναυλία είδα τον Θάνο Ανεστόπουλο να βγαίνει απ’ τα καμαρίνια και του έδωσα τρία δικά μου ποιήματα, τα οποία απλώς τα είχα μαζί μου. Δεν είχα σκοπό, απλά μόλις τον είδα του τα έδωσα και μετά κάποια στιγμή σε μια ακουστική εμφάνιση που έκανε στην Αθήνα, κατέβηκα και γνωριστήκαμε. Μιλήσαμε, με θυμήθηκε και από τότε ξεκίνησε μια ιδιαίτερη φιλία. Πήγαινα σε κάθε συναυλία που έπαιζαν και σαν «Διάφανα Κρίνα», αλλά και σαν Θάνος Ανεστόπουλος. Μιλούσαμε για μουσική, ποίηση κι έτσι σιγά σιγά όλο αυτό μεγάλωσε και μες στην καρδιά μου έγινε βίωμα. Η σχέση μου με τα «Διάφανα Κρίνα» δεν ήταν μόνο μουσική για μένα. Κάθε μέρα που περνούσε σκεφτόμουν πώς θα γίνει να πάω στην επόμενη συναυλία, να βρεθώ με τα παιδιά, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε πράγματα.

ΠτΘ: Όλη αυτή η σχέση που αναπτύχθηκε θα σε επηρέασε και καλλιτεχνικά στη μετέπειτα πορεία σου.

Τ.Ρ.: Φυσικά! Μου έδωσε πατήματα. Όταν κάποια στιγμή ο Θάνος ήρθε στη Θεσσαλονίκη για ένα live, έχοντας πάρει τις δυο μου ποιητικές συλλογές, μου είπε σε πολύ φιλικό επίπεδο, «Τάσο, δεν ήξερα ότι γράφεις τόσο ωραία. Μπορεί να σου είχα πει ότι δεν θα κάνω ποτέ κάτι με τα ποιήματά σου, αλλά μπορεί και να έρθει η στιγμή και να αυτοσχεδιάσω πάνω σε αυτά, μου αρέσουν πάρα πολύ». Αυτό το πράγμα με έκανε χώμα.

ΠτΘ: Και ήρθε αυτή η στιγμή, τουλάχιστον έτσι γνωρίζουμε από σχετικό οπτικοακουστικό υλικό που έχεις μοιραστεί εσύ στο διαδίκτυο.

Τ.Ρ.: Ναι, στην μπουάτ «Απανεμιά». Μάλιστα, όταν κάναμε την περιοδεία για την παρουσίαση της δεύτερης ποιητικής συλλογής, «Μέσα στο σκοτάδι κρύβεται το φως», ο Θάνος μας πρότεινε να παίξουμε στην «Απανεμιά», με τους «Πυρήνες», που ήταν και το πρώτο σχήμα με το οποίο ξεκίνησα να συνεργάζομαι, με τον Μιχάλη Γκιζέττη από την Ρόδο. Ο Μιχάλης ήταν ένας κομβικός παράγοντας ώστε τα ποιήματά μου να πάρουν μουσική. Μέχρι τότε, ενώ ασχολούμουν με την κιθάρα, δεν είχα αυτή την ευκαιρία, αλλά ο Μιχάλης από τους «Πυρήνες» ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος με βοήθησε να φέρουμε τη μουσική κοντά στην ποίηση και να την κάνουμε τραγούδια. Από τότε έμαθα πράγματα και συνέχισα μόνος μου.

“Overdraft” στην Αλεξανδρούπολη

ΠτΘ: Ας πάμε στους “Underneath the Cobweb” και το “Overdraft“. Πώς και πότε ξεκίνησε να γράφετε ο δίσκος για να φτάσει στο 2024 και την κυκλοφορία του σε φυσική μορφή;

Τ.Ρ.: Ξεκινήσαμε να γράφουμε αυτόν τον δίσκο στο στούντιο το 2021, ωστόσο πολλά από τα κομμάτια του δίσκου ξεκίνησαν να δουλεύονται από το 2010 με τη Φαίη Νάση, η οποία είναι και σύντροφός μου από τότε. Γράφαμε τραγούδια, παίζαμε μουσική στο σπίτι, εμπνεόμασταν από καταστάσεις, βιώματα, από τη μουσική που ακούμε και σιγά σιγά δημιουργήθηκε η ανάγκη να τα εξωτερικεύσουμε. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα γίνονταν όλο και πιο ώριμα, αποκτούσαν μια υπόσταση, μια ουσία, μια αξία. Συμπληρώθηκε το παζλ για να πούμε ότι τώρα αυτό το πράγμα πρέπει να βγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να μπορέσει να το ακούσει ο κόσμος και να μπει μέσα στο όλο κόνσεπτ και στο τι θέλουμε να παρουσιάσουμε.  Το 2021 πήραμε και ένα όνομα. Το “Underneath the Cobweb” ήταν μία ιδέα που είχε η Φαίη και μας αντικατοπτρίζει απόλυτα στην όλη στάση μας απέναντι στη μουσική και σε όλο αυτό που κάνουμε.

ΠτΘ: Ποια είναι αυτή η στάση;

Τ.Ρ.: Ουσιαστικά μένουμε στην αφάνεια, κάτω από έναν παγκόσμιο ιστό. Δεν κάνουμε πολλές εμφανίσεις, αλλά όποτε αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι και να βγούμε πάνω από αυτόν τον ιστό, από τα σκοτάδια μας, από αυτό που βιώνουμε, έχουμε να πούμε και να δώσουμε κάτι. Γι’ αυτό και οι εμφανίσεις δεν είναι συχνές, αλλά όποτε το κάνουμε θέλουμε πραγματικά να πούμε κάτι είτε μέσα από μία ωραία παραγωγή, ένα ωραίο τραγούδι, μια ωραία εικόνα, ένα ωραίο κείμενο, έναν ωραίο στίχο, μια ωραία μουσική.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.